Ουκρανία: Η νέα πολιτική του Μπάιντεν και ο μεγάλος κίνδυνος για την Ευρώπη

Η κυβέρνηση του αμερικανού προέδρου Τζο Μπάιντεν θέλει να συνεχιστεί ο πόλεμος στην Ουκρανία τουλάχιστον μέχρι τις προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ τον προσεχή Νοέμβριο.

Ελλοχεύει, ωστόσο, ένας κίνδυνος να μην συμβεί αυτό, ειδικά εάν η Ρωσία εξαπολύσει μια πολύ μεγάλη επίθεση. Γι’ αυτόν τον λόγο έχει αναδυθεί ένα νέο σχέδιο, όχι γραπτής συμφωνίας, αλλά πολιτικής τακτικής.

Η Βικτόρια Νούλαντ έσπευσε στο Κίεβο όταν ο Ζελένσκι αποφάσισε ν’ απολύσει τον Ζαλούζνι

Δεν υπάρχουν «οικογενειακές» φωτογραφίες με τη Νούλαντ (αριστερά) και τον Ζελένσκι και η αμερικανίδα αξιωματούχος ενημέρωσε τον Τύπο που περίμενε έξω, μπροστά από ένα βιαστικά στημένο τραπέζι με μερικά μικρόφωνα πάνω του (φωτογραφία Reuters/Gleb Garanich)

Ενα παράδειγμα: Η Βικτόρια Νούλαντ, η οποία είναι άμεσα υπεύθυνη για την πολιτική των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ για την Ουκρανία, έσπευσε στο Κίεβο (φωτογραφίες του Reuters/Gleb Garanich, επάνω) όταν ο Ζελένσκι αποφάσισε ν’ απολύσει τον στρατηγό Ζαλούζνι.

Δεν υπάρχουν «οικογενειακές» φωτογραφίες με τη Νούλαντ και τον Ζελένσκι. Η αμερικανίδα αξιωματούχος ενημέρωσε τον Τύπο που περίμενε έξω, μπροστά από ένα βιαστικά στημένο τραπέζι με μερικά μικρόφωνα πάνω του.

Γιατί η Νούλαντ έτρεξε στο Κίεβο; Ο Λευκός Οίκος, σχεδόν σίγουρα, της ζήτησε ν’ αναλάβει τον έλεγχο της κατάστασης εκεί σε περίπτωση που τα πράγματα πήγαιναν κατά διαόλου;

Προφανώς υπήρχε πραγματική ανησυχία ότι ο Ζαλούζνι μπορεί να έστρεφε τον στρατό στην αντίθετη κατεύθυνση και να καταδίωκε τον Ζελένσκι, γράφει σε ανάλυσή του ο Stephen Bryen, πρώην αναπληρωτής υφυπουργός Αμυνας των ΗΠΑ, ειδικός στη στρατηγική και την τεχνολογία ασφαλείας.

Μέχρι στιγμής, δεν έχει κάνει κάποια κίνηση. Μπορεί, φυσικά, να κάνει, οπότε υποθέτει κανείς ότι η Νούλαντ έσπευσε στο Κίεβο για να μιλήσει περισσότερο στον Ζαλούζνι παρά στον Ζελένσκι.

Να ηρεμήσει τον στρατηγό

Δεν υπάρχει επίσημη αναφορά για κάποια συνάντηση, αλλά φαίνεται ότι η δουλειά της ήταν να ηρεμήσει τον ουκρανό στρατηγό και να του προσφέρει κίνητρα για να συμπεριφερθεί κόσμια.

Επίσημα, η Ουάσιγκτον δεν λέει τίποτα για την αλλαγή της στρατιωτικής φρουράς στο Κίεβο. Ο Λευκός Οίκος ανακοίνωσε ότι δεν έχει τίποτα να πει διότι πρόκειται για ένα «εσωτερικό ουκρανικό» ζήτημα.

Σίγουρα αυτό είναι μια σκέτη ανοησία. Η αμερικανική κυβέρνηση χειραγωγούσε την εσωτερική πολιτική της Ουκρανίας πριν το 2014 και η Νούλαντ ήταν ο αναφλεκτήρας για να πάρει η Ουάσιγκτον αυτό που ήθελε.

Ούτε υπήρξε καμία έκπληξη για την αποπομπή του Ζαλούζνι. Κάποιος πρέπει ν’ αναλάβει την ευθύνη για την αποτυχία της λεγόμενης αντεπίθεσης του Κιέβου και τη σπατάλη δισεκατομμυρίων δολαρίων σε εξοπλισμό και προμήθειες των ΗΠΑ.

Επίσης, δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι τα πράγματα χειροτερεύουν τώρα, καθώς η Ουκρανία θ’ αντιμετωπίσει σύντομα την απώλεια της Αβντιίβκα και ο ρωσικός στρατός, πρόσφατα ανασυνταγμένος, θα προχωρήσει προς τον ποταμό Δνείπερο, με στόχο το Κίεβο.

Πάνω από 1.000 νεκροί την εβδομάδα

Oπως έχει σημειωθεί ad nauseum, η κατάσταση του ανθρώπινου δυναμικού στον ουκρανικό στρατό είναι οικτρή και η έλλειψη όπλων σημαίνει επίσης ότι έχει περιορισμένες ελπίδες για το τι μπορεί να πετύχει.

Ο στρατηγός Ζαλούζνι συμμετέχει σε συνάντηση με τον υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ, Αντονι Μπλίνκεν (φωτογραφία αρχείου Reuters)

Ομως, το χειρότερο είναι ότι οι αυξανόμενες απώλειές του, πάνω από 1.000 την εβδομάδα, οδηγεί τον κόσμο στην οδυνηρή συνειδητοποίηση πως ο πόλεμος έχει πάει στραβά.

Για να σύρει άνδρες και γυναίκες στον στρατό, το Κίεβο καταφεύγει σε σκληρά, αντιδημοφιλή μέτρα, χρησιμοποιώντας απειλές και εκφοβισμό. Το να πηγαίνεις στο μέτωπο, ανεκπαίδευτος, αντιμετωπίζεται όλο και περισσότερο ως βέβαιη θανατική καταδίκη (και είναι).

Ο Ζελένσκι δεν θα διαπραγματευτεί με τη Ρωσία επειδή η Ουάσιγκτον είναι αντίθετη σε οποιαδήποτε διαπραγμάτευση, θεωρώντας την ως ήττα του ΝΑΤΟ.

Το αποτέλεσμα θα ήταν να προκληθούν τριγμοί στο ΝΑΤΟ και να πληγεί ο ηγετικός ρόλος της Ουάσιγκτον στη συμμαχία.

Πολιτικά, ο Ζελένσκι ευθυγραμμίζεται όλο και περισσότερο με το Σύνταγμα Kraken και άλλους στρατιωτικούς σχηματισμούς που είναι εξαιρετικά αντι-ρωσικοί (και εναντίον πολλών άλλων).

Οι Ρώσοι τους θεωρούν φασίστες και ναζί. Αλλά πώς μπορεί το Κίεβο ν’ αντέξει, εάν η Ρωσία ξεκινήσει πράγματι μια μεγάλη επιχείρηση στην Ουκρανία;

Η εμπλοκή Πολωνίας και Βρετανίας

Μια επίθεση είναι πιθανή κυρίως επειδή ο Πούτιν τη χρειάζεται για να εδραιώσει την επόμενη θητεία του ως πρόεδρος. Οι εκλογές έρχονται στις 17 Μαρτίου και η επανεκλογή του είναι βέβαιη επειδή έχει καταστείλει κάθε ουσιαστική αντιπολίτευση. Αλλά ακόμα κι έτσι, χρειάζεται μια ώθηση από το κοινό, και μια πανηγυρική εκλογή θα μετρούσε πολύ.

Αυτό φέρνει το Κίεβο σε τρομερά δύσκολη θέση. Μόλις υπάρξει μια πραγματική ρωσική πρόοδος στην τρέχουσα γραμμή επαφής, αναγκάζοντας τις ουκρανικές δυνάμεις σε υποχώρηση, θα είναι σχεδόν αδύνατο για την κυβέρνηση Ζελένσκι να επιβιώσει στην ουκρανική πρωτεύουσα.

Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν (εδώ με τον ουκρανό ομόλογό του, Βολοντίμιρ Ζελένσκι, στον Λευκό Οίκο) θέλει να συνεχιστεί ο πόλεμος στην Ουκρανία τουλάχιστον μέχρι τις αμερικανικές εκλογές τον προσεχή Νοέμβριο (φωτογραφία αρχείου από το Reuters)

Υπό αυτές τις συνθήκες, υπάρχουν κιόλας ενδείξεις ότι σχεδιάζεται η μετακίνηση της κυβέρνησης της Ουκρανίας προς τα δυτικά, πιθανώς στο Λβίβ (Lvov), το οποίο βρίσκεται κοντά στα πολωνικά σύνορα.

Οι Πολωνοί ήδη λένε ότι μπορεί να χρησιμοποιήσουν τις κοντινές αντιαεροπορικές τους άμυνες για να το προστατεύσουν. Γιατί να το πουν αυτό;

Ο λόγος είναι ότι ετοιμάζουν ένα σχέδιο να συγκρατήσουν τους Ρώσους με τη χρήση πολωνικών Patriot και άλλων συστημάτων αεράμυνας, ακόμη και να στείλουν πολωνικές ταξιαρχίες, ενισχυμένες από άλλα μέσα του ΝΑΤΟ.

Οι Βρετανοί άρχισαν να προετοιμάζουν την κοινή γνώμη και πλέον μιλούν ανοιχτά γι’ αποστολή των Ειδικών Δυνάμεών τους για τη διάσωση της Ουκρανίας.

Ο Μπάιντεν αγοράζει χρόνο

Οποιος κοιτάξει έναν χάρτη θα συνειδητοποιήσει ότι ο μόνος τρόπος με τον οποίο το ΝΑΤΟ μπορεί να «εισβάλει» ή να «υποστηρίξει» μια κυβέρνηση Ζελένσκι είναι να το επιχειρήσει κοντά στα σύνορα με την Πολωνία.

Αυτά βρίσκονται σε αρκετά μεγάλη απόσταση από τους ρωσικούς πυραύλους και θα είναι δύσκολο για τη Ρωσία ν’ αναμετρηθεί σ’ αυτήν την περιοχή, εκτός εάν φυσικά υπάρξει de facto ή de jure διάσπαση της Ουκρανίας, με το δυτικό τμήμα να παραμείνει κάπως ανεξάρτητο, και το υπόλοιπο να υπόκειται σε οποιεσδήποτε ρυθμίσεις αποφασίσουν οι Ρώσοι να επιβληθούν.

Τίποτα δεν θα συμβεί εάν η Ρωσία συνεχίσει το μονότονο, αργό άλεσμα του ουκρανικού στρατού. Ομως, όπως προαναφέρθηκε, ο πόλεμος φτάνει σε σημείο καμπής τόσο για στρατιωτικούς όσο και για πολιτικούς λόγους.

Η μετακίνηση της κυβέρνησης του Κιέβου στο Λβίβ, σε περίπτωση ρωσικής επίθεσης, και η υποστήριξη από την Πολωνία και το Ηνωμένο Βασίλειο (κανείς άλλος δεν είναι πιθανό να συνεισφέρει κάτι), αγοράζει χρόνο για τον Μπάιντεν, αν και το τελικό αποτέλεσμα θα είναι είτε ένας πόλεμος σε μέρος της Ευρώπης (Πολωνία, χώρες της Βαλτικής) ή ένα αδιέξοδο που αποδέχονται η Ρωσία και το ΝΑΤΟ.

Ο αμερικανός πρόεδρος προς το παρόν ξεφεύγει από τις ευθύνες, εάν ακολουθηθεί αυτό το σενάριο, αλλά ακόμη και μεσοπρόθεσμα αποτελεί μια καταστροφική στρατηγική. Ο Μπάιντεν, φυσικά, έχει επίγνωση ότι δεν χρειάζεται, και δεν μπορεί να επιβιώσει, άλλης μιας πανωλεθρίας όμοιας με του Αφγανιστάν.

Εφοδος της Ελαφράς Ταξιαρχίας στις 25 Ιουνίου 1854 κοντά στην Μπαλακλάβα, κατά τη διάρκεια του Κριμαϊκού Πολέμου

Αλλη μια Μπαλακλάβα;

Η αισιοδοξία της Βρετανίας για τις εξελίξεις οφείλεται στην πίεση της Ουάσιγκτον. Είναι καλό να θυμόμαστε ότι ο βρετανικός στρατός είναι ένα απίστευτo, υποχρηματοδοτούμενο και υποστελεχωμένο, χάος.

Οι βρετανικές δυνάμεις δεν έχουν υλικά, μεταφορές και κάλυψη για να κάνουν πολλά πράγματα, και είναι ανόητο να πιστεύουμε ότι οι Ρώσοι δεν θ’ αντεπιτεθούν. Σχηματίζεται έτσι η εντύπωση ότι ο ενθουσιασμός της Βρετανίας για τον πόλεμο αποτελεί απλώς fake news, με σκοπό να τρομάξει με κάποιο τρόπο η Ρωσία.

Το μεγαλύτερο μέρος της πολιτικής των ΗΠΑ για την Ουκρανία βασίστηκε στην υπερβολή της αξίας των αμερικανικών όπλων, των δυνατοτήτων συντονισμού και σε ευσεβείς πόθους ότι οι Ρώσοι θα αποσύρονταν από τη σύγκρουση.

Οποιαδήποτε ματιά στη ρωσική ιστορία, πίσω στον Ναπολέοντα, θα έπρεπε να υποδεικνύει ότι η Ρωσία δεν επρόκειτο να υποχωρήσει.

Επιπλέον, λαμβάνοντας υπόψη τον βρετανικό στόμφο, υπενθυμίζουμε την έκβαση της επιδρομής της Ελαφράς Ταξιαρχίας: Θα δούμε μια άλλη Μπαλακλάβα;

Οι ξαπλώστρες του Τιτανικού…

Η Νούλαντ έχει σπείρει την καταστροφή με την πλήρη υποστήριξη της ομάδας Μπάιντεν – Ομπάμα.

Καθώς, μέχρι στιγμής, δεν υπάρχει αντίβαρο στις Ηνωμένες Πολιτείες ή μεταξύ των κρατών του ΝΑΤΟ, αυτή η καταστροφή θα συνεχιστεί.

Η Ουάσιγκτον θα εξακολουθεί να διακινδυνεύει έναν πόλεμο στην Ευρώπη, ακόμη κι έναν πυρηνικό πόλεμο, επιχειρώντας ν’ αποτρέψει τα δεινά που η ίδια προκάλεσε.

Η Ουάσιγκτον και η Νούλαντ προσπαθούν ν’ αναδιατάξουν τις ξαπλώστρες στον Τιτανικό.