«Μετά από 150 ημέρες πολέμου πρέπει να κάνουμε λογαριασμό» λέει στους συμπατριώτες του με την ευθύτητα που τον διακρίνει ο Ισραηλινός δημοσιογράφος, Γκιντεόν Λεβί, που είναι γνωστός για την αιχμηρή κριτική του στο Ισραήλ και θιασώτης της ειρηνικής συνύπαρξης Εβραίων και Αράβων.

Σε άρθρο γνώμης στην ισραηλινή εφημερίδα Haaretz, o Λεβί εξηγεί γιατί ο πόλεμος στη Γάζα δεν έχει να προσφέρει τίποτα στο Ισραήλ πέρα από δεκάδες χιλιάδες πτώματα Παλαιστινίων, το μίσος του αραβικού κόσμου και τη διεθνή απομόνωση.

Στο κείμενό του που μοιάζει σαν μία ύστατη προσπάθεια αφύπνισης των συμπατριωτών του, ο Λεβί προειδοποιεί ότι εάν η «τύφλωση» συνεχιστεί τα πράγματα θα γίνονται μόνο χειρότερα και καλεί τον κάθε Ισραηλινό να αναλογιστεί εάν αυτό είναι που πραγματικά θέλει.

Μετά από 150 μέρες καταστροφής στη Γάζα το Ισραήλ κινδυνεύει να χάσει ακόμα και τον στενότερο σύμμαχό του, τις ΗΠΑ, ενώ θα βρεθεί αντιμέτωπο με την παλαιστινιακή αντίσταση στη Δυτική Όχθη που είναι έτοιμη να εκραγεί.

Το άρθρο του Γκιντεόν Λεβί στη Haaretz

Οι πιο σκοτεινοί μήνες στην ιστορία του Ισραήλ

Παρακάτω παραθέτουμε το άρθρο του Λεβί στη Haaretz.

Με τον πόλεμο να έχει πλέον ξεπεράσει τις 150 ημέρες, κάθε Ισραηλινός θα πρέπει να αναρωτηθεί ειλικρινά: Είμαστε καλύτερα τώρα από ό,τι στις 6 Οκτωβρίου 2023; Είμαστε πιο δυνατοί; Πιο ασφαλείς; Έχουμε μεγαλύτερη αποτρεπτική ικανότητα; Είμαστε πιο δημοφιλείς; Είμαστε πιο περήφανοι για τον εαυτό μας; Είμαστε πιο ενωμένοι; Καλύτεροι από οποιαδήποτε άποψη; Το απίστευτο είναι ότι η απάντηση σε όλα αυτά τα ερωτήματα είναι κατηγορηματικά όχι.

Αυτές οι 150 ημέρες ήταν σκληρές και δύσκολες και δεν έκαναν τίποτα προς όφελος του Ισραήλ και δεν θα κάνουν τίποτα γι’ αυτό, ούτε βραχυπρόθεσμα ούτε μακροπρόθεσμα. Αντιθέτως, η Χαμάς βγήκε πιο δυνατή. Χιλιάδες μαχητές της έχουν σκοτωθεί, αλλά έχει γίνει ο ήρωας του αραβικού κόσμου.

Καμία βελτίωση δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα όσο το Ισραήλ αρνείται πεισματικά κάθε πρόταση για μια θεμελιώδη αλλαγή

Παρόλα αυτά, οι περισσότεροι Ισραηλινοί θέλουν τουλάχιστον 150 ημέρες ακόμα από τα ίδια- δεν υπήρξε καμία δημόσια αντίθεση στον πόλεμο, ακόμα και μετά από πέντε μήνες θανάτου και καταστροφής σε πρωτοφανή κλίμακα, αφού το Ισραήλ έχει γίνει παρίας, μισητό σε όλο τον κόσμο, αιματοβαμμένο και οικονομικά κατεστραμμένο.

Δεν υπάρχει ούτε ένας τομέας στον οποίο η χώρα να είναι σε καλύτερο επίπεδο μετά από αυτούς τους σκοτεινούς τελευταίους μήνες – τους πιο σκοτεινούς στην ιστορία της. Το Ισραήλ είναι τώρα πολύ λιγότερο ασφαλές από ό,τι ήταν πριν από τον πόλεμο, αντιμετωπίζει τον κίνδυνο μιας περιφερειακής κλιμάκωσης, παγκόσμιων κυρώσεων και την απώλεια της αμερικανικής υποστήριξης.

Το Ισραήλ είναι πολύ λιγότερο δημοκρατικό

Είναι επίσης πολύ λιγότερο δημοκρατικό – η ζημιά που προκάλεσε ο πόλεμος στους δημοκρατικούς θεσμούς του Ισραήλ είναι μεγαλύτερη ακόμη και από εκείνη του δικαστικού πραξικοπήματος (σσ δικαστική μεταρρύθμιση Νετανιάχου) – και οι ζημιές που συσσωρεύονται θα παραμείνουν και μετά την αποχώρηση των IDF από τη Γάζα.

Όσον αφορά τη διεθνή θέση του Ισραήλ, η χώρα αυτή δεν ήταν ποτέ τόσο παρίας- ακόμη και οι σχεδόν εγγυημένοι δεσμοί μας με τις Ηνωμένες Πολιτείες έχουν επιδεινωθεί σε ένα τόσο χαμηλό επίπεδο που δεν έχουμε ξαναζήσει.

Και πρέπει να λάβουμε υπόψιν τον καθημερινό απολογισμό των πεσόντων στρατιωτών, το γεγονός ότι οι περισσότεροι όμηροι δεν έχουν ακόμη απελευθερωθεί, ότι δεκάδες χιλιάδες Ισραηλινοί έχουν εκτοπιστεί στο εσωτερικό, ότι η μισή χώρα είναι επικίνδυνη ζώνη,

Η Δυτική Όχθη απειλεί να εκραγεί και τίποτα δεν μπορεί να κρύψει το απύθμενο μίσος που έχουμε καταφέρει να σπείρουμε στη Γάζα, τη Δυτική Όχθη και τον αραβικό κόσμο.

Και καμία βελτίωση δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα όσο το Ισραήλ αρνείται πεισματικά κάθε πρόταση για μια θεμελιώδη αλλαγή. Ακόμα, οι Ισραηλινοί πολίτες θέλουν περισσότερα από τα ίδια, όπως ένας τζογαδόρος που έχει χάσει όλα τα χρήματά του αλλά εξακολουθεί να είναι πεπεισμένος ότι με ένα ακόμα τζογάρισμα θα κερδίσει το τζακ ποτ.

Τύφλωση και ηθική κατάπτωση

Με 100 θανάτους Παλαιστινίων κάθε μέρα, οι Ισραηλινοί φαίνονται πεπεισμένοι ότι 30.000 επιπλέον θάνατοι θα μετατρέψουν τη Γάζα σε παράδεισο, ή τουλάχιστον σε ένα ασφαλές μέρος.

Είναι δύσκολο να θυμηθεί κανείς παρόμοια τέτοια τύφλωση, ακόμη και στο Ισραήλ. Είναι επίσης δύσκολο να θυμηθεί κανείς μία τέτοια κατάσταση ηθικής κατάπτωσης. Αφήστε τους να πεινάσουν και να μείνουν χωρίς νερό, αφήστε τους να πνιγούν, αφήστε τους να πεθάνουν – ακόμη και η Αριστερά και τα ΜΜΕ έχουν υιοθετήσει αυτόν τον τρόπο σκέψης.

Οδηγημένοι με καλυμμένα τα μάτια, κανείς δεν σταματά να ρωτήσει πού πάμε. Το κυριότερο είναι να προωθήσουμε τον πόλεμο, γιατί η Χαμάς θέλει να σταματήσει και εμείς είμαστε εδώ για να της δείξουμε πόσα απίδια βάζει ο σάκος.

Έχουμε καθήκον να κάνουμε λογαριασμό. «Τι κέρδισε το Ισραήλ από τον πόλεμο;» και στη συνέχεια να αναρωτηθούμε με θάρρος: Θα έπρεπε να είχαμε πάει στον πόλεμο; Αφήστε στην άκρη τα (δικαιολογημένα) συνθήματα για το πώς καμία χώρα δεν θα είχε παραβλέψει μια τόσο σκληρή επίθεση εναντίον του λαού της, και το δικαίωμα μιας χώρας να προστατεύει τον εαυτό της, και τι θα ήθελαν οι άνθρωποι να κάνει το Ισραήλ.

Μετά από 150 ημέρες κατά τις οποίες δεν υπάρχει τίποτα που να είναι κέρδος σε αυτόν τον λογαριασμό, παρά μόνο βαρύ κόστος, μπορούμε να αρχίσουμε να αμφιβάλλουμε για τη σοφία του εγχειρήματος από τη σκοπιά του Ισραήλ.

Τι άλλο κερδίσαμε πέρα από τη συμφορά της Γάζας;

Δεν έχουμε πει ακόμη τίποτα για το συγκλονιστικό τίμημα που πλήρωσε η Γάζα και οι κάτοικοί της, οι οποίοι, υπό τη σκιά του πολέμου, υφίστανται μεγαλύτερη κακοποίηση από ποτέ άλλοτε.

Οι περισσότεροι Ισραηλινοί -αυτοί που δεν ενδιαφέρονται για τη δυστυχία των Παλαιστινίων ή ακόμη και αυτοί που χαίρονται από αυτήν, και υπάρχουν πολλοί τέτοιοι Ισραηλινοί- πρέπει να αναρωτηθούν:

Εκτός από τη χαρά για τη συμφορά της Γάζας, τι άλλο κερδίσαμε από αυτόν τον πόλεμο; Κοιτάξτε τα αποτελέσματα. Τα πράγματα θα γίνουν μόνο χειρότερα. Αυτό είναι που πραγματικά θέλετε;

Headlines