Μουσειακή βρετανική ξετσιπωσιά

Ξεκινώ το σημερινό μου κείμενο με φράση-αξίωμα, που ισχύει για κάθε εθνότητα και κάθε κοινωνία που σέβεται τα ιερά και όσια των πολιτισμικών της παρακαταθηκών:

«Κάτω τα χέρια σας που συνεχίζουν ν’ ασχημονούν στα λεηλατημένα μνημεία μας»!

Μία αδιαμφησβήτητη, που εκδήλως απηχεί και τη γενική αγανάκτηση, κάθε πολιτιστικά λεηλατημένου έλληνα, είναι ότι η βρετανική αυτοκρατορία, που υπό το πανάθλιο πρόσχημα της «προστασίας» των λαών, που κατέκτησε με κρουνούς αίματος των εισβολέων, από τις σάρκες των υπόδουλων υποτελών στα αλλότρια εδάφη, αυτή η «πόρνη των θαλασσών» -σύμφωνα με τον αφορισμό του εκδότη της προδικτατορικής «Ελευθερίας» Πάνου Κόκκα, καιρός είναι, επιστρέφοντας τα κλεμμένα γλυπτά του Παρθενώνα στον ιερό βράχο της Ακρόπολης να προβεί πάραυτα:

α) Σε μία συγγνώμη προς την Ελλάδα και τον λαό της για το φρικαλέο πλιάτσικο του Έλγιν στον λεηλατημένο Παρθενώνα.

β) Ν’ αναδιπλωθεί στον ανύπαρκτο πολιτισμικό της αυτοχθονισμό και να επιστρατεύσει το πλούσιο δυναμικό των ακριβοπληρωμένων μοντέλων μόδας, στους ανακτορικούς χώρους υποδοχής, στα αμέτρητα κτίρια της βρετανικής αποικιοκρατικής ολιγαρχίας.

Συνέβη και αυτό: Στην αίθουσα Duveen του Βρετανικού Μουσείου, όπου εκτίθενται οι λεηλατημένοι θησαυροί των γλυπτών του Παρθενώνα, έγινε επίδειξη της συλλογής του Ερντέμ Μοραγλίογλου, αφιερωμένη στη Μαρία Κάλλας

Αποικιοκρατική απληστία

Όμως η αποικιοκρατική απληστία της «πόρνης των θαλασσών» δεν αρκείται στη βεβήλωση των μνημείων του ελληνισμού, αλλά και οιουδήποτε άλλου έθνους με δικές του πολιτισμικές παρακαταθήκες, όπως οι ασσυρο-βαβυλωνιακές, περσικές, φοινικικές και άλλες εθνότητες, Έτσι, τόσο η Βρετανία, όσο και η αγγλοσαξωνική της εξαδέλφη των ΗΠΑ, καιρός είναι να μετονομάσουν το Μητροπολιτικό Μουσείο Νέας Υόρκης και το Βρετανικό Μουσείο του Λονδίνου αντιστοίχως σε Μουσεία Λεηλατημένων Ξένων Μνημείων.

Ξεκαθαρίζω, μια για πάντα, ότι δεν μας χωρίζει καμία εχθρική προκατάληψη, κατά του αγγλοσαξωνικού εθνικού στοιχείου, με το οποίο η πατρίδα μας συμπορεύθηκε στον αντιναζιστικό αγώνα του 1939-1945, τόσο με τις κυβερνητικές όσο και τις αντάρτικες στρατιωτικές μας δυνάμεις. Το μόνο σκοτεινό σημείο είναι και παραμένει, η με την ανοχή των ΗΠΑ και της Βρετανικής Κοινοπολιτείας, επί μισόν αιώνα υπόδουλο στο εγκληματικό και βάρβαρο κατοχικό τουρκικό στοιχείο το 40% της κυπριακής επικράτειας. Και το χειρότερο ο ΟΗΕ, ο οποίος με το δικό του Συμβούλιο Ασφαλείας έχει καταδικάσει την τουρκική κατοχή, με τρία ή τέσσερα ψηφίσματα, εν τούτοις, δεν έχει ενεργοποιήσει την αποβολή των τούρκων εισβολέων από τα κατεχόμενα κυπριακά εδάφη…

Η Βρετανική Κοινοπολιτεία πρέπει να αισχύνεται για την μετατροπή της αίθουσας του Βρετανικού Μουσείου με τα γλυπτά του Παρθενώνα, σε χώρο κοκτέιλ πάρτι, με πασαρέλες και χαμηλού επιπέδου συμπεριφορά άσχετων με τα μουσειακά εκθέματα θαμώνων.

Κόμπλεξ κατωτερότητας

Προσωπικά δεν εκπλήττομαι για το κατάντημα αυτό. Το φαινόμενο αυτό έχει την ερμηνεία του. Δηλαδή η διεύθυνση του Μουσείου μετά την παγκόσμια κατακραυγή για τη λεηλασία των γλυπτών του Παρθενώνα, εκδικείται την χώρα μας, αλλά και τους λαούς που μας συμπαρίστανται, κατεβάζοντας στο έσχατο σημείο διασυρμού, τα διεθνώς ανεπανάληπτα δείγματα εικαστικής υπεροχής της κλασσικής ελληνικής αρχαιότητας. Ή με απλούστερα λόγια, η μορφωτικά αδιόρθωτη και με αγιάτρευτα πλέγματα πολιτισμικής κατωτερότητας διεύθυνση του βρετανικού μουσείου λεηλατημένων ξένων πολιτισμικών μνημείων, ακολουθεί για την επιβίωσή της, μεθόδους νεοβρετανικού τζιχαντισμού.

Το ελληνικό στοιχείο που ενδημεί στη Βρετανία, και κυρίως το φοιτητικό δυναμικό θα μπορούσε να γκρεμίσει τους βρετανικούς παιδικούς πύργους με τα τραπουλόχαρτα με ένα απαλό φύσημα. Πώς; Να κολλήσουν αυτοκόλλητες αφίσες στον πέριξ του Βρετανικού Μουσείου χώρο με συνθήματα όπως: «Βρετανικό Μουσείο Λεηλατημένων Αρχαιοελληνικών Θησαυρών», ή «Φίλοι μας Βρετανοί επιστρέψτε τα λεηλατημένα ελληνικά γλυπτά του Παρθενώνα στην Αθήνα».