H Στέλλα Σερέφογλου μας ταξιδεύει στον μαγικό κόσμο του τσίρκου

ΟΠ! σημαίνει ξαφνιάζομαι, παίζω, χοροπηδώ, ανακαλύπτω, προσπαθώ, αλλάζω, προσφέρω, χαίρομαι, συνδέομαι…αγαπώ! ΟΠ!

Η παράσταση «ΟΠ!» που ξεχώρισαν μικροί και μεγάλοι, σε σκηνοθεσία της Στέλλας Σερέφογλου, συνεχίζει το επιτυχημένο της ταξίδι, ανοίγοντας έναν νέο κύκλο, ο οποίος θα ολοκληρωθεί στις 31 Μαρτίου.

Στη φιλόξενη αίθουσα του θεάτρου Χώρος, παιδιά από 3 έως 8 ετών κάθε Κυριακή βιώνουν μια αξέχαστη θεατρική εμπειρία γεμάτη ακροβατικά, στοιχεία βωβού κινηματογράφου και τεχνικές που ξεπηδούν από τον μαγικό κόσμο του τσίρκου. Τους ρόλους  ερμηνεύουν – πετούν η Ευαγγελία Μόσιου και ο Πάνος Σολδάτος.

Συναντήσαμε τη Στέλλα Σερέφογλου και μας μίλησε για την ενασχόληση της με το παιδικό θέατρο, την ευθύνη να δημιουργείς θέατρο για μικρούς θεατές και από τι εμπνέεται.

«Αντιμετωπίζω όλη την παράσταση σαν μια χορογραφία, όπου ο ρυθμός και η διάθεση για παιχνίδι αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της σκηνοθεσίας.»

Πώς προέκυψε η ιδέα της νέας παράστασης σας;

«Η ιδέα για το ΟΠ! ξεκίνησε αρκετά χρόνια πριν, αλλά περίμενα την κατάλληλη στιγμή για την υλοποίησή του. Ποιητικές ταινίες όπως το «Κόκκινο Μπαλόνι», αλλά και ταινίες του βωβού κινηματογράφου ή κινούμενα σχέδια όπως ο Ροζ Πάνθηρας, καθώς και βιβλία του Jon Klassen αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης.

Επίσης προστέθηκε και η επιθυμία μου να διηγηθώ τη συγκεκριμένη ιστορία χρησιμοποιώντας στοιχεία από τον πολυεπίπεδο κόσμο του τσίρκου και των ακροβατικών.Όταν πρωτοξεκίνησα τη συνεργασία με την Ευαγγελία Μόσιου και τον Πάνο Σολδάτο δεν είχα ακριβώς εικόνα του τί θα ανακάλυπτα στην πορεία.

Το παράδοξο σύμπαν των ακροβατικών έχει ως πεδίο δράσης έναν χώρο μεταξύ γης και ουρανού, πολύ καλά οργανωμένο, ευφάνταστο και απίστευτα πειθαρχημένο.»

Ποια είναι η γνώμη σας για το παιδικό θέατρο στην Ελλάδα; Έχει την υποστήριξη της πολιτείας;

«Το θέατρο για παιδιά βρίσκεται σε ανοδική πορεία. Συγκριτικά με την Ευρώπη αργήσαμε να το πιστέψουμε, όχι μόνο εμείς οι καλλιτέχνες αλλά και οι θεατές. Για αρκετό καιρό υπήρχε η πεποίθηση ότι αυτός που ασχολείται με το θέαμα για παιδιά βρίσκεται σε ένα πιο εύκολο πεδίο δράσης, κάτι εντελώς αναληθές γιατί το παιδικό κοινό δεν μπορείς ούτε να το ξεγελάσεις ούτε να το δεσμεύσεις υποχρεωτικά αν κάτι δεν του αρέσει.

Παρακολουθώ με χαρά και περιέργεια όλο και περισσότερες ομάδες να ασχολούνται με το θέατρο για παιδιά και μάλιστα νεαρά άτομα που ενδιαφέρονται να ανακαλύψουν νέους θεατρικούς κώδικες. Η πολιτεία υποστηρίζει το εν λόγω θέαμα και τις δράσεις για παιδιά μέσα από τις επιχορηγήσεις που δίνει κάθε χρόνο.

Αυτό που δεν ξέρω και που με απασχολεί ιδιαίτερα είναι κατά πόσο ενδιαφέρεται γι’ αυτό με τρόπο ουσιαστικό, δηλαδή αν είναι σε θέση να αναγνωρίζει τη δύναμη επιρροής που έχει και πως αποτελεί σημαντικό παράγοντα καλλιέργειας μελλοντικών θεατών με κρίση και ενσυναίσθηση.

Προσωπικά, θα μου άρεσε να καλούσε καλλιτέχνες που ασχολούνται με το θέατρο και τον κινηματογράφο για παιδιά με σκοπό να μάθει περισσότερα και να διερευνήσει ποιοτικά τρόπους εξέλιξης του συγκεκριμένου τομέα.

Οι παραστάσεις για παιδιά καλό θα ήταν να υμνούν το παιχνίδι

Ποιο είναι το αρχικό σας μέλημα όταν δημιουργείτε μια παράσταση για παιδιά;

«Ξεκίνησα να ασχολούμαι με το θέατρο για μικρές ηλικίες όταν έγινα μητέρα. Τα ίδια μου τα παιδιά δηλαδή ήταν το πρωταρχικό ερέθισμα που με οδήγησε σε αυτό το είδος έκφρασης. Στη συνέχεια, η επαφή μου με το εργαστήρι της Ξένιας Καλογεροπούλου, την ίδια και τους ανθρώπους της, αποτέλεσε πρότυπο, καλλιτεχνικό, ηθικό, αισθητικό και παιδαγωγικό, κάτι που με συνοδεύει ακόμη και τώρ

Η επικοινωνία με το ιδιαίτερο αυτό κοινό είναι πρόκληση για εμένα, όχι μόνο καλλιτεχνική αλλά και πνευματική. Το να μπορέσεις να συνδεθείς μαζί του σημαίνει ότι ανιχνεύεις εσωτερικά μονοπάτια και έρχεσαι σε επαφή με στοιχεία της δικής σου παιδικότητας.

Οι παραστάσεις για παιδιά καλό θα ήταν να υμνούν το παιχνίδι ως έναν από τους ουσιαστικότερους δρόμους διεύρυνσης και ανάπτυξης της φαντασίας, των αισθήσεων, της ευρηματικότητας, των ορίων και της σχέσης όλων αυτών με τον κόσμο.

Να προάγουν την αισθητική (υποκριτικά, σκηνογραφικά, μουσικά κλπ.), μέσα από μια κρυστάλλινη σκηνοθετική προσέγγιση, η οποία θα αρνείται κατηγορηματικά τον εύκολο εντυπωσιασμό και τον διδακτισμό.»

Ποιο είναι το μήνυμα που θέλετε να στείλετε μέσα από τη νέα σας δουλειά;

«Θα ήταν συναρπαστικό, αν κατάφερνα, χωρίς να γίνω διδακτική, να προβάλλω τις αξίες της αγάπης και της φιλίας, πηγές εσωτερικής γαλήνης και πληρότητας και θεμέλια του ατομικού μας κόσμου. Επιπλέον, μέσα από τον τρόπο αφήγησης της ιστορίας μας, υμνείται το παιχνίδι, που ως μοναδικό στόχο έχει να τέρψει, να ισορροπήσει, να διευρύνει τους εσωτερικούς ορίζοντες και τη φαντασία.»

Υπόθεση  της παράστασης

Δύο παιδιά, ένα αγόρι κι ένα κορίτσι, συναντιούνται τυχαία σ᾽ ένα λιβάδι. Το αγόρι όμως έχει ένα πρόβλημα: το μπαλόνι του έχει κολλήσει σε ένα δέντρο και δεν μπορεί να το φτάσει. Το κορίτσι προσφέρεται να βοηθήσει, κι έτσι ξεκινούν μαζί μια σειρά από προσπάθειες για να το πάρουν πίσω. Θα τα καταφέρουν; Πόσο σημαντικό είναι το μπαλόνι γι’ αυτά; Τι νιώθει το ένα παιδί για το άλλο; Μέχρι πού θα φτάσουν για να πετύχουν τον σκοπό τους;

Πληροφορίες

Πού: Θέατρο Χώρος, Πραβίου 6-8, Αθήνα, ΤΚ: 11855, τηλ.: 210 3426736

Πότε: Κάθε Κυριακή στις 12:00 μέχρι τις 31 Μαρτίου

Εισιτήρια: 10€ κανονικό και 8€ μειωμένο (φοιτητές, άνεργοι, ΑμεΑ, 65+, ομαδικό 15 άτομα +).

Προπώληση: more.com
Διάρκεια: 45´ (χωρίς διάλειμμα)