Ο Γιούργκεν Κλοπ ήρθε να (μας) υπενθυμίσει πως τίποτα δεν κρατάει για πάντα

Στον σκληρό κόσμο του επαγγελματικού αθλητισμού, το αξίωμα που επιμένει να χωρίζει τους προπονητές στα δύο νιώθει άτρωτο: Εκείνοι που απολύθηκαν, εκείνοι που θα απολυθούν. Η αυθεντία της κυνικότητας που επιβεβαιώνεται εννέα φορές στις δέκα, ενενήντα-εννέα στις εκατό, εννιακόσιες ενενήντα εννέα στις χίλιες.

Τυχερός εκείνος ο ικανός που θα αποτελέσει μια φορά έστω εξαίρεση σε τούτο τον άγραφο κανόνα. Ευλογημένος αν λέγεται Γιούργκεν Κλοπ και 23 χρόνια μετά από εκείνο τον παράξενο Γενάρη που τον έβαλε σε μια νύχτα στο τιμόνι της Μάιντς το 2011, έφτασε στο 2024 έχοντας ακόμη το προνόμιο να ρίχνει ο ίδιος τους τίτλους τέλους. Επτά χρόνια και κάτι στην πρώτη του δουλειά. Επτά χρόνια ακριβώς στην επόμενη, όταν το περίφημο «κίτρινο τείχος» των φίλων της Ντόρτμουντ αναγκάστηκε να τον αποχωριστεί με δάκρυα το 2015.

Τώρα η σειρά της Λίβερπουλ στην προαναγγελία ενός ιστορικού κύκλου που θα κλείσει τον Ιούνη έπειτα από σχεδόν εννέα χρόνια. Ο προπονητής των 1052 επίσημων αναμετρήσεων στο υψηλότερο επίπεδο, με μόλις τρεις ομάδες στο βιογραφικό του. Μια πρωτοφανής εξαίρεση του κανόνα. Κάποιος που κατάφερε να αλλάξει το ποδόσφαιρο πολύ περισσότερο, από ότι επέτρεψε στο ποδόσφαιρο να αλλάξει τον ίδιο!

Η Fenway Sports Group αγόρασε το καλοκαίρι του 2010 τη Λίβερπουλ αντί του ποσού των 300 εκατ λιρών (κάτι σε 385 εκατ ευρώ). Πέντε χρόνια προσέλαβε τον Γιούργκεν Κλοπ. Δεκατέσσερα χρόνια μετά το club αποτιμάται σύμφωνα το Forbes στα 5 δισεκατομμύρια δολάρια.

Μπορεί στη Γη του ποδόσφαιρου ο 57χρονος μάνατζερ να εξασφάλισε μια θέση στη λίστα με τους Θρύλους οδηγώντας (ήδη) τους Reds σε έξι μεγάλα τρόπαια (Διηπειρωτικό, Τσάμπιονς Λιγκ, UEFA Super Cup, Πρωτάθλημα, Κύπελλο, Λιγκ Καπ) στον ουρανοξύστη των τεχνοκρατών όμως τον αντιμετωπίζουν σαν κάποιο που «έφερε τη βροχή». Σήμερα 5 δισεκατομμύρια δολάρια είναι κάτι σε 4,62 δισεκατομμύρια ευρώ.

Η Λίβερπουλ στην εποχή του δεν έγινε μόνο ξανά μια ποδοσφαιρική υπερδύναμη. Εξελίχτηκε σε έναν πραγματικό κολοσσό, μια case study περίπτωση των sports business και της εμφατικής ακμής τους που δεν μπορεί κάποια στιγμή θα φτάσει και προς τα μέρη μας.

«Κανένας σύλλογος και καμιά εθνική ομάδα για του χρόνου. Κανείς άλλος αγγλικός σύλλογος για πάντα» είπε στην συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε σήμερα θέλοντας να ανακοινώσει την οριστική απόφαση του. Ένας ιδιαίτερος όρκος τιμής προς τα εκατομμύρια των φιλάθλων των Reds που το μόνο βέβαιο είναι πως σήμερα το πρωί που ξύπνησαν δεν περίμεναν μια τέτοια εξέλιξη. Είχε συμβόλαιο σε ισχύ ως το 2026. Έχει και την Λίβερπουλ πρώτη στη Premier League στην προσπάθεια για την κατάκτηση ενός ακόμη πρωταθλήματος έπειτα από αυτό του 2020.

Κάποιοι από εκείνους που επιμένουν να βλέπουν το δέντρο, από την ώρα που έγινε γνωστή η ανακοίνωση του «αντίο» έσπευσαν να ανησυχήσουν για το πρόσημο της χρονιάς με το club να διεκδικεί τέσσερις διαφορετικούς τίτλους. Κάποιοι άλλοι απλά στεναχωρήθηκαν, διότι αυτή είναι η πραγματική δύναμη των σπορ, να αντιμετωπίζεις τέτοιες ιστορίες στην άλλη άκρη της Ευρώπης ή και του κόσμου λες και πρόκειται για κάτι που συμβαίνει σε ανθρώπους δικούς σου. Σίγουρα ακόμη και σε μια ποδοσφαιρική «φυλή» με αυτή την κουλτούρα για το ποδόσφαιρο θα υπάρχουν και λίγοι που θα προσδοκούν ήδη στον επόμενο. Σε κάποιον καλύτερο. Σε κάποιον σπουδαίο. Ο Γιούργκεν Κλοπ όμως δεν εξαίρεσε κανέναν από την σημερινή του απόφαση. Για όλους είχε κάτι:

Μια γρήγορη υπενθύμιση πως τίποτα δεν κρατάει για πάντα. Και μια χαρισματική τέλεια έξοδο, για κάποιον που αντιλαμβάνεται την τέχνη και τη σημασία να διαλέγεις την ώρα του αποχωρισμού.

Ο χαρισματικός αυτός άνθρωπος μπορεί να μην γίνει ποτέ άγαλμα έξω από το Anfield όπως ο Μπιλ Σάνκλι. Ποιος αμφιβάλλει όμως ότι σε εκείνη την φτωχή βιομηχανική πόλη πλάι στον Mersey που γέννησε τους Beatles και που οι επισκέπτες της αναζητούν ακόμη την Penny Lane, δεν θα υπάρχει πάντα η ανάμνηση του «καλού Γερμανού» που μέσα σε εννέα χρόνια φρόντισε να αλλάξει την ίδια την Ιστορία.