Μια φυλακή για το πλημμέλημά σας

Οι νέοι Ποινικοί Κώδικες είναι πλέον πραγματικότητα και η συζήτηση γι’ αυτούς ήταν ιδιαίτερα αποκαλυπτική. Δυστυχώς, βέβαια, ελάχιστα απασχόλησαν την επικαιρότητα. Παρότι η δημοσιογραφία θα έπρεπε αν μη τι άλλο να ευαισθητοποιηθεί για το γεγονός ότι πλημμεληματικού χαρακτήρα αδικήματα για τα οποία συχνά βλέπουμε να δικάζονται δημοσιογράφοι, θα υπόκεινται πλέον κανονικά σε φυλάκιση σε σωφρονιστικό κατάστημα. Το παράδειγμα αυτό όμως είναι απλώς ένα από τα πάρα πολλά.

Διότι πλέον θα διαβάζουμε για περιστατικά φυλάκισης για απλά πλημμελήματα, από χρέη στο Δημόσιο ως μικροδιενέξεις, με ελάχιστη κοινωνική και πραγματική απαξία, ενώ οι φυλακές έχουν σοβαρά προβλήματα που αποτυπώνονται σε πολλαπλές σχετικές καταδίκες μας από το ΕΔΔΑ. Το οποίο είναι βέβαιο ότι θα κληθεί να ασχοληθεί μελλοντικά με προβλέψεις όπως π.χ. η μη υποχρεωτική φυσική εξέταση αστυνομικών μαρτύρων.

Τα προβλήματα έχει αναδείξει η συντριπτική πλειονότητα των καθηγητών ποινικολόγων της χώρας και η επιστημονική ένωσή τους. Επιστήμονες και επαγγελματίες εγνωσμένου κύρους, που τοποθετούνται σε όλο το εύρος του ιδεολογικού φάσματος. Τους οποίους ο υπουργός Δικαιοσύνης χαρακτήρισε «καθηγητάδες» και «παρατρεχάμενους». Εξήγησε δε πως επειδή οι εγνωσμένου κύρους νομικοί επιστήμονες έχουν υποθέσεις και γραφεία, οι Ποινικοί Κώδικες ετοιμάστηκαν από τον ίδιο και ανθρώπους της εμπιστοσύνης του που δεν κατονομάζονται.

Για πρώτη φορά στα χρονικά της μεταπολιτεύσεως, λοιπόν, οι επιστήμονες δεν εισέφεραν σε ένα κορυφαίο επιστημονικό νομοθέτημα. Κι ούτε ξέρουμε ποιος εισέφερε τελικά και με ποια ιδιότητα. Εξάλλου, ο ίδιος υπουργός δήλωσε πως «μέχρι τώρα οι νόμοι απέβλεπαν στην προστασία των εγκληματιών». Δηλαδή, ότι στην ιστορία του μεταπολιτευτικού κράτους οι νόμοι φτιάχνονταν δολίως για να προστατεύουν τους εγκληματίες, από νομοπαρασκευαστικές επιτροπές επιστημόνων, με τη βούλα της Βουλής και κυβερνήσεων. Αλλά σημασία έχει ότι δόθηκε «τέλος στον δικαιωματισμό». Μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα διακήρυξη από την κυβέρνηση που μια εβδομάδα πριν χειροκροτήθηκε για τις συγκινητικές τοποθετήσεις της για τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Αυτή, βεβαίως, μπορεί να λέει ό,τι θέλει. Σήμερα «έτσι» αύριο «γιουβέτσι». Οταν όλα τα παραπάνω λέγονται και συμβαίνουν χωρίς πιο πλατιές αντιδράσεις σε μια χώρα που εύκολα μπλέκεις και δύσκολα ξεμπλέκεις, όταν πολύς κόσμος θεωρεί ότι τα ζητήματα του κράτους δικαίου δεν θα τον αγγίξουν ποτέ, τότε το πρόβλημα είναι πια πολύ βαθύ. Τόσο που η άκρη του ούτε αχνοφαίνεται πια.

Premium έκδοση «ΤΑ ΝΕΑ»