Προσέφυγε στη Δικαιοσύνη, ζητώντας αποζημίωση 4,5 εκατ. ευρώ – Μετά από 5 χρόνια, πήρε… 3.000

Oι καθυστερήσεις στην απονομή δικαιοσύνης οδηγούν όλο και πιο συχνά τα τελευταία χρόνια τους πολίτες στη διεκδίκηση αποζημιώσεων, λόγω της υπέρβασης της εύλογης διάρκειας στη δίκη.

Το νομοθετικό πλαίσιο, μάλιστα, είναι σαφές και προβλέπει ότι διάδικοι – εκτός από το Δημόσιο – που έλαβαν μέρος σε διοικητική δίκη μπορούν να ζητήσουν με αίτηση δίκαιη ικανοποίηση, προβάλλοντας ότι η διαδικασία για την εκδίκαση της υπόθεσής τους καθυστέρησε αδικαιολόγητα και συγκεκριμένα ότι διήρκεσε πέραν του ευλόγου χρόνου που απαιτείται για τη διάγνωση των πραγματικών και νομικών ζητημάτων που ανέκυψαν στη δίκη.

Για να κατατεθεί η σχετική αίτηση για αποζημίωση λόγω της καθυστέρησης στην έκδοση απόφασης, πρέπει προηγούμενα να καταβληθεί παράβολο των 200 ευρώ υπέρ του Δημοσίου.

Με βάση αυτό το νομοθετικό πλαίσιο, ιδιοκτήτρια ακινήτων προσέφυγε στη Δικαιοσύνη, διεκδικώντας αποζημίωση 4,5 εκατ. ευρώ, καθώς τρία ακίνητά της δεν μπορούσαν να αξιοποιηθούν, λόγω της υπαγωγής τους σε καθεστώς αρχαιολογικής νομοθεσίας, που δεν της επέτρεπε την οικοδόμησή τους.

Μετά από 11 αναβολές και 5 χρόνια, της επιδίκασαν 3.000 ευρώ

Το δικαστήριο, μετά από πέντε χρόικανια και αφού είχαν προηγηθεί 11 αναβολές, αναγνώρισε μεν ότι είχε παραβιαστεί ο εύλογος χρόνος απονομής δικαιοσύνης, αλλά το ποσό που της επιδίκασε ήταν 3.000 ευρώ ως ικανοποίηση για την ηθική της βλάβη.

Σύμφωνα με όσα προκύπτουν από το ιστορικό της υπόθεσης, η αίτηση της ιδιοκτήτριας κατατέθηκε στο ΣτΕ τον Μάρτιο του 2018. Αρχικά, προσδιορίστηκε να συζητηθεί δύο χρόνια μετά (Φεβρουάριο του 2020), αλλά αναβλήθηκε 11 φορές.

Τελικά, συζητήθηκε τέσσερα χρόνια μετά (Δεκέμβριο του 2022) και μέσα σε 8 ημέρες έγινε η διάσκεψη. Η απόφαση, με την οποία δικαιώθηκε η ιδιοκτήτρια, δημοσιεύθηκε τρεις μήνες μετά, τον Μάρτιο του 2023.

Η ιδιοκτήτρια υποστήριξε ότι η υπόθεσή της δεν είχε καμία πολυπλοκότητα, υπήρχε σχετική νομολογία και ότι είχε περιέλθει «σε κατάσταση άγχους και στενοχώριας», λόγω «της ζωτικής σημασίας της υπόθεσης για τα συμφέροντά της».

Το δικαστήριο έκρινε «ότι το χρονικό διάστημα που διήρκεσε η εκδίκαση της υπόθεσή της, δεν ικανοποιεί τις απαιτήσεις της ‘εύλογης διάρκειας’ της δίκης κατά την έννοια της διάταξης του νόμου 4055/2012, ούτε άλλωστε, τις απαιτήσεις της ‘λογικής προθεσμίας’, κατά την έννοια του άρθρου 6 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ)» και τελικά της επιδίκασε το ποσό των 3.000 ευρώ για ηθική βλάβη.