Με «μισά» χαμόγελα και τα… γλυκόπικρα συναισθήματα που συνήθως αφήνει η τέταρτη θέση, επέστρεψε το μεσημέρι από τη Ντόχα η εθνική ομάδα υδατοσφαίρισης γυναικών.

Η επιστροφή στην τετράδα του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος μετά από 13 χρόνια είναι σίγουρα ένα «παράσημο» για την ελληνική ομάδα, όμως ο τρόπος που χάθηκε το μετάλλιο, με μία ήττα στα πέναλτι και μία από γκολ στην εκπνοή, αναμφίβολα πλήγωσε τις διεθνείς παίκτριες.

Πολύς λόγος έγινε για την τελευταία φάση του «μικρού» τελικού με την Ισπανία, τόσο για την επιλογή της Αλεξίας Καμμένου να περάσει μπροστά την τερματοφύλακα, Ιωάννα Σταματοπούλου, ενώ το σκορ ήταν ισόπαλο, όσο και για το σφύριγμα των διαιτητών, που καταλόγισαν παράβαση 2μ. στην Ελληνίδα γκολκίπερ, δίνοντας την ευκαιρία στην Ελενα Ρουίθ να σκοράρει στην εκπνοή σε κενή εστία.

Η ομοσπονδιακή τεχνικός, μιλώντας κατά την επιστροφή της αποστολής στην Αθήνα, ανέλαβε πλήρως την ευθύνη της επιλογής της και επανέλαβε ότι ο αγώνας κρίθηκε από την απόφαση των διαιτητών:

Αναλυτικά οι δηλώσεις

«Αναλαμβάνω εξ ολοκλήρου την ευθύνη της τελευταίας επίθεσης στον αγώνα για την τρίτη θέση. Ήταν ένα ρίσκο, τα παιδιά δεν με «πρόδωσαν», δεν έκαναν κάποιο λάθος, αλλά μία διαιτητική απόφαση στοίχισε το εναντίον μας τελευταίο γκολ σε «νεκρό» χρόνο και τη δυνατότητα να πάμε στα πέναλτι.

Η διαχείριση όλης της ομάδας ήταν υπέροχη. Όλοι ξέρουν ότι η ομάδα έχει ανέβει επίπεδο. Κρατάμε ότι δεν εγκαταλείψαμε ποτέ, παίξαμε σαν μαχήτριες, έχουμε βελτιωθεί σε πολλά κομμάτια και… υπομονή».

Η Καμμένου ανέφερε ακόμη: «Μεγαλύτερη αξία έχει η σημερινή από την προηγούμενη άφιξή μας, που είχαμε φέρει ένα ευρωπαϊκό μετάλλιο και είχαμε πάρει τη μεγάλη πρόκριση για τους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Η ομάδα ξεπέρασε τον εαυτό της, δεν καταφέραμε στις λεπτομέρειες να κατακτήσουμε ένα μετάλλιο. Εκτιμήθηκε όμως η προσπάθεια της ομάδας και ευχαριστούμε πολύ για την υποδοχή.

Η παρουσία του κόσμου δίνει επιπλέον δύναμη στα παιδιά που είναι οι πρωταγωνιστές. Αναγνωρίζεται η προσπάθειά τους. Σίγουρα δικαιούμασταν κάτι παραπάνω από αυτό το Παγκόσμιο.

Αχάριστοι δεν είμαστε, ενδεχομένως να χρειάζεται και λίγη περισσότερη υπομονή, να μην τα κατακτήσεις όλα γρήγορα. Δείξαμε πως δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα.

Να είναι γερές οι κοπέλες, να μην έχει κάτι σοβαρό η Χρυσή Διαμαντοπούλου (σ.σ. θα κάνει εξετάσεις μετά τον τραυματισμό της στον ματς με την Ισπανία), να δουλέψουμε και να φέρουμε το μετάλλιο από τους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Εκεί που θα έχει τεράστια σημασία. Βήμα-βήμα, να μπούμε στην τετράδα και να διεκδικήσουμε ένα μετάλλιο».

Η Αλεξάνδρα Ασημάκη, που επέστρεψε φέτος στην εθνική μετά από 4,5 χρόνια, ήταν η μόνη που είχε φτάσει ξανά στην τετράδα ενός Παγκοσμίου Πρωταθλήματος, και μάλιστα δύο φορές.

«Τώρα που ηρέμησαν κάπως όλα και οι σκέψεις είναι πιο καθαρές, ξέρω τι θέλω να κρατήσω από αυτό και τι θέλω να μοιραστώ. Ότι όταν αυτή η ομάδα «βρυχάται» δεν υπάρχει καμία ομάδα στον κόσμο που να μην την φοβάται.

Εγώ αυτό είδα στα μάτια των αντιπάλων, αυτόν τον φόβο», δήλωσε η πολύπειρη φουνταριστός και συμπλήρωσε: «Ναι, χάσαμε σ΄ ένα κλάσμα του δευτερολέπτου και πόνεσε πολύ, αλλά το είδα στα μάτια τους, το ξέρουν…

Ναι, δεν πήραμε από εδώ το μετάλλιο, αλλά θέλω να πάρουμε αυτό μαζί από αυτό το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, που νιώθω ότι δίδαξε σε όλους μας πολλά, μικρούς και μεγάλους.

Για εμένα το 7ο, αλλά γλυκό, σαν κι εκείνο το 1ο στη Ρώμη το 2009, πάλι τέταρτες είχαμε τερματίσει. Και τότε θυμάμαι την πίκρα και τα δάκρυα για την ευκαιρία που χάθηκε, γιατί δεν ξέραμε ότι το καλό ήταν μπροστά.

Σχεδόν ποτέ δεν ξέρεις ή δεν μπορείς να είσαι σίγουρος. Εγώ όμως τον ίδιο βρυχηθμό ακούω και πάλι που άκουγα και τότε, και τον αναγνωρίζω, γιατί στ’ αυτιά μου μοιάζει μ΄ εκείνον, γι’ αυτό και ξέρω ότι μπροστά είναι μόνο τα καλύτερα.

Ήταν απλώς η αρχή. Θα μου λείψει όλο αυτό, ήταν πραγματικά μαγικά… σας ευχαριστώ όλους για τις υπέροχες στιγμές». Για να καταλήξει η Ασημάκη: «Ραντεβού και η συνέχεια σε λίγους μήνες, αγαπημένη μου εθνική ομάδα».

Headlines