Έχετε παρατηρήσει ότι οι τραπεζίτες της Αμερικής είναι ανήσυχοι για τους προτεινόμενους νέους κεφαλαιακούς κανόνες; Για ποιο λόγο όμως; Ίσως ήταν οι διαφημίσεις που προειδοποιούν για ολέθριες συνέπειες για την οικονομία, οι οποίες προβάλλονται κατά τη διάρκεια των σποτ υψηλής τηλεθέασης σε ποδοσφαιρικούς αγώνες το βράδυ της Κυριακής. Ίσως ήταν οι καθόλου συγκαλυμμένες απειλές από στελέχη. Ή ίσως ήταν ο κατακλυσμός των επιστολών που έφτασαν πρόσφατα στα ταχυδρομικά κουτιά της Federal Reserve και άλλων τραπεζικών οργανισμών, σύμφωνα με τον Economist.

Η διαδικασία για τη δημιουργία νέων τραπεζικών κανόνων έχει πολλά στάδια. Οι ρυθμιστικές αρχές δημοσιεύουν την ατζέντα τους στο Federal Register, ένα περιοδικό που κυκλοφορεί κάθε εργάσιμη ημέρα, το οποίο καταγράφει σχέδια για κανόνες, προτεινόμενους κανόνες, οριστικοποιημένους κανόνες και ούτω καθεξής. Συνομιλούν με τα μέλη της βιομηχανίας και πραγματοποιούν αναλύσεις επιπτώσεων. Το μπρος-πίσω, σε αυτό το στάδιο, γίνεται σε καφέ, συχνά σε ιδιωτικά δωμάτια σε ομοσπονδιακά κτίρια. Στη συνέχεια, δημοσιεύεται μια «Ανακοίνωση Προτεινόμενων Κανόνων», αρχίζει η «περίοδος σχολιασμού», τα ενδιαφερόμενα μέρη υποβάλλουν επιστολές στις ρυθμιστικές αρχές – και η μάχη συνεχίζεται.

«Είμαστε πραγματικά τόσο ανίκανοι στη διαχείριση του κινδύνου;»

Η διαδικασία είναι συνήθως αρκετά τεχνική. Ήταν κάθε άλλο παρά για προτάσεις σχετικά με τον τρόπο εφαρμογής της Βασιλείας ΙΙΙ, γνωστές ως «τελικό παιχνίδι της Βασιλείας ΙΙΙ», που δημοσιεύθηκαν για πρώτη φορά τον Ιούλιο. Τα αφεντικά των μεγάλων τραπεζών φαίνεται να έχουν προσβληθεί προσωπικά από αυτούς. Ίσως να σκέφτονται το εξής: είμαστε πραγματικά τόσο ανίκανοι στη διαχείριση του κινδύνου ώστε τα επίπεδα κεφαλαίου σε όλο το σύστημα πρέπει να αυξηθούν κατά 16%; Μετά τη συσσώρευση παραπόνων, η περίοδος σχολίων επεκτάθηκε από τις 30 Νοεμβρίου έως τις 16 Ιανουαρίου, σύμφωνα με τον Economist.

Τώρα που έχουν κατατεθεί όλες οι καταγγελίες και έχουν δημοσιευτεί επιστολές, το βάθος της αντίθεσης είναι σαφές. Η δικηγορική εταιρεία Latham & Watkins διαπιστώνει ότι ενώ 347 υποβολές διαφωνούσαν εν όλω ή εν μέρει με τους κανόνες, μόνο εννέα τις υποστήριξαν όπως προτάθηκαν. Ένα ευρύ φάσμα ομάδων βρήκε σφάλμα. Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς άλλη αιτία που θα ένωνε την BlackRock και την Goldman Sachs με την Εθνική Ένωση για την Πρόοδο των Έγχρωμων Ανθρώπων, τους περιβαλλοντολόγους, τους κτηματομεσίτες και τους περισσότερους εν ενεργεία γερουσιαστές.

Δυσνόητοι οι νέοι κανόνες

Οι κανόνες είναι μακροσκελείς και περίπλοκοι, όπως και οι καταγγελίες. Αλλά συνοψίζονται σε τρία θέματα. Πρώτον, μια μεγάλη αύξηση κεφαλαίου είναι περιττή. Δεύτερον, οι κανόνες θα παρεμποδίσουν την ικανότητα των τραπεζών να μεσολαβούν στις κεφαλαιαγορές. Τρίτον, θα συντρίψουν τον δανεισμό σε σημαντικά τμήματα της οικονομίας, όπως η στέγαση και τα περιβαλλοντικά έργα (ειδικά αυτά που ευνοούνται από τον νόμο για τη μείωση του πληθωρισμού του προέδρου Τζο Μπάιντεν).

Υπάρχουν τρεις τρόποι με τους οποίους μπορούν να προχωρήσουν τα πράγματα. Οι ρυθμιστικές αρχές θα μπορούσαν να πιέσουν απτόητες και να οριστικοποιήσουν τους κανόνες. Αυτό θα οδηγούσε σχεδόν σίγουρα σε νομικές διαμάχες. Οποιαδήποτε νομική ενέργεια θα επικεντρωθεί σε διαδικαστικά ζητήματα – οι λομπίστες των τραπεζών υποστηρίζουν ότι οι οργανισμοί έχουν παραβιάσει τη νομοθεσία που απαιτεί τα δεδομένα και η ανάλυση πίσω από τις προτάσεις να είναι διαθέσιμα στο κοινό. (Οι τράπεζες ισχυρίζονται ότι δεν ήταν. Οι οργανισμοί δεν έχουν ακόμη απαντήσει.)

Οι δύο άλλες επιλογές είναι εξίσου δυσάρεστες: οι οργανισμοί θα μπορούσαν να προβούν σε ουσιαστικότερες αλλαγές στους κανόνες ή θα μπορούσαν να τους αποσύρουν και να ξεκινήσουν από την αρχή. Και οι δύο προσεγγίσεις θα απαιτούσαν επανάληψη του κύκλου προτάσεων και σχολίων.

Το φάντασμα του Τραμπ και ο χρόνος που πιέζει

Μια δύσκολη κατάσταση καθίσταται ακόμη δυσκολότερη από το γεγονός ότι ο χρόνος των οργανισμών αρχίζει να εξαντλείται. Ο νόμος περί αναθεώρησης του Κογκρέσου επιτρέπει στο εισερχόμενο Κογκρέσο να απορρίψει οποιονδήποτε κανόνα οριστικοποιηθεί λιγότερο από 60 νομοθετικές ημέρες πριν αναλάβει την εξουσία. Δεδομένων των επικείμενων προεδρικών εκλογών και της άδειας για τις θερινές διακοπές, αυτή η προθεσμία είναι πιο κοντά από ό, τι φαίνεται. Εάν οι κανόνες δεν οριστικοποιηθούν σύντομα και ο κ. Τραμπ, ο οποίος αποδυνάμωσε τις κεφαλαιακές απαιτήσεις των τραπεζών όταν ήταν τελευταίος στην εξουσία, κερδίσει τις εκλογές τον Νοέμβριο, φαίνεται πιθανό ότι τα εξαιρετικά σκληρά πρότυπα θα πεταχτούν εντελώς.

Έτσι, οι τραπεζίτες έχουν κάθε κίνητρο να καθυστερήσουν τον χρόνο κατά τον οποίο θα μπορούσαν να οριστικοποιηθούν οι κανόνες. Θα επηρεάσει αυτό την πολιτική τους; Τα αφεντικά των τραπεζών δεν είναι συνήθως μεγάλοι πολιτικοί δωρητές. Σύμφωνα με στοιχεία που συγκέντρωσε το Open Secrets, μια μη κερδοσκοπική οργάνωση, ούτε ο Jamie Dimon της JPMorgan ούτε ο David Solomon της Goldman Sachs έχουν δώσει χρήματα κατά τη διάρκεια αυτής της προεδρικής εκστρατείας. Μεταξύ των κατώτερων υπαλλήλων, δεν φαίνεται να υπήρξε δεξιά ταλάντευση. Αν μη τι άλλο, οι δωρεές από ανθρώπους που απασχολούνται από την JPMorgan, τη Citigroup και την Bank of America ευνοούν τους Δημοκρατικούς με μεγαλύτερη διαφορά από ό, τι το 2020. Ίσως κάποια πράγματα είναι πιο σημαντικά από τις κεφαλαιακές απαιτήσεις – κάτι που δεν είναι αυτό που θα σας έμενε παρακολουθώντας τραπεζικές διαφημίσεις.

Πηγή: ΟΤ

Headlines