Tάμτα: «O γάμος στα 14 είναι σοκαριστικός»

Η Τάμτα έδωσε μια διαφορετική συνέντευξη στη Lifo και μίλησε για πολύ προσωπικές στιγμές της.

Οι σχέσεις με την πατρική οικογένεια

«Δεν έχω μνήμες από συνύπαρξη με τον πατέρα μου, οι γονείς μου είχαν χωρίσει και ζούσα με τη μαμά μου. Μεγαλώνοντας προσπαθώ να ανακαλύψω αν αυτό με είχε τραυματίσει, και δε με βρίσκω ούτε τραυματισμένη, ούτε θυμωμένη. Συμβαίνουν αυτά στη ζωή, η μαμά μου πέρασε δύσκολα, αλλά κάλυψε την πλευρά του μπαμπά μου. Υπήρχαν στιγμές που άλλα κορίτσια έλεγαν, “δε με αφήνει ο μπαμπάς” για κάτι, κι εγώ σκεφτόμουν, “μήπως τελικά είμαι τυχερή;”. Παιδικές σκέψεις…» αναφέρει στην αρχή της συνέντευξής της η Τάμτα.

«Από τη μέρα που έπεσε το καθεστώς, ζήσαμε μια εντελώς νέα καθημερινότητα. Έκλεισαν εργοστάσια, η μαμά μου έχασε τη δουλειά της, όπως πολύς κόσμος, ξαφνικά δεν είχαμε καθημερινά είδη πρώτης ανάγκης, ρεύμα, νερό, θέρμανση, υπήρχε έλλειψη σε πολλά προϊόντα, σταμάτησαν οι εισαγωγές….

Μπήκαμε σε μια καταστροφική φάση πολιτικά και οικονομικά. Όταν υπάρχουν θέματα επιβίωσης, οι επιπτώσεις στον χαρακτήρα των ανθρώπων είναι φοβερές. Όταν δεν έχεις να ταΐσεις το παιδί σου, αγριεύεις. Είδαμε πολλά πρόσωπα να μεταλλάσσονται. Κοιτώντας πίσω, κατανοώ πολλά. Τότε ήμουν παιδί» προσθέτει.

Ο γάμος στην ηλικία των 14 ετών

«Όσο περνάνε τα χρόνια, αναθεωρούμε πολλά… Αντιλαμβάνομαι πως αυτό που συνέβη, ο γάμος στα 14 είναι λίγο σοκαριστικό και μπορεί κάποιος να το χρεώσει στους γονείς μου, στην κοινωνία, σε πολλά. Όμως γινόταν. Στη δική μου περίπτωση παραέγινε νωρίς, αλλά στα 16-17 δεν ήταν κάτι τρομερό αν συμφωνούσαν οι οικογένειες…  Δεν ήμουν παιδί που φλέρταρε, ήμουν έξω από αυτά…

Πολλά αγόρια όμως έλεγαν ότι ήταν ερωτευμένα μαζί μου, κι εγώ πληγωνόμουν που ήθελα να είμαι απλώς φίλη τους. Κάπως έτσι έγινε και με τον πρώην σύζυγό μου.

Ήμουν 14 κι εκείνος 16

Κάποια στιγμή η μαμά μου πήρε χαμπάρι ότι ερχόταν στις πρόβες, ότι με ακολουθούσε παντού, και του είπε, χωρίς να του απαγορεύσει επί της ουσίας κάτι, να το πάει πιο χαλαρά. Αυτός το πήρε αλλιώς. Με βρήκε έξω από το σπίτι και με παρακάλεσε να πάμε κάπου να μιλήσουμε οι δυο μας» αναφέρει και συνεχίζει την εξομολόγησή της λέγοντας:

«Είχα διαίσθηση ότι κάτι θα γινόταν. Με κατάφερε; Ήθελα να με καταφέρει; Η περιέργεια της ηλικίας;  Δε με βάλανε ποτέ με το ζόρι στο αμάξι, αλλά το αμάξι δε σταμάτησε ποτέ για συζήτηση. Πήγαμε στο σπίτι φίλου του έξω από την Τυφλίδα, και τότε άρχισαν να μας ψάχνουν…

Το κακό είχε γίνει. Είχα επιλογή αλλά θα έπρεπε να είμαι έτοιμη να δεχτώ ότι θα με έδειχναν με το δάχτυλο – είτε είχε γίνει κάτι είτε όχι. Όταν γυρίσαμε, είχα αποφασίσει ότι παντρεύτηκα. Είχα μεγαλώσει και με χωρισμένη μαμά – φυσικά άκουγα διάφορα κατά καιρούς – οπότε, παρά τα παρακάλια της, είχα πάρει την απόφασή μου, και κάπως έτσι, έμεινα έξι χρόνια παντρεμένη».