Οι λόγοι που δεν πρέπει να χρησιμοποιούμε τον πνίχτη

Ένα αξεσουάρ που φορούν στους σκύλους τους ορισμένοι ιδιοκτήτες/κηδεμόνες, είναι ο πνίχτης. Οι περισσότεροι τον έχουν επιλέξει γιατί ο σκύλος τους τούς τραβά έντονα κατά τη διάρκεια της βόλτας.

«Ο πνίχτης είναι ένα λουρί, που -όπως υποδηλώνει και η λέξη- πνίγει, στραγγαλίζει τον σκύλο. Που σημαίνει, ότι του προκαλεί πόνο, δυσφορία, εκνευρισμό, ή φοβία. Άσχημα συναισθήματα, δηλαδή, που του καταστρέφουν τη βόλτα, την οποία περιμένει με τόσο ενθουσιασμό.

Ο πνίχτης, συνήθως, χρησιμοποιείται για διόρθωση του τραβήγματος στη βόλτα, για επιθετική συμπεριφορά και, γενικά, προκειμένου να ελεγχθεί ένας ατίθασος σκύλος», αναφέρει η ενεργειακή εκπαιδεύτρια σκύλων, Ρενάτα Γρυπάρη.

Οι κηδεμόνες, ωστόσο, αναφέρει η κα Γρυπάρη, θα πρέπει να γνωρίζουν ότι δεν έχει νόημα να διορθώνουν τα συμπτώματα, κι όχι τις αιτίες. Γιατί όλα τα παραπάνω είναι συμπτώματα. Αιτία του τραβήγματος μπορεί να είναι η συσσωρευμένη ενέργεια. Αιτία της επιθετικότητας μπορεί να είναι η μη κατάλληλη κοινωνικοποίηση, κτλ. Άρα, χρειάζεται να βρούμε τη συγκεκριμένη αιτία και να δουλέψουμε πάνω σε αυτή με την κατάλληλη εκπαίδευση. Και όχι να χρησιμοποιούμε ένα αμφιλεγόμενο αξεσουάρ, που «τα διορθώνει όλα γρήγορα και χωρίς κόπο».

Ο πνίχτης προκαλεί σωματικά τραύματα στον σκύλο

Υποστηρίζει ότι μαγικά εργαλεία δεν υπάρχουν, και για να διορθώσουμε μια συμπεριφορά, πρέπει να αφιερώσουμε χρόνο. Να κάνουμε τη σωστή εκπαίδευση και να έχουμε υπομονή για να δούμε τα αποτελέσματα, που θέλουμε.

Η βία δεν είναι η ενδεδειγμένη μέθοδος εκπαίδευσης

Ο πνίχτης στηρίζεται στη διόρθωση του σκύλου μέσω του πόνου. Και ξέρουμε πολύ καλά, ότι η βία δεν είναι η ενδεδειγμένη μέθοδος εκπαίδευσης.

Η ενεργειακή εκπαιδεύτρια ενημερώνει ότι πρόσφατη έρευνα του Universidade doPorto στην Πορτογαλία έδειξε ότι η βίαιη συμπεριφορά προς τον σκύλο μας, τον φοβίζει για μεγάλο χρονικό διάστημα. Και ότι η υπομονή είναι μια πολύ ανώτερη μέθοδος εκπαίδευσής του. Οι επιστήμονες μελέτησαν 42 σκύλους από σχολές που χρησιμοποιούσαν μέθοδο εκπαίδευσης βασισμένη στην ανταμοιβή, και 50 σκύλους από σχολές με εκπαίδευση αποστροφής.

Κατά τη διάρκεια της έρευνας, οι σκύλοι που διδάσκονταν με φωνές και τράβηγμα λουριού ήταν πιο στρεσαρισμένοι, καθώς βρέθηκαν υψηλότερα επίπεδα κορτιζόλης στο σάλιο τους, ενώ ήταν πιο αργοί στην απόδοσή τους.

Οι λόγοι που δεν πρέπει να χρησιμοποιούμε τον πνίχτη

1) Προκαλεί σωματικά τραύματα: Είναι γνωστές οι εικόνες σκύλων με έναν λαιμό γεμάτο τρύπες, ενώ είναι αρκετά συχνοί οι τραυματισμοί της τραχείας. Μπορεί να υπάρξουν προβλήματα στο θυρεοειδή ή την όραση, λόγω της πίεσης, όπως επίσης στη σπονδυλική στήλη και τον αυχένα.

2) Μπορεί να δημιουργήσει άλλα προβλήματα συμπεριφοράς: Συνήθως, οι βίαιες μέθοδοι οδηγούν, είτε σε επιθετικότητα, είτε σε φοβία. Ο σκύλος, δηλαδή, μπορεί να αντιδράσει στον πόνο, είτε με εκνευρισμό, είτε εκδηλώνοντας φόβο και απώλεια αυτοπεποίθησης.

3) «Διορθώνουμε» το σύμπτωμα κι όχι την αιτία: Τα περισσότερα προβλήματα που παρουσιάζει ο σκύλος μας στη συμπεριφορά του είναι τα συμπτώματα μιας βαθύτερης αιτίας. Εφόσον, λοιπόν, δεν ασχολούμαστε με την αιτία, έχουμε κάνει τη μισή δουλειά. Κατά πάσα πιθανότητα, το πρόβλημα θα συνεχίσει να υφίσταται και θα χειροτερεύει.

4) Διαταράσσει τη σχέση εμπιστοσύνης μεταξύ σκύλου και κηδεμόνα: Όταν ο σκύλος νιώθει πόνο και καταλαβαίνει ότι αυτός προέρχεται από τον κηδεμόνα του, αρχίζει να νιώθει σύγχυση. Πώς, ενώ κατά τα άλλα ο κηδεμόνας του είναι καλός, περιποιητικός και τον αγαπάει, χρησιμοποιεί στη βόλτα ένα εργαλείο που του προκαλεί πόνο; Ο σκύλος δεν μπορεί να το κατανοήσει και μπερδεύεται, με αποτέλεσμα μην τον εμπιστεύεται.

5) Υπάρχουν άλλα αξεσουάρ, τα οποία είναι πολύ πιο αποτελεσματικά και τελείως ανώδυνα για τον σκύλο. Όπως, για παράδειγμα, το χάλτι (harness), ένα λουρί που δεν πιέζει το λαιμό και προσφέρει πολύ καλύτερο έλεγχο.

Τέλος, η κα Γρυπάρη επισημαίνει: «Οι κηδεμόνες σκύλων θα πρέπει να κατανοήσουν ότι δεν υπάρχουν «μαγικά ραβδιά», που λύνουν τα προβλήματα ως δια μαγείας. Η επίλυση ενός προβλήματος προϋποθέτει να βρούμε την αιτία και να την αντιμετωπίσουμε σωστά. Να απευθυνθούμε, δηλαδή, σε έναν ειδικό και να αφιερώσουμε χρόνο. Και με προσωπική δουλειά και υπομονή, να διορθώσουμε το πρόβλημα του σκύλου μας».

* Η κυρία Ρενάτα Γρυπάρη είναι απόφοιτη της Σχολής Εκπαίδευσης Σκύλων Boss. Εδώ και αρκετά χρόνια εφαρμόζει την ενεργειακή εκπαίδευση, η οποία εστιάζει στο ισορροπημένο ψυχικό δέσιμο μεταξύ κηδεμόνα και σκύλου και τη διαμόρφωση του σωστού ενεργειακού περιβάλλοντος, στο οποίο είναι καλό να ζει και να εκπαιδεύεται ένας σκύλος. Έχοντας μια ιδιαίτερη ευαισθησία για τους φοβικούς σκύλους, ειδικεύτηκε στη διαδικασία της ψυχικής τους αποκατάστασης.