Το μέλλον του ναυαγίου της Ζακύνθου – Είναι εφικτή η διάσωση;

Για την υπόθεση διάσωσης του πλοίου στο ναυάγιο μίλησε στην τοπική εφημερίδα ΕΡΜΗΣ ο καθηγητής του Πολυτεχνείου, Νίκος Μπελαβίλας, ο οποίος την περασμένη εβδομάδα ταξίδεψε στη Ζάκυνθο μαζί με ομάδα συναδέλφων του και με επικεφαλής τον πρύτανη.

«Η αυτοψία στο ναυάγιο απέδειξε ότι ο βαθμός δυσκολίας είναι πάρα πολύ υψηλός. Ο κίνδυνος για την ασφάλεια του κοινού είναι σοβαρότατος αλλά και για το ίδιο το τοπίο το οποίο αλλοιώνεται και καταστρέφεται από τις κακοκαιρίες. Είμαστε μία ομάδα όλων των ειδικοτήτων του Μετσοβίου, από γεωτεχνικούς μέχρι αυτούς που έχουν ειδίκευση στα μνημεία και στα τοπία. Προσπαθούμε να βάλουμε τα δεδομένα στο τραπέζι. Δουλέψαμε αρκετά και όπως ειπώθηκε ξεκάθαρα από τον πρύτανη, δεν  θα έχουμε εύκολες απαντήσεις και θα έχουμε μία απάντηση. Η πρότασή μας στην τοπική κοινωνία θα έχει μέσα τα σενάρια της διάσωσης, όπως και αν αυτά είναι εφικτά» ανέφερε αρχικά ο καθηγητής του ΕΜΠ, στο Τμήμα Αρχιτεκτονικής.

Οι εικόνες δεν θυμίζουν σε τίποτα το πολυφωτογραφημένο αξιοθέατο που αποτελεί πόλο έλξης για χιλιάδες τουρίστες κάθε χρόνο με το ανθρώπινο μάτι να βλέπει μόνο την πρύμνη και την πλώρη του.

«Αν με ρωτήσετε αν σώζεται το ναυάγιο, δεν μπορώ να σας δώσω την απάντηση αυτή τη στιγμή. Σας το λέω ευθέως και το είπα και στη συνέντευξη τύπου. Έχουμε ένα δύσκολο τεχνικό και περίπλοκο  πρόβλημα, από τις κατολισθήσεις που είναι πολύ σημαντικές και πολύ επικίνδυνες, από την αλλαγή του βυθού και των δεδομένων της αμμουδιάς  λόγω των ρευμάτων και των έντονων καιρικών φαινομένων που έχουμε τα τελευταία χρόνια. Δυστυχώς και εδώ εμπλέκεται η κλιματική αλλαγή με τα ακραία καιρικά φαινόμενα στο Ιόνιο. Μας έλεγαν οι ντόπιοι πως για πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια έχουμε 11 μποφόρ σε μαΐστρους σε εκείνη την περιοχή κι αυτό αλλάζει τα δεδομένα» ανέφερε ο κ. Μπελαβίλας φανερώνοντας το βαθμό δυσκολίας για τη διάσωση.

Για τη διάβρωση στην αμμουδιά ο καθηγητής είπε ότι «το καράβι δημιούργησε την παραλία και την αμμουδιά κι αυτό το είδαμε από τις αλλεπάλληλες δορυφορικές  και χαρτογραφήσεις. Πριν από το ναυάγιο η αμμουδιά ήταν πολύ μικρή και το πλοίο λειτούργησε ως κυματοθραύστης για να φτιάξει τις προσαμμώσεις. Η αμμουδιά ταυτόχρονα προστάτευε το πλοίο  και δημιουργούσε τους όρους της συντήρησής του.

Από τη στιγμή που ο καιρός άρχισε να διαλύει την αμμουδιά γιατί δυνάμωσε κι αρχίζει να διαλύεται το ναυάγιο, αυτό σημαίνει πως υποχωρεί κι άλλο η άμμος. Η κατάσταση επιδεινώνεται γρηγορότερα. Πώς αντιμετωπίζεται;  Έχουμε ιδέες και τις συζητήσαμε, αλλά θέλουμε να έχουμε πρώτα τα μοντέλα και τις προσομοιώσεις (…)».

Αναφορικά με τα ζητήματα που έχουν ανακύψει, δήλωσε: «Τα ερωτήματα είναι συγκεκριμένα: τι κάνουμε με την άμμο, τι κάνουμε με τις κατολισθήσεις, τι κάνουμε με τη διάβρωση του μετάλλου και τι κάνουμε από πάνω, δηλαδή το χείλος του γκρεμού που είναι σχετικά ασφαλέστερο πεδίο. Δηλαδή να διαμορφώσουμε το τοπίο για να μπορούν να βλέπουν αυτό το υπέροχο θέαμα από την κορυφή των γκρεμών. Το ότι εκεί υπάρχει όρμος μπορεί και να επιδεινώνει τα πράγματα γιατί δημιουργεί ένα πολύ δυνατό αντιμάμαλο ενώ απέξω είχε μπουνάτσα. Το ζήσαμε αυτό μέσα στη βάρκα γιατί έπρεπε να κατέβουμε στη στεριά».

Καταλήγοντας τόνισε: «θα είμαστε συνεπείς και αφιλοκερδώς το Πολυτεχνείο και ο πρύτανης κάλεσε την ομάδα που έχει από πίσω της ερευνητικά εργαστήρια. Θα υπάρξει πρόταση και από εκεί και πέρα θα δείτε πως θα την υλοποιήσετε».