Δικαίωση του Ολυμπιακού στο CAS, παρότι η τράπουλα ήταν σημαδεμένη από Σπυρίδη και CVC

Κάποιες φορές όσο και εάν το δίκιο είναι με το μέρος σου, δεν μπορείς να δικαιωθείς πλήρως, όταν η τράπουλα «σημαδεμένη», ακόμη και εάν οι άλλοι παίκτες στο τραπέζι θέλουν να παίξουν by the book.

Τα όσα συνέβησαν με εκείνο το ματς λίγο πολύ γνωστά. Ένας ανεγκέφαλος πετάει μια κροτίδα αρκετά μακριά από τους παίκτες του ΠΑΟ. Κανείς από όσους είναι κοντά στο σημείο που σκάει η κροτίδα δεν παθαίνει τίποτε, συμπεριλαμβανομένου του γυμναστή του ΠΑΟ. Μόνο ο ποδοσφαιριστής Χουάνκαρ πέφτει κάτω.

Ουσιαστικά, ήταν αυτό που περίμενε ο Παναθηναϊκός, για να δηλώσει ότι αποχωρεί, επιδιώκοντας, ουσιαστικά, να κερδίσει τον αγώνα στα χαρτιά, σε ένα σχεδιασμό που εμφανώς προϋπήρχε του ματς. Το είχε επιβεβαιώσει, άλλωστε, εκείνες τις ημέρες ένας άλλος παίκτης του Παναθηναϊκού, ο Αϊτόρ Κανταλαπιέδρα, που δήλωσε ότι ο Παναθηναϊκός είχε προαποφασίσει ότι σε κάθε περίπτωση θα αποχωρήσει αν συμβεί το παραμικρό.

Στο δρόμο για την ορθή «διάγνωση»

Όμως, υπήρχε ένα πρόβλημα σε αυτόν τον σχεδιασμό του Παναθηναϊκού. Τα επίσημα έγγραφα του αγώνα δεν ανέφεραν πουθενά ότι υπήρξε μια τόσο μεγάλη απειλή για τη ζωή ή την ακεραιότητα της ομάδας. Ούτε καν αποσαφήνιζαν εάν είχε όντως τραυματιστεί ο ποδοσφαιριστής.

Αυτό σήμαινε ότι η αυτονόητη απόφαση της αθλητικής δικαιοσύνης με βάση και τον Κανονισμό Ποδοσφαίρου θα έπρεπε να είναι η συνέχιση του αγώνα από το σημείο που διακόπηκε.

Για να αποφευχθεί αυτό το ενδεχόμενο, οι υπεύθυνοι του Παναθηναϊκού χρειάστηκε να ενεργοποιήσουν το απαραίτητο Plan B.

Ο κ. Δμηήτρης Σπυρίδης

Εδώ ανέλαβε δράση ο κ. Δημήτρης Σπυρίδης CEO και μέτοχος της Hellenic Care, που ανήκει στο fund CVC, και η οποία έχει το «Υγεία», το «Λητώ», το Metropolitan και το Metropolitan General, πρώην Ιασώ General.

O παίκτης μεταφέρεται στο «Υγεία», που είναι χορηγός του Παναθηναϊκού, καθώς πρέπει με κάθε τρόπο να φανεί ότι είναι «τραυματίας» και ο γιατρός ΩΡΛ Περικλής Νομικός αναλαμβάνει να συντάξει τη γνωμάτευση που «τεκμηριώνει» ότι ο παίκτης ήταν τραυματίας.

Αυτή ακριβώς ήταν η «γνωμάτευση» που περίμεναν τα πειθαρχικά όργανα της ΕΠΟ ώστε και στους δύο βαθμούς εκδίκασης της υπόθεσης να προσπεράσουν τα έγγραφα του αγώνα, να υιοθετήσουν την εκδοχή του τραυματισμού άρα και του κινδύνου για τον Παναθηναϊκό και τους παίκτες και άρα κάνοντας «το μαύρο άσπρο», να κάνουν την πιο κρίσιμη απόπειρα αλλοίωση του πρωταθλήματος μέχρι σήμερα.

Αυτό σήμαινε ότι ο Ολυμπιακός στο CAS θα πήγαινε με «σημαδεμένη» τράπουλα, αφού απέναντί του θα είχε μια ΕΠΟ που θα κράδαινε όχι μόνο την απόφαση σε δύο βαθμούς στην Ελλάδα αλλά και την ιατρική «γνωμάτευση» Νομικού-Σπυρίδη.

Και παρ’ όλα κατάφερε να δικαιωθεί. Δεν είναι ο ένας βαθμός το πιο σημαντικό. Είναι ακριβώς ότι επιτέλους ένα όργανο κάθισε να εξετάσει τα πραγματικά περιστατικά και άρα να αποφανθεί ότι αδίκως ο Ολυμπιακός τιμωρήθηκε.

Όμως, η πλήρης δικαίωση δεν μπορούσε να έρθει ακριβώς επειδή στη μέση υπήρχε μια γνωμάτευση που δεν αντιστοιχούσε στην πραγματικότητα.

Και το πρόβλημα είναι ότι αυτή η γνωμάτευση – και η μεθόδευση που τη συνόδευσε – δεν αφορούσε κάποιον μεμονωμένο γιατρό. Δεν αναζητήθηκε να το πούμε διαφορετικά ένας κομπογιαννίτης με πτυχίο για να υπογράψει ότι θα του υπαγόρευαν.

Εδώ έχουμε να κάνουμε με έναν από τους μεγαλύτερους ιδιωτικούς ομίλους υγείας της χώρας.

Από αυτούς που θέλουν να υποστηρίζουν ότι μπορούν να προσφέρουν καλύτερες υπηρεσίες από τα δημόσια νοσοκομεία.

Ένας όμιλος που ανήκει κατά βάση σε έναν από τους μεγαλύτερους «επενδυτές» στη χώρα, το fund CVC που διεκδικεί να είναι στην αιχμή των επενδύσεων στη χώρα μας.

Αναρωτιέται κανείς τι μέλλον μπορεί να έχει η επιχειρηματικότητα στη χώρα μας όταν εκπροσωπείται πρακτικές σαν κι αυτές που επιλέγει ο κ. Σπυρίδης.

Και τα πράγματα κάνει ακόμη χειρότερα το γεγονός ότι αυτή η λογική διεκδικεί να αναλάβει την εκπαίδευση των αυριανών γιατρών της χώρας.

Γιατί είναι γνωστό ότι το CVC έχει ήδη υπογράψει συμφωνία με το University of Nicosia, ένα ιδιωτικό κυπριακό πανεπιστήμιο, με σκοπό να φτιάξουν την πρώτη ιδιωτική ιατρική σχολή στη χώρα, χρησιμοποιώντας τα νοσοκομεία που διευθύνει ο κ. Σπυρίδης για τις κλινικές.

Μάλιστα, δεν είναι λίγοι εκείνοι που υποστηρίζουν ότι το νομοσχέδιο του Κυριάκου Πιερρακάκη που συζητιέται αυτές τις μέρες στη Βουλή και το οποίο έχει βρεθεί στο στόχαστρο όχι μόνο της αντιπολίτευσης αλλά και ολόκληρης της πανεπιστημιακής κοινότητας, ξεκινώντας από τους φοιτητές, στην πραγματικότητα έχει γραφτεί κατά παραγγελία «επενδυτών» όπως το CVC και ο κ. Σπυρίδης.

Αναρωτιέται, όμως, κανείς εύλογα ποια ακριβώς ιατρική ηθική να διδάσκεται στα αμφιθέατρα και τις κλινικές αυτού του ιδρύματος; Μήπως αυτή που υποστηρίζει ότι οι ιατρικές γνωματεύσεις θα συντάσσονται όχι με κριτήριο τα πραγματικά περιστατικά, αλλά το ποιος τις έχει παραγγείλει και για ποια χρήση τις θέλει;

Πάντως, εάν αναλογιστούμε ότι μία από τις υποχρεώσεις των φοιτητών και των φοιτητριών που παρακολουθούν κλινικά μαθήματα είναι ακριβώς μέσα στην κλινική να παρακολουθούν τους γιατρούς που εργάζονται για να μαθαίνουν, τότε κανείς μπορεί να αναλογιστεί το είδος του μαθήματος» που θα ελάμβαναν τυχόν φοιτητές που θα παρακολουθούσαν τη συγκεκριμένη κλινική, την ημέρα που ήρθε ο Χουάνκαερ για να λάβει τη διαβόητη γνωμάτευση περί του σοβαρού τραυματισμού του.

Γιατί εκείνη την ημέρα δεν θα ελάμβαναν ένα μάθημα στην ιατρική δεοντολογία, αλλά στην… «διατεταγμένη υπηρεσία».

Αντιλαμβάνεται κανείς ότι θα ήταν καλό και τις ιατρικές σπουδές και τις ιατρικές… γνωματεύσεις να τις αναθέσουμε σε χέρια που θα ήταν λιγότερο διατεθειμένα απλώς να κάνουν μια «εξυπηρέτηση».