Οι αγρότες εξεγείρονται και οι κλιματικές πολιτικές της ΕΕ καταρρέουν – Καλώς ήρθατε στην εποχή του greenlash

Η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν παραδόθηκε στους οργισμένους αγρότες πιο γρήγορα από ό,τι μπορεί κανείς να κουνήσει ένα… δίκρανο ή να πετάξει ένα τρακτέρ με κοπριά έξω από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η οποία ετοιμάζεται να είναι υποψήφια για μια δεύτερη θητεία ως επικεφαλής του εκτελεστικού οργάνου της ΕΕ, δήλωσε στους νομοθέτες ότι η Κομισιόν αποσύρει ένα νομοσχέδιο για τη μείωση της χρήσης χημικών φυτοφαρμάκων στο μισό μέχρι το 2030 και πως, αντί αυτού, θα κάνει περισσότερες διαβουλεύσεις, σημειώνει ο βρετανικός The Guardian.

Αναγκάστηκε να μειώσει τις πράσινες πολιτικές της, για να εξευμενίσει ένα κόμμα που έχει τόσο πολύ τρομάξει από την «πράσινη λαίλαπα» κατά της νομοθεσίας για το «καθαρό μηδέν»

Το προτεινόμενο μέτρο αποτελούσε βασικό άξονα της Ευρωπαϊκής Πράσινης Συμφωνίας της Κομισιόν και της στρατηγικής της «Από το αγρόκτημα στο πιρούνι», με στόχο να καταστεί η ΕΕ ουδέτερη ως προς τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα μέχρι το 2050, να καταστεί η γεωργία πιο φιλική προς το περιβάλλον και να διατηρηθεί η βιοποικιλότητα.

Υπό τον φόβο της ακροδεξιάς ενόψει ευρωεκλογών

Η ξαφνική στροφή τής φον ντερ Λάιεν σε μία από τις πολιτικές που υπέγραψε δεν ήταν απλώς μια προσπάθεια να εκτονώσει την αγροτική εξέγερση που εξαπλώνεται σε ολόκληρη την Ευρώπη για την αύξηση του κόστους των καυσίμων, τους επαχθείς περιβαλλοντικούς κανονισμούς, τη συμπίεση των τιμών από τους λιανοπωλητές και τις φθηνές εισαγωγές. Ήταν επίσης ένα σημάδι του αυξανόμενου πανικού μεταξύ των κυρίαρχων κομμάτων της ΕΕ για τη φαινομενικά αδυσώπητη άνοδο των ακροδεξιών εθνικιστών ενόψει των ευρωεκλογών του Ιουνίου.

Η ίδια η φον ντερ Λάιεν, πρώην υπουργός Άμυνας της Γερμανίας, διεκδικεί να ηγηθεί της εκστρατείας του κεντροδεξιού Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος για τις εκλογές, παρόλο που δεν διεκδικεί και μία έδρα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Η στέψη της στο συνέδριο του κόμματος στις 6-7 Μαρτίου ως επικεφαλής υποψήφια του ΕΛΚ για τη διοίκηση της Κομισιόν από το 2024 έως το 2029 είναι τυπική, εξάλλου, καθώς δεν υπάρχει άλλος υποψήφιος.

Αγρότες από το Βέλγιο και άλλες ευρωπαϊκές χώρες χρησιμοποιούν τα τρακτέρ τους για να αποκλείσουν το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο

Ωστόσο, αναγκάστηκε να μειώσει τις πράσινες πολιτικές της, για να εξευμενίσει ένα κόμμα που έχει τόσο πολύ τρομάξει από την «πράσινη λαίλαπα» κατά της νομοθεσίας για το «καθαρό μηδέν», ώστε σπεύδει να επανατοποθετηθεί ως η φωνή της σταδιακής προσαρμογής με ρυθμό που οι πολίτες μπορούν να αποδεχτούν και να αντέξουν οικονομικά.

Μήπως είναι ήδη αργά;

Παρεμπιπτόντως, αδημοσίευτη δημοσκόπηση που διενεργήθηκε για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο τον Ιανουάριο, έδειξε ότι τα ευρωσκεπτικιστικά, κυριαρχικά ή λαϊκιστικά κόμματα έχουν πάρει την πρωτιά σε οκτώ από τα 27 μέλη της ΕΕ και βρίσκονται στη δεύτερη θέση σε άλλα τέσσερα. Επιπλέον, οι χώρες στις οποίες η ακροδεξιά συγκεντρώνει τις πιο ισχυρές δημοσκοπήσεις περιλαμβάνουν εκείνες με τις περισσότερες έδρες στο νομοθετικό σώμα – Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία, Πολωνία, Ρουμανία και Ολλανδία.

Αυτό αρχίζει να γίνεται τρομακτικό και γεγονότα όπως ο ξεσηκωμός των αγροτών παίζουν στα χέρια λαϊκιστών, όπως η Μαρίν Λεπέν της Γαλλίας, η Αλίκη Βάιντελ της Γερμανίας και ο Ολλανδός ακροδεξιός ηγέτης Γκέερτ Βίλντερς, οι οποίοι «ανεβαίνουν» από τη γκρίνια της βάσης κατά των μητροπολιτικών ελίτ.

«Η πρόταση (των φυτοφαρμάκων) έχει γίνει σύμβολο της πόλωσης», παραδέχτηκε η φον ντερ Λάιεν στο κοινοβούλιο στο Στρασβούργο. «Για να προχωρήσουμε μπροστά, χρειάζεται περισσότερος διάλογος και μια διαφορετική προσέγγιση». Μπορεί να χτύπησε την πόρτα του στάβλου, αλλά το άλογο μάλλον έχει ήδη… φύγει.

Οι αγρότες παραδοσιακά ψήφιζαν τα συντηρητικά και χριστιανοδημοκρατικά κόμματα, ενώ οι σοσιαλιστές και οι σοσιαλδημοκράτες είχαν τα προπύργιά τους στις βιομηχανικές αστικές περιοχές. Μπορούμε να θυμηθούμε, για παράδειγμα, τον πρώην Γάλλο πρόεδρο Ζακ Σιράκ, φίλο των γκωλικών αγροτών, να χαστουκίζει χαρούμενα τα οπίσθια των αγελάδων στη νοτιοδυτική εκλογική του περιφέρεια Corrèze ή στην ετήσια αγροτική έκθεση του Παρισιού. Σήμερα, αυτοί οι ψηφοφόροι είναι πιο πιθανό να ψηφίσουν τον Εθνικό Συναγερμό της Λεπέν, σύμφωνα με πρόσφατες δημοσκοπήσεις.

Ένας αγρότης πετάει ένα αυγό με στόχο τους αστυνομικούς, έξω από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στις Βρυξέλλες

Χάνουν τους αγρότες τα κεντροδεξιά κόμματα στην Ευρώπη

Στη Γαλλία, οι κεντροδεξιοί Ρεπουμπλικανοί, οι κληρονόμοι του Σιράκ, συγκεντρώνουν μόλις 8%, ενώ ο Εθνικός Συναγερμός ξεπερνά το 30% στις τελευταίες δημοσκοπήσεις και το ακόμα πιο δεξιό «Reconquest!» του αντι-ισλαμιστή ιδεολόγου Éric Zemmour συγκεντρώνει άλλο 6-8%.

Στην Ολλανδία, η δυσαρέσκεια των αγροτών για τους περιορισμούς στις εκπομπές αζώτου οδήγησε στην ξαφνική άνοδο του Κινήματος Αγροτών-Πολιτών, ενός κόμματος που ήρθε από το πουθενά και κέρδισε τις περισσότερες ψήφους στις περιφερειακές εκλογές του περασμένου Μαρτίου. Πολλοί από αυτούς τους ψηφοφόρους διαμαρτυρίας έχουν από τότε μεταπηδήσει στο κόμμα Ελευθερία του Βίλντερς, το οποίο πρώτευσε στις δημοσκοπήσεις των γενικών εκλογών του Νοεμβρίου και έκτοτε έχει κερδίσει περισσότερο έδαφος.

Ο κατευνασμός της αγροτικής εξέγερσης μπορεί να σταματήσει τους αγρότες από το να μπλοκάρουν αυτοκινητόδρομους ή να καίνε δεμάτια άχυρου έξω από κυβερνητικά γραφεία, αλλά είναι απίθανο να τους οδηγήσει πίσω προς την κυρίαρχη κεντροδεξιά, δεδομένου του βάθους της δυσαρέσκειάς τους.

Αγρότες με τα τρακτέρ τους αποκλείουν δρόμο κοντά στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, την ημέρα της συνόδου κορυφής της ΕΕ (1/2)

Κατά ειρωνικό τρόπο, το κόμμα που φαίνεται να υποφέρει περισσότερο από την οργή των αγροτών είναι οι Πράσινοι, οι οποίοι δεν ανήκουν καν στον συνασπισμό των κυρίαρχων κεντροδεξιών, κεντροφιλελεύθερων και κεντροαριστερών κομμάτων που κυριαρχούν στην Κομισιόν και το Κοινοβούλιο. Πρόσφατες δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι οι Οικολόγοι πρόκειται να χάσουν έως και το ένα τρίτο των 72 εδρών τους στο 720μελές νομοθετικό σώμα, λόγω του «πράσινου αιφνιδιασμού».

Μία πενιχρή παρηγοριά για τη φον ντερ Λάιεν είναι ότι οι δεξιοί λαϊκιστές δεν μπορούν να συμφωνήσουν να καθίσουν σε μια ενιαία ομάδα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, λόγω προσωπικών, ιδεολογικών ή εθνικών αντιπαλοτήτων.