Ο αγώνας κατά του σεξισμού στην Ευρώπη σε κίνδυνο – Η ακμάζουσα αρρενωπότητα και ο μισογυνισμός

Η Γαλλία γιόρτασε την ημέρα κατά του σεξισμού στις 25 Ιανουαρίου, αλλά δεν υπάρχει πολύς λόγος για εορτασμό σύμφωνα με το Ανώτατο Συμβούλιο για την Ισότητα των Φύλων (HCE).

«Ο σεξισμός ξεκινά από το σπίτι, συνεχίζεται στο σχολείο και εκτοξεύεται στο διαδίκτυο», ανέφερε η HCE στην ετήσια έκθεσή της, που δημοσιεύτηκε αυτή την εβδομάδα.

«Ο σεξισμός δεν υποχωρεί, αλλά ριζώνει, ακόμη και ακμάζει».

Η έκθεση σημείωσε μια επιστροφή στις παραδοσιακές ιδέες μεταξύ των ανδρών ερωτηθέντων: το 28 τοις εκατό των ανδρών στην ηλικιακή ομάδα 25-34 ετών πίστευαν ότι οι άνδρες ήταν πιο κατάλληλοι για διευθυντικούς ρόλους, ενώ περισσότεροι από το τρίτο – 7 τοις εκατό περισσότερο από πέρυσι – είπαν ότι ήταν «φυσιολογικό για οι γυναίκες να σταματήσουν να εργάζονται για να φροντίζουν τα παιδιά».

Ο αντίκτυπος του μισογυνισμού

Καθώς οι γυναίκες αποκτούν περισσότερα δικαιώματα και νιώθουν πιο ελεύθερες να αντιδρούν ενάντια στη σεξουαλική βία και τον σεξιμσό στον απόηχο του κινήματος #MeToo, ορισμένοι άνδρες προχωρούν σε… αντίσταση.

«Ο σεξισμός δεν υποχωρεί, αλλά ριζώνει, ακόμη και ακμάζει»

«Όσο περισσότερο ο δημόσιος διάλογος επικεντρώνεται στα δικαιώματα των γυναικών, τόσο μεγαλύτερη είναι η αντίδραση των ανδρών», αναφέρει η έκθεση, σύμφωνα με το γαλλικό μέσο RFI. «Η σεξιστική ανδρική συμπεριφορά και τα αντανακλαστικά κερδίζουν έδαφος μεταξύ των νεαρών ανδρών, ενώ περισσότερες γυναίκες συνδέονται με ρόλους μέσα στο σπίτι».

Περίπου το 37 τοις εκατό των ανδρών ερωτηθέντων είπε ότι «ο φεμινισμός απειλούσε τη θέση τους στην κοινωνία»

Η ιδέα ότι οι γυναίκες κυριαρχούν πλέον απέναντι στους άνδρες είναι κεντρική στο λεγόμενο «αρρενωπό» κίνημα της Γαλλίας. Όπως η διαδικτυακή κοινότητα που είναι γνωστή ως incels, οι υποστηρικτές της υπερασπίζονται τους παραδοσιακούς ρόλους των φύλων και κατηγορούν τις γυναίκες για τις σεξουαλικές τους αποτυχίες.

«Ο αρρενωπότητα ήταν πολύ περιθωριακός, λίγο υπόγειος, αλλά οι πλατφόρμες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης έδωσαν στις κοινότητες αυτές ένα μέρος για να συγκεντρωθούν, να επικοινωνήσουν και να διαδώσουν τις ιδέες τους», λέει η δημοσιογράφος Pauline Ferrari, συγγραφέας του «Trained to Hate Women».

«H αρρενωπότητα έχει γίνει μια γνήσια υποκουλτούρα – οι άνθρωποι δεν έχουν πλέον κόμπλεξ πάνω του, έχει γίνει πιο ασήμαντο», λέει.

Οι αντιγραφείς του Άντριου Τέιτ

Η Ferrari έχει εντοπίσει ορισμένες ιδιαιτερότητες των incel στη Γαλλία.

«Ενώ ο Άντριου Τέιτ υπερασπίζεται την εικόνα ενός αυτοδημιούργητου άνδρα που οδηγεί μια Bugatti και φοράει ένα ρολόι Rolex, στη Γαλλία έχουμε την εικόνα ενός αρσενικού βασιλόφρονα, κοντά στην ακροδεξιά, που υπερασπίζεται παραδοσιακούς ρόλους από τις δεκαετίες του 1940 και του ’50», είπε. λέει.

Και παραδόξως, ένας από τους μεγαλύτερους υπερασπιστές της αρρενωπότητα είναι στην πραγματικότητα μια γυναίκα – η Thais d’Escufon. Είναι η πρώην εκπρόσωπος της Generation Identitaire – μιας ακροδεξιάς αντιμεταναστευτικής ομάδας, που διαλύθηκε στη Γαλλία το 2021 για «υποκίνηση διακρίσεων, μίσους και βίας», με δεσμούς με ομάδες λευκής υπεροχής.

Τα βίντεό της περιλαμβάνουν σκέψεις για «το κρυφό πρόσωπο της γυναικείας λίας» και «τους λόγους πίσω από τη σεξουαλική δυστυχία των ανδρών».

«Ο φεμινισμός έχει καταστρέψει τα πάντα»

«Ορίζει τον εαυτό της ως influencer και είναι μια από τις πιο δημοφιλείς μεταξύ εκείνων που πρωτοστατούν και υπερασπίζονται τις αρσενικές ιδέες», εξηγεί η Ferrari. «Ως γυναίκα είναι πιο εύκολο γι’ αυτήν να πάρει ιδέες όπως «ο φεμινισμός έχει καταστρέψει τα πάντα».

«Με το να λέει «εάν εσείς οι άνδρες υποφέρετε είναι λόγω του φεμινισμού», ενισχύει την ιδέα ότι απορρίπτονται».

Ανάγκη για περισσότερη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση

Η Ferrari λέει ότι υπάρχει πολλή δουλειά να γίνει στην εκπαίδευση, όπου τα στερεότυπα των φύλων τείνουν να ενισχύονται.

Η έκθεση HCE διαπίστωσε ότι το 92 τοις εκατό των βίντεο για παιδιά περιείχαν στερεότυπα για το φύλο. Ως παιδιά, μόνο το 3 τοις εκατό των ανδρών που ερωτήθηκαν είχαν λάβει κούκλες για παιχνίδι και το 4 τοις εκατό των κοριτσιών αυτοκινητάκια.

Η Ferrari ζητά επίσης περισσότερη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση στα σχολεία.

Παρά τον νόμο του 2001 που έκανε υποχρεωτικά τα μαθήματα για τη σεξουαλική και την αναπαραγωγική υγεία σε όλα τα γαλλικά σχολεία, λέει, «η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση διδάσκεται σε λιγότερο από το 15 τοις εκατό των σχολείων μέσης και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, και παρόλα αυτά προσφέρουν έναν χώρο όπου μπορούν να εκφραστούν οι αρσενικές ιδέες – και αμφισβητήθηκε».