Θύρα 7: Μαρτυρίες και στιγμιότυπα της πολύνεκρης τραγωδίας

Στις 8 Φεβρουαρίου 1981 γράφτηκε η μελανότερη σελίδα στην Ιστορία του ελληνικού αθλητισμού και στην ιστορία της ομάδας του Ολυμπιακού Πειραιώς.

O ποδοσφαιρικός αγώνας μεταξύ Ολυμπιακού και ΑΕΚ, στο στάδιο Καραϊσκάκη, βάφεται στο αίμα. Κατά την αποχώρηση των φιλάθλων από το γήπεδο, μία από τις πόρτες της Θύρας 7  δεν ήταν επαρκώς ανοιχτή, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί ανεξέλεγκτος συνωστισμός που οδήγησε τελικά στον θάνατο από ασφυξία , 21 φιλάθλων.

«ΤΑ ΝΕΑ» της επόμενης ημέρας κατέγραψαν όσα τραγικά συνέβησαν.

«ΤΑ ΝΕΑ», 9.2.1981, Ιστορικό Αρχείο «ΤΟ ΒΗΜΑ» & «ΤΑ ΝΕΑ»

«ΔΕΚΑ ΕΝΝΕΑ νεκροί, 60 τραυματίες! Δέκα απ’ αυτούς χαροπαλεύουν κάτω από τις υπεράνθρωπες φροντίδες των γιατρών, στο Τζάνειο και στο Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο στον Πειραιά!

»Η ΤΡΑΓΩΔΙΑ που γράφτηκε στη «Θύρα 7» του σταδίου Καραϊσκάκη, χθες το απόγευμα μετά το τέλος του αγώνα Ολυμπιακού – ΑΕΚ, επισκιάζει κάθε άλλο γεγονός στην Ελλάδα.

Στιγμιότυπο του αγώνα, λίγο πριν την ανείπωτη τραγωδία. «ΟΜΑΔΑ», 13.2.1981, Ιστορικό Αρχείο «ΤΟ ΒΗΜΑ» & «ΤΑ ΝΕΑ»

Πώς φτάσαμε στην τραγωδία

«ΩΡΑ 5:05. Ένα πλήθος Ολυμπιακών φιλάθλων πυρακτωμένο σαν λάβα απ’ το πάθος της μεγάλης νίκης (σ.σ. 6-0 υπέρ του Ολυμπιακού) κινήθηκε ξέφρενο προς την έξοδο και αιφνίδια, βρέθηκε εγκλωβισμένο στα σκαλιά της σήραγγας κάτω από τις κερκίδες…»

Οι πόρτες δεν ήταν επαρκώς ανοιχτές. Κάποιος  από τους φιλάθλους γλίστρησε, αυτοί που ακολουθούσαν δεν έβλεπαν τι συνέβαινε μπροστά κι έτσι ξεκίνησε  ένα ντόμινο θανάτου.

«ΠΑΝΙΚΟΣ – αμόκ! Η ανθρώπινη μάζα «πρεσαρίστηκε» ασφυκτικά. Οι πρώτοι πέσαν κι από πάνω τούς καταπλάκωσε αστραπιαία μια «χιονοστοιβάδα» σωμάτων που ολοένα μεγάλωνε!..

»ΩΡΑ 5: 10. Το δράμα είχε συντελεστεί! Μια ανθρώπινη εκατόμβη! Οι αστυφύλακες τραβάγαν από τη βάση της «πυραμίδος» νεκρά παλληκάρια (18-25 χρονών τα περισσότερα).

»Οι άνθρωποι στη σήραγγα “πέφταν σα σκοτωμένα πουλιά”. (…) Η ιαχή “Ολυμπιακός – Ολυμπιακός” που ερχόταν από πίσω σκέπαζε τα πάντα».

Μαρτυρίες

Δύο μαθητές της Γ’ Λυκείου, ερασιτέχνες φωτογράφοι, βρέθηκαν έξω από τη «Θύρα 7» ακριβώς τη μοιραία στιγμή.

«Στο γήπεδο βρεθήκαμε τυχαία. Είχαμε πάει βόλτα, για να βγάλουμε φωτογραφίες και μπήκαμε ένα τέταρτο πριν τελειώσει το παιγνίδι, όταν άνοιξαν οι πόρτες του γηπέδου.

»Βρεθήκαμε στη διπλανή από την 7η θύρα. Λίγα λεπτά πριν από τη λήξη φύγαμε. Ήταν η στιγμή που ο Ολυμπιακός είχε σημειώσει το πέμπτο γκολ. Ξαφνικά ακούσαμε φωνές. Και είδαμε τους πρώτους που είχαν βγει να τρέχουν προς τη θύρα 7.  Ακούγαμε φωνές: “Σταματάτε – σταματάτε”.

»Κάποιοι βρίσκονταν πεσμένοι στην έξοδο. Η πόρτα ήταν κατά τα 2/3 ανοιχτή. Είδαμε μερικούς να τραβάνε απ’ το σωρό ανθρώπους. Και ξαφνικά είδαμε τη συρόμενη  πόρτα να κλείνει. Και τις δύο στιγμές τις αποτυπώσαμε με τη μηχανή μας».

Σύμφωνα με «ΤΑ ΝΕΑ», «οι συντριπτικές μαρτυρίες, δέκα, απ’ τους ελαφρά τραυματίες με τους οποίους μίλησαν στο Τζάνειο Νοσοκομείο, τέσσερις συντάκτες των “ΝΕΩΝ”, θέλουν στο κρίσιμο χρονικό διάστημα τη σιδερένια πόρτα της Θύρας 7, μισόκλειστη ή μισάνοιχτη ή σχεδόν κλειστή».

Νεκρική σιγή

«Στη Θύρα 7», γράφουν «ΤΑ ΝΕΑ», «το πανδαιμόνιο κράτησε λίγα λεπτά. Κάποια στιγμή, όταν το πλήθος αντιλήφθηκε το τι συντελέστηκε, οι ιαχές κόπασαν και δεν ακουγόταν παρά οι μακρόσυρτοι βόγγοι των τραυματισμένων παιδιών.

»Θέαμα σπαραχτικό. Ο τόπος σπαρμένος σώματα και οι αστυνομικοί, που φέρθηκαν με σπάνια ψυχραιμία και αλτρουισμό, κρατούσαν στην αγκαλιά τους τα αναίσθητα παιδιά και προσπαθούσαν να τα συνεφέρουν, κάνοντάς τους “αέρα”, με εφημερίδες και τα πηλήκιά τους!…»

«ΟΜΑΔΑ», 13.2.1981, Ιστορικό Αρχείο «ΤΟ ΒΗΜΑ» & «ΤΑ ΝΕΑ»

Η πομπή

Οι δεκάδες τραυματίες μεταφέρθηκαν στα νοσοκομεία του Πειραιά με κάθε μέσο.

«Η πομπή των “εκατό” των ασθενοφόρων και των I.X. για το Τζάνειο, που εφημέρευε, ήταν σχεδόν μακάβρια. Σε μισή ώρα είχε βρεθεί στο πόδι ολόκληρος ο Πειραιάς. Το βράδυ η είδηση “βούτηξε” σε θλίψη όλη την Ελλάδα. Ήταν μια παράλογη τραγωδία…

»Οι σκηνές που ξετυλίχτηκαν στο Τζάνειο Νοσοκομείο με τις σειρήνες των ασθενοφόρων, τα στροβιλιζόμενα φλας των “100”, και τις δεκάδες αυτοκίνητα Ι.Χ. που κατάφταναν με τραυματίες, ήταν συγκλονιστικές.

Σκηνές πολέμου στο νοσοκομείο

»Μερικά από τα νεκρά παιδιά κρατάγαν ακόμα σφιχτά στα χέρια τους τις ερυθρόλευκες σημαίες και τα κόκκινα κασκόλ της ομάδας τους! Οι ελαφρά τραυματίες, που είδαν το χάρο με τα μάτια τους στοιβάχτηκαν πρόχειρα στους διαδρόμους και δέχτηκαν τις συγκινητικές περιποιήσεις του νοσηλευτικού προσωπικού.

»Πενήντα γιατροί κινητοποιήθηκαν σε μισή ώρα ενώ το σύνολο των γιατρών του νοσοκομείου – περί τους 200- είχαν καταφτάσει μέσα σε μια ώρα! Έγινε ολοφάνερο από την αρχή, ότι η μοναδική βοήθεια που μπορούσε να προσφερθεί στους τραυματίες ήταν καθαρά αναπνευστικής φύσεως.

«ΟΜΑΔΑ», 20.2.1981, Ιστορικό Αρχείο «ΤΟ ΒΗΜΑ» & «ΤΑ ΝΕΑ»

»Τα χειρουργεία δεν χρειάστηκαν και όλοι οι γιατροί – χειρουργοί, παθολόγοι και καρδιολόγοι – προσπαθούσαν να συνεφέρουν με ορούς και άλλες βοήθειες τους τραυματίες από το “σύνδρομο καταπλακώσεως”: Mελανά πρόσωπα, κόκκινα ερεθίσματα, διεσταλμένα μάτια στικτά από αίμα σημεία.

»Τραγικό ήταν το θέαμα στο θάλαμο εντατικής παρακολουθήσεως όπου 3-4 νέα παιδιά έδιναν στην κυριολεξία μάχη δευτερόλεπτο με δευτερόλεπτο για να επιζήσουν.

»Οι γιατροί μάς είπαν: “Όσοι ήρθαν ζωντανοί θα ζήσουν. Οι περισσότεροι έμειναν επί τόπου…»

«ΟΜΑΔΑ», 20.2.1981, Ιστορικό Αρχείο «ΤΟ ΒΗΜΑ» & «ΤΑ ΝΕΑ»

Η μαρτυρία του επικεφαλής

Ένας από τους τότε επικεφαλής της Θύρας 7, ο Γιάννης Καστανάς, μίλησε, λίγες ημέρες μετά την τραγωδία, στον Σταύρο Τσώχο και την εφημερίδα «ΟΜΑΔΑ».

«Ο θάνατός του μάς συγκλόνισε και δεν πρόκειται να τους ξεχάσουμε ποτέ. Πριν από λίγες στιγμές χαιρόμαστε όλοι τη μεγάλη νίκη του Ολυμπιακού μας.

Χωρίσαμε με το σφύριγμα της λήξης και τους…ξανασυνάντησα στο νεκροτομείο σε τέτοιο σημείο παραμορφωμένους που πολλούς δυσκολεύτηκα να τους αναγνωρίσω.

(…)

»Θα τους πενθούμε για πάντα με την καρδιά και τη σκέψη μας. Πέρα όμως από αυτό, όλοι οι φίλαθλοι της  “θύρας 7” θα φοράνε μέχρι το τέλος της περιόδου μαύρα περιβραχιόνια.

«ΟΜΑΔΑ», 20.2.1981, Ιστορικό Αρχείο «ΤΟ ΒΗΜΑ» & «ΤΑ ΝΕΑ»

(…)

»Για μένα ήταν κακιά στιγμή. Τίποτα άλλο. Να σκεφθεί κανείς ότι μόλις τέλειωσε το ντέρμπυ βγήκαν κανονικά ο “Ατίλιο”, o Παπαδόπουλος και οι δικοί τους. Το δυστύχημα έγινε μετά. Και γω το έμαθα όταν πήγα από την άλλη πλευρά του Σταδίου. Από κει που φεύγουν οι παίκτες.

»Σε μια στιγμή ήρθε κάποιος και μου λέει: “Κυρ Γιάννη τρέξε στη θύρα 7 υπάρχουν νεκροί και τραυματίες”. Έτρεξα χωρίς καμία καθυστέρηση και βρέθηκα μπροστά σε ένα θέαμα που δεν θα το ξεχάσω ποτέ.

»Νεκροί και τραυματίες είχαν σχηματίσει έναν “τρούλο” πιο ψηλό από το μπόι μου. Προσπάθησα μαζί με άλλους να τραβήξουμε μερικούς. Σε λίγο κατέφθασαν νοσοκομειακά. Τα υπόλοιπα τα ξέρετε».

Οι εικοσιένα νεκροί της τραγωδίας της Θύρας 7, οι Αγγελοί του Θρύλου, όπως τους ονομάζει ο σύλλογος του Ολυμπιακού είναι οι:

Παναγιώτης Τουμανίδης, 14 ετών

Κώστας Σκλαβούνης, 16 ετών

Ηλίας Παναγούλης, 17 ετών

Γεράσιμος Αμίτσης, 18 ετών – φίλαθλος της ΑΕΚ

Γιάννης Κανελλόπουλος, 18 ετών

Σπύρος Λεωνιδάκης, 18 ετών

Γιάννης Σπηλιόπουλος, 19 ετών

Νίκος Φίλος, 19 ετών

Γιάννης Διαλυνάς, 20 ετών

Βασίλης Μάχας, 20 ετών

Ευστράτιος Λούπος, 20 ετών

Μιχάλης Κωστόπουλος, 21 ετών

Ζωγραφούλα Χαϊρατίδου, 23 ετών

Σπύρος Ανδριώτης, 24 ετών

Κώστας Καρανικόλας, 26 ετων

Μιχάλης Μάρκου, 27 ετών

Κώστας Μπίλας, 28 ετών

Αναστάσιος Πιτσόλης, 30 ετών

Αντώνης Κουρουπάκης, 34 ετών

Χρήστος Χατζηγεωργίου, 34 ετών

Δημήτριος Αδαμόπουλος, 40 ετών

Αφιερωμένο σε αυτούς, το σύνθημα των φιλάθλων του Ολυμπιακού:

«Αδέλφια ζείτε, εσείς μας οδηγείτε».