Μεταναστευτικό: «Γίνε ένας άγγελος» στο μουντό Βερολίνο

«Σε μια χρονιά γεμάτη από ευρωπαϊκές, εθνικές και περιφερειακές εκλογές», παρατηρεί σε έκθεση το Διεθνές Κέντρο για την Ανάπτυξη της Μεταναστευτικής Πολιτικής (ICMPD), «το μεταναστευτικό θα αποτελέσει κεντρικό θέμα».

Πολλώ μάλλον εν μέσω της ανόδου των κομμάτων της ακροδεξιάς.

Προβλέποντας για το 2024 επίπεδα ρεκόρ εκτοπισμού πληθυσμών λόγω ένοπλων συγκρούσεων και κλιμακούμενων γεωπολιτικών εντάσεων, η διεθνής οργάνωση με έδρα τη Βιέννη αναμένει αύξηση των μεταναστευτικών ροών προς την Ευρώπη.

Σε έναν φαύλο κύκλο, εκτιμά, η αυστηροποίηση της μεταναστευτικής πολιτικής της ΕΕ μπορεί τελικά να λειτουργήσει ως μπούμεραγκ.

Πολλοί είναι αυτοί που αναμένεται να προσπαθήσουν να φτάσουν στην Ευρώπη πριν τεθούν τα μέτρα σε ισχύ.

«Οι εξελίξεις αυτές λαμβάνουν χώρα ενώ η μετανάστευση εργατικού δυναμικού “ενηλικιώνεται” στην Ευρώπη», επισημαίνει.

Αυτή φέτος θα επιταχυνθεί, τονίζει η ICMPD, μέσω μιας σειράς πρωτοβουλιών της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, ώστε να καταστεί η ΕΕ πιο ελκυστική για ταλέντα εκτός των ευρωπαϊκών συνόρων.

Η Επίτροπος Εσωτερικών Υποθέσεων, Ίλβα Γιόχανσον, το περιέγραψε πιο ξεκάθαρα κατά την πρόσφατη επίσκεψή της στην Αθήνα.

Η νόμιμη μετανάστευση στην ΕΕ θα πρέπει να αυξάνεται κατά 1 εκατομμύριο ανθρώπους ετησίως, προκειμένου να αντισταθμιστούν οι απώλειες στο γηράσκον εργατικό δυναμικό.

Η ανάγκη είναι ίσως μεγαλύτερη όσο πουθενά αλλού μεταξύ των «27» στη Γερμανία, που έχει τώρα ξεσηκωθεί μετά τις ανατριχιαστικές αποκαλύψεις για το πογκρόμ που οργανώνει το ακροδεξιό κόμμα AfD, με στόχο κυρίως αιτούντες άσυλο, μετανάστες με άδεια παραμονής, αλλά και «μη αφομοιωμένους» Γερμανούς πολίτες.

Γίνονται εν μέσω αυστηροποίησης της μεταναστευτικής πολιτικής του Βερολίνου, ενόσω η ξενοφοβική, αντιμεταναστευτική ρητορική του AfD κερδίζει έδαφος στη χώρα, όπως και άλλων ομοϊδεατών του, αλλού.

Οι ογκώδεις αντιφασιστικές διαδηλώσεις γίνονται, δε, στο φόντο αυστηροποίησης της μεταναστευτικής πολιτικής του Βερολίνου και αντιμεταναστευτικών «κορώνων» της αξιωματικής αντιπολίτευσης των κεντροδεξιών Χριστιανοδημοκρατών.

Εδώ και χρόνια πάντως μια ΜΚΟ στο Βερολίνο δείχνει με τη δράση της το δρόμο για μια πολιτική χωρίς αποκλεισμούς.

Η ισχύς εν τη ενώσει για τους εργαζόμενους στο εστιατόριο Kreuzberger Himmel του Βερολίνου, όπου όλοι οι εργαζόμενοι είναι πρόσφυγες και μετανάστες, που βρήκαν στήριξη από μια γερμανική ΜΚΟ (Photo: Kreuzberger Himmel)

«Συνταγή» ενσωμάτωσης

Στο εστιατόριο Kreuzberger Himmel όλα -από την κουζίνα και το σερβίρισμα, μέχρι την οργάνωση- περνούν από τα χέρια προσφύγων και μεταναστών.

Λειτουργεί στο Κρόιτσμπεργκ, ένα δημοτικό διαμέρισμα του Βερολίνου.

Θεωρείται σημείο αναφοράς για την επιτυχημένη ένταξη αιτούντων άσυλο στη Γερμανία.

Το πιστοποιεί η μεγάλη επιτυχία του. Όχι μόνο του εστιατορίου, αλλά και ως προς την εξέλιξη όσων έχουν εργαστεί εκεί.

«Τέσσερα έθνη, έξι γλώσσες, τρεις θρησκείες», αναφέρεται στην ιστοσελίδα του.

«Οι καριέρες ξεκινούν στον παράδεισο του Κρόιτσμπεργκ: από πρόσφυγας μέχρι διευθύνων σύμβουλος, από ασκούμενος έως διευθυντής ξενοδοχείου στο Sheraton», αναφέρει.

Αφγανιστάν, Συρία, Ιράκ, Πακιστάν, Γκάμπια, Καμπότζη είναι οι χώρες από τις οποίες προέρχονται οι 14 εργαζόμενοι που απασχολούνται σήμερα στο εστιατόριο.

Στα πέντε χρόνια λειτουργίας του έχουν δουλέψει εκεί πολλοί άλλοι, προτού καταφέρουν να κάνουν το επόμενο βήμα στη ζωή σε μια νέα πατρίδα.

Η Λαϊάλι Τζαφάαρ, για παράδειγμα, ήρθε στη Γερμανία από το Ιράκ το 2016. Τώρα έχει εκδώσει ακόμη και το δικό της βιβλίο μαγειρικής.

Ο 24χρονος Ιμράν Μόζα από το Αφγανιστάν ήρθε στο Βερολίνο το 2015, σχεδόν παιδί. Τώρα ολοκληρώνει την εκπαίδευση στον «Ουρανό του Κρόιτσμπεργκ», όπως μεταφράζεται στα ελληνικά η ονομασία του δημοφιλούς εστιατορίου.

Το άνοιξε το 2018 ο Αντρέας Τόλκε, ένας -πρώην πια- δημοσιογράφος σε lifestyle περιοδικά, η ζωή του οποίου άλλαξε ριζικά κατά τη μεγάλη μεταναστευτική κρίση του 2015.

Ήταν τότε που στη Γερμανία κατέφθαναν μαζικά πρόσφυγες και μετανάστες από τη Συρία, το Αφγανιστάν, το Ιράκ και τη βόρεια Αφρική, ζητώντας άσυλο και μία καλύτερη ζωή.

Η χώρα διχαζόταν από το «θα τα καταφέρουμε» της τότε καγκελαρίου Άνγκελα Μέρκελ, προτού τελικά το Βερολίνο κάνει πλήρη μεταστροφή.

Αιτούντες άσυλο σχηματίζουν ουρά σε χώρο αναμονής για το γραφείο καταγραφής στην περιοχή Ράινικεντορφ του Βερολίνου

Δείχνοντας το δρόμο

Ο Αντρέας παρακολουθούσε τότε σαστισμένος τις εικόνες των νεοαφιχθέντων να κατασκηνώσουν σε πάρκα.

Οι αρχές να μην μπορούν αρχικά να ανταπεξέλθουν και οι περισσότεροι από τους αιτούντες άσυλο δεν ήξεραν καν ούτε τη γλώσσα, ούτε σε ποια υπηρεσία έπρεπε να απευθυνθούν.

Χωρίς δεύτερη σκέψη, άνοιξε το σπίτι του για να φιλοξενήσει όσους μπορούσε. «Ένα βράδυ ήταν 16 άτομα», εξιστορεί.

Συνολικά και κατά κύματα, έφτασαν τελικά τα 400.

«Έχω ένα τεράστιο διαμέρισμα και σκέφτηκα να φιλοξενήσω μια οικογένεια με παιδιά», λέει ο Αντρέας.

«Όλοι οι φίλοι μου έκαναν το ίδιο. Πιστεύαμε ότι θα τελειώσει σύντομα, καθώς η διαδικασία ασύλου έχει ξεκινήσει».

«Όμως η κυβέρνηση απέτυχε, η διαδικασία κράτησε πολύ, οι πρόσφυγες δεν μπορούσαν να καταλάβουν γερμανικά».

«Φανταστείτε τον εαυτό σας να έρχεται από το Αφγανιστάν ή τη Συρία όπου ακόμη και το σύστημα γραφής είναι διαφορετικό. Χάθηκαν εντελώς. Γι’ αυτό λοιπόν αναλάβαμε δράση».

Έτσι ιδρύθηκε τον Αύγουστο του 2015 η ΜΚΟ «Be an Angel» -«Γίνε ένας Άγγελος» ελληνιστί- από μια ομάδα ανθρώπων από απασχολούνται στον πολιτισμό, στο μάρκετινγκ και στη δημοσιογραφία. Έδρα της είναι το Βερολίνο.

Για να ανταποκριθεί στις νέες προκλήσεις, η οργάνωση νοίκιασε δεκαεπτά διαμερίσματα μεταξύ του Σεπτεμβρίου του 2015 και του Μαρτίου του 2016 για την προσωρινή φιλοξενία αιτούντων άσυλο.

Ζητούμενο ήταν η στήριξη και η ενσωμάτωσή τους στην όλο και πιο μισαλόδοξη γερμανική κοινωνία.

Η ΜΚΟ σήμερα στηρίζει πρόσφυγες από την Ουκρανία.

Έχει πλέον εξελιχθεί σε ένα δίκτυο, με γραφεία στη Γερμανία, στις ΗΠΑ, τη Μολδαβία και πλέον και στην Οδησσό, στη νότια Ουκρανία.

Παρέχει βοήθεια σε αιτούντες άσυλο που προσπαθούν να γλιτώσουν από τη φρίκη του πολέμου.

Οι δωρεές ήταν αυτή τη φορά μεγαλύτερες, λέει ο Αντρέας, συγκριτικά με την κρίση του 2015.

Έπειτα όμως από σχεδόν δύο χρόνια πολέμου, «είναι σαν να τον έχουν συνηθίσει όλοι».