Κατάθεση ψυχής από τους συγγενείς των θυμάτων των Τεμπών – «Σωρεία ανθρώπινων λαθών και παραλείψεων»

Σε δύο ημέρες συμπληρώνεται ένας χρόνος από το δυστύχημα που στοίχισε τη ζωή σε 57 άτομα. Κανείς δεν θα ξεχάσει… Η σιδηροδρομική τραγωδία που συγκλόνισε το πανελλήνιο βύθισε στο πένθος τις οικογένειες των θυμάτων και ανέδειξε με τον πλέον τραγικό τρόπο τις βαριές ευθύνες του κρατικού μηχανισμού.

Οι συγγενείς των θυμάτων των Τεμπών συνεχίζουν από την πρώτη μέρα να παλεύουν για Δικαιοσύνη υποκαθιστώντας πολλές φορές αυτό που θα έπρεπε να έχει κάνει ήδη μια συντεταγμένη Πολιτεία.

Το μεσημέρι της Δευτέρας (26/02) επιζώντες και συγγενείς των θυμάτων, με γενναιότητα και πίστη, παραχώρησαν συνέντευξη Τύπου, προκειμένου να ενημερώσουν για την πορεία της υπόθεσης.

Δάκρυα λύπης

«Αρκούσε μόνο η Φωτοσήμανση…»

Στα γραφεία της ΕΣΗΕΑ τα μέλη της επιτροπής διερεύνησης ανεξάρτητων πραγματογνωμόνων (ΕΔΑΠΟ), στο τελικό πόρισμά τους, κατέληξαν μεταξύ άλλων, σε ένα εύρημα που σοκάρει: «Αρκούσε μόνο η Φωτοσήμανση για να είχε αποφευχθεί η σύγκρουση».

Επιπλέον, η επιτροπή στα συμπεράσματά της κάνει λόγο για «σωρεία ανθρώπινων λαθών και παραλείψεων» η οποία «βρήκε πρόσφορο έδαφος σε ένα περιβάλλον συνολικής περιφρόνησης κανονισμών και διαδικασιών». Παράλληλα υπογραμμίζεται ότι «η σταδιακή κατάρρευση συστημάτων και διαδικασιών δεν οδήγησε σε καμία λήψη μέτρων (μείωση ταχυτήτων, αραίωση των δρομολογίων, επιπλέον προσωπικό, επιπλέον έλεγχοι)».

Το τραγικό είναι πως διαπιστώνουν πως ακόμα και σήμερα, έναν χρόνο μετά «η συνολική έλλειψη κουλτούρας ασφαλείας στον Σιδηρόδρομο δεν επιτρέπει την ουσιαστική αξιοποίηση των συμπερασμάτων από το συγκεκριμένο ατύχημα προκειμένου να αποφευχθεί το επόμενο».

Πραγματογνώμονες, αεροναυπηγοί και ηλεκτρολόγοι που έχουν πάρει εντολή από τις οικογένειες να διερευνήσουν την υπόθεση ακολουθώντας το πρότυπο της «αεροπορικής προσέγγισης» εξέτασαν λεπτομερώς τι έγινε και τι πρέπει να γίνει από εδώ και πέρα προκειμένου να μην ξανασυμβεί κάτι τέτοιο.

Στην εν λόγω έρευνα δεν ερευνώνται ποινικές ευθύνες και το κουβάρι των ευθυνών αρχίζει να από την 1η Μαρτίου του 2023 μέχρι την 21η Δεκεμβρίου του ίδιου χρόνου.

Το «μπάζωμα» και η διαμόρφωση του χώρου

Ο Κώστας Λακαφώσης, Μηχανολόγος-Αεροναυπηγός Μηχανικός, μίλησε για το χρονολόγιο των εργασιών και των ερευνών στο σημείο της μοιραίας σύγκρουσης. 

Από την πρώτη κιόλας ημέρα του σιδηροδρομικού δυστυχήματος οι γερανοί ξεκίνησαν να σηκώνουν τα βαγόνια. Συγκεκριμένα, έγινε μετακίνηση του καμένου βαγονιού Β2, μετακίνηση κομματιών Η/Μ της αμαξοστοιχίας IC 62 και κομματιών του Α1, ενώ την δεύτερη ημέρα σήκωσαν το βαγόνι του κυλικείου το οποίο ήταν καμένο και διαλυμένο, κι όλη την ημέρα πραγματοποιήθηκαν έρευνες στον χώρο, προσπαθώντας να βρουν οποιοδήποτε στοιχείο.

«Την τρίτη ημέρα, την Παρασκευή 3 Μαρτίου, είχαν τελειώσει όλα. Από το πρωί γίνονταν χωματουργικές εργασίες στο επίκεντρο της φωτιάς. Μπουλντόζες άρχισαν να στρώνουν το χώμα στο σημείο μηδέν, στο επίκεντρο της φωτιάς. Δεν υπήρχε κανένας λόγος να γίνει αυτό, γιατί ο γερανός θα μπορούσε να πατήσει στο σημείο και από την έξω πλευρά. Άρα την ίδια ημέρα, ο κρατικός μηχανισμός, είχε αποφασίσει πως “ό,τι ψάξαμε, ψάξαμε, τα μαζεύουμε και φεύγουμε”. Το Σάββατο, άρχισαν να απομακρύνονται τα χώματα και τα μπάζα με φορτηγά για να μεταφερθούν κάπου αλλού. Την Κυριακή απομακρύνθηκαν τα βαγόνια 5, 6 και 7. Την Δευτέρα, ολοκληρώθηκαν οι εργασίες για την αποκατάσταση της γραμμής. Συνολικά έξι ημέρες μετά, ολοκληρώθηκε η διαμόρφωση του χώρου και πλέον δεν υπήρχε τίποτα», είπε.

Δυστυχώς, στο συμπέρασμα που καταλήγουν οι πραγματογνώμονες είναι ότι έναν χρόνο μετά την τραγωδία, οι σιδηρόδρομοι συνεχίσουν να μην είναι ασφαλείς.

Έναν χρόνο μετά

• Κανονισμοί ραδιοτηλεφωνίας δεν τηρούνται
• Δεν έχει γίνει επικαιροποίηση του απαρχαιωμένου ΓΚΚ και των λοιπών κανονισμών λειτουργίας
• Δεν υπάρχουν Ελάχιστες Απαιτήσεις Λειτουργίας με σαφή κλιμάκωση λήψης επιπρόσθετων μέτρων
• Δεν λαμβάνονται μέτρα (π.χ. Βραδυπορίες) σε άμεση αντίδραση σε υποβάθμιση τεχνικών προδιαγραφών λόγω βλάβης
• Δεν υπάρχει καμία διαδικασία πραγματικού ελέγχου της εφαρμογής του ΓΚΚ και καμία αξιολόγηση της επίδοσης του προσωπικού σε κρίσιμες θέσεις για την ασφάλεια

Έναν χρόνο μετά…

Μέσα σε κλίμα οδύνης και αμφισβήτησης, την ενδελεχή έρευνα κάθε καταγγελίας και υπομνήματος που έχει κατατεθεί από την πλευρά των συγγενών των θυμάτων στην τραγωδία των Τεμπών ζητά με έγγραφη παραγγελία της, η Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Γεωργία Αδειλίνη προς την Προϊσταμένη της Εισαγγελίας Εφετών Λάρισας.

Η ανώτατη εισαγγελική λειτουργός επισημαίνει ότι είναι επιτακτική η ανάγκη να ερευνηθεί και να απαντηθεί, μετά από αξιολόγηση κάθε ισχυρισμός και καταγγελία, που προβάλλεται από συγγενείς θυμάτων ή θύματα και τους συνηγόρους τους, ώστε το πέρας της ανάκρισης να μην αφήσει ουδεμία αμφιβολία ως προς το ότι οι εισαγγελικές και ανακριτικές αρχές διερεύνησαν κάθε πτυχή της υπόθεσης, επιτελώντας στο ακέραιο το καθήκον τους.

Την ίδια στιγμή το ψήφισμα που ξεκίνησε η Μαρία Καρυστιανού έχει ξεπεράσει τις 750.000 υπογραφές, με τους συγγενείς να ζητούν αναθεώρηση του Συντάγματος και ενεργοποίηση του νόμου περί ευθύνης υπουργών. Επιπλέον ζητούν, όταν προκύπτει ποινική ευθύνη πολιτικών προσώπων, την κατάργηση της βουλευτικής ασυλίας.

Η γυναίκα που συγκλόνισε με τη θέληση και τη μαχητικότητά της

Η γυναίκα που σήκωσε ανάστημα παλεύοντας με το παράλογο και πολλές φορές άδικο εντός και εκτός της χώρας δεν έχει μασήσει τα λόγια της. «Η Δικαιοσύνη συνεχίζει να κινείται με αργούς ρυθμούς» και «πλέον οι κινήσεις της δεν μας εμπνέουν καμία εμπιστοσύνη» είχε πει πρόσφατα η Μαρία Καρυστιανού σε συνέντευξη που παραχώρησε.

Έχοντας γίνει η φωνή των 57 θυμάτων, των 180 τραυματιών και μιας κοινωνίας που ζούσε σε μία… πλάνη σχετικά με το τι πραγματικά συνέβαινε στον Ελληνικό Σιδηρόδρομο έχει βάλει ως στόχο ζωής «να μπουν οι υπεύθυνοι στη φυλακή και να τιμωρηθούν για όλη την αδιαφορία και την απερισκεψία τους».

Γροθιές σφιγμένες

Η γυναίκα που συγκλόνισε με την ομιλία της στην Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής και από το βήμα του Ευρωκοινοβουλίου ανέφερε πως το «το μόνο που έχουμε εμείς από την Ελληνική Δικαιοσύνη είναι τις δύο με τρεις ενημερώσεις από τον Άρειο Πάγο, ότι κάνουν σωστά τη δουλειά τους. Μας αναφέρουν ότι δεν υπάρχουν μεγάλου μεγέθους υπολείμματα ανθρώπων, άρα… δεν χρειάζεται να στεναχωριόμαστε, ενώ ενδιάμεσα μας δίνουν και συμβουλές ψυχολογικής φύσεως» και τονίζει με αποφασιστικότητα «δεν μπορούν να μας παραπλανήσουν όμως στο βαθμό που θέλουνε. Ξέρουμε πολύ καλά τι συμβαίνει, φωνάζουμε, απαιτούμε και διεκδικούμε. Ελπίζουμε πως έστω και με τις πιέσεις μας τα πράγματα κάποια στιγμή θα πάρουν και την πορεία που πρέπει στο δικαστικό κομμάτι».

Η ταλαιπωρία μπορεί να είναι μεγάλη, αλλά αυτό δεν μοιάζει ικανό να την αποτρέψει να συνεχίσει μέχρι να έρθει η δικαίωση για το παιδί της, αλλά και για τους υπόλοιπους επιβάτες που έχασαν τη ζωή τους ή τραυματίστηκαν.

«Θα το τραβήξω μέχρι τέλους και θα κερδίσω, αυτό το θεωρώ δεδομένο. Δεν θα αφήσω αυτό που συνέβη και θα συνεχίσω να κυνηγάω την υπόθεση», εξηγεί σημειώνοντας πως στο δρόμο της εμφανίζονται οι άνθρωποι και ελάχιστες πληροφορίες για να συνεχίσει».

«Πρέπει να διεκδικούμε το δίκιο μας, δεν έχει σημασία αν οι συγκυρίες είναι αντίθετες. Θα ταλαιπωρηθούμε, αλλά σίγουρα θα δικαιωθούμε», προσθέτει η ίδια.

Η οργή που ξεχειλίζει

Ο Παύλος Ασλανίδης, πατέρας του 26χρονου Δημήτρη, ένα χρόνο μετά τον τραγικό χαμό του γιου του μίλησε στο MEGA και τα λόγια του ήταν μαχαιριά στην καρδιά.

Καταγγέλλει ότι προσπαθούν να συγκαλύψουν το έγκλημα.

«Τον εξαφανίσανε, μαζί με τα άλλα 27 παιδιά. Με ένα χρόνο τώρα που έχει καθυστερήσει η δικαιοσύνη, δεν περιμένουμε τίποτα. Έπρεπε από την  αρχή οι εκπρόσωποι των εταιρειών και το υπουργείο να ήταν προφυλακισμένοι. Τα κάνανε πολύ σωστά για αυτούς. Τα κάνανε για να γίνει η συγκάλυψη. Είμαι πολύ θυμωμένος και απαιτώ τα δικαιώματα μου. Θέλω να πληρώσουν όσοι δολοφόνησαν το παιδί μου.

Ο πατέρας του, ήταν εκείνος που του είπε να πάρει το τρένο για οικονομικούς λόγους.

Όταν σταμάτησαν οι έρευνες έβαλε δικό του πραγματογνώμονα και ειδικό σκύλο και βρήκαν ανθρώπινα μέλη, τα οποία τα είχαν πετάξει.

«Δεν μας πήρε κανείς για συγγνώμη και δεν θέλουμε. Συγγνώμη από πού; Από δολοφόνους; Που πήραν τα υπολείμματα των παιδιών και τα πετάξανε; Και τα βρήκαμε 10 μήνες μετά με τους ειδικούς σκύλους; Πέρα από τη δολοφονία, ήρθε και η βαρβαρότητα και συνεχίστηκαν οι ύβρεις. Υπήρχε ακόμα μία αγνοούμενη, η Εριέττα, και αυτοί παραβίασαν τον τόπο της τραγωδίας. Ακόμα και σήμερα είναι αγνοούμενη. Ο Καραμανλής πήγε εκεί και στεναχωριόταν επειδή τελείωσε η πολιτική του καριέρα. Αυτό τον στεναχώρησε και αυτό φάνηκε και στην  Εξεταστική. Μιλούσε με θράσος και κυνισμό. Όλα για το εισιτήριο», λέει και καταλήγει: «Στην αρχή θέλαμε δικαιοσύνη αλλά μετά από όλη αυτήν την βαρβαρότητα , δεν θα ντραπώ να το πω, θέλουμε εκδίκηση».