Η κομβική απόφαση και η δικαίωση

Ας αφήσουμε κατά μέρος τους τύπους. Σημασία έχει η ουσία. Όταν σε ένα πρωτάθλημα, που κατά τα φαινόμενα θα κριθεί στη λεπτομέρεια, έχεις έναν βαθμό παραπάνω την πλέον κρίσιμη στιγμή, ασφαλώς έχεις κάθε λόγο να χαμογελάς και παράλληλα να αισιοδοξείς. Ακόμη περισσότερο όταν σου επιστρέφεται ένας βαθμός που κοπίασες να πάρεις στα γήπεδα και σου ανήκει 100% με βάση όσα έκανες στο χορτάρι.

Το αντίθετο θα ήταν μια ξεκάθαρη αλλοίωση της βαθμολογίας και αυτό δεν το θέλεις κανείς- ούτε ο Θεός ούτε καν το CAS. Δικαιώθηκε, συνεπώς, ο Ολυμπιακός με την επιστροφή του βαθμού; Αυτονοήτως. Για πολλούς λόγους. Αρχικά, για την επιμονή του να κυνηγήσει μια υπόθεση που όλοι του έλεγαν πως ήταν χαμένη και πως το διεθνές δικαστήριο της Λωζάνης δεν θα εκδικάσει και θα δηλώσει αναρμόδιο. Τίποτα δεν συνέβη. Δίκασε. Εβγαλε απόφαση. Κράτησε ο Παναθηναϊκός τη νίκη στα χαρτιά; Ναι.

Αλλά παράλληλα, ο Ολυμπιακός νιώθει ότι κάτι κέρδισε και αυτό είναι ο βαθμός που επέστρεψε στο σακούλι του και μειώθηκε η διαφορά από τους προπορευόμενους στη βαθμολογία της Σούπερ Λίγκας.

Πρόκειται για το κομμάτι της ουσίας. Αλλά και για λόγους εντυπώσεων, οι Ερυθρόλευκοι και δη η διοίκησή τους, είναι ικανοποιημένοι. Γιατί με τη συγκεκριμένη απόφαση σαφέστατα αναγνωρίζεται η όλη προσπάθεια του Ολυμπιακού ώστε το Γ. Καραϊσκάκης να είναι ένα σύγχρονο γήπεδο με ανέσεις και με άριστη συμπεριφορά του κόσμου. Ενα μεμονωμένο περιστατικό δεν μπορεί να χαλάσει την όλη εικόνα.

Αλλωστε, ο Ολυμπιακός ούτε ήθελε να συμβεί η ρίψη της κροτίδας και ούτε μπορούσε να ελέγξει τον οπαδό. Αφήστε που συνέβαλε στο να βρεθεί, άρα η όλη του συμπεριφορά / αντίληψη για το παιχνίδι είναι η πρέπουσα και ταυτίζεται με όλους όσοι δεν θέλουν να κρίνονται παιχνίδια στα δικαστήρια αλλά μόνο στους αγωνιστικούς χώρους. Όπως άλλωστε επιθυμούν και οι δικαστές- όχι των ελληνικών οργάνων, αλλά του CAS που μπήκαν στην αληθινή ανάλυση της όλης υπόθεσης.