Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι είχαν το schenti, οι Ρωμαίοι φορούσαν subligaculum, και ο μεσαιωνικός κόσμος αγκάλιασε τα braies και chausses πριν από την εισαγωγή του καλύμματος καβάλου κατά την Αναγέννηση. Μέσα από όλα αυτά, ένα στοιχείο παρέμεινε σταθερό – η κάλυψη των «ιδιωτικών οργάνων» του άνδρα.
Πολύ αργότερα ήρθαν στην επιφάνεια τα μποξεράκια, τα σλιπ και τα μποξεράκια-σλιπ. Τελικά, η ιστορία των εσωρούχων είναι ένα κράμα πρακτικότητας, αλλαγής και μόδας.
Αρχαίες και πρώιμες μορφές εσωρούχων
Η παλαιότερη μορφή εσωρούχων ήταν το περίζωμα. Προϊστορικά, το περίζωμα φορούνταν από άνδρες και γυναίκες, και ήταν κατασκευασμένο από λωρίδες υφάσματος που περνούσαν ανάμεσα στα πόδια και δένονταν γύρω από τη μέση.
Μέχρι τις αρχές του 19ου αιώνα, τα παντελόνια αναδείχθηκαν σε πρακτικό κομμάτι σε κάθε look για άνδρες και γυναίκες, επειδή κρατούσαν τα εξωτερικά ρούχα καθαρά απορροφώντας τη βρωμιά και τον ιδρώτα
Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι έφτιαχναν τριγωνικά κομμάτια από λινό ύφασμα με κορδόνια στις άκρες. Οι σύγχρονοι παρατηρητές ενδέχεται να συνδέουν την εν λόγω εμφάνιση με ένα κιλτ, αλλά τα μήκη αυτών των σέντιτ παρουσίαζαν διαφορές. Τα σέντιτ φορούνταν από τους φαραώ και, αργότερα, από τα μέλη των κατώτερων κοινωνικών τάξεων. Ο βασιλιάς Tut θάφτηκε με 145 schenti, μια μεγάλη συλλογή από περιζώματα που θα έπαιρνε μαζί του στον κάτω κόσμο.
Η γύμνια ήταν πολύ πιο αποδεκτή στην αρχαία Ελλάδα, αλλά ακόμη και εκεί, ενδέχεται να φορούσαν εσώρουχα παρόμοια με εκείνα των Αιγυπτίων που ονομάζονταν περιζώματα.
Εν τω μεταξύ, οι αρχαίοι Ρωμαίοι είχαν τα δικά τους εσώρουχα που φορούσαν κάτω από έναν χιτώνα, μια τήβεννο ή μια ρόμπα : Τα ρωμαϊκά subligaculum, που φορέθηκαν από τα μέσα του 2ου αιώνα μ.Χ. και υιοθετήθηκαν από τους αρχαίους Ετρούσκους, έμοιαζαν με περίζωμα ή θύμιζαν περισσότερο σορτσάκι.
Ανδρικά εσώρουχα που βρέθηκαν στο κάστρο Lengberg, στο Βόρειο Τιρόλο, και χρονολογούνται στο δεύτερο μισό του 15ου αιώνα | Φωτογραφία από το Ιστιτούτο Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Innsbruck
Ομοίως, κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα, οι Κέλτες και οι Γερμανοί φορούσαν φαρδιά εσώρουχα που ονομάζονταν braies. Δεν είναι σαφές αν τόσο οι άνδρες όσο και οι γυναίκες φορούσαν braies (ή πόσο συχνά τα φορούσαν και οι δύο), αλλά είναι γνωστό ότι οι άνδρες χρησιμοποιούσαν ζώνη ή κορδόνι για να συγκρατούν τα braies τους. Ορισμένοι φορούσαν επίσης chausses ή κολάν και, μέχρι τον 15ο αιώνα, τα δύο κομμάτια έγιναν λίγο πολύ ένα.
Ο σχεδιαστής της Calvin Klein, John Varvatos, πιστεύεται ότι ανακάλυψε το σλιπ μπόξερ στις αρχές της δεκαετίας του 1990
Αυτά τα εσώρουχα έδωσαν τελικά τη θέση τους σε πιο περίτεχνα περιζώματα, σχεδιασμένα όχι μόνο για να καλύπτουν αλλά και για να προστατεύουν τα απόκρυφα σημεία του άνδρα. Τα περιζώματα κατασκευάζονταν από πιο σκληρά υλικά, διακοσμούνταν και γίνονταν όλο και πιο μεγάλα για να υποδηλώνουν τον ανδρισμό του ατόμου.
Μπόξερ, σλιπ και άλλες καινοτομίες στα εσώρουχα
Όμως η ανάγκη για υφασμάτινα ενδύματα για να φοριούνται κάτω από τους χιτώνες και τα συναφή παρέμενε. Μέχρι τις αρχές του 19ου αιώνα, τα παντελόνια αναδείχθηκαν σε πρακτικό κομμάτι σε κάθε look για άνδρες και γυναίκες, επειδή κρατούσαν τα εξωτερικά ρούχα καθαρά απορροφώντας τη βρωμιά και τον ιδρώτα.
Αυτή η χρονική περίοδος έφερε επίσης την εισαγωγή των ενωτικών κοστουμιών -προγενέστερο του μακρύ παντελονιού- για να καλύψουν τις ανάγκες τόσο των ανδρών όσο και των γυναικών.
Οι άνδρες μπορούσαν να φορούν μπλούζες και πουκάμισα εξωτερικά, ενώ οι γυναίκες μπορούσαν να καταργήσουν τους κορσέδες, τις κάλτσες και τις καλτσοδέτες τους. Αυτό ήταν χρήσιμο καθώς η εκβιομηχάνιση σήμαινε ότι περισσότεροι άνδρες και γυναίκες εργάζονταν σε εργοστάσια.
Όταν τα ποδήλατα βγήκαν στους δρόμους, τα jockstraps προσέφεραν πρόσθετη στήριξη στους αναβάτες καθώς έκαναν πετάλι στους δύσβατους δρόμους. Τα πρώτα jockstraps (που πήραν το όνομά τους από τους λουριά που φορούσαν οι «ποδηλάτες τζόκεϊ») παρουσιάστηκαν το 1874.
Τα εσώρουχα και τα αθλητικά είδη παρέμειναν συνδεδεμένα στις αρχές του 20ού αιώνα χάρη στον Jacob Golomb και τα μαγιό με την ελαστική ζώνη στη μέση και τα κορμάκια πυγμαχίας – μια καινοτομία που έδωσε το έναυσμα για την ανάπτυξη των σορτς πυγμαχίας ως εσώρουχα.
Τα μποξεράκια δεν ήταν και τόσο δημοφιλή στην αρχή – όχι όμως και τα σλιπ, τα οποία αναπτύχθηκαν επίσης στις αρχές του 20ού αιώνα. Το 1928, ο Arthur Kneibler προσλήφθηκε από την εταιρεία Cooper Underwear Company, όπου ο «μηχανικός ένδυσης» παρουσίασε τα σλιπ εσωρούχων που έμοιαζαν με τα jockstraps. Τα σορτς jockey του Kneibler σημείωσαν αμέσως επιτυχία όταν κυκλοφόρησαν στα ράφια των καταστημάτων το 1935.
Γνωστά εμπορικά ονόματα βρίσκονταν στο επίκεντρο της καινοτομίας των εσωρούχων του 19ου και 20ού αιώνα. Η εταιρεία Hanes εκμεταλλεύτηκε την αγορά των συνδικαλιστικών κοστουμιών, οι προσπάθειες της Golcomb κατέληξαν στην εταιρεία αθλητικών ειδών Everlast και τα σλιπ της Kneibler ενέπνευσαν την Cooper να αλλάξει το όνομά της σε Jockey.
Τα εσώρουχα γίνονται mainstream
Τα εσώρουχα έγιναν κομμάτι της μόδας τις δεκαετίες του 1950 και 1960, καθώς από το παραδοσιακό λευκό πέρασαν σε μια σειρά από χρώματα και μοτίβα και η ανάπτυξη υφασμάτων όπως το rayon και το Dacron επέτρεψε τη δημιουργία νέων μοντέλων για άνδρες και γυναίκες.
Ως αποτέλεσμα, οι διαφημίσεις εσωρούχων έγιναν πιο ξεκάθαρες – και τα σλιπ μπικίνι και τα nylon στρινγκ σύντομα συνόδευσαν τα Tighty-Whities (όπως θα ονομάζονταν αργότερα τα σορτς jockey της Kneibler) στις καμπάνιες μάρκετινγκ.
Μέχρι τις δεκαετίες του 1980 και του 1990, ο κόσμος συζητούσε το κρίσιμο ερώτημα: Μπόξερ ή σλιπ; Τα μποξεράκια είχαν γίνει όλο και πιο δημοφιλή μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, καθώς οι άνδρες που υπηρετούσαν στον στρατό συνήθιζαν να φορούν τα καθιερωμένα σορτσάκια μπόξερ. Αλλά καθώς ο αιώνας προχωρούσε, οι άνθρωποι άρχισαν να αναρωτιούνται αν υπήρχαν οφέλη για την υγεία από τη χρήση τους -και γεννήθηκε μια τάση να ζητούν από διάσημους άνδρες, συμπεριλαμβανομένου του προέδρου των ΗΠΑ Μπιλ Κλίντον, να μοιραστούν ποιο από τα δύο φορούσαν.
Σύντομα, ωστόσο, προέκυψε μια νέα επιλογή: Μπόξερ σλιπ – ένας συνδυασμός των δύο ειδών.
Ο σχεδιαστής της Calvin Klein, John Varvatos, πιστεύεται ότι ανακάλυψε το σλιπ μπόξερ στις αρχές της δεκαετίας του 1990. Το 1992 απογειώθηκαν μετά από μια διαφημιστική καμπάνια του Calvin Klein με τον ράπερ και ηθοποιό Mark «Marky Mark» Wahlberg να φοράει μόνο λευκά μποξεράκια Calvin Klein. Οι προφανείς διαφημίσεις, που γυρίστηκαν από τον φωτογράφο Herb Ritz, προκάλεσαν αντιδράσεις και, στην πορεία, έκαναν την Calvin Klein ένα γνωστό όνομα στον χώρο των εσωρούχων.
Η καινοτομία στα εσώρουχα έχει μειωθεί από τότε – αλλά μπορείτε να είστε σίγουροι ότι όταν ένα νέο προϊόν κάνει το ντεμπούτο του, το κοινό πιθανότατα θα το βλέπει παντού.
*Με πληροφορίες από National Geographic | Κεντρική φωτογραφία θέματος: Michael B Jordan | Mert & Marcus | Calvin Klein
Στη μελέτη «Ιστορία, έθνος και μυθιστόρημα στη Μεταπολίτευση» ο Δημήτρης Τζιόβας προσεγγίζει τη σχέση λογοτεχνίας και έθνους μέσα από τις μεταμορφώσεις του λεγόμενου «ιστορικού μυθιστορήματος», της μνήμης και των τραυμάτων
Ακολουθήστε το in.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Στην πρώτην πανελλαδική έρευνα για το αποτέλεσμα των αμερικανικών εκλογών καταγράφεται η απογοήτευση των Ελλήνων για τις συνέπειες στα ελληνοτουρκικά, το Κυπριακό και την ομογένεια.
Προωθούνται αλλαγές για 1.213 νέους διορισμούς στη Δημοτική Αστυνομία σε 158 δήμους - Οι δημοτικοί αστυνομικοί θα μπορούν να ανακρίνουν, αλλά και να προβαίνουν σε συλλήψεις
Το έργο, που ονομάζεται «Η Βασιλική του Αγίου Πέτρου» (La Basilica di San Pietro), ξεκίνησε νωρίτερα αυτή την εβδομάδα και εκπονήθηκε από τη Microsoft και το Βατικανό.
Στη μελέτη «Ιστορία, έθνος και μυθιστόρημα στη Μεταπολίτευση» ο Δημήτρης Τζιόβας προσεγγίζει τη σχέση λογοτεχνίας και έθνους μέσα από τις μεταμορφώσεις του λεγόμενου «ιστορικού μυθιστορήματος», της μνήμης και των τραυμάτων
Μετά από 24 χρόνια αναμονής, ο «Μονομάχος» επέστρεψε στις σκοτεινές αίθουσες. Το θέμα είναι αν το sequel του Ρίντλεϊ Σκοτ θα φανεί αντάξιο της ιστορίας του.
