Σακελλαροπούλου: Η τραγωδία των Τεμπών πληγώνει και θυμώνει την κοινωνία – Χρέος η απόδοση ευθύνης

Μήνυμα με αφορμή τη συμπλήρωση ενός χρόνου από τη σιδηροδρομική τραγωδία των Τεμπών έστειλε μέσω δήλωσης η Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου.

«Ένα χρόνο μετά, η τραγωδία των Τεμπών πληγώνει και θυμώνει την κοινωνία. Η οδύνη παραμένει αμείωτη και τα ερωτήματα δίχως απάντηση», τόνισε αρχικώς η Πρόεδρος της Δημοκρατίας.

«Χρέος της Πολιτείας είναι η απόδοση της ευθύνης»

Ακολούθως η Κατερίνα Σακελλαροπούλου πρόσθεσε ότι «η σκέψη μας βρίσκεται κοντά στις οικογένειες των θυμάτων, των τραυματιών, των επιβατών που έζησαν τη φρίκη εκείνης της νύχτας», επισημαίνοντας πως «τα λόγια δεν μπορούν να επουλώσουν το τραύμα».

Καταληκτικά η Πρόεδρος της Δημοκρατίας υπογράμμισε ότι «χρέος της Πολιτείας είναι η απόδοση της ευθύνης και η μέριμνα για να μη ζήσει ποτέ ξανά η χώρα μας ένα τέτοιο πλήγμα στην ασφάλεια και την εμπιστοσύνη των πολιτών».

«Έπεσα στις ράγες με το σχεδόν κομμένο πόδι μου»

Μιλώντας στο MEGA, η Ντίνα Μαγδαλιανίδη περιέγραψε τα όσα έζησε και σκέφτηκε τη στιγμή της φονικής σύγκρουσης. «Έγινε η σύγκρουση, σκίστηκε το φρύδι μου, αυτό θυμάμαι πρώτα και έσπασε το πόδι μου. Η μία πλευρά του ποδιού μου ήρθε πάνω. Οι γύρω μου είχαν πέσει πάνω μου» είπε αρχικώς η νεαρή.

«Έλεγα πως πρέπει να βγω αν και είχα διαλυθεί»

Στη συνέχεια, ανέφερε πως «το τρένο είχε αρχίσει να εκτροχιάζεται και να πέφτουν πράγματα πάνω μου. Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα όταν έγινε το ατύχημα είναι πως θα αντιδράσει η μαμά μου σε αυτό, πώς θα ζήσουν με αυτό η αδερφή μου η γιαγιά μου. Με τρόμαξε και είπα «δεν πρέπει να πεθάνω». Εκεί βαράνε κόκκινο τα ένστικτα επιβίωσης. Κάποια στιγμή δεν πονούσα, είχα μουδιάσει και έλεγα πως πρέπει να βγω αν και είχα διαλυθεί, το σώμα μου είχε διαλυθεί».

Πρόσθεσε ότι «είναι τα ένστικτα πιστεύω, δεν είναι ότι κάποιος είναι καλύτερος από τον άλλο. Σε κάποιους από εμάς δόθηκε η ευκαιρία να είμαστε σε καλύτερη κατάσταση ή να μην καούμε από χημικά εγκαύματα ή να σκοτωθούμε ακαριαία όπως τα παιδιά στο πρώτο βαγόνι» συνέχισε προσθέτοντας ότι «αυτό που σκέφτηκα ήταν «την ευκαιρία αυτή Ντίνα δεν πρέπει να τη χάσεις, πρέπει να ζήσεις».