Έφυγε από τη ζωή ο Πάολο Ταβιάνι σε ηλικία 92 ετών

Γεννημένος στο San Miniato (Πίζα) στις 8 Νοεμβρίου 1931, – μόλις δύο χρόνια μετά τον Βιτόριο -, ο Πάολο πέθανε σήμερα στην κλινική Villa Pia της Ρώμης σε ηλικία 92 ετών μετά από βραχεία ασθένεια. Μαζί του μέχρι τέλους ήταν η σύζυγός του Λίνα Νέρλι, έμπιστη ενδυματολόγος των δύο αδελφών σκηνοθετών και τα παιδιά του Ερμάνο και Βαλεντίνα. Η κηδεία του θα πραγματοποιηθεί τη Δευτέρα 4 Μαρτίου.

Οι πιο επιτυχημένες ταινίες

Μεταξύ των πιο επιτυχημένων ταινιών των αδελφών Ταβιάνι είναι: (1971)- «Allonsanfàn» (1974)- «Η νύχτα του San Lorenzo» (1982)- «Kaos» (1984), εμπνευσμένη από τα μυθιστορήματα του Λουίτζι Πιραντέλλο- «Fiorile» (1993)- «Le affinità elective» (1996)- «Le affinità elective» (1996), από το ομώνυμο πρωτότυπο μυθιστόρημα του Γκαίτε- «You laugh» (1998).

Στη φιλμογραφία τους ξεχωρίζει το «Padre lord» (1977), από το συμβολικό βιβλίο του συγγραφέα από τη Σαρδηνία Γκαβίνο Λέντα, που κέρδισε τον Χρυσό Φοίνικα και το Βραβείο των Κριτικών στο Φεστιβάλ των Καννών, με πρόεδρο της κριτικής επιτροπής τον Ρομπέρτο Ροσελίνι.

Η ταινία κέρδισε επίσης το Μέγα Βραβείο στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου, το ειδικό βραβείο David di Donatello και το Nastro d’Argento για την καλύτερη σκηνοθεσία.

Η ταινία «La masseria delle lark» κυκλοφόρησε το 2007, βασισμένη στο ομώνυμο μπεστ σέλερ της συγγραφέως Antonia Arslan που αφηγείται την ιστορία της γενοκτονίας των Αρμενίων κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, ενώ το 2012 οι δύο σκηνοθέτες σκηνοθέτησαν το «Cesare must die», ένα δράμα φυλακής που διαδραματίζεται στη Rebibbia, το οποίο την ίδια χρονιά τιμήθηκε με τη Χρυσή Άρκτο στο Φεστιβάλ Βερολίνου

Το 2015 τα αδέρφια επέστρεψαν στη σκηνοθεσία με το «Maraviglioso Boccaccio», το οποίο ήταν ελαφρώς εμπνευσμένο από το Decameron, ενώ το 2017 ακολούθησε το «A private question». Το 2016 έλαβαν το ειδικό βραβείο David di Donatello για την 60ή επέτειο της τελετής.

Ντοκιμαντέρ με κοινωνικό υπόβαθρο

Γιοι ενός δικηγόρου που επί φασιστικής δικτατορίας είχε αντιμετωπίσει την εχθρότητα του καθεστώτος για τις πολιτικές του ιδέες, στα νεανικά τους χρόνια ο Πάολο και ο Βιτόριο, μαζί με έναν φίλο τους παρτιζάνο, τον Βαλεντίνο Ορσίνι, οργάνωναν παραστάσεις και προβολές ταινιών στην Πίζα και το Λιβόρνο, δίνοντας ζωή στο Cineclub της Πίζας.

Το 1954 οι τρεις αχώριστοι φίλοι άρχισαν να γυρίζουν μια σειρά από ντοκιμαντέρ με κοινωνικό υπόβαθρο, εμπνευσμένα σε μεγάλο βαθμό από τον νεορεαλισμό και ειδικότερα από την ταινία «Paisà» του Ρομπέρτο Ροσελίνι, όπως το «San Miniato, Ιούλιος ’44» (1954) με τη συνεργασία του Cesare Zavattini και το » Italy is not a poor country» (1960) του Joris Ivens.

Η πρώτη ανεξάρτητη ταινία των αδελφών Ταβιάνι ήταν το «I sovversivi» (1967), με το οποίο προέβλεψαν τα γεγονότα του ’68. Με τον Gian Maria Volonté σημείωσαν μεγάλη επιτυχία με την ταινία » Under the sign of the scorpion» (1969), στην οποία είναι αισθητός ο απόηχος του Μπρεχτ, του Παζολίνι και του Γκοντάρ. Ήταν η αρχή μιας πιο ξεχωριστής παρά σπάνιας φιλμογραφίας στον ιταλικό κινηματογράφο.

Το θέμα της επανάστασης είναι παρόν στη συνέχεια τόσο στο » Saint Michael Had a Rooster» (1972), μια διασκευή του διηγήματος του Λέοντα Τολστόι » The Divine and the Human», μια ταινία που εκτιμήθηκε πολύ από τους κριτικούς, και που κέρδισε το βραβείο Interfilm στο Βερολίνο, όσο και στην ταινία με θέμα την Αποκατάσταση «Allonsanfàn» (1974) στην οποία η εποχή ξαναδιαβάζεται μέσα από το φακό μιας διαφορετικής ιστορικής συνείδησης για να επισημάνει την προδοσία της προλεταριακής τάξης: πρωταγωνιστής είναι ο Marcello Mastroianni, πλαισιωμένος από τη Laura Betti και τη Lea Massari.

Mε πληροφορίες από ruetir