Πανεθνική γενική απεργία πραγματοποιείται την Τετάρτη στην Αργεντινή από την μεγαλύτερη συνδικαλιστική οργάνωση της χώρας ως πρώτη αντίδραση στην οικονομική ατζέντα του προέδρου Χαβιέ Μιλέι.

Η απεργία έρχεται μόλις 45 ημέρες μετά την ανάληψη των καθηκόντων του δεξιού ηγέτη, κάτι που δεν έχει προηγούμενο σε θητεία νέας κυβέρνησης της Αργεντινής.

Εκατοντάδες χιλιάδες εργάτες βγήκαν στους δρόμους μετά από απεργιακή κινητοποίηση που κάλεσε η αντιπολίτευση που ευθυγραμμίστηκε με την Confederación General del Trabajo (CGT), το μεγαλύτερο και πιο ισχυρό συνδικάτο στη χώρα, αλλά και άλλες συνδικαλιστικές δυνάμεις.

Η απεργία αυτή αποτελεί μια σημαντική δοκιμασία για τον Mιλέι ο οποίος έχει ανακοινώσει σαρωτικά μέτρα με στόχο του την πλήρη αναδόμηση της τρίτης μεγαλύτερης οικονομίας της Λατινικής Αμερικής.

Οι αναλυτές ωστόσο εκτιμούν ότι αυτή η γενική απεργία είναι απίθανο να επηρεάσει τον Χαβιέ Μιλέι σε σχέση με την ατζέντα που έχει αποφασίσει να ακολουθήσει στο εγγύς μέλλον, αλλά προειδοποιούν ότι η πιθανότητα να αναπτυχθεί το εργατικό κίνημα τόσο σε μέγεθος όσο και σε ισχύ στο επόμενο διάστημα θα μπορούσε να αλλάξει τις ισορροπίες και να προκαλέσει σοβαρές αναταραχές στην οικονομική δραστηριότητα της χώρας.

Η κυβέρνηση της Αργεντινής δεν ανταποκρίθηκε θετικά στην απεργία. Μάλιστα φέρεται να ξεκαθάρισε ότι θα αφαιρεθεί το ημερομίσθια από κάθε απεργό δημόσιο υπάλληλο και δημιούργησε μια ανώνυμη γραμμή χωρίς χρέωση για τους ανθρώπους να αναφέρουν «απειλές και πιέσεις» στους εργαζομένους να μείνουν μακριά από τις δουλειές τους.

«Η γενική απεργία είναι περισσότερο ένα πολιτικό τεστ για τα εργατικά συνδικάτα παρά για τον Μιλέι», δήλωσε στο CNBC ο Χιμένα Μπλάνκο, επικεφαλής της εταιρείας συμβούλων Verisk Maplecroft.

«Ανεξάρτητα από τη συμμετοχή, η απεργία εξυπηρετεί τη βάση στήριξης των συνδικάτων και, σε αυτή τη φάση, δεν είναι αντιπροσωπευτική του ευρύτερου κοινωνικού αισθήματος. Ωστόσο, έχει τη δυνατότητα να αναπτυχθεί στο μέλλον καθώς οι επιπτώσεις του σχεδίου οικονομικού σοκ θα γίνονται αισθητές».

Ο Μπλάνκο πρόσθεσε δε ότι η ιστορία δείχνει πως κατά τη διάρκεια της κρίσης υπερπληθωρισμού της Αργεντινής στα τέλη της δεκαετίας του 1980, τα συνδικάτα που ευθυγραμμίζονται πολιτικά με τους Περονιστές πραγματοποίησαν 13 απεργίες, θέτοντας τελικά πρόωρο τέλος στην κυβέρνηση του Ραούλ Αλφονσίν.

«Και ενώ δεν περιμένουμε την επιδίωξη παρόμοιας στρατηγικής, η ακατάπαυστη χρήση της εργατικής δράσης για πίεση στην εκτελεστική εξουσία σημαίνει ότι οι κινητοποιήσεις θα μπορούσαν να αποτελέσουν σοβαρό εμπόδιο στην ομαλή οικονομική δραστηριότητα και να φρενάρουν τη διάθεση πιθανών επενδυτών να επενδύσουν στη χώρα, ιδιαίτερα εάν γίνουν βίαιες και οδηγήσουν σε καταστροφές περιουσιακών στοιχείων», πρόσθεσε.

Οικονομική κρίση

Η Αργεντινή βρίσκεται και πάλι στη δίνη μιας βαθιάς οικονομικής κρίσης.

Η αγοραστική δύναμη των Αργεντινών έχει υποστεί συντριπτικά πλήγματα καθώς ο ετήσιος πληθωρισμός καλπάζει με πάνω από 211%, το υψηλότερο επίπεδο των τελευταίων 32 ετών, ενώ δύο στους πέντε πολίτες ζουν σήμερα στα όρια της φτώχειας μετά από δεκαετίες οικονομικής κακοδιαχείρισης.

Ο Mιλέι έχει ξεκαθαρίσει από τη μεριά του ότι δεν υπάρχει εναλλακτική από την προτεινόμενη «θεραπεία σοκ» για να διορθωθεί η κατάσταση. Έχει ανακοινώσει σχέδια για δολαριοποίηση της οικονομίας, κατάργηση της κεντρικής τράπεζας της χώρας και ιδιωτικοποίηση του συνταξιοδοτικού συστήματος.

Την περασμένη εβδομάδα, ο «αναρχοκαπιταλιστής» πρόεδρος της Αργεντινής κάλεσε τους επιχειρηματίες και τους πολιτικούς ηγέτες να «απορρίψουν τον σοσιαλισμό» και αντ’ αυτού να αγκαλιάσουν τον «καπιταλισμό των ελεύθερων επιχειρήσεων» για να θέσουν ένα τέλος στην παγκόσμια φτώχεια.

Ο Νίκολας Σάλντιας, αναλυτής για τη Λατινική Αμερική στο Economist Intelligence Unit, σχολίασε ότι η απροθυμία των ελεγχόμενων κομματικά συνδικάτων να κηρύξουν απεργία κατά τη διάρκεια της προηγούμενης κυβέρνησης πιθανότατα είχε κλονίσει την αξιοπιστία τους στο ευρύτερο κοινό.

«Ως αποτέλεσμα, νομίζω ότι πολλοί Αργεντινοί δεν θα ερμηνεύσουν ευνοϊκά την απεργία καθώς είναι πολύ νωρίς και οι ηγέτες των συνδικάτων είναι εξαιρετικά αντιδημοφιλείς στο ευρύτερο κοινό», είπε ο Σάλντιας στο CNBC μέσω email.

Ωστόσο, εξέφρασε την ανησυχία του ότι εάν η οικονομία αποτύχει να ανακάμψει αρκετά γρήγορα, οι επόμενες απεργίες θα μπορούσαν να έχουν μεγαλύτερο αντίκτυπο στην ατζέντα του Μιλέι.

Headlines