Maxim’s, το εμβληματικό παριζιάνικο εστιατόριο που ήταν στέκι των Γκενσμπούρ και Μπίρκιν

Υπάρχουν ορισμένα μέρη που αποπνέουν περισσότερη παριζιάνικη γοητεία από το ίδιο το σύγχρονο Παρίσι: Βρίθουν από κομψότητα, εκλέπτυνση και μαεστρία στον πυρήνα τους. Σε αυτή τη λίστα βρίσκεται το Maxim’s, ένας θεσμός εκατονταετίας που άλλαξε πρόσφατα χέρια και έχει ως αποστολή να ανακτήσει τη θέση του ως γαστρονομικός και σοσιαλιτέ προορισμός της παρισινής ελίτ.

Στις ένδοξες μέρες του, το Maxim’s υποδέχτηκε μεγάλα αστέρια που άφησαν ανεξίτηλο το σημάδι τους στη ζωή της πόλης. Η βυσσινί πρόσοψη της 3 Rue Royale, που βρίσκεται κάπου ανάμεσα στον Σηκουάνα και τον Πύργο του Άιφελ, έχει γίνει ένα από τα εμβληματικά τοπόσημα της πόλης.

Απαθανατισμένο σε ταινίες όπως το Gigi, το οποίο σκηνοθέτησε ο Βινσέντε Μινέλι και κέρδισε πολλά Όσκαρ το 1959, και αποτυπωμένο σε αξέχαστες στιγμές- σκέφτεται κανείς το πλάνο της Μπριζίτ Μπαρντό να περπατά ξυπόλητη τη δεκαετία του 1960 ή το ραντεβού του Σερζ Γκενσμπούρ και της Τζέιν Μπίρκιν τη δεκαετία του 1970- το Maxim’s έχει αποτελέσει μέρος της παρισινής κουλτούρας και ιστορίας.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Historic Pictures (@historic_imagery)

«Αναμφισβήτητα το ισχυρότερο εμπορικό σήμα εστιατορίων στον κόσμο»

Από τον Οκτώβριο του 2023, η Paris Society, ένας διάσημος όμιλος στον κλάδο της γαλλικής εστίασης και των ξενοδοχείων, που ιδρύθηκε από τον επιχειρηματία Laurent de Gourcuff, ανέλαβε τη διαχείριση του Maxim’s με τον φιλόδοξο στόχο να αναβιώσει το θρυλικό του κύρος. Τα τελευταία 15 χρόνια, η εταιρεία έχει αναλάβει το τιμόνι εστιατορίων και νυχτερινών κέντρων όπως το Raspoutine και το Girafe, γνωστό για τα θαλασσινά του που σερβίρονται σε βεράντα με εκπληκτική θέα στον Πύργο του Άιφελ.

Ο Gourcuff γοητεύτηκε από τη μαγική, διαχρονική ατμόσφαιρα του Maxim’s, το οποίο θεωρεί, όπως εξέφρασε σε μια δήλωση στον Τύπο, «αναμφισβήτητα το ισχυρότερο εμπορικό σήμα εστιατορίων στον κόσμο».

Η βυσσινί πρόσοψη της 3 Rue Royale, που βρίσκεται κάπου ανάμεσα στον Σηκουάνα και τον Πύργο του Άιφελ, έχει γίνει ένα από τα εμβληματικά τοπόσημα της πόλης

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Maxim’s Restaurant (@maximsrestaurant_paris)

Το προσωπικό μοιράζεται την ανέκδοτη ιστορία με τους πελάτες

Ξεκινώντας με την άφιξη κάποιου, το προσωπικό μοιράζεται περίεργα ανέκδοτα για την ιστορία του εστιατορίου, αρχίζοντας από το γεγονός ότι το ίδιο τραπέζι στο οποίο κάθεται σήμερα αυτός ο κάποιος ήταν κάποτε αποκλειστικά κρατημένο για τον μεγιστάνα Αριστοτέλη Ωνάση, για παράδειγμα, σε περίπτωση που αποφάσιζε την τελευταία στιγμή να έρθει να δειπνήσει.

Το συγκεκριμένο τραπέζι έχει υπέροχη θέα και βρίσκεται δίπλα στο χαρακτηριστικό βιτρό του Maxim’s, το οποίο είναι εμπνευσμένο από τον κόσμο της χλωρίδας και της πανίδας και τη γυναικεία φαντασία.

Ο σχεδιασμός της βιτρίνας απηχεί σε όλο το εστιατόριο, και μάλιστα αποτέλεσε έμπνευση για τη δημιουργία του μπουκαλιού της εμβληματικής σαμπάνιας Perrier-Jouët Belle Époque, η οποία, φυσικά, σερβίρεται στο Maxim’s. Το μενού των κοκτέιλ περιλαμβάνει επίσης ποτά που αποτίουν φόρο τιμής σε διακεκριμένους πελάτες του παρελθόντος, από τον Ωνάση μέχρι την Μπάρμπρα Στρέιζαντ και την Όντρεϊ Χέπμπορν και στοιχίζουν περίπου 19 ευρώ.

Δείτε το ρετρό βίντεο 

Μια καθιστή γυναίκα

Η συναρπαστική ιστορία του μαγαζιού, η οποία έχει προσελκύσει τόσο πολύ τα αστέρια του tout-Paris, χρονολογείται από το 1893, όταν, σύμφωνα με το εστιατόριο, ο σερβιτόρος Maxime Gaillard άνοιξε ένα μικρό μπιστρό στην Rue Royale. Την ίδια χρονιά, η Irma de Montigny, μια νεαρή παριζιάνα ηθοποιός, μπήκε στο Maxim’s κατά τη διάρκεια του ιππικού αγώνα Prix de Diane. Εντυπωσιάστηκε τόσο πολύ από το μαγαζί που δεσμεύτηκε να υποστηρίξει το άνοιγμά του.

Κατά τη διάρκεια της Παγκόσμιας Έκθεσης του 1900, το Maxim’s έγινε ένα από τα «it» εστιατόρια στο Παρίσι, υπό τη διεύθυνση του Eugène Cornuché. Ο Γάλλος επιχειρηματίας έφερε τους δημοφιλείς καλλιτέχνες της Σχολής του Νανσί, μετατρέποντας την επιχείρηση σε έναν ναό Art Nouveau, τόσο που έχει χαρακτηριστεί ως γαλλικό ιστορικό μνημείο.

Λένε ότι το μυστικό του για την προσέλκυση της ελίτ ήταν να έχει πάντα μια καθιστή γυναίκα, ορατή από το πεζοδρόμιο.

Ο σχεδιασμός της βιτρίνας απηχεί σε όλο το εστιατόριο, και μάλιστα αποτέλεσε έμπνευση για τη δημιουργία του μπουκαλιού της εμβληματικής σαμπάνιας Perrier-Jouët Belle Époque, η οποία, φυσικά, σερβίρεται στο Maxim’s

Photo: Wikimedia Commons

Το απαιτητικό dress code

Το 1932, ο εστιάτορας Octave Vaudable αγόρασε το εστιατόριο, καθιερώνοντας έναν ενδυματολογικό κώδικα και απευθυνόμενος στην πλούσια πελατεία. Αργότερα, το 1981, ο σχεδιαστής μόδας Pierre Cardin, ο οποίος ήταν τακτικός πελάτης, ανέλαβε την επιχείρηση ώστε το εστιατόριο να παραμείνει σε γαλλικά χέρια, «επειδή οι Vaudables επρόκειτο να το πουλήσουν σε σεΐχηδες», λέει ο Pierre-André Hélène, ο οποίος επιμελήθηκε το μουσείο του Maxim’s για 13 χρόνια.

Υπό τη διεύθυνση του Cardin, ο πρώτος όροφος του εστιατορίου διατηρήθηκε και ο δεύτερος όροφος, ο οποίος είχε εκσυγχρονιστεί τη δεκαετία του 1960, αποκαταστάθηκε στην αρχική του αίγλη. Στο κτίριο εγκαταστάθηκε ανελκυστήρας και η πρόσοψη ανακαινίστηκε ώστε να φαίνεται πανομοιότυπη με την εικόνα που είχε το 1900.

Το διαμέρισμα των πρώην ιδιοκτητών, καθώς και μέρος του γραφείου, το οποίο καταλάμβανε τον τρίτο και τέταρτο όροφο, μετατράπηκαν σε μουσείο Art Nouveau, το οποίο o Pierre-André Hélène διηύθυνε μέχρι το 2018. Η σημερινή διοίκηση του οίκου Pierre Cardin, με επικεφαλής τον Rodrigo Basilicati, ανιψιό του σχεδιαστή που απεβίωσε το 2020, ανέθεσε τη διαχείριση του εστιατορίου στο Paris Society για τέσσερα χρόνια, λέει ο Hélène.

«Ο θρύλος της κομψότητας, το πνεύμα, το σύμβολο της παλιάς Γαλλίας. Και εκεί ακριβώς βρίσκεται το πρόβλημα. Δεν υπάρχει πια πελατεία για κάτι τέτοιο. Οι νεότερες γενιές δεν το γνωρίζουν καθόλου»

Photo: Wikimedia Commons

«Ο θρύλος της κομψότητας, το πνεύμα, το σύμβολο της παλιάς Γαλλίας»

Στα μάτια του Hélène, η ουσία του Maxim’s παρέμεινε ανέπαφη. Η αλλαγή στη διεύθυνση, «δεν έχει αλλάξει τίποτα, δεδομένου ότι δεν έχουν γίνει τροποποιήσεις στο εστιατόριο, εκτός από την κουζίνα». Αναγνωρίζει όμως μια θετική αλλαγή που έχει γίνει από το Paris Society στη μετατροπή του δεύτερου ορόφου σε μπαρ: «Έτσι ήταν πριν, και δεν άρεσε στον Pierre Cardin».

Το μπαρ είναι ανεξάρτητο από το εστιατόριο και όσοι δεν έχουν κάνει κράτηση για δείπνο είναι ευπρόσδεκτοι να πιουν ένα ποτό ή να τσιμπήσουν κάτι, όπως ένα terrine φουά γκρα με φρυγανισμένο μπριός (στοιχίζει 42 ευρώ), ένα κοκτέιλ (από 15 έως 19 ευρώ) ή ένα ποτήρι κρασί (από 12 ευρώ).

Παρά τη διατήρηση της ουσίας του εστιατορίου, ο Hélène επισημαίνει ότι το Maxim’s αντιμετωπίζει μια πρόκληση όσον αφορά την προσέλκυση των νεότερων γενεών που φαίνεται να «αγνοούν τα πάντα».

Θεωρεί ότι το Maxim’s είναι ένας παριζιάνικος θρύλος. «Ο θρύλος της κομψότητας, το πνεύμα, το σύμβολο της παλιάς Γαλλίας. Και εκεί ακριβώς βρίσκεται το πρόβλημα. Δεν υπάρχει πια πελατεία για κάτι τέτοιο. Οι νεότερες γενιές δεν το γνωρίζουν καθόλου», λέει ο επιμελητής, ο οποίος πιστεύει ότι οι λέξεις κομψότητα, πνεύμα και διάκριση δεν αποτελούν πλέον μέρος του λεξιλογίου της σύγχρονης ελίτ.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Maxim’s Restaurant (@maximsrestaurant_paris)

Το μενού επικεντρώνεται στην εκλεπτυσμένη, γαλλική, αστική κουζίνα

Το Maxim’s έχει θεσπίσει έναν κομψό ενδυματολογικό κώδικα για τις γυναίκες και απαιτεί από τους άνδρες να φορούν σακάκι. Κρατήστε το αυτό στο μυαλό σας, γιατί το εστιατόριο δεν προσφέρει σακάκια σε περίπτωση που κάποιος το ξεχάσει.

Σχεδόν ολόκληρο το μενού επικεντρώνεται στην εκλεπτυσμένη γαλλική αστική κουζίνα. Ο Hélène λέει ότι η γλώσσα είναι μια επανερμηνευμένη κλασική συνταγή του Maxim’s, και οι κρέπες, οι οποίες κάποτε πωλούνταν ως Veuve Joyeuse – μια συνταγή που τελειοποιήθηκε στο Maxim’s, όπου τις γέμιζαν με ένα λεπτό σουφλέ και άρωμα λεμονιού – έχουν εξελιχθεί για το νέο μενού σε crêpes suzette.

Στο νέο μενού – το Paris Society δεν έχει δημοσιοποιήσει την ταυτότητα του σεφ του – ξεχωρίζουν ορισμένες γαστρονομικές απολαύσεις, όπως η soupe aux truffles V.G.E. (στα 33 ευρώ), που δημιούργησε ο διάσημος αείμνηστος σεφ Paul Bocuse για τον Γάλλο πρόεδρο Βαλερί Ζισκάρ Ντ’ Εσταίν, όταν ο πολιτικός ανακήρυξε τον Bocuse ιππότη της Λεγεώνας της Τιμής.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Maxim’s Restaurant (@maximsrestaurant_paris)

Χορός, τραγούδι, παρέα

Προσφέρει επίσης αστακό a l’Americaine, που παρασκευάζεται με σάλτσα ντομάτας, λευκό κρασί και κονιάκ (78 ευρώ)- χτένια με την κλασική beurre blanc σάλτσα, έναν υπέροχο συνδυασμό βουτύρου και λευκού κρασιού (41 ευρώ, 71 ευρώ με χαβιάρι)- και το tournedó Rossini, μια μπριζόλα φιλέτο σοταρισμένη σε βούτυρο, με μαύρη τρούφα και φουά γκρα (60 ευρώ).

Για το μεγάλο φινάλε, ο σεφ ζαχαροπλαστικής Yann Couvreur επαναπροσδιόρισε τα κλασικά επιδόρπια, εκτός από τις κρέπες (18 ευρώ), το île flottante (πλωτό νησί) – ένα επιδόρπιο merengue σε βάση από αγγλική κρέμα (14 ευρώ) – και μια μους σουφλέ σοκολάτας (16 ευρώ).

Το βραδινό σέρβις στο Maxim’s εκτείνεται από τις 6 μ.μ. έως και μετά τα μεσάνυχτα, προσφέροντας μια ολοκληρωμένη γαστρονομική εμπειρία που συνδυάζει την ιστορία, την κομψότητα και την εκλεπτυσμένη παριζιάνικη κουζίνα.

Σύμφωνα με τον Gourcuff, «στόχος του Paris Society είναι να επαναφέρει τον μύθο του Maxim’s, να διαιωνίσει τη γοητεία του, να αποκαταστήσει το κύρος του και να το διατηρήσει ως ένα εμβληματικό, κομψό και εορταστικό μέρος όπου οι θαμώνες μπορούν να απολαύσουν τον χορό, το τραγούδι και την παρέα τους».

*Με στοιχεία από elpais.com