Απεβίωσε σε ηλικία 88 ετών ο περίφημος Ιάπωνας μαέστρος Seiji Ozawa

O Ιάπωνας μαέστρος Seiji Ozawa άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 88 ετών στο σπίτι του στο Τόκιο λόγω καρδιακής ανεπάρκειας, όπως ανακοινώθηκε.

Ο διακεκριμένος μαέστρος ήταν ιδιαίτερα γνωστός για τις στενές σχέσεις του με πολλές αμερικανικές συμφωνικές ορχήστρες – κυρίως με τη Συμφωνική Ορχήστρα της Βοστώνης, όπου κατείχε τη θέση του μουσικού διευθυντή από το 1973 έως το 2002.

Η στιγμή που ο Ozawa βρέθηκε στο προσκήνιο ήρθε το 1973, όταν έγινε μουσικός διευθυντής της Συμφωνικής Ορχήστρας της Βοστώνης – μια θέση που κράτησε για 29 χρόνια

Τα 29 χρόνια στη θέση αυτή τον καθιστούν τον μακροβιότερο μουσικό διευθυντή στην 150χρονη πλέον ιστορία της ορχήστρας.

«Κονσέρτο για πιάνο Νο.5»

Γεννηθείς στο κατεχόμενο από την Ιαπωνία Mukden την 1η Σεπτεμβρίου 1935, ο Ozawa εκπαιδεύτηκε αρχικά ως πιανίστας με ιδιαίτερη προτίμηση στη μουσική του J.S. Bach.

Ωστόσο, όταν αποφοίτησε το 1950, το όνειρο του Ozawa να γίνει πιανίστας κονσέρτων διεκόπη άδοξα, όταν έσπασε δύο δάχτυλα σε έναν αγώνα ράγκμπι.

Καθώς δεν ήταν πλέον σε θέση να παίξει, ο αποκαρδιωμένος Ozawa βρέθηκε στην παρουσίαση του «Κονσέρτο για πιάνο Νο.5» του Μπετόβεν δίπλα στον δάσκαλο του. Αυτή η εμπειρία αποδείχθηκε καθοριστική και οδήγησε τον Ozawa στο να γίνει μαέστρος παγκόσμιας κλάσης.

Ο Ozawa διηύθυνε την Εισαγωγή «Egmont» του Μπετόβεν – μια παράσταση που μεταδόθηκε ζωντανά στο διάστημα, για τον Ιάπωνα αστροναύτη Koichi Wakata στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό

Μια σειρά από σημαντικές διακρίσεις σε διαγωνισμούς, συμπεριλαμβανομένου του πρώτου βραβείου στον Διεθνή Διαγωνισμό Διεύθυνσης Ορχήστρας και του βραβείου Koussevitzky του Tanglewood, έφεραν τον Ozawa στο επίκεντρο της προσοχής μερικών από τους σπουδαίους του 20ού αιώνα.

Αφού σπούδασε με τον Charles Münch στο Tanglewood, ο Ozawa μετακόμισε στο Δυτικό Βερολίνο για να σπουδάσει υπό τον Herbert von Karajan με υποτροφία. Εκεί, τον εντόπισε ο Leonard Bernstein, ο οποίος τον τοποθέτησε αμέσως στη θέση του βοηθού μαέστρου της Φιλαρμονικής της Νέας Υόρκης.

Η αξιοσημείωτη επιστροφή

Η στιγμή που ο Ozawa βρέθηκε στο προσκήνιο ήρθε το 1973, όταν έγινε μουσικός διευθυντής της Συμφωνικής Ορχήστρας της Βοστώνης – μια θέση που κράτησε για 29 χρόνια.

Το έργο του με τη Συμφωνική της Βοστώνης του χάρισε δύο βραβεία Emmy, το πρώτο το 1976 για μια τηλεοπτική σειρά συναυλιών και το δεύτερο το 1994 για «Ατομικό επίτευγμα στον Πολιτιστικό Πρόγραμμα».

Την ίδια χρονιά με το δεύτερο Emmy, η Συμφωνική Ορχήστρα της Βοστώνης τίμησε τον μαέστρο της εγκαινιάζοντας μια αίθουσα συναυλιών προς τιμήν του. Η αίθουσα Seiji Ozawa σηματοδότησε την 20ή σεζόν του μαέστρου με την ορχήστρα.

Μετά την αποχώρησή του από τη θέση του μουσικού διευθυντή της BSO το 2002, ο Ozawa παρέμεινε κοντά στον οργανισμό, συνεχίζοντας να συμμετέχει ως δάσκαλος και διαχειριστής στο Tanglewood.

Αργότερα έγινε πρώτος μαέστρος της Κρατικής Όπερας της Βιέννης, διευθύνοντας τη διάσημη Πρωτοχρονιάτικη Συναυλία της πόλης το 2002. Η ασθένεια ανάγκασε τον Ozawa να αποσυρθεί από τα καθήκοντα διεύθυνσης της Βιέννης το 2006, αλλά επέστρεψε το 2007 και παρέμεινε στη θέση του μέχρι το 2010.

Το 2004, ο Ozawa ίδρυσε τη Διεθνή Ακαδημία Seiji Ozawa. Με έδρα την Ελβετία, ο οργανισμός δεχόταν κάθε χρόνο 30 σολίστες εγχόρδων για να τελειοποιήσουν την τέχνη τους στην εκτέλεση κουαρτέτων εγχόρδων και συνόλων εγχόρδων υπό την καθοδήγηση μερικών από τους κορυφαίους βιολονίστες του κόσμου.

Τα τελευταία χρόνια, ο Ozawa απομακρύνθηκε από το βάθρο, αλλά έκανε μια αξιοσημείωτη επιστροφή στα τέλη του 2022, σε ηλικία 87 ετών, για μια ιστορική εκτέλεση του Μπετόβεν.

«Αναρωτιέμαι πώς ακούγεται η μουσική στο διάστημα»

Στο τιμόνι της Ορχήστρας Saito Kinen, την οποία ίδρυσε το 1984, ο Ozawa διηύθυνε την Εισαγωγή «Egmont» του Μπετόβεν – μια παράσταση που μεταδόθηκε ζωντανά στο διάστημα, για τον Ιάπωνα αστροναύτη Koichi Wakata στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό.

«Πιστεύω ότι αυτό το έργο θα μας δώσει κουράγιο και ελπίδα για όσους από εμάς ζούμε σε δύσκολους καιρούς», ανέφερε ο Ozawa σε δήλωσή του. «Η μουσική έχει τη δύναμη να συνδέει τις καρδιές των ανθρώπων, ξεπερνώντας τη γλώσσα, τα σύνορα, τις φυλές και την ατμόσφαιρα.

«Είμαι πολύ χαρούμενος που μπορώ να πραγματοποιήσω ένα τόσο εκπληκτικό έργο με την JAXA… Ανυπομονώ να συναντήσω τον κ. Wakata, ο οποίος βρίσκεται τώρα στο διάστημα. Αναρωτιέμαι πώς ακούγεται η μουσική στο διάστημα».

*Με πληροφορίες από classicfm