Ο Ύπνος στον κινηματογράφο

Ο κινηματογράφος και η μουσική είναι οι τέχνες με τους περισσότερους ίσως θαυμαστές. Στο σινεμά ενώ φαινομενικά δεν υπάρχει κάτι που δεν έχουμε δει, τελικά πάντα υπάρχει κάτι νέο, μία νέα ιστορία πραγματική ή φανταστική που θα μας ταξιδέψει, θεματολογίες για όλα τα γούστα και τις ηλικίες, προερχόμενες απ’ άκρη σ’ άκρη αυτού του όμορφου πλανήτη. Αυτή άλλωστε είναι η μαγεία του.

Σκεπτόμενη τον ύπνο λοιπόν και ως κινηματογραφόφιλη, είπα να ψάξω ταινίες που αφορούν λιγότερο ή περισσότερο στα όνειρα. Ταινίες που περιλαμβάνουν μέσα στην πλοκή τους το θέμα του ύπνου, χωρίς να σημαίνει ότι πρόκειται για την ακριβή απεικόνισή του.

Παρακάτω θα βρείτε μερικές από τις πολλές που υπάρχουν, ξεκινώντας ασφαλώς με την ταινία ορόσημο της προηγούμενης δεκαετίας.

Inception (2010). Η ταινία των 4 Όσκαρ που έγραψε τη δική της ιστορία δια χειρός Κρίστοφερ Νόλαν. Ποιος μπορεί να ξεχάσει τον απίθανο Λεονάρντο Ντι Κάπριο που ως κατάσκοπος ιδεών, κλέβει πολύτιμες πληροφορίες από το ασυνείδητο των στόχων του, ενώ αυτοί ονειρεύονται; Σε αυτήν την ταινία ο Ύπνος είναι ο μεγάλος πρωταγωνιστής και το βασικό εργαλείο για τον πρωταγωνιστή, ώστε να κερδίσει πίσω την παλιά του ζωή. Καθόλου τυχαίο που η ταινία στο IMDb φιγουράρει στη δεκάδα με τις καλύτερες ταινίες παγκοσμίως.

The Science of Sleep (Σε είδα στ’ όνειρό μου, 2006): Για τους φίλους του γαλλικού σινεμά το “La Science des rêves”, είναι μια σουρεαλιστική κωμική ταινία επιστημονικής φαντασίας σε σενάριο και σκηνοθεσία του Michel Gondry. Η ιστορία του Stéphane Miroux (Gael García Bernal), ενός ντροπαλού νεαρού του οποίου τα ζωηρά όνειρα συχνά παρεμβαίνουν στην ξύπνια ζωή του… και ένα ταξίδι από το Μεξικό του θανόντος πατέρα του στο Παρίσι της ζωντανής μητέρας του. Στους υπόλοιπους πρωταγωνιστικούς ρόλους οι Charlotte Gainsbourg, Miou-Miou και Alain Chabat.

Sleepless in Seattle (Άγρυπνος στο Σιάτλ, 1993) – Μία αισθηματική κομεντί σε σκηνοθεσία Νόρα Έφρον που αγαπήθηκε από πολύ κόσμο. Αν και δεν είναι ο ύπνος το θέμα, παρά μάλλον η έλλειψη αυτού, οι Hollywood sweethearts Τομ Χανκς και Μεγκ Ράιαν μας μαθαίνουν ότι η ζωή είναι απρόβλεπτη και παρούσα για όποιον θέλει να τη ζήσει, παρόλες τις δυσκολίες της. Πρόσωπο κλειδί της ιστορίας ο γιος του πρωταγωνιστή, ο μικρός Τζόνα, που ρισκάρει για την ευτυχία του προσφάτως χήρου πατέρα του.

Fight Club (1999). Μία από τις πιο αμφιλεγόμενες ταινίες της εποχής της που σημάδεψε μια γενιά και σίγουρα μία από τις καλύτερες του Ντέιβιντ Φίντσερ. Οι ερμηνείες των Έντουαρντ Νόρτον, Μπραντ Πιτ και Έλενα Μπόναμ Κάρτερ καταπληκτικές και το στόρι βασισμένο στην ομώνυμη νουβέλα του Τσακ Πόλανικ. Ο ύπνος σε αυτήν την ταινία δεν έχει χώρο, γιατί είναι η έλλειψή του που δημιουργεί την ατμόσφαιρα. Περισσότερα δεν θα πω γιατί πέραν του ξύλου που υποδηλώνεται στον τίτλο, θα αναγκαστώ σε σπόιλερ και είναι κρίμα για όσους δεν το έχουν δει.

The Machinist (Άγρυπνος, 2004). Και άλλη μία ταινία που πρωταγωνιστεί η αϋπνία, αυτή τη φορά με τον πολύ αδυνατισμένο για τις ανάγκες του ρόλου Κρίστιαν Μπέιλ. Η ψυχολογική ταινία θρίλερ σε σκηνοθεσία Μπραντ Άντερσον αφηγείται την ιστορία ενός μηχανικού που παλεύει με την παράνοια και την αυταπάτη αφού δεν κατάφερε να κοιμηθεί για έναν ολόκληρο χρόνο.

Eternal Sunshine of the Spotless Mind (H Aιώνια Λιακάδα ενός Καθαρού Μυαλού, 2004). Γίνεται να διαγράψεις από το μυαλό σου για πάντα μία σχέση; Σε αυτήν την αισθηματική κομεντί φαντασίας σε σκηνοθεσία Μισέλ Γκοντρί και σενάριο του Τσάρλι Κάουφμαν γίνεται. Σε αυτό βοηθάνε οι υπηρεσίες μίας φανταστικής εταιρείας, σε μία διαδικασία που συμβαίνει κατά τη διάρκεια του ύπνου. Μία ταινία που επαινέθηκε για το σενάριο, τη μουσική, το μοντάζ και φυσικά τις ερμηνείες του καστ, ειδικά των καταπληκτικών Τζιμ Κάρεϊ και Κέιτ Γουίνσλετ. Μία φανταστική, από κάθε άποψη, ταινία για την αγάπη και την απώλεια, που θεωρείται ως μία από τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών.

The Matrix (1999). Έργο ορόσημο του τέλους του προηγούμενου αιώνα και το πρώτο μίας σειράς που ακολούθησε. Αυτή η οσκαρική περιπέτεια επιστημονικής φαντασίας, σε σενάριο και σκηνοθεσία των Λίλι και Λάνα Γουατσόφσκι, εισήγαγε νέες τεχνικές στο σύγχρονο σινεμά που ακόμα και σήμερα απολαμβάνουμε στις παραγωγές. Μεγάλος πρωταγωνιστής ο Νίο (Κιάνου Ριβς) που ξυπνά από μια προσομοίωση εικονικής πραγματικότητας για να ανακαλύψει μια δυστοπική πραγματικότητα. Τελικά μήπως όλοι ζούμε σε μία προσομοίωση όπως πιστεύει και ο Έλον Μασκ; Χάριν ιστορίας, το 2012 η ταινία χαρακτηρίστηκε από τη Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου ως «πολιτιστικά, αισθητικά και ιστορικά σημαντική», οπότε και επιλέχθηκε να ενταχθεί στο Εθνικό Μητρώο Κινηματογράφου των Ηνωμένων Πολιτειών.

A Nightmare on Elm Street (Ο Εφιάλτης στο Δρόμο με τις Λεύκες, 1984). Για το τέλος άφησα ένα θρίλερ που σημάδεψε τη δεκαετία του ’80. Οι παλαιότεροι θυμούνται. Πρόκειται για μία ταινία τρόμου, του είδους σλάσερ, δια χειρός του μάστερ του τρόμου Γουές Κρέιβεν που θεωρείται μια από τις μεγαλύτερες ταινίες τρόμου όλων των εποχών. Πρωταγωνιστής το τέρας Φρέντι Κρούγκερ (και μόνο που γράφω το όνομά του, σιγοτραγουδάω το σχετικό κομμάτι) που εισβάλλει και σκοτώνει μία ομάδα εφήβων στα όνειρά τους, αλλά μυστηριωδώς και στην πραγματικότητα.

Fun Fact: Ένα από τα θύματά του ήταν και ο Τζόνι Ντεπ, στην πρώτη του κινηματογραφική εμφάνιση.