Απειλεί πράγματι η Ρωσία την Ευρώπη; Κρίσιμα στοιχεία άλλα δείχνουν…

Αναλογιστείτε τις «δυνατότητες», όπως συμβούλεψε ο Μπίσμαρκ, τονίζει ο πρόεδρος της Ρωσίας, Βλαντίμιρ Πούτιν, σ’ ένα σημείο της συνέντευξης που παραχώρησε πρόσφατα στον αμερικανό δημοσιογράφο, Τάκερ Κάρλσον (εικόνα, επάνω, από behorizon.org).

Ο Τάκερ Κάρλσον ξεκίνησε τη συνομιλία του με τον ρώσο πρόεδρο, λέγοντας: «Στις 24 Φεβρουαρίου 2022, απευθυνθήκατε στο έθνος σας με διάγγελμα όταν ξεκίνησε η σύγκρουση στην Ουκρανία…».

Μακριά από το ν’ αποτελεί «απειλή», η Ρωσία έχει κάθε λόγο να αισθάνεται ότι απειλείται

Η συνέντευξη του Πούτιν (δεξιά) στον Κάρλσον έρχεται σε μια περίοδο που σχεδόν αποκαλυπτικές προειδοποιήσεις εξακοντίζονται από το δυτικό κατεστημένο της εξωτερικής πολιτικής (φωτογραφία Sputnik/Gavriil Grigorov/Kremlin via Reuters)

Σαφώς, ο πόλεμος στην Ουκρανία ήταν το κίνητρο και το κεντρικό θέμα της συνέντευξης. Αλλά αυτό ακριβώς που είχε να πει ο Πούτιν για τον πόλεμο της Ουκρανίας και τον αντίκτυπό του στο μέλλον, χάθηκε μέσα στις ξέφρενες κραυγές για τον «προδότη» ή «χρήσιμο ηλίθιο» Κάρλσον που κάθεται και μιλάει μαζί του.

Η συνέντευξη έρχεται σε μια περίοδο που σχεδόν αποκαλυπτικές προειδοποιήσεις εξακοντίζονται από το δυτικό κατεστημένο της εξωτερικής πολιτικής.

Σε περίπτωση που ο Πούτιν επικρατήσει στην Ουκρανία, μας προειδοποιούν, θα καταλάβει κοντινά έθνη όπως την Πολωνία και στη Βαλτική, γράφει σε ανάλυσή του ο John V. Walsh.

«Να φοβάστε πολύ»

Στη συνέχεια, λέει το αφήγημα, θα προελάσει σ’ όλη την ευρωπαϊκή ήπειρο σε μια φρενίτιδα κατακτήσεων, απαιτώντας από τις ΗΠΑ να στείλουν αμερικανικά στρατεύματα για να πολεμήσουν στην Ευρώπη.

Το μήνυμα είναι ξεκάθαρο: «Να φοβάστε πολύ – και να προσφέρετε τα χρήματα από τους φόρους σας για την αποστολή βοήθειας στην Ουκρανία».

Είναι λογικό αυτό το πολύ γνώριμο κάλεσμα για χρηματοδότηση ενός πολέμου σ’ έναν μακρινό τόπο χωρίς σαφή σημασία για τις ΗΠΑ;

Ο Κάρλσον έθεσε αυτό το κρίσιμο ερώτημα με απλό και εύστοχο τρόπο και η απάντηση του Πούτιν ήταν ξεκάθαρη και αδιαμφισβήτητη.

Αποκαλυπτικός διάλογος

Ακολουθεί ο διάλογος: Βλαντιμίρ Πούτιν: «…… Προσπαθούν (το ΝΑΤΟ) να πυροδοτήσουν τη ρωσική απειλή».

Τάκερ Κάρλσον: «Η απειλή που νομίζω ότι αναφέρεστε είναι η ρωσική εισβολή στην Πολωνία, τη Λετονία – επεκτατική συμπεριφορά. Μπορείτε να φανταστείτε ένα σενάριο με βάση το οποίο στέλνετε ρωσικά στρατεύματα στην Πολωνία»;

Πούτιν: «Μόνο σε μία περίπτωση: εάν η Πολωνία επιτεθεί στη Ρωσία. Γιατί; Γιατί δεν έχουμε κανένα ενδιαφέρον για την Πολωνία, τη Λετονία ή οπουδήποτε αλλού. Γιατί να το κάνουμε αυτό; Απλώς, δεν έχουμε κανένα συμφέρον. Πρόκειται μόνο για μια πολεμοκάπηλη απειλή.

Το δυτικό αφήγημα λέει ότι σε περίπτωση που ο Πούτιν επικρατήσει στην Ουκρανία, θα καταλάβει κοντινά έθνη όπως την Πολωνία και στη Βαλτική, και στη συνέχεια θα προελάσει σ’ όλη την ευρωπαϊκή ήπειρο σε μια φρενίτιδα κατακτήσεων (εικόνα Shutterstock/Tomasz Makowski)

Κάρλσον: «Λοιπόν, το επιχείρημα, θεωρώ ότι το γνωρίζετε αυτό, είναι πως εισέβαλε στην Ουκρανία – έχει εδαφικούς στόχους σ’ όλη την ήπειρο. Και λέτε κατηγορηματικά, δεν θα γίνει αυτό»;

Πούτιν: Αποκλείεται, δεν αξίζει ούτε να το συζητάμε. Απλώς, δεν χρειάζεται να είσαι κανενός είδους αναλυτής, αντίκειται στην κοινή λογική να εμπλέκεσαι σε κάποιο είδος παγκόσμιου πολέμου. Και ένας παγκόσμιος πόλεμος θα φέρει όλη την ανθρωπότητα στο χείλος της καταστροφής. Είναι προφανές».

Φοβάται την Κίνα

Πρέπει να πιστέψουμε αυτά που λέει ο Πούτιν; Υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους θα έπρεπε. Αλλά ίσως ο πιο ισχυρός από αυτούς εντοπίζεται σ’ ένα άλλο μέρος της συνέντευξης, που από πρώτη ματιά δεν σχετίζεται με την Ουκρανία.

Σ’ αυτό, ο ρώσος πρόεδρος επικαλείται τον Μπίσμαρκ προκειμένου ν’ απαντήσει σ’ έναν ισχυρισμό του Κάρλσον για την Κίνα. Η απάντησή του μας δίνει μια ιδέα σχετικά με το πώς σκέφτεται για τις διεθνείς σχέσεις.

Κάρλσον: «…Και πολλοί στην Αμερική πίστευαν ότι οι σχέσεις μεταξύ της Ρωσίας και των Ηνωμένων Πολιτειών θα ήταν καλές μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ενωσης, στον πυρήνα τους, μάλιστα. Ομως, έγινε το αντίθετο.

»Αλλά ποτέ δεν εξηγήσατε γιατί πιστεύετε ότι συνέβη αυτό, εκτός από το να πείτε πως η Δύση φοβάται μια ισχυρή Ρωσία. Αλλά έχουμε μια ισχυρή Κίνα, την οποία η Δύση δεν φαίνεται να φοβάται πολύ. Τι συμβαίνει με τη Ρωσία, τι πιστεύετε ότι έπεισε τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής ν’ αλλάξουν γνώμη»;

Η επίκληση του Μπίσμαρκ

Πούτιν: «Η Δύση φοβάται την ισχυρή Κίνα περισσότερο από ό,τι φοβάται μια ισχυρή Ρωσία γιατί η Ρωσία έχει 150 εκατομμύρια ανθρώπους και η Κίνα έχει 1,5 δισεκατομμύριο πληθυσμό και η οικονομία της αναπτύσσεται αλματωδώς – πάνω από πέντε τοις εκατό ετησίως, παλιότερα ήταν ακόμα περισσότερο.

»Αλλά αυτό είναι αρκετό για την Κίνα. Οπως το έθεσε κάποτε ο Μπίσμαρκ, οι δυνατότητες είναι οι πιο σπουδαίες. Οι δυνατότητες της Κίνας είναι τεράστιες – πρόκειται για τη μεγαλύτερη δύναμη στον κόσμο σήμερα όσον αφορά την ισοτιμία αγοραστικής δύναμης και το μέγεθος της οικονομίας.

«Η Δύση φοβάται την ισχυρή Κίνα περισσότερο από ό,τι φοβάται μια ισχυρή Ρωσία» λέει ο Πούτιν (στη φωτογραφία του Reuters/Kevin Lamarque, ο πρόεδρος της Κίνας Σι Τζινπίνγκ, αριστερά, και ο αμερικανός ομόλογός του Τζο Μπάιντεν)

»Εχει ήδη ξεπεράσει τις Ηνωμένες Πολιτείες, εδώ και πολύ καιρό, και αναπτύσσεται με γρήγορο ρυθμό». (σ.σ. Το 2023 η οικονομία των ΗΠΑ αναπτύχθηκε με ρυθμό 2,5%, η Κίνα αναπτύχθηκε με 5,2% μιας μεγαλύτερης οικονομίας)

Ο Πούτιν επικαλείται τον Μπίσμαρκ επιδοκιμαστικά για τον προσδιορισμό των «δυνατοτήτων» των εθνών ως τον «πιο κρίσιμο» παράγοντα.

Οι δύο πυλώνες

Και χρησιμοποιεί δύο παραμέτρους για να αξιολογήσει τη δυναμική αυτών των δυνατοτήτων: το μέγεθος της οικονομίας και το μέγεθος του πληθυσμού. Είναι οι δύο πυλώνες στους οποίους στηρίζεται η στρατιωτική δύναμη μιας χώρας.

Ας εφαρμόσουμε αυτή τη σκέψη στην έκβαση μιας σύγκρουσης μεταξύ της Ρωσίας και των άλλων ευρωπαϊκών εθνών, χρησιμοποιώντας τα κριτήρια που παραθέτει ο Πούτιν.

Είναι αρκετά απλό. Η Ρωσία έχει πληθυσμό περίπου 150 εκατομμύρια όπως λέει ο ρώσος πρόεδρος. Της Ευρωπαϊκής Ενωσης και του Ηνωμένου Βασιλείου είναι πάνω από 500 εκατομμύρια.

Τα PPP – GDP (Ισοτιμία Αγοραστικής Δύναμης – Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν) της Ρωσίας είναι σχεδόν 5 τρισεκατομμύρια δολάρια.

Συντριπτικά στοιχεία

Της Ευρωπαϊκής Ενωσης και του Ηνωμένου Βασιλείου είναι περίπου 30 τρισεκατομμύρια δολάρια. Αυτοί οι αριθμοί δείχνουν ότι Ρωσία μειονεκτεί σημαντικά.

Μια σύγκριση με ολόκληρο το ΝΑΤΟ τη φέρνει σε ακόμα χειρότερη θέση. Ο πληθυσμός των χωρών-μελών του ανέρχεται σε 960 εκατομμύρια, έξι φορές μεγαλύτερος από της Ρωσίας.

Τα PPP-GDP είναι λίγο πάνω από τα 50 τρισεκατομμύρια δολάρια, 10 φορές υψηλότερα από της Ρωσίας. Επιπλέον, το ΝΑΤΟ έχει συνολικά 3,4 εκατομμύρια στρατιωτικό προσωπικό. Η Ρωσία έχει 1,15 εκατομμύρια με σχέδιο επέκτασης σε 1,5 εκατομμύρια έως το 2026.

Η βορειοατλαντική συμμαχία έχει επεκτείνει τις δυνάμεις της στην Ανατολική Ασία, συγκροτώντας ένα ΝΑΤΟ «Ινδο-Ειρηνικού» (στη φωτογραφία του Reuters/Kacper Pempel, ηγέτες από την Ασία φωτογραφίζονται με τον Γενικό Γραμματέα του ΝΑΤΟ, Γενς Στόλτενμπεργκ)

Με βάση αυτούς τους αριθμούς, η Μόσχα θα ήταν τρελή να μπει σε πόλεμο με τα έθνη της ΕΕ ή με το ΝΑΤΟ. Και ό,τι κι αν σκεφτεί κανείς για τον Πούτιν, σίγουρα δεν είναι τρελός.

Αυτοί οι αριθμοί που καθορίζουν το στρατιωτικό «δυναμικό» δείχνουν ότι η Ρωσία όχι μόνο δεν αποτελεί απειλή για την υπόλοιπη Ευρώπη, αλλά ότι ισχύει το ακριβώς αντίθετο.

Οι χώρες της ΕΕ μόνες τους ή σε συμμαχία με τις ΗΠΑ, ως ΝΑΤΟ, συνιστούν σοβαρή απειλή για τη Ρωσία. Και η ιστορία δείχνει ότι αυτή η απειλή είναι πραγματική.

Η ψεύτικη ρωσική «απειλή»

Οι ΗΠΑ έχουν ωθήσει το ΝΑΤΟ προς τα ανατολικά. Την ψεύτικη ρωσική «απειλή» προπαγανδίζουν ασταμάτητα ο δυτικός Τύπος και οι περισσότεροι δυτικοί πολιτικοί.

Από τα Βαλκάνια μέχρι το Αφγανιστάν, τη Λιβύη και ακόμη πιο πέρα, το ΝΑΤΟ έχει δείξει ότι εκτός από αμυντικός οργανισμός είναι και επιθετικός.

Και τώρα, όπως στην εποχή της παλιάς αποικιοκρατίας, έχει επίσης επεκτείνει τις δυνάμεις του στην Ανατολική Ασία, συγκροτώντας ένα ΝΑΤΟ «Ινδο-Ειρηνικού».

Μακριά από το ν’ αποτελεί «απειλή», η Ρωσία έχει κάθε λόγο να αισθάνεται ότι απειλείται. Στριμωγμένη στη γωνία, με το ΝΑΤΟ στο κατώφλι της, δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι ενήργησε για ν’ αποτρέψει την Ουκρανία από το να μετατραπεί σε πλατφόρμα εισβολής της Δύσης, όπως συνέβη δύο φορές τον 20ο αιώνα και όπως θα μπορούσε να συμβεί ξανά εάν ενταχθεί στο ΝΑΤΟ.