Εμπεδωμένη απαισιοδοξία

Σε δημοσκόπηση που δημοσιεύτηκε αυτές τις μέρες, της επετείου της τραγωδίας των Τεμπών (MRB για το Open, 28/2), το 74,5% των ερωτηθέντων δηλώνει απαισιόδοξο για την πιθανότητα η Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής να ρίξει φως στα πραγματικά αίτια του δυστυχήματος και να αποδώσει ευθύνες.

Το ποσοστό είναι, προφανώς, συντριπτικό, αν και πιο εντυπωσιακό είναι ότι υπάρχει ένα 17,7% των ερωτηθέντων που διατηρεί έστω και κάποια ψήγματα αισιοδοξίας.

Το πλήθος των ανθρώπων που συγκεντρώθηκε στις  διαδηλώσεις και ο εντυπωσιακός αριθμός των ανθρώπων που ανταποκρίθηκαν σε διαδικτυακό κάλεσμα συλλογής υπογραφών για την τιμωρία των υπευθύνων, στέλνουν ένα μήνυμα που ίσως πολλοί να το είχαμε υποτιμήσει.

Οτι, παρότι μοιάζει συχνά σαν η κοινωνία να ξεπερνά γρήγορα ορισμένες υποθέσεις, το αίσθημα της αδικίας και της ατιμωρησίας έρχεται και κάθεται σαν πέτρα βαριά στο στομάχι.

Διότι ο κόσμος, όταν πεθαίνουν παιδιά που θα μπορούσαν να είναι δικά του, δεν το ξεχνάει τόσο εύκολα.

Κι έχει καταλάβει αρκετά για να συμπεράνει ότι οι νέες διαβεβαιώσεις του Πρωθυπουργού για «άπλετο φως» είναι κενό γράμμα.

Ο κόσμος έχει ακούσει ήδη ότι η κυβερνητική πλειοψηφία φρόντισε να μην παραπεμφθούν οι υπουργοί που δεν εφάρμοσαν στην ώρα του το σύστημα τηλεδιοίκησης.

Και κανένας στοιχειωδώς λογικός συμπολίτης μας δεν βρίσκει επιχειρήματα για να δικαιολογήσει το ότι μπαζώθηκε χώρος της τραγωδίας πριν καλά καλά ελεγχθεί.

Ολα αυτά έρχονται απλώς να φωλιάσουν μέσα μας για να κάνουν παρέα στην ήδη βαθιά εμπεδωμένη απαισιοδοξία μας.

Στην έλλειψη εμπιστοσύνης που οι έρευνες πια μας δείχνουν ότι τη συμμερίζονται ακόμη και ψηφοφόροι του κυβερνητικού κόμματος.

Αυτό ειδικά το τελευταίο στοιχείο δεν θα έπρεπε να ανακουφίζει τη ΝΔ. Το αντίθετο. Θα έπρεπε αυτοί οι ψηφοφόροι ειδικά να τη φοβίζουν ακόμη περισσότερο από όσους ήδη ανήκουν στο αντισυστημικό τόξο.

Διότι όταν ο συστημικός έχει φτάσει να εμπεδώνει πως η χώρα δεν έχει σωσμό κι ότι το κράτος δικαίου είναι ψιλά γράμματα, τότε είναι πάρα πολύ εύκολο οι συνθήκες να αλλάξουν και να βρεθούν σημερινοί «κεντρώοι» να πνίγονται από τα ακάνθινα ξερόχορτα στο έδαφος που καλλιέργησαν.

Η αντίληψη αυτού του κινδύνου όμως απαιτεί λεπτές πολιτικές διεργασίες που είναι προφανές πια πως δεν τις ευνοεί η εποχή.

Premium έκδοση «ΤΑ ΝΕΑ»