ΣΥΡΙΖΑ με διασπαστικές τάσεις μια ανάσα πριν το συνέδριο

Έχει, τελικά, «άστρο» ο νέος πρόεδρος; Μέχρι στιγμής ο Στέφανος Κασσελάκης δεν έχει καταφέρει τίποτε από όσα είχε υποσχεθεί. Ούτε ανέβασε τα ποσοστά του κόμματος (απεναντίας οι απογοητευτικές δημοσκοπήσεις ρίχνουν λάδι στη φωτιά), ούτε πέτυχε την ομοιογένεια, αφού διαφαίνονται ήδη νέες τάσεις -στα όρια του σεναρίου ακόμη μία διάσπασης, ούτε και μπόρεσε να εμπνεύσει νέα μέλη. Όχι να εγγραφούν, αλλά να συμμετέχουν ενεργά.

Το «ελληνικό όνειρο» αποδεικνύεται καθόλου γοητευτικό, αφού πάει να εφαρμοστεί στα πλαίσια οργάνωσης των αμερικανικών κομμάτων: εθελοντές, think tanks, ομάδες ελεγχόμενες από τους ανθρώπους του προέδρου. Δηλαδή ένα σχήμα άγνωστο στα ελληνικά δεδομένα γενικώς και στην Αριστερά ειδικότερα. Παραταύτα, ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ αυτήν την στιγμή, είναι το ταυτοτικό: πού ανήκει; Στην Αριστερά; Στο Κέντρο; Στην κεντροαριστερά; Στην πατριωτική Αριστερά; Πάντως, σίγουρα όχι στη ριζοσπαστική Αριστερά, μια ταυτότητα που το κόμμα Κασσελάκη θέλει να «ξεφορτωθεί» από τον τίτλο του.

Τέσσερις τάσεις

Αυτήν την στιγμή ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, όσο κι αν ήλπιζε πως μετά τη διάσπαση και την αποχώρηση των αριστερών μελών θα κατάφερνε να ανακάμψει τουλάχιστον από τις εσωτερικές έριδες, πέτυχε μόνο να τις αυξήσει.

Έτσι, έχουμε τέσσερις ομάδες σκέψης: του Διονύση Τεμπονέρα, που επιχειρεί να κρατήσει την αριστερή αντιπολίτευση εντός του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, αυτήν των Ραγκούση – Θεοχαρόπουλου και Ζαχαριάδη που, όπως και ο Χρήστος Σπίρτζης στο παρελθόν, ζητούν την ένταξη στην ευρωομάδα των Σοσιαλιστών και την κεντροαριστερή στροφή, αυτή του Παύλου Πολάκη και τέλος, εκείνη του προέδρου.

Για κάποιον που γνωρίζει την πολιτική ανθρωπογεωγραφία του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, είναι σαφής η ύπαρξη και μίας ακόμη «ομάδας», που δεν συγκροτεί τάση ιδεών. Είναι τα ιστορικά στελέχη τα οποία έχουν παραμείνει στο κόμμα (πχ. Δραγασάκης, Γεροβασίλη κα) ή μετριοπαθέστερα στελέχη, όπως ο Σωκράτης Φάμελλος που περιμένουν τις μετά τις ευρωεκλογές εξελίξεις.

Καθώς ο Στέφανος Κασσελάκης απεδείχθη κάθε άλλο παρά ενωτικός και με ήδη μία διάσπαση στην πλάτη του, οι πιθανότητες να καταφέρει να κρατήσει ενωμένο το κόμμα όλο και μειώνονται.

Παύλος Πολάκης

Ο Παύλος Πολάκης, βασικός αρχιτέκτονας της νίκης Κασσελάκη, είναι ο πρώτος που συγκρούστηκε ανοιχτά με το νέο πρόεδρο μετά τη διάσπαση της μετέπειτα Νέας Αριστεράς. Ο κος Πολάκης, ο οποίος «ανταμείφθηκε» όταν έγινε υπερτομεάρχης, αρχικά διαφώνησε με την στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ προς το νομοσχέδιο για το γάμο των ομόφυλων ζευγαριών.

Η απάντηση Κασσελάκη ήρθε στην Κεντρική Επιτροπή του κόμματος, όταν απαίτησε: όποιος διαφωνεί να σηκωθεί όρθιος. Κάτι που ο Χανιώτης βουλευτής δεν έκανε.

Σε δεύτερο χρόνο και μόλις λίγες ημέρες αργότερα, ο Παύλος Πολάκης κατάφερε να τον «αδειάσει» και επισήμως το κόμμα του, όταν με το γνωστό του ύφος επιτέθηκε στον Ηλία Μακρή και στην «Καθημερινή». Αφορμή ήταν ένα σκίτσο του Μακρή που πρόσβαλλε τον Παύλο Πολάκη, αφού τον απεικόνιζε σαν… την Φάρλι, το σκύλο του Στέφανου Κασσελάκη. Η απάντηση, όμως, δόθηκε κατά το γνωστό ύφος Πολάκη, όπου αποκάλεσε «σιχάματα» αορίστως τους δημοσιογράφους και επί του προσωπικού «βδέλυγμα» και «λυξόνταρμα» τον γελοιογράφο.

Τρίτη και… φαρμακερή για τον Παύλο Πολάκη ήταν η έντονη αντίδρασή του, η οποία ταυτίζεται περισσότερο με τις προγραμματικές θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και λιγότερο με αυτές του Στέφανου Κασσελάκη και αφορά στις δαπάνες για τα εξοπλιστικά και τα F35, «αδειάζοντας» έτσι και το ναύαρχο Αποστολάκη.

Αυτό έκανε τον Στέφανο Κασσελάκη να προχωρήσει σε μια ακόμη επίδειξη ισχύος, λέγοντας πως «η θέση είναι αυτή και σε όποιον δεν αρέσει να φύγει». Θέση που στην πραγματικότητα ήταν αναμενόμενη, αφού ήδη από την προεκλογική του εκστρατεία ο Στέφανος Κασσελάκης έδωσε ειδικό βάρος στα εθνικά ζητήματα και στα ζητήματα άμυνας.

Παρά τις προσπάθειες και της Κουμουνδούρου και του Παύλου Πολάκη να διαψεύσουν το επεισόδιο, η Όλγα Γεροβασίλη το επιβεβαίωσε, αφήνοντας ένα ερώτημα να πλανάται πάνω από την Κουμουνδούρου: υπάρχει πρόεδρος σε αυτό το κόμμα; Κι αν ναι, ποιοι, τελικά, τον στηρίζουν πλέον;

Νίκος Παππάς

Ο Νίκος Παππάς έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην εκλογή Κασσελάκη. Σύμφωνα με πληροφορίες που είχε δημοσιεύσει το in, από το Νότιο Τομέα (όπου εκλέγεται ο Νίκος Παππάς) υπήρχε «γραμμή» ήδη από την πρώτη Κυριακή για στήριξη στον πρώην υπουργό και υποψήφιο για πρόεδρο του κόμματος και στην δεύτερη Κυριακή για στήριξη στον Στέφανο Κασσελάκη.

Ο Νίκος Παππάς εξέφρασε ανοιχτά την στήριξή του μία ημέρα μετά τις πρώτες εσωκομματικές εκλογές, αλλά καιρό τώρα «ψιθυρίζεται» η δυσαρέσκειά του. Πριν λίγες ημέρες ο Νίκος Παππάς αμφισβήτησε ανοιχτά την ηγεσία Κασσελάκη, λέγοντας ότι θα κριθεί στις ευρωεκλογές και τονίζοντας ότι ρο κόμμα δε δείχνει αξιόπιστο στην κοινωνία.

Υπενθυμίζεται ότι από τα ιστορικά στελέχη και για την ακρίβεια ο αρχιτέκτονας της ίδρυσης του τότε Συνασπισμού, Γιάννης Δραγασάκης, έχει από καιρό δηλώσει πως παραμένει στο κόμμα για να θέσει θέμα ηγεσίας μετά τις εκλογές.

Ποιο είναι το ζήτημα με τον Νίκο Παππά, όμως; Ότι σε αντίθεση με τον Παύλο Πολάκη, ο οποίος εξαρχής ήταν «καθαρός» ως προς τις προθέσεις του, στον Νίκο Παππά χρεώνεται «κωλοτούμπα». Η στάση του και καθόρισε το αποτέλεσμα και θεωρήθηκε προδοτική από τους πρώην συντρόφους του, που σήμερα βρίσκονται στην Νέα Αριστερά.

Τι προβλέπεται στο Συνέδριο;

Αυτήν την στιγμή οι μεγάλες εξελίξεις δεν αναμένεται να είναι αυτές του Συνεδρίου, αν κι εκεί μπορούμε να προβλέψουμε ισχυρή ρήξη, που θα μας δώσει μια εικόνα για το πραγματικό διακύβευμα: τι θα γίνει μετά τις ευρωεκλογές.

Στα πιθανότερα σενάρια είναι να «τελειώσει» η ριζοσπαστική Αριστερά -και επισήμως πλέον- από τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, με το κόμμα να αλλάζει πολιτική ταυτότητα, ακόμη και όνομα. Μια τέτοια αλλαγή πιθανά θα συνοδευτεί κι από την ένταξη του κόμματος στην ευρωομάδα των Σοσιαλιστών και πλέον θα μιλάμε επισήμως για τέλος εποχής.

Για την ώρα, πάντως, φαίνεται απίθανο να καταφέρει ο Στέφανος Κασσελάκης να ηρεμήσει τα πνεύματα. Έχει αποδειχθεί ήδη πως δεν κατέχει το πολιτικό ταλέντο του Αλέξη Τσίπρα ούτε επικοινωνιακά, ούτε και σε επίπεδο συγκράτησης των εσωκομματικών ισορροπιών.

Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ θα φτάσει στις ευρωεκλογές αποδυναμωμένος, αφού η παρουσία του τόσο κοινοβουλευτικά, όσο και σε επίπεδο «κοινωνικής Αριστεράς», δηλαδή στο φοιτητικό και αγροτικό κίνημα, είναι από ελλιπής έως ανύπαρκτη. Η διάσπαση αποδείχθηκε πολύ πιο σημαντική από όσο εκτιμούσε -ήλπιζε;- η Κουμουνδούρου και τα επονομαζόμενα ως αριστερά βαρίδια τελικά ήταν ο κορμός που κρατούσε και την επαφή με την κοινωνία, αλλά και κάποιες ισορροπίες.

Μέχρι στιγμής, πάντως, η εικόνα του προσυνεδριακού διαλόγου είναι η χαμηλή συμμετοχή μελών και το ακόμη χαμηλότερο επίπεδο της πολιτικής συζήτησης, σύμφωνα με πηγές. Έτσι, πρώτο ραντεβού το Συνέδριο και… ξεκαθάρισμα στις ευρωεκλογές είναι το προσωπικό στοίχημα που έβαλε ο Στέφανος Κασσελάκης, μα ήδη φαίνεται πως χάνει.