Ο λόγος που τα Όσκαρ σνόμπαραν τη Γκρέτα Γκέργουιν και τη Μάργκοτ Ρόμπι

Αν και η ταινία είναι υποψήφια για καλύτερη ταινία, η Γκρέτα Γκέργουιν σνομπαρίστηκε ως σκηνοθέτης και η Μάργκοτ Ρόμπι έμεινε εκτός της κατηγορίας καλύτερης ηθοποιού, παραλείψεις που προκάλεσαν πλημμύρα οργής στο διαδίκτυο και από τους συναδέλφους τους.

Το Associated Press χαρακτήρισε τον σνομπισμό απέναντι στην Γκέργουιν  «ένα από τα μεγαλύτερα σοκ στην πρόσφατη μνήμη». Ορισμένοι θαυμαστές ξέσπασαν στον Κεν. Όπως επισήμανε η USA Today, επικαλούμενη έναν χρήστη στο X, το γεγονός ότι ο Ράιαν Γκόσλινγκ είναι υποψήφιος για δευτεραγωνιστής ενώ η Γκέργουιν και η Ρόμπι έμειναν εκτός «επιβεβαιώνει κατά κάποιο τρόπο το νόημα της ταινίας», ότι η πατριαρχία είναι ακόμα μαζί μας.

Ο Γκόσλινγκ, ο ίδιος ο Κεν, δήλωσε: «Δεν υπάρχει ταινία Barbie χωρίς την Γκρέτα Γκέργουιν και την Μάργκοτ Ρόμπι, τους δύο ανθρώπους που είναι υπεύθυνοι για αυτή την ταινία που έγραψε ιστορία και γνώρισε παγκόσμια αναγνώριση».

Οι ψηφοφόροι των Όσκαρ δεν μπόρεσαν ή δεν ήθελαν να κοιτάξουν πίσω από αυτή την επιφάνεια για να δουν πόσο ευφάνταστη και ουσιαστική είναι η ταινία και πόσο σχολαστικά την ενορχήστρωσε η Γκέργουιν

Photo: YouTube

10 ταινίες, 5 σκηνοθέτες

Ο παρατεταμένος σεξισμός της κινηματογραφικής βιομηχανίας μπορεί να είναι ένας παράγοντας, αλλά αυτό συνέβαλε μόνο στο θεμελιώδες πρόβλημα.

Παρά το γεγονός ότι οι ψηφοφόροι των Όσκαρ αρνήθηκαν να πάρουν στα σοβαρά την ταινία που βασίζεται σε μια κούκλα, αγνοώντας πόσο ευρηματική είναι, απορρίπτοντάς την ως μια «ταινία ποπ κορν» δισεκατομμυρίων δολαρίων, ενώ είναι επίσης μια αστεία, ανατρεπτική πολιτιστική δήλωση.

Υπονομεύει τα στερεότυπα για τις γυναίκες – με μετα-ευφυΐα. Οι ψηφοφόροι των Όσκαρ δεν μπόρεσαν ή δεν ήθελαν να κοιτάξουν πίσω από αυτή την επιφάνεια για να δουν πόσο ευφάνταστη και ουσιαστική είναι η ταινία και πόσο σχολαστικά την ενορχήστρωσε η Γκέργουιν.

Με 10 ταινίες υποψήφιες για καλύτερη ταινία και μόνο πέντε θέσεις για σκηνοθέτες, τα πράγματα δυσκολεύουν Αλλά είναι εμφανές ότι η Γκέργουιν έχει εκτοπιστεί από υποψήφιους που έκαναν άλλου τύπου ταινίες: Η Ζυστίν Τριέτ, η οποία αξίζει την υποψηφιότητα-έκπληξη για την αγωνιώδη «Ανατομία μιας πτώσης» (και έσωσε την κατηγορία από το να είναι αμιγώς ανδρική), και ο Τζόναθαν Γκλέιζερ, ο οποίος κάθε άλλο παρά σίγουρος ήταν για το δράμα του Ολοκαυτώματος «Η ζώνη ενδιαφέροντος». Προφανώς η ανάλαφρη κωμωδία της Γκέργουιν δεν μπορούσε να ανταγωνιστεί.

Δείτε το τρέιλερ της ταινίας 

Φαινόταν το πράγμα

Και πριν ακόμη ανακοινωθούν οι υποψηφιότητες, υπήρχαν υπονοούμενα ότι η πρωτοτυπία της Barbie θα υποτιμηθεί. Η πρώτη ήρθε όταν η Ακαδημία έκρινε ότι το εμπνευσμένο σενάριο της Γκέργουιν και του Νόα Μπάοουμπακ ανήκε στην κατηγορία των διασκευασμένων ταινιών (όπου και έλαβε υποψηφιότητα) και όχι στην πρωτότυπη -η εκτελεστική επιτροπή του τμήματος συγγραφέων της Ακαδημίας είπε ότι η ταινία βασίζεται σε έναν ήδη υπάρχοντα χαρακτήρα, δηλαδή σε μια κούκλα.

Ένα άλλο στοιχείο ήρθε στις Χρυσές Σφαίρες. Η Barbie απέτυχε να κερδίσει το βραβείο καλύτερης κωμωδίας ή μιούζικαλ, αλλά έφυγε με το φτηνιάρικο, νεοεφευρεθέν βραβείο για το κινηματογραφικό εισπρακτικό επίτευγμα, ένα βραβείο παρηγοριάς επειδή είναι δημοφιλής και βγάζει χρήματα.

Η σχέση της ταινίας με το χρήμα και την εταιρική κουλτούρα ήταν εξαρχής προβληματική. Η ιστορία επικρίνει την Mattel, την εταιρεία που πουλάει όλες αυτές τις Μπάρμπι, ως πατριαρχική, αλλά η ίδια η ταινία είναι μια μεγάλη παραγωγή του στούντιο με άδεια της εταιρείας παιχνιδιών. Όταν κυκλοφόρησε η ταινία, οι New York Times επεσήμαναν τις διχασμένες απόψεις των κριτικών σχετικά με το αν είναι «επιδέξια ανατρεπτική ή αναπόφευκτα εταιρική».

Δείτε το τρέιλερ 

Η Γκέργουιν τους μπήκε στο μάτι

Το πιο φανερό κοινωνικό μήνυμα της ταινίας προέρχεται από τον χαρακτήρα της Αμέρικα Φερέρα, την Γκλόρια, τον κύριο άνθρωπο στο Barbieland. Σε μια καλοδεχούμενη αλλά και αναπάντεχη στροφή, η Φερέρα προτάθηκε ως ηθοποιός δεύτερου γυναικείου ρόλου, σε μεγάλο βαθμό, μπορεί να υποτεθεί, λόγω του παθιασμένου μονολόγου της για τις προσδοκίες που τίθενται στις γυναίκες, όπως π.χ: Να είσαι αδύνατη, αλλά να προσποιείσαι ότι είναι επειδή θέλεις να είσαι υγιής. «Είναι εξαντλητικό», λέει η Γκλόρια. «Πρέπει να έχεις χρήματα, αλλά δεν μπορείς να ζητάς χρήματα γιατί αυτό είναι χοντροκομμένο».

Μήπως η Γκέργουιν απλά έβγαλε πάρα πολλά χρήματα; Ίσως. Γίνε γυναίκα σκηνοθέτης, αλλά μην κάνεις επίδειξη στους άντρες με το να βγάζεις περισσότερα από αυτούς. Αυτό θα μπορούσε εύκολα να είναι μέρος του λόγου της Γκλόρια.

Η Μάργκοτ Ρόμπι υποτιμήθηκε επίσης. Ο θυμωμένος, ειλικρινής μονόλογος της Φερέρα έχει την αμεσότητα που συχνά επιζητούν τα Όσκαρ. Αυτό που έπρεπε να κάνει η Ρόμπι ήταν πιο λεπτό, λιγότερο εύκολα εκτιμώμενο.

Όταν το ξέσπασμα της Γκλόρια ξυπνάει την αίσθηση της αξίας μιας άλλης Μπάρμπι, ξυπνάει και η Μπάρμπι της Ρόμπι. «Δίνοντας φωνή στη γνωστική ασυμφωνία που απαιτείται για να είσαι γυναίκα κάτω από την πατριαρχία, της στέρησες τη δύναμή της», της λέει η Ρόμπι, αποδίδοντας αυτές τις ατάκες με έναν ελαφρύ τόνο, αληθινό αλλά και κάπως πομπώδη.

Όπως δήλωσε η Φερέρα στο Variety σχετικά με τον σνομπισμό απέναντι στη Ρόμπι: «Ίσως ο κόσμος να ξεγελάστηκε και να πίστεψε ότι η δουλειά ήταν εύκολη».

*Η 96η απονομή των βραβείων Όσκαρ θα πραγματοποιηθεί στις 10 Μαρτίου.

*Με στοιχεία από bbc.com