Το Bloomberg έστειλε τον εξειδικευμένο ρεπόρτερ Μπράντον Πρέσερ στο εμβληματικό Raffles Hotel Singapore, διεθνές χρυσό πρότυπο πολυτελών υπηρεσιών, αλλά και  εθνικό μνημείο της Σιγκαπούρης, για να μάθει τα μυστικά φιλοξενίας των πλουσίων, ποζάροντας ως μπάτλερ.

Το ξενοδοχείο που ιδρύθηκε τη δεκαετία του 1880 φιλοξένησε παγκόσμιες προσωπικότητες: συγγραφείς όπως τους Ράντγιαρντ Κίπλινγκ και Τζόσεφ Κόνραντ, σταρ όπως τις Ελίζαμπεθ Τέιλορ και Άβα Γκάρντνερ, τον βασιλιά της ποπ Μάικλ Τζάκσον και την αείμνηστη Βασίλισσα Ελισάβετ, επικεφαλής μιας μακράς λίστας εστεμμένων.

Ακόμη και το να πετάς τα κλειδιά του αυτοκινήτου στο τραπέζι είναι μια κίνηση που δείχνει πόσο κουλ είσαι

Ο κάθε μπάτλερ στο Raffles διαχειρίζεται περίπου 20 σουίτες από τις 115 του ξενοδοχείου, σε βάρδιες οκτώ ωρών, λειτουργώντας ως ο αγωγός μεταξύ των επισκεπτών και των πολλών τμημάτων του ξενοδοχείου

Να τι έμαθε ο απεσταλμένος του Bloomberg σε αυτήν την εξυπηρετώντας τις ελίτ.

Το προσωπικό εξορύσσει συνεχώς δεδομένα επισκεπτών

Οι μπάτλερ παρατηρούν τα πάντα. Αν δεν άγγιξες τα σοκολατάκια. Αν είπε ο φιλοξενούμενος ότι του αρέσει το κρασί, αλλά δεν άνοιξε το merlot. Εάν ταξιδεύει μόνος, ο μπάτλερ θα σημειώσει σε ποια πλευρά του κρεβατιού κοιμάται και θα ρυθμίσει την υπηρεσία προετοιμασίας κρεβατιού ανάλογα.

Αυτός ο τύπος προληπτικής φροντίδας ξεκινά πριν το check in. Το προσωπικό ψάχνει στο Google, για κάτι τόσο απλό όπως το πάθος για κηπουρική (οπότε ένα βιβλίο για ιθαγενή φυτά θα περιμένει στη σουίτα ως δώρο καλωσορίσματος) ή να προτιμά τζόκινγκ το χάραμα (οπότε μια μπανάνα και χυμός θα είναι έτοιμο μόλις επιστρέψει).

Κάποιος έφερε συγκεκριμένο μοντέλο πλυντηρίου στη σουίτα του.

Η κατανόησή για τους επισκέπτες μας εξελίσσεται με προσεκτική παρατήρηση. Το προσωπικό ανταλλάσσει πληροφορίες σε μια καθημερινή συνάντηση όπου σημειώνονται τα πάντα, από επετείους έως γλωσσικές προτιμήσεις ή διατροφικές ανάγκες. Ακόμη επισημαίνονται και λεπτομέρειες όπως αν είστε αριστερόχειρας. Γνωρίζατε ότι εάν ένας αριστερόχειρας δεν κάθεται στην αριστερή γωνία ενός τραπεζιού εστιατορίου, θα χτυπήσει τα χέρια με τους γείτονές του ενώ δειπνούν;

Και συνεχίζουν αυτή τη συζήτηση συνέχεια με στόχοι να προσφέρουν προνόμια και ανέσεις.

Οι τρελοί πλούσιοι Ασιάτες ξεπερνούν τους Αμερικανούς 10 προς 1

Οι πλούσιοι Ασιάτες στη Σιγκαπούρη ξοδεύουν 10 φορές περισσότερο από τους αντίστοιχους Αμερικανούς. Σκεφτείτε $3.000  για ένα γεύμα αντί για $300  ή $200.000  για μια σπάνια τσάντα αντί για μια απλή Birkin των $20.000. Οι νεόπλουτοι Ασιάτες «βάζουν τα γυαλιά» στο Δυτικό «παλιό χρήμα». Και όλα μετρητά.

Κατά τη διάρκεια μιας κανονικής διαμονής τεσσάρων ή πέντε διανυκτερεύσεων, Κινέζες επισκέπτριες ξόδευαν $223.000 για shopping therapy στο πολυτελές εμπορικό κέντρο του ξενοδοχείου, κάθε μέρα.

Και τα παιδιά τους προπονούνται στα ακατάσχετα ψώνια κλείνοντας το παιδικό κατάστημα του Dior για ψώνια της τελευταίας στιγμής, ή αγοράζοντας ολόκληρο διάδρομο σε παιχνιδάδικο με ένα μόνο νεύμα.

Τα σύμβολα κύρους κυμαίνονται από αυτοκίνητα έως καβούρια

Οι σπάνιες τσάντες δεν είναι καν τα μεγαλύτερα status symbols στη Σιγκαπούρη. Η αγορά ενός αυτοκινήτου είναι μια δαπάνη εντυπωσιασμού. Ακόμη και το να πετάς τα κλειδιά στο τραπέζι είναι μια κίνηση που δείχνει πόσο κουλ είσαι.

Ένας VIP ζήτησε Coca-Cola εμφιαλωμένη στην Ινδονησία

Πέρα από Fendi και Ferrari η πραγματική επίδειξη πλούτου έρχεται με το φαγητό, και συγκεκριμένα θαλασσινά. Σούπα από πτερύγια καρχαρία που εύκολα στοιχίζει 200 ευρώ. Σπάνιες βρώσιμες φωλιές χελιδονιών για 6.500 ευρώ το κιλό. Μεσημεριανά γεύματα με πενταψήφιους λογαριασμούς.

Κάποτε, ένας μεγιστάνας της τεχνολογίας ζήτησε ένα ιδιαίτερα εξωτικό είδος τριχωτού καβουριού που για να βρεθεί επιστρατεύτηκε ένας  «Κουστώ» έναντι αρκετών χιλιάδων δολαρίων για να ψαρέψει ένα και μόνο καβούρι από συγκεκριμένη λίμνη στην Κίνα. Στη συνέχεια, η κουζίνα έπρεπε να βρει πώς να το μαγειρέψει. Την επόμενη το ξαναζήτησε.

Άλλοι παραγγέλνουν πανάκριβες εξωτικές λιχουδιές για να πάρουν μαζί τους στα ιδιωτικά τους τζετ στη μέση της νύχτας

Για τους VVIP, τα πάντα είναι εξατομικευμένα

Αρκετές φορές το μήνα, ανώτερα μέλη της ομάδας επιλέγονται για προσωπική υπηρεσία μπάτλερ, όπου ένας μπάτλερ είναι σε ετοιμότητα 24/7 για να προσφέρει απόλυτα προσωπική υπηρεσία σε ένα VVIP. Ένας προσωπικός μπάτλερ μπορεί ακόμη και να συνοδεύει τους επισκέπτες σε ψώνια ή να φροντίζει παιδιά.

Μερικές φορές οι μπάτλερ κάνουν τους ξεναγούς. Η διεύθυνση του ξενοδοχείου θεωρεί «ζωτική σημασία» οι μπάτλερ να είναι σε θέση να προβάλουν την πολιτιστική κληρονομιά της Σιγκαπούρης.

Ένας VVIP ζήτησε Coca-Cola εμφιαλωμένη στην Ινδονησία. Ένας άλλος ήθελε μόνο προϊόντα περιποίησης δέρματος Shu Uemura. Άλλος έντονα κόκκινα αχλάδια PiqaBoo, από την Νέα Ζηλανδία.

Κάποιος έφερε συγκεκριμένο μοντέλο πλυντηρίου για τα ρούχα του, στη σουίτα του.

Οι διασημότητες θέλουν απλώς να τους φέρονται σαν παιδιά

Οι διάσημοι συχνά βάζουν βοηθούς τους να στέλνουν λίστα αιτημάτων, μερικές φορές με ψευδώνυμο για πρόσθετη διακριτικότητα. Η βάση δεδομένων ήταν γεμάτη με πομπώδη ψευδώνυμα: κύριος βασιλιάς, κυρία πριγκίπισσα, κύριος Πάπας, ακόμη και ένας κύριος Πρόεδρος.

Κάποιος φιλοξενούμενος ζήτησε 100 σάκους πτωμάτων, χωρίς να πει γιατί

Τα αιτήματα είναι όλων των ειδών. Ένας ποπ σταρ ήθελε ροζ χαρτί υγείας. Ένας άλλος ζήτησε μπανιέρα γεμάτη με παγάκια, όλα το ίδιο ακριβώς μέγεθος. Αλλά τα περισσότερα αιτήματα ήταν συνηθισμένα: χυμός μήλου, πατατάκια, piña colada χωρίς αλκοόλ και πίτσες με τυρί. Οι περισσότεροι κροίσοι σαν να «θέλουν παιδικό φαγητό», ήταν η γνώμη ενός μπάτλερ.

Πρόσφατα μια νεαρή τραγουδίστρια, σε ιδιωτική περίηγηση επέστρεψε 30 λεπτά φορτωμένη με σωρό μπέργκερ McDonald’s. Όταν επισκεπτόταν ο Μάικλ Τζάκσον, έφερνε τον δικό του σεφ.

Ο πελάτης δεν έχει πάντα δίκιο

Όταν δεν υπάρχει φαινομενικά περιορισμός στην εκπλήρωση επιθυμιών, τα αιτήματα μπορεί να γίνουν εντελώς περίεργα.

Κάποιος φιλοξενούμενος ζήτησε 100 σάκους πτωμάτων, χωρίς να πει γιατί. Τελικά ο επισκέπτης βοηθούσε τον ινδονησιακό Ερυθρό Σταυρό να προμηθευτεί σάκους πτώματα υψηλότερης ποιότητας.

Όμως, στην πραγματικότητα, υπάρχουν όρια στη φιλοξενία του Raffles. Τα αιτήματα για προφυλακτικά ικανοποιούνται άμεσα, αλλά οι μπάτλερ δεν θα χειριστούν ποτέ αιτήματα για σεξουαλικά βοηθήματα. Άλλοι φέρνουν εξωτικά κατοικίδια από άλλες χώρες και ζητάνε άμεσο εκτελωνισμό χωρίς καραντίνα. Οι μπάτλερ δεν παραβιάζουν τους νόμους, αλλά για κάποιον πελάτη μπόρεσαν να φιλοξενήσουν μερικά ζωάκια από τον εθνικό ζωολογικό κήπο.

Το Long Bar βγάζει περίπου 10 εκατομμύρια δολάρια το χρόνο από το πιο διάσημο ποτό του

Ίσως ακόμη πιο διάσημο από το ίδιο το ξενοδοχείο είναι το Long Bar του, όπου εφευρέθηκε το πολύχρωμη, φρουτώδες κοκτέιλ Singapore Sling το 1915. Το μπαρ πουλάει 800 έως 1.200 καθημερινά.

Για να εκτελεστούν οι παραγγελίες, πρέπει ο μπάρμαν να συνδυάσει έξι συστατικά σε λιγότερο από ένα λεπτό.

Κάθε Singapore Sling στοιχίζει 29 ευρώ, ενώ κοστίζει περίπου 2,5 ευρώ  μια προσαύξηση 900%. Το Long Bar βγάζει πάνω από 10 εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο από αυτά τα κοκτέιλ.

Οι Αυστραλοί τείνουν να παραγγέλνουν δύο ποτά ταυτόχρονα—ένα sling και μια μπύρα. Οι Ιάπωνες πίνουν πολύ αργά και ξεκουράζονται ανάμεσα σe ποτά. Οι Αμερικανίδες προτείνουν ασταμάτητα τροποποιήσεις συνταγών που ταιριάζουν στις διατροφικές ιδιορρυθμίες τους.

Οι Βρετανοί μπορούν να πιούν πέντε ή έξι sling. Τα περισσότερα που παραγγέλθηκαν ήταν από δύο νεόνυμφους, 16 αυτός και 12 αυτή, για πάνω από 800 ευρώ.

Το μπάτλερ στο Raffles είναι απαιτητική δουλειά, αλλά είναι πιο εύκολη από άλλες λύσεις στη Σιγκαπούρη

Όπως αποδεικνύεται, οι επισκέπτες του Raffles φέρνουν μαζί τους ένα πράγμα που συχνά αφήνουν πίσω οι επισκέπτες σε ανταγωνιστικά ξενοδοχεία: την ευπρέπεια

Στο καζίνο Marina Bay Sands, επισκέπτες τακτικά χάνουν 25 -30 εκατομμύρια ευρώ σε μερικές ώρες. Ένας επισκέπτης άφησε 35.000 ευρώ σε μετρητά σε ένα συρτάρι, και όταν επικοινώνησαν μαζί του, ζήτησε να το αφήσουν στο ξενοδοχείο για να το παίξει κάποια άλλη στιγμή. Από την άλλη, δεν είναι ασυνήθιστο να δίνουν φιλοδώρημα 500 ευρώ στον πορτιέρη.

«Είχαμε πράγματι έναν Ασιάτη κύριο που πέταξε με το ιδιωτικό του τζετ και είχε την πρώτη του γυναίκα και τα παιδιά σε μια σουίτα και μια δεύτερη σύζυγο και παιδιά σε μια άλλη—η μια δεν ήξερε την ύπαρξη της άλλης», λέει ένας πρώην μπάτλερ του Marina Bay Sands. «Ήμασταν υπεύθυνοι να κρατήσουμε τις δύο οικογένειες χωριστά». Πέτυχε—οι σύζυγοι πάντα υπέθεταν ότι ο σύζυγός τους διασκέδαζε στο καζίνο, που ως επί το πλείστο αυτό έκανε.

Αν δεν είστε προσεκτικοί, μπορεί να σας μεθύσουν όλα τα μετρητά που σκορπάνε γύρω. Αλλά δεν είναι η ήσυχη πολυτέλεια που ξεχωρίζει το Raffles, είναι η γνήσια προσωπική πινελιά των μπάτλερ που αποτελεί τη ραχοκοκαλιά της πολυτελούς ταυτότητας του ξενοδοχείου. Χωρίς αυτούς, θα ήταν απλά ένα Four Seasons.

Πηγή: OT.gr

Headlines