Στυτική δυσλειτουργία: Η άγνωστη σχέση με τη συχνότητα των στύσεων

Οι συχνές στύσεις ίσως προστατεύουν τους άνδρες από την εμφάνιση στυτικής δυσλειτουργίας λόγω ηλικίας, δείχνει μελέτη που δημοσιεύεται στο κορυφαίο επιστημονικό περιοδικό Science. Τα πειράματα πραγματοποιήθηκαν σε ποντίκια, όμως οι ερευνητές πιστεύουν ότι τα ευρήματα πιθανότατα ισχύουν και στον άνθρωπο.

Η μελέτη αποκαλύπτει ότι οι ινοβλάστες, ένα είδος κυττάρων του συνδετικού ιστού, παίζουν σημαντικό ρόλο στην ενεργοποίηση της στύσης.

Και όσο πιο σπάνιες είναι οι στύσεις, τόσο μικρότερος είναι ο αριθμός αυτών των κυττάρων στο πέος.

«Διαπιστώσαμε ότι η αύξηση της συχνότητας των στύσεων οδηγεί σε περισσότερους ινοβλάστες που επιτρέπουν τη στύση και το αντίστροφο» δηλώνει σε δελτίο Τύπου ο κύριος ερευνητής της μελέτης Κρίστιαν Γκέριτζ.

«Οι ινοβλάστες είναι τα πιο πολυάριθμα κύτταρα του πέους τόσο στα ποντίκια όσο και στους ανθρώπους, μέχρι σήμερα όμως είχαν αγνοηθεί στην έρευνα» προσθέτει ο Εντουάρντο Γκουιμάρες, πρώτος συγγραφέας της δημοσίευσης.

«Τώρα μπορούμε να δείξουμε … ότι έχουν πολύ σημαντικό ρόλο στον έλεγχο της ροής του αίματος στο πέος».

Έλεγχος της αιμάτωσης

Εφαρμόζοντας μια ποικιλία σύγχρονων μεθόδων γενετικής μηχανικής, οι ερευνητές αναγνώρισαν δύο πληθυσμούς ινοβλαστών που περιβάλλουν τα λεγόμενα σηραγγώδη σώματα του πέους, δύο κυλινδρικές μάζες αγγειακού ιστού που προκαλούν στύση όταν γεμίζουν με αίμα.

Για να συμβεί αυτό τα αγγεία του σηραγγώδους σώματος πρέπει να χαλαρώσουν και να ανοίξουν, κάτι που συμβαίνει όταν ο εγκέφαλος στείλει εντολή για την απελευθέρωση μονοξειδίου του αζώτου και ακετυλοχολίνης, ουσιών που δρουν ως αγγειοδιασταλτικά.

Όταν όμως δεν υπάρχει σεξουαλική διέγερση, μια άλλη ουσία, η νορεπινεφρίνη (γνωστή και ως νοραδρεναλίνη) διατηρεί το πέος χαλαρό προκαλώντας αγγειοσύσπαση.

Η νέα μελέτη αποκαλύπτει ότι οι ινοβλάστες φέρουν ειδικούς υποδοχείς που απορροφούν τη νορεπινεφρίνη και διευκολύνουν έτσι τη στύση.

Οι ερευνητές αρχικά διαπίστωσαν ότι τα ηλικιωμένα αρσενικά ποντίκια φέρουν λιγότερους ινοβλάστες στα σηραγγώδη σώματα.

Αυτή η μείωση, λένε, ίσως εξηγεί γιατί η συχνότητα στυτικής δυσλειτουργίας αυξάνεται με την ηλικία.

«Σαν γυμναστική»

Ωστόσο η αύξηση της συχνότητας των στύσεων με παρεμβατικές μεθόδους διαπιστώθηκε ότι αυξάνει τον αριθμό των ινοβλαστών ακόμα και στα ηλικιωμένα πειραματόζωα.

Το εύρημα αυτό δημιουργεί στους ερευνητές την αισιοδοξία ότι μπορεί κανείς να προστατεύσει τη στυτική λειτουργία του φροντίζοντας να διεγείρεται σεξουαλικά πιο συχνά.

«Δεν είναι τόσο παράξενο όσο ακούγεται» λέει ο δρ Γκέριτζ, ο οποίος παρομοιάζει το φαινόμενο με τις επιδράσεις της φυσικής άσκησης: «Αν ασκείστε τακτικά, το σώμα προσαρμόζεται. Αν τρέχετε συστηματικά θα γίνει σταδιακά πιο εύκολο να αναπνέετε ενώ τρέχετε» εξηγεί.

Αυτό «δεν είναι κάτι που εξετάσαμε στη μελέτη, οπότε παραμένει υποθετικό. Είναι όμως ένα λογικό συμπέρασμα» διευκρινίζει.

Όσον αφορά την ομοιότητα των ποντικών και των ανθρώπων στον μηχανισμό της στύσης, ο ερευνητής λέει πως «οι βασικοί μηχανισμοί είναι ίδιοι σε όλα τα θηλαστικά όσον αφορά την ανατομία, την κυτταρική δομή κλπ.».

«Υπάρχει όμως και μια διαφορά στο άνθρωπο: τα περισσότερα άλλα θηλαστικά φέρουν ένα οστό στο πέος. Αυτό σημαίνει ότι η αποτελεσματική ρύθμιση της αιμάτωσης είναι πιθανότατα ακόμα πιο σημαντική για την ανθρώπινη αναπαραγωγή».