Η εξιστόρηση των γεγονότων του δέκατου όγδοου έτους του Πελοποννησιακού Πολέμου, που είχε ξεκινήσει στο τελικό τμήμα του έκτου βιβλίου του Θουδυδίδη (Ιστοριών Ζ), καταλαμβάνει και ένα μικρό μέρος του έβδομου βιβλίου (Ιστοριών Η). Ενόσω συνεχιζόταν η πολιορκία των Συρακουσών από τους Αθηναίους και οι Συρακούσιοι ήταν έτοιμοι να συγκαλέσουν συνέλευση με σκοπό να τερματίσουν τον πόλεμο, ένας κορίνθιος στρατηγός, ο Γογγύλος, κατέφθασε στις Συρακούσες και γνωστοποίησε στους κατοίκους ότι ήταν πλέον ζήτημα χρόνου να αφιχθεί στην πόλη τους ο σπαρτιάτης στρατηγός Γύλιππος, προκειμένου να αναλάβει δράση και να ηγηθεί στον αγώνα των Συρακουσίων και των συμμάχων τους κατά των Αθηναίων. Οι Συρακούσιοι αναθάρρησαν στο άκουσμα της είδησης αυτής και έσπευσαν να προϋπαντήσουν τον Γύλιππο. Η έλευση του τελευταίου, που σηματοδότησε την καλύτερη προετοιμασία και –παράλληλα– τη συνεχή ενίσχυση των σικελικών δυνάμεων, άλλαξε τα δεδομένα σε τέτοιο βαθμό, ώστε ο Νικίας αναγκάστηκε να ζητήσει βοήθεια από την Αθήνα, με επιστολή του που ανεγνώσθη στην Εκκλησία του Δήμου.

Η διήγηση των γεγονότων του δέκατου ένατου έτους του πολέμου, που καλύπτει ολόκληρο το υπόλοιπο έβδομο βιβλίο του Θουκυδίδη, καθώς και τα έξι πρώτα κεφάλαια του τελευταίου βιβλίου του, αρχίζει με ένα κακό σημάδι για τους Αθηναίους, την κατάληψη και την οχύρωση της Δεκέλειας από τους Λακεδαιμονίους και τους συμμάχους τους (αρχηγός τους ήταν ο σπαρτιάτης βασιλιάς Άγις Β’). Αυτό υπήρξε ένα ισχυρό πλήγμα για την Αθήνα, καθώς η πόλη απώλεσε τη συντομότερη και σημαντικότερη χερσαία οδό ανεφοδιασμού της, αυτήν από την Εύβοια μέσω Ωρωπού και Δεκέλειας. Την ίδια περίπου εποχή, στην αρχή της άνοιξης, στάλθηκαν οπλίτες στη Σικελία προς ενίσχυση των δυνάμεων του Γύλιππου, Λακεδαιμόνιοι, Βοιωτοί, Κορίνθιοι και Σικυώνιοι. Από τη δική τους πλευρά, και οι Αθηναίοι φρόντισαν να ενισχύσουν το στρατό τους που βρισκόταν στη Σικελία. Πέραν μιας μικρής δύναμης που στάλθηκε εσπευσμένα στη Σικελία με επικεφαλής τον Ευρυμέδοντα, προκειμένου να χρηματοδοτήσει το αθηναϊκό στράτευμα και να προαναγγείλει την αποστολή ενισχύσεων, συγκρότησαν ένα νέο εκστρατευτικό σώμα με αρχηγό τον Δημοσθένη, το οποίο συνίστατο από αθηναίους οπλίτες της τακτικής στρατολογίας και από συμμάχους τους.

Οι Συρακούσιοι, με την παρότρυνση του Γύλιππου και του Ερμοκράτη, πείστηκαν να επανδρώσουν τα καράβια τους και να ναυμαχήσουν με τους Αθηναίους. Παρά τις σοβαρές απώλειες που υπέστησαν στη θάλασσα, οι Συρακούσιοι κατάφεραν –υπό τις διαταγές του Γύλιππου– να καταλάβουν τα φρούρια του ακρωτηρίου Πλημμυρίου, κάτι που σήμαινε ότι δεν ήταν πλέον εφικτός ο ανεμπόδιστος και ασφαλής ανεφοδιασμός των αθηναϊκών στρατευμάτων μέσω του λιμένος των Συρακουσών. Πέραν της αρνητικής τροπής των γεγονότων στις Συρακούσες, η απώλεια της Δεκέλειας εξακολουθούσε να προξενεί σοβαρότατα προβλήματα στην Αθήνα, που έχανε συνεχώς ανθρώπους και αγαθά, είχε δε μετατραπεί σε ένα είδος φρουρίου, προκειμένου να αντιμετωπίσει την άμεση και διαρκή απειλή στην περιφέρειά της.

*Στη φωτογραφία του παρόντος άρθρου, η περιοχή της Δεκέλειας κατά την αρχαιότητα. Στο βάθος διακρίνονται η Ακρόπολη των Αθηνών, ο Αργοσαρωνικός κόλπος και η Αίγινα (πηγή: el.travelogues.gr – Ίδρυμα Αικατερίνης Λασκαρίδη).

Θουκυδίδης: Το μέτρο της αντικειμενικότητας (Μέρος Α’)

Θουκυδίδης: Το μέτρο της αντικειμενικότητας (Μέρος Β’)

Θουκυδίδης: Το μέτρο της αντικειμενικότητας (Μέρος Γ’)

Θουκυδίδης: Το μέτρο της αντικειμενικότητας (Μέρος Δ’)

Θουκυδίδης: Το μέτρο της αντικειμενικότητας (Μέρος Ε’)

Θουκυδίδης: Το μέτρο της αντικειμενικότητας (Μέρος ΣΤ’)

Θουκυδίδης: Το μέτρο της αντικειμενικότητας (Μέρος Ζ’)

Θουκυδίδης: Το μέτρο της αντικειμενικότητας (Μέρος H’)

Θουκυδίδης: Το μέτρο της αντικειμενικότητας (Μέρος Θ’)

Θουκυδίδης: Το μέτρο της αντικειμενικότητας (Μέρος Ι’)

Θουκυδίδης: Το μέτρο της αντικειμενικότητας (Μέρος ΙΑ’)

Θουκυδίδης: Το μέτρο της αντικειμενικότητας (Μέρος ΙΒ’)

Θουκυδίδης: Το μέτρο της αντικειμενικότητας (Μέρος ΙΓ’)

Θουκυδίδης: Το μέτρο της αντικειμενικότητας (Μέρος ΙΔ’)

Headlines