Γιατί η φοίτηση σε σχολείο ή πανεπιστήμιο βελτιώνει το προσδόκιμο ζωής

Στο φως δόθηκαν τα συμπεράσματα της πρώτης μελέτης που συνδέει άμεσα την εκπαίδευση με την αύξηση της μακροζωϊας. Σύμφωνα με αυτά κάθε έτος που βιώνει κανείς μέσα στο σχολείο ή το πανεπιστήμιο βελτιώνει το προσδόκιμο ζωής, ενώ η μη φοίτηση στο σχολείο είναι εξίσου θανατηφόρα με το κάπνισμα ή με την υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ.

Συγκεκριμένα, σύμφωνα με δημοσίευμα του Guardian, η μελέτη διαπίστωσε ότι ο κίνδυνος θνησιμότητας ενός ενήλικα μειώνεται κατά 2% για κάθε έτος πλήρους φοίτησης στην εκπαίδευση, χρησιμοποιώντας στοιχεία από βιομηχανικές χώρες όπως το Ηνωμένο Βασίλειο και οι ΗΠΑ, καθώς και από αναπτυσσόμενες χώρες όπως η Κίνα και η Βραζιλία.

Νέα ώθηση μέσω της μελέτης για την εκπαίδευση

Η ολοκλήρωση της πρωτοβάθμιας, δευτεροβάθμιας και τριτοβάθμιας εκπαίδευσης ισοδυναμεί με μια ολόκληρη ζωή υγιεινής διατροφής, μειώνοντας τον κίνδυνο θανάτου κατά 34% σε σύγκριση με όσους δεν έχουν καμία επίσημη εκπαίδευση, σύμφωνα με την ανάλυση που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό The Lancet Public Health.

Στο αντίθετο άκρο, η μη φοίτηση στο σχολείο σε οποιοδήποτε σημείο ήταν τόσο κακή για την υγεία των ενηλίκων όσο η κατανάλωση πέντε ή περισσότερων αλκοολούχων ποτών κάθε μέρα ή το κάπνισμα 10 τσιγάρων κάθε μέρα για μια δεκαετία.

Η μελέτη δίνει νέα ώθηση στις προσπάθειες στην Αγγλία να διασφαλιστεί ότι τα παιδιά παραμένουν στο σχολείο, με τους ειδικούς να λένε ότι τα αποτελέσματα υπογραμμίζουν τις σχέσεις μεταξύ της σχολικής φοίτησης και της υγείας.

Υποδηλώνει επίσης ότι η αύξηση της ηλικίας αποφοίτησης από το σχολείο και η αύξηση του αριθμού των νέων που συνεχίζουν την περαιτέρω και ανώτερη εκπαίδευση θα μπορούσαν να προσθέσουν χρόνια στα μελλοντικά επίπεδα προσδόκιμου ζωής.

Εντυπωσιακή εργασία

Αν και τα οφέλη της εκπαίδευσης στο προσδόκιμο ζωής έχουν αναγνωριστεί εδώ και καιρό, η ανασκόπηση από ακαδημαϊκούς του Νορβηγικού Πανεπιστημίου Επιστήμης και Τεχνολογίας (NTNU) και του Πανεπιστημίου της Ουάσιγκτον στο Σιάτλ είναι η πρώτη που υπολογίζει τον αριθμό των ετών εκπαίδευσης και τις συνδέσεις τους με τη μείωση της θνησιμότητας.

Ο Νιλ Ντέιβις, καθηγητής ιατρικής στατιστικής στο University College του Λονδίνου και ειδικός στις σχέσεις μεταξύ εκπαίδευσης και υγείας, ο οποίος δεν συμμετείχε στην έρευνα, τη χαρακτήρισε «εντυπωσιακή εργασία.»

Ωστόσο, ο Davies προειδοποίησε ότι οι συσχετίσεις που παρατηρήθηκαν στο παρελθόν μπορεί να αλλάξουν, δεδομένης της πρόσφατης επέκτασης της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στο Ηνωμένο Βασίλειο και άλλων παραγόντων, όπως η μείωση του καπνίσματος, ώστε τα ποσοστά να είναι πλέον παρόμοια μεταξύ πτυχιούχων και μη πτυχιούχων.

Τα υψηλότερα ποσοστά σχολικών απουσιών θα μπορούσαν επίσης να δουν τα παιδιά να χάνουν τα μελλοντικά οφέλη για την υγεία, σημείωσε ο Davies, λέγοντας: «Αξίζει να σημειωθεί ότι τα αυξημένα ποσοστά απουσιών από το σχολείο έχουν σημαντικές συνέπειες πέρα από την επίδρασή τους στην υγεία.»

Τα υψηλότερα ποσοστά σχολικών απουσιών θα μπορούσαν επίσης να δουν τα παιδιά να χάνουν τα μελλοντικά οφέλη

«Πειστική απόδειξη»

«Η σχέση μεταξύ του χρόνου που δαπανάται στην εκπαίδευση και των αποδοχών έχει μελετηθεί πολύ καλά και είναι αρκετά ισχυρή. Αυτό είναι επίσης πιθανό να είναι χειρότερο για τους πιο μειονεκτούντες μαθητές.»

«Ειλικρινά, οι σχέσεις μεταξύ εκπαίδευσης και θνησιμότητας είναι το λιγότερο που μας ανησυχεί σχετικά με τα αυξημένα ποσοστά απουσίας από το σχολείο – οι συνέπειες στην αγορά εργασίας είναι πιθανό να είναι χειρότερες.»

Οι ερευνητές δήλωσαν ότι η μετα-ανάλυση, η οποία υποστηρίζεται από το ερευνητικό ταμείο της νορβηγικής κυβέρνησης και το ίδρυμα Bill & Melinda Gates, αποτελεί «πειστική απόδειξη» υπέρ της αύξησης των επενδύσεων στην εκπαίδευση ως τρόπου μείωσης των ανισοτήτων στα παγκόσμια ποσοστά θνησιμότητας.

«Η εκπαίδευση είναι σημαντική από μόνη της, όχι μόνο για τα οφέλη της στην υγεία, αλλά τώρα που μπορούμε να ποσοτικοποιήσουμε το μέγεθος αυτού του οφέλους είναι μια σημαντική εξέλιξη», δήλωσε ο δρ Terje Andreas Eikemo του NTNU, συν-συγγραφέας της μελέτης.

«Έχουμε πραγματικά μεγάλες ανισότητες στο Ηνωμένο Βασίλειο»

Η ανάλυση διαπίστωσε επίσης ότι οι βελτιώσεις στη μακροζωία είναι παρόμοιες σε πλούσιες και φτωχές χώρες και ανεξάρτητα από το φύλο, την κοινωνική τάξη και τη δημογραφία. Ο David Finch, υποδιευθυντής του Ιδρύματος Υγείας, ο οποίος έχει μελετήσει το προσδόκιμο ζωής ως μέλος της ομάδας του για την υγιή ζωή, δήλωσε:

«Έχουμε πραγματικά μεγάλες ανισότητες στο Ηνωμένο Βασίλειο, το χάσμα στο προσδόκιμο ζωής μεταξύ των λιγότερο και των περισσότερο υποβαθμισμένων περιοχών στην Αγγλία είναι 9,4 χρόνια για τους άνδρες και 7,7 χρόνια για τις γυναίκες.

Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι παρατηρείται σημαντική διαφορά όταν γίνεται σύγκριση ανάλογα με το επίπεδο προσόντων. Επομένως, δεν αποτελεί έκπληξη υπό αυτή την έννοια, αλλά είναι πραγματικά ενδιαφέρον να το δούμε ποσοτικοποιημένο.»

Πολλοί οι τρόποι βελτίωσης του προσδόκιμου μέσω της εκπαίδευσης

Ο Finch δήλωσε ότι το υψηλότερο επίπεδο εκπαίδευσης βελτίωσε το προσδόκιμο ζωής με διάφορους τρόπους, μεταξύ άλλων μέσω «ήπιων», μη οικονομικών οφελών. «Σας βοηθά να οικοδομήσετε καλύτερες κοινωνικές σχέσεις. Σε κάνει να έχεις καλύτερη πρόσβαση και να κατανοείς πληροφορίες που μπορούν να σε βοηθήσουν να κάνεις καλύτερες επιλογές, ουσιαστικά, είτε πρόκειται για οικονομικές είτε για το τι επιλέγεις να κάνεις και να συμμετέχεις», δήλωσε ο Finch.

Στην συνέχεια, αναφέρει ότι «Μπορεί να σε βοηθήσει να νιώσεις ότι είσαι δυνατός και ότι σε εκτιμούν. Αυτά είναι ελαφρώς πιο ήπια και πραγματικά σημαντικά πράγματα που μπορούν να βοηθήσουν τους ανθρώπους. Ένας βασικός δίαυλος είναι μέσω του οποίου η εκπαίδευση οδηγεί σε υψηλότερα κέρδη κατά τη διάρκεια της ζωής και αυτό με τη σειρά του σε βοηθά να έχεις πρόσβαση σε πολλά άλλα πράγματα που είναι πραγματικά σημαντικά, όπως καλύτερη ποιότητα στέγασης, καλύτερη διατροφή.»

Ο Finch δήλωσε ότι το κατά πόσον θα συνεχίσουν να απολαμβάνουν μεγαλύτερη διάρκεια ζωής όσοι περνούν περισσότερο χρόνο στην εκπαίδευση εξαρτάται από το κατά πόσον τα οφέλη θα παραμείνουν σε ισχύ. «Θα μεταφραστεί αυτό σε καλύτερο βιοτικό επίπεδο κατά τη διάρκεια της ζωής τους, στο μέλλον; Εκεί τίθεται το ερώτημα: μπορούν οι άνθρωποι να έχουν πρόσβαση σε οικονομικά προσιτή στέγαση; Είναι η πορεία των επαγγελματικών αποδοχών των νέων ανθρώπων ίδια με αυτή που ήταν για τους ανθρώπους πριν από 30 ή 40 χρόνια, στην ίδια ηλικία; Οι προοπτικές δεν είναι τόσο ρόδινες», δήλωσε ο Finch.