Trust the process…

Έκπληξη, είναι ότι φυτρώνει σε έναν κήπο που ποτέ κανείς δεν έσπειρε. «Μια κάμπια που τίποτε σε εκείνη δεν προϊδεάζει ότι θα γίνει πεταλούδα». Έκπληξη δεν είναι κάτι που προετοιμάζεται συστηματικά κάτω από τα ραντάρ εδώ και μια τριετία σε συνθήκες από εκείνες που χθες άφησαν κοτζάμ Ίντερ, και –κατ ομολογία του- Κριστιάν Κίβου με το στόμα ανοιχτό. Αυτό είναι «σχέδιο».

Και καμιά φορά, με λίγη αλλά πάντα απαραίτητη τύχη, ένα καλό «σχέδιο» οδηγεί σε έναν μικρό θρίαμβο όπως καλή ώρα συνέβη στον Ολυμπιακό της παραγωγικής διαδικασίας.

Τον Ολυμπιακό που αύριο θα δει την γενιά 2004-2007 να αναζητά στη Νιόν την επόμενη «ντάμα» για τον μεγάλο χορό του Youth League: Ρεάλ, Μάντσεστερ Σίτι, Μίλαν, Πόρτο κλπ. Τέτοια μεγαλεία για τους πιτσιρικάδες της γαλαρίας στο σχολικό του -έξπερ-Σωτήρη Συλαϊδόπουλου που έβαλε πλώρη για μια ερυθρόλευκη ιστορία δίχως προηγούμενο. Και αν προκύψει από την κλήρωση και το επόμενο νοκ άουτ –με θέα στους προημιτελικούς- ξανά για το Καραϊσκάκη; Τέλος του μήνα (27 ή 28/2) στο Φάληρο αναμένεται ρεκόρ δίχως προηγούμενο. Χθες ήταν πέντε-έξι χιλιάδες. Την επόμενη φορά θα είναι οι διπλοί και βάλε. Όχι για την πρόκριση. Για την εμπειρία. Και το ποδόσφαιρο, από όμορφη πλευρά του.

Ο Μπάμπης Κωστούλας θα γίνει 17 τον Μάη. Το Σάββατο ήταν βασικός με τον Ολυμπιακό Β΄ στη Super League: Η ομάδα του Αριέλ Ιμπαγάσα νίκησε 3-1 τον Γιούχτα και ο μικρός σε μετρημένα τριάντα τρία λεπτά, είχε γκολ, κερδισμένο πέναλτι και ασίστ. Δευτέρα και Τρίτη είχε και κάποιες μικρές ενοχλήσεις. Αυτό όμως δεν τον εμπόδισε χθες να είναι στην κορυφή της ερυθρόλευκης επίθεσης ολόκληρο το ματς και στο δίλεπτο 87’-88’ να δείξει γιατί club όπως η Μπάγερν, η Γιουβέντους και η Μίλαν δεν τον έχουν χάσει από τα μάτια τους εδώ και μια διετία. Πρώτα ένα τάκλιν αυθεντικού στόπερ στην περιοχή του καθαρίζοντας τη… μπουγάδα. Στην επόμενη σκηνή, μια ανάκτηση της μπάλας έξω από αυτή, σαν κλασικό 6άρι. Μετά μια κούρσα εβδομήντα μέτρων σαν επιθετικός full back. Και στο φινάλε μια τέλεια ασίστ σαν 10άρι –που σπατάλησε ο Λιατσικούρας για μερικά εκατοστά-. Ο Μπάμπης Κωστούλας. Ο σέντερ φορ.

Αν ρωτήσεις σήμερα δέκα Ολυμπιακούς ποιον θες να δεις το Σάββατο με το «9», αυτόν η τον Ναβάρο, γνωρίζεις την απάντηση εκ των προτέρων. Δεν έχουν κάτι με τον Ισπανό. Δεν είναι ότι δεν καταλαβαίνουν και εντοπίζουν τις διαφορές. Καημό έχουν να δουν δικά τους παιδιά. Σαν τον Κώστα Τσιμίκα. Σαν τον Παναγιώτη Ρέτσο. Σαν τον Γιάννη Φετφατζίδη που κάποτε δημιούργησε μανία με όνομα και επώνυμο σε ολόκληρο το ελληνικό ποδόσφαιρο. Σαν τον Κώστα Φορτούνη που έπρεπε να φύγει και να γυρίσει. Σαν τον θεόρατο, Ισίδωρο Κουτσίδη, στόπερ με μπόι 194cm που αν δεν ήταν πανδημία σήμερα θα ήταν project της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Τον έβαλαν λέει οι Ερυθρόλευκοι, λίστα Β΄ στην Ευρώπη και μπορεί να είναι στον πάγκο με τη Φερεντσβάρος. Και είναι και άλλοι: Ο Αντώνης Παπακανέλλος που το παρατσούκλι του είναι «Φόρτου». Ο Χρήστος Μουζακίτης με το γλυκό αριστερό πόδι στη μεσαία γραμμή. O Παρασκευάς Πλιώνης που χθες δεν έπαιξε, αλλά όσοι ξέρουν μιλούν για ένα ακόμη σπουδαίο στόπερ του μέλλοντος.

Όλα αυτά τα παιδιά δουλεύουν υπό τον ίδιο καλό Έλληνα προπονητή τρίτη σεζόν. Ήταν κ-17 που έγιναν κ-19.

Όλοι οι προπονητές έχουν στο ίδιο διάστημα τον ίδιο διευθυντή, τον Ζοσέ Ανιγκό –που πέρσι ως υπηρεσιακός προπονητής της πρώτης ομάδας, επέλεξε για βοηθό τον Σωτήρη Συλαϊδόπουλο (ο οποίος αύριο το πρωί θα είναι «υπηρεσιακός» ξανά για την πρώτη ομάδα). Όλο αυτό το άρτια δομημένο πρόγραμμα περνά από τις «συνθήκες και προνόμια Ρέντη» που όμοιες τους στην Ελλάδα δεν υπάρχουν. Και από ένα ετήσιο μπάτζετ που οι εννέα στις δεκατέσσερις ΠΑΕ της Super League το διαθέτουν για τις επαγγελματικές τους ομάδες. Ο Ολυμπιακός της παραγωγικής διαδικασίας δεν είναι ούτε έκπληξη, ούτε αουτσάιντερ. Είναι ένα top football club που εμπιστεύεται τις ιδέες και το πρόγραμμα του. Που δεν έχει να ζηλέψει από τους καλύτερους. Που δεν έφτασε τυχαία φέτος στο σημείο να αποκλείει με 6-2 την πρωταθλήτρια Ιταλίας, Λέτσε και χθες την πρωτοπόρο της Primavera ομάδα της Ίντερ.