Τα χαμένα υποβρύχια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου – Πώς είναι να ψάχνεις τους κλεμμένους θησαυρούς των Ναζί

Ο κυνηγός θησαυρών, Ντάρελ Μίκλος, εξιστόρησε πώς πήρε την απόφαση να ξεκινήσει την αναζήτηση για υποβρύχια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου που πιστεύεται ότι μετέφεραν τους χαμένους θησαυρούς που είχαν κλέψει οι Ναζί από διάφορα μέρη του κόσμου.

Ο Ντάρελ Μίκλος μίλησε στο νέο ντοκιμαντέρ του HISTORY Channel, «Τα Χαμένα υποβρύχια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου» και εξιστόρησε πώς κατέληξε να αναζητάει τους χαμένους θησαυρούς των Ναζί.

«Γνωρίζουμε ότι οι Ναζί προσπαθούσαν να μεταφέρουν λάφυρα – κοσμήματα, έργα τέχνης, χρυσό ή άλλους θησαυρούς μεγάλης αξίας που έκλεβαν – και έχουμε στοιχεία που μας κάνουν να πιστεύουμε ότι είχαν ειδικά εξοπλισμένα υποβρύχια για τον σκοπό αυτό»

Μάλιστα έκανε ιδιαίτερη αναφορά στα ειδικά τροποποιημένα υποβρύχια που περιείχαν τους κλεμμένους θησαυρούς, οι οποίοι φέρεται να μεταφέρονταν σε ένα «κρησφύγετο» των Ναζί στη Νότια Αμερική.

Η πρώτη επαφή με το υποβρύχιο

«Είμαι κυνηγός θησαυρών στο επάγγελμα. Συνήθως κυνηγάω ναυάγια της πρώιμης αποικιακής περιόδου. Όμως, όταν ήμουν 19 ετών και ενώ κυνηγούσα με τον πατέρα μου ναυάγια στην Καραϊβική, καθώς επιχειρούσαμε να μπούμε σε διεθνή ύδατα, τσακωθήκαμε, οπότε άφησα το σκάφος για να πάω για κατάδυση, για να ξεφύγω από την πίεση. Την ώρα που έκανα ψαροντούφεκο, έχασα την πετονιά μου, η οποία προσγειώθηκε σε μια μεταλλική βάρκα από κάτω μου. Κολύμπησα προς τα κάτω και όταν το είδα, έφυγα, διερωτήθηκα: Θεέ μου, τι στο καλό είναι αυτό;», είπε αρχικά.

«Δεν είχα ξαναδεί ποτέ κάτι τόσο μεγάλο. Ήταν τόσο μεγάλο και σκοτεινό. Δεν ήξερα τι ήταν ή πώς είχε χωθεί κάτω από μια σπηλιά. Σκέφτηκα ότι ίσως ήταν ένα βυθισμένο φορτηγό πλοίο. Γύρισα στο σκάφος και προσπάθησα να πω στον πατέρα μου τι βρήκα, αλλά μου είπε ότι δεν ψάχναμε για κάτι σύγχρονο, αλλά για ναυάγια της πρώιμης αποικιακής περιόδου. Δεν ήθελα να υπάρξει μια διαφωνία, οπότε επέστρεψα αεροπορικώς στη μητέρα μου στην Καλιφόρνια», προσέθεσε.

Όμως όπως λέει ο Μίκλος μιλώντας στο Newsweek, δύο εβδομάδες αργότερα, επέστρεψε στον πατέρα του, ο οποίος του είπε: «Αυτό το πράγμα που είδες, δεν θα το πιστέψεις – δεν είναι φορτηγό πλοίο, είναι γερμανικό υποβρύχιο».

«Αυτή η ανακάλυψη πάντα μου έμεινε. Αναγκαστήκαμε να φύγουμε από την περιοχή επειδή ο πατέρας μου είχε μπλεξίματα με την κυβέρνηση των Νήσων Τερκς και Κάικος. Επιστρέψαμε στις ΗΠΑ και ο πατέρας μου δεν ξαναπήγε ποτέ. Σταμάτησε το κυνήγι θησαυρών και εγώ έκανα ένα διάλειμμα από αυτό. Αργότερα στη ζωή μου, άρχισα πάλι να κυνηγάω θησαυρούς μόνος μου», προσέθεσε.

Η επιστροφή στο υποβρύχιο

Όπως εξιστορεί ακόμα ο Μίκλος: «Ήμουν πάντα περίεργος για τη συγκεκριμένη περιοχή, μέχρι που μια μέρα βρέθηκα σε ένα κυνήγι θησαυρού σε διεθνή ύδατα κοντά στο σημείο όπου θυμόμουν να βρίσκομαι. Βουτήξαμε εκεί κάτω και βρήκα υπολείμματα ενός υποβρυχίου, συμπεριλαμβανομένης μιας ράβδου από έναν τορπιλοσωλήνα και ένα ηχείο από ένα ραδιόφωνο με μια πλακέτα γραμμένη στα γερμανικά που έλεγε ότι κατασκευάστηκε από τη «Siemens Apparate u. Maschinen», μια γερμανική εταιρεία μηχανικών κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, με ημερομηνία 1940. Ήταν η απόδειξη που χρειαζόμουν, και μου έδωσε και πάλι τον ενθουσιασμό για το έργο αυτό».

Στη συνέχεια αναφέρεται πώς έφτασε να κυνηγάει θησαυρούς σε υποβρύχια του Β’ Παγκοσμίου. «Ένας φίλος ιστορικός με συνέδεσε με έναν κύριο του οποίου ο πατέρας κυνηγούσε υποβρύχια κατά τη διάρκεια του πολέμου. Ο πατέρας του είχε παραδώσει έναν χάρτη όταν πέθανε. Περιείχε συντεταγμένες για ύποπτα υποβρύχια στην Καραϊβική, τις οποίες είχε μεταφέρει από έναν κυβερνητικό χάρτη των ΗΠΑ όταν συνταξιοδοτήθηκε. Δεν ξέρω αν σκόπευε να επιστρέψει ή όχι, αλλά ο χάρτης κατέληξε μέσω του φίλου μου στην κατοχή μου. Έτσι, τώρα είχα αυτόν τον νέο χάρτη με επτά τοποθεσίες κοντά στη Δομινικανή Δημοκρατία, συν τα στοιχεία που ανακάλυψα κατά την κατάδυση».

Αρκετά υποβρύχια είχαν τροποποιηθεί

Ο κυνηγός θησαυρών μάλιστα αναφέρθηκε σε μία πολύ περίεργη πληροφορία που έφτασε στα αυτιά του, που ήταν ότι από αρκετά υποβρύχια είχαν αφαιρεθεί οι τορπίλες τους.

«O πατέρας μου και εγώ πήγαμε στο Ανατολικό Βερολίνο το 1983. Μόλις βρεθήκαμε εκεί συναντηθήκαμε με πρώην διοικητές ναζιστικών υποβρυχίων και περιήλθαν στην κατοχή μας σχεδιαγράμματα που έδειχναν ότι αρκετά υποβρύχια είχαν τροποποιηθεί με την αφαίρεση των τορπιλών τους. Γιατί να αφαιρέσετε τα αμυντικά σας μέτρα εκτός αν χρειαζόσασταν τον χώρο για να αποθηκεύσετε και να μεταφέρετε κάτι πολύτιμο;», διερωτήθηκε.

«Με όλα αυτά τα αποδεικτικά στοιχεία που αποκτήθηκαν με την πάροδο των ετών και έδιναν πληροφορίες για πιθανές τοποθεσίες σκαφών, αποφάσισα να κάνω ένα διάλειμμα από την κανονική μου δουλειά ως κυνηγός θησαυρών για αποικιακά ναυάγια και να αρχίσω να καταβάλλω προσπάθειες για αυτό το έργο των υποβρυχίων. Συγκρότησα ένα συνεργείο – συμπεριλαμβανομένου του καλύτερου φίλου μου και συναδέλφου μου κυνηγού θησαυρών, Στηβ Μπέντερ και του φανταστικού αρχαιολόγου και πρώην πεζοναύτη, Γκαρθ Μπάλντγουιν και να ‘μαστε με την εκπομπή μας», συμπλήρωσε.

«Βρήκαμε πολλά καταπληκτικά στοιχεία»

Όπως είπε ακόμα: «Βρήκαμε πολλά καταπληκτικά στοιχεία στην πορεία, μερικά από αυτά ήταν εντυπωσιακά. Στην αρχή αυτού του ταξιδιού, δεν ήμουν πραγματικά πιστός. Σκέφτομαι επιστημονικά- πρέπει να δω αποδείξεις. Αφού βρήκα τον ομιλητή, πίστεψα. Αλλά ακόμα, δεν είχα βρει ένα υποβρύχιο – μόνο κομμάτια του. Ήθελα λοιπόν να οργανώσω αυτή την έρευνα, αλλά δεν ήμουν αρκετά έτοιμος μέχρι που έλαβα εκείνο τον ναυτικό χάρτη των ΗΠΑ».

«Στην εκπομπή, εξηγούμε στο κοινό τον ανυπέρβλητο αριθμό υποβρυχίων που βρίσκονταν γύρω από την Καραϊβική κατά τη διάρκεια του πολέμου, μέχρι την ακτή του Ατλαντικού γύρω από τα χωρικά ύδατα των ΗΠΑ και στον Κόλπο του Μεξικού. Είμαι αρκετά μεγάλος ώστε να τα έχω μελετήσει όλα αυτά και είναι αυτό που κάνω- αγαπώ την ιστορία. Αλλά δεν έχω ακούσει ποτέ κάτι τέτοιο. Δεν ήξερα πόσα υποβρύχια υπήρχαν στην Καραϊβική από το 1941 έως το 1945. Ήταν εκεί για να καταστρέψουν εμπορικά πλοία που έστελναν πετρέλαιο από τη Νότια Αμερική στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ», είπε ακόμα.

Το μικρό χωριό στη Δομινικανή Δημοκρατία που έγινε καταφύγιο των Ναζί

Στη συνέχεια ο Μίκλος, έκανε ακόμα μία αποκάλυψη, καθώς αναφέρθηκε σε ένα μικρό χωριό στη Δομινικανή Δημοκρατία που εξελίχθηκε σε «κρησφύγετο» των Ναζί και στα υποβρύχια που είχαν τροποποιηθεί για να μεταφέρουν τα λάφυρα των Ναζί στη Νότια Αμερική.

«Κάθε μικρό αποδεικτικό στοιχείο που βρίσκουμε ανοίγει μια άλλη πόρτα, και η πόρτα μας λέει ότι υπάρχουν άλλες 10 πόρτες για να περάσουμε. Απλά τις συναρμολογούμε κομμάτι-κομμάτι. Μαθαίνουμε για αυτό το χωριουδάκι στη Δομινικανή Δημοκρατία, το Μοντεκρίστι, κοντά στην τοποθεσία των υποβρυχίων που επισκεπτόμαστε και βρίσκουμε στοιχεία ότι οι Γερμανοί βρίσκονταν εκεί από τα τέλη του 1800. Ήταν ένα ασφαλές καταφύγιο για τους Γερμανούς και αργότερα για τους Ναζί, επειδή είχαν έναν θύλακα εκεί», είπε αρχικά.

«Και γνωρίζουμε ότι οι Ναζί προσπαθούσαν να μεταφέρουν λάφυρα – κοσμήματα, έργα τέχνης, χρυσό ή άλλους θησαυρούς μεγάλης αξίας που έκλεβαν – και έχουμε στοιχεία που μας κάνουν να πιστεύουμε ότι είχαν ειδικά εξοπλισμένα υποβρύχια για τον σκοπό αυτό. Πιστεύουμε ότι αυτή η περιοχή ήταν ένα ασφαλές μέρος για να ανεφοδιάζονται και ένα σημείο συνάντησης για να κάνουν τα μυστικά τους σχέδια. Ήταν ένα ενδιάμεσο σημείο μεταξύ των ΗΠΑ και της Νότιας Αμερικής», προσέθεσε.

«Το τέλειο καταφύγιο»

«Ήταν ένα τέλειο καταφύγιο και πιστεύω τώρα ότι σχεδίαζαν να μετακομίσουν στη Νότια Αμερική. Έτσι, τώρα θέλω επίσης να κατευθυνθώ προς τη Νότια Αμερική, δεδομένου ότι κάποια από τα στοιχεία που βρήκαμε μας έδειχναν προς αυτή την κατεύθυνση. Αυτό που με εξέπληξε περισσότερο δεν ήταν τα στοιχεία ή τα ναζιστικά αντικείμενα που βρήκαμε. Ήταν οι άνθρωποι που μπορέσαμε να συναντήσουμε στην πορεία. Σε μια πόλη συνάντησα έναν 98χρονο κύριο, ο οποίος είναι ο μόνος εν ζωή μάρτυρας ενός Ναζί κυβερνήτη υποβρυχίου. Μου πήρε τα μυαλά όταν άκουσα την προφορική του μαρτυρία ότι είχε συνεργαστεί με αυτόν τον πρώην κυβερνήτη σε μια αγορά χωρίς να γνωρίζει για το ναζιστικό παρελθόν του. Ο κύριος είχε επίσης δει ένα υποβρύχιο ακριβώς εκεί σε αυτή την πόλη. Δεν το ήξερα αυτό πριν πάμε να ερευνήσουμε τα νερά.

Υπάρχουν τόσα άλλα κεφάλαια σε αυτή την ιστορία, αλλά έχουμε μόνο έξι επεισόδια. Υπάρχουν τόσα πολλά ακόμα- δεν μπορώ καν να φανταστώ πόση δουλειά έχω ακόμα μπροστά μου. Αλλά καλή δουλειά. Τα στοιχεία είναι καταπληκτικά. Και δεν καταφέραμε να ολοκληρώσουμε την έρευνά μας. Το κοινό θα γοητευτεί γιατί η δική μας ιστορία είναι μια ιστορία του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου που δεν έχει ειπωθεί ποτέ», συμπλήρωσε.

Το 1942 παραλίγο να καταστρέψουν την αλυσίδα εφοδιασμού των συμμαχικών δυνάμεων στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ

«Το 1942, τα υποβρύχια παραλίγο να καταστρέψουν ολόκληρη την αλυσίδα εφοδιασμού των συμμαχικών δυνάμεων στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ. Ευτυχώς, οι ΗΠΑ και οι Σύμμαχοι κατάφεραν να το αποτρέψουν αυτό. Αλλά εξακολουθώ να πιστεύω ότι οι Ναζί τελικά ξέφυγαν με ό,τι υπήρχε σε αυτά τα υποβρύχια. Τα στοιχεία μας το λένε αυτό. Νομίζω ότι ξέρω πού πήγαν, επίσης. Υπάρχουν αποδείξεις ότι αυτά τα σκάφη ρυμουλκούσαν πράγματα. Μπορεί να υπήρχε μια συσκευή ρυμούλκησης. Μπορεί να ήταν λάφυρα ή όπλα ή και τα δύο. Δεν ξέρουμε ακόμα τι ρυμουλκούσαν», πεοσέσθεσε.

Ο Μίκλος αναφέρθηκε στη συναρπαστική παρότι ημιτελή ιστορία. «Είναι μια συναρπαστική και ημιτελής ιστορία. Η έρευνά μας ήταν συναρπαστική και άλλαξε την πορεία της ζωής μου. Θα είμαι πάντα κυνηγός θησαυρών. Είμαι κυνηγός θησαυρών από καρδιάς. Αλλά τώρα είμαι τόσο γοητευμένος από αυτή την ιστορία και την αποκάλυψη μυστικών για τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και τους Ναζί.

Δεν μπορώ να εξηγήσω πόσο καταπληκτικό ήταν να βουτήξουμε και να είμαστε οι πρώτοι που θα αγγίξουν πραγματικά αντικείμενα που ξέρουμε ότι ανήκαν στους Ναζί. Αλλά αυτό δεν έχει να κάνει, για μένα, με τον χρυσό ή τον θησαυρό. Ακόμη και αν ανακαλύψουμε πολλούς θησαυρούς και κλεμμένα αντικείμενα, δεν θα μπορούσα ποτέ να τα κρατήσω. Το πλήρωμά μου και εγώ συμφωνήσαμε ότι θα τα επιστρέψουμε στους νόμιμους ιδιοκτήτες τους», είπε ακόμα.

«Είμαι σίγουρος ότι όλοι όσοι παρακολουθούν αυτή την εκπομπή θα μείνουν έκπληκτοι από τον όγκο των στοιχείων που θα βρούμε για να αποδείξουμε την εξάπλωση των ναζιστικών υποβρυχίων στην περιοχή αυτή. Ήταν πέρα από τη φαντασία οποιουδήποτε – πάνω από 700 υποβρύχια. Είναι μια καταπληκτική ιστορία και δεν το λέω μόνο αυτό. Δεν σοκάρομαι πολύ συχνά, επειδή έχω βρει πολλούς θησαυρούς στη ζωή μου. Ήμουν πολύ τυχερός που πέτυχα σε μια επιχείρηση όπου η επιτυχία είναι εξαιρετικά δύσκολη. Αλλά ποτέ δεν είχα αυτόν τον ενθουσιασμό που έχω τώρα. Έχω μείνει άναυδος και ελπίζω να μείνουν και οι υπόλοιποι. Είναι μια όμορφη ιστορία και ελπίζω να συνεχίσω να την αφηγούμαι γιατί υπάρχουν πολλά ακόμα. Μόλις αρχίσαμε», κατέληξε.