Καλώς ήρθατε στο τέταρτο κύμα του φεμινισμού

Πολύ πριν η ίση μεταχείριση, η θετική δράση και η ενσωμάτωση της διάστασης του φύλου γίνουν οικείοι όροι της ΕΕ, οι σουφραζέτες σε όλο τον κόσμο υπέθεταν ότι η φόρμουλα «προσθέστε γυναίκες, δικαίωμα ψήφου και ανακατέψτε» θα ισοπέδωνε γρήγορα τους όρους ανταγωνισμού μεταξύ των φύλων στα περισσότερα δημοκρατικά συστήματα.

Όμως η πολιτική, όπως παρατηρούσε ο Μαξ Βέμπερ, απαιτεί «την αργή βαρετή και ισχυρή έλξη μεταξύ δύο σκληρών σανίδων». Τα τελευταία 100 χρόνια ανέδειξαν τέσσερα διακριτά φεμινιστικά «κύματα», καθένα από τα οποία μετέφερε συγκεκριμένα διδάγματα σχετικά με τη βαθιά ριζωμένη φύση των ανδρικών προτύπων και των έμφυλων στερεοτύπων που διαμορφώνουν όλους τους κοινωνικούς θεσμούς.

Κάθε κύμα, με τη σειρά του, ώθησε τους ακτιβιστές της ισότητας να επινοήσουν νέες έννοιες, προγράμματα και στρατηγικές όταν τα παλιά έχαναν την αποτελεσματικότητά τους ή υπολειπόταν του ευρύτερου στόχου της πρόκλησης δομικών αλλαγών.

Το πρώτο κύμα, που εκτεινόταν από τα τέλη της δεκαετίας του 1800 έως το 1945, επικεντρώθηκε στον αγώνα των γυναικών να αποκτήσουν τα ίδια δικαιώματα με τους άνδρες

Το ίδιο δεν είναι ίσο

Το πρώτο κύμα, που εκτεινόταν από τα τέλη της δεκαετίας του 1800 έως το 1945, επικεντρώθηκε στον αγώνα των γυναικών να αποκτήσουν τα ίδια δικαιώματα με τους άνδρες, συμπεριλαμβανομένου όχι μόνο του δικαιώματος ψήφου, της ένταξης σε πολιτικά κόμματα και της υποψηφιότητας για αξιώματα, αλλά και της δυνατότητας να διατηρούν ή να μεταβιβάζουν την εθνικότητά τους όταν παντρεύονται.

Αυτή η εκστρατεία για την πολιτική ιθαγένεια επικεντρώθηκε σε στρατηγικές ίσης μεταχείρισης.

Ωστόσο, οι γυναίκες ανακάλυψαν γρήγορα ότι το «ίδιο» δεν είναι «ίσο», γεγονός που οδήγησε στο δεύτερο κύμα, το οποίο διήρκεσε από τη δεκαετία του 1960 έως τη δεκαετία του 1980. Οι γυναίκες πολίτες όχι μόνο έχασαν το όνομά τους όταν παντρεύτηκαν, αλλά τους αρνήθηκαν τις δικές τους πιστωτικές κάρτες, τραπεζικά δάνεια και ασφαλιστήρια συμβόλαια.

Δείτε ένα σχετικό βίντεο 

Ανισότητες στην αμοιβή

Οι Ευρωπαίες γυναίκες δεν μπορούσαν να κατέχουν αμειβόμενες θέσεις εργασίας χωρίς την άδεια των συζύγων τους- οι έγκυες γυναίκες απολύονταν συστηματικά. Οι γυναίκες δεν μπορούσαν να εξασφαλίσουν ίση αμοιβή χωρίς ίση εργασία, αλλά αποκλείονταν από την ίση εργασία επειδή τους αρνούνταν την πρόσβαση σε ίση εκπαίδευση.

Οι βιολογικές διαφορές μεταξύ των δύο φύλων σήμαινε ότι οι γυναίκες χρειάζονταν μερικές φορές διαφορετική μεταχείριση προκειμένου να επιδιώξουν τις ίδιες ευκαιρίες με τους άνδρες. Αυτό το κύμα επικεντρώθηκε στον αγώνα για την οικονομική ιδιότητα του πολίτη. Μετά από δεκαετίες αποκλεισμού και διακρίσεων, οι στρατηγικές θετικής δράσης βοήθησαν τις γυναίκες να εισέλθουν σε νέους τομείς της απασχόλησης, αν και ταυτόχρονα να συνδυάζουν την εργασία και τη μητρότητα.

Το τρίτο κύμα, που διήρκεσε από τα μέσα της δεκαετίας του 1980 έως τη νέα χιλιετία, αρχικά προκάλεσε σοκ στις λευκές φεμινίστριες της μεσαίας τάξης που πίστευαν ακράδαντα ότι προσπαθούσαν να κάνουν τον κόσμο καλύτερο για ΟΛΕΣ τις γυναίκες. Η Δεκαετία των Γυναικών του ΟΗΕ έδωσε το έναυσμα για πολλές διεθνείς διασκέψεις (Ναϊρόμπι, Πόλη του Μεξικού, Κάιρο, Πεκίνο), στις οποίες ασκήθηκε σφοδρή κριτική για το γεγονός ότι απέτυχαν να ενσωματώσουν στους στόχους και τις προσεγγίσεις τους μεγάλες διαφορές μεταξύ των γυναικών, όπως η φυλή, η τάξη, η θρησκεία και ο σεξουαλικός προσανατολισμός.

Το τρίτο κύμα, που διήρκεσε από τα μέσα της δεκαετίας του 1980 έως τη νέα χιλιετία, αρχικά προκάλεσε σοκ στις λευκές φεμινίστριες της μεσαίας τάξης που πίστευαν ακράδαντα ότι προσπαθούσαν να κάνουν τον κόσμο καλύτερο για ΟΛΕΣ τις γυναίκες.

Μια εκλεπτυσμένη κατανόηση της διατομικότητας

Αυτό το κύμα έφερε τον αγώνα για την κοινωνική ιθαγένεια, βασισμένο σε μια εκλεπτυσμένη κατανόηση της διατομικότητας. Η νομοθεσία κατά των διακρίσεων και τα προληπτικά προγράμματα κοινωνικής ένταξης αποτέλεσαν το στρατηγικό θεμέλιο αυτής της εποχής.

Η επιμονή ότι οι γυναίκες άξιζαν τα ίδια δικαιώματα αλλά συχνά χρειάζονταν ειδικές πολιτικές αποδείχθηκε μάλλον συγκεχυμένη για τους άνδρες, οδηγώντας στην εξοργισμένη απάντηση: «Λοιπόν, τι θέλετε να είστε, το ίδιο ή διαφορετικό; Αποφασίστε».

Οι φεμινίστριες υποστήριζαν ότι ενώ η διαφορετική μεταχείριση δύο ατόμων που είναι «ίδια» παράγει ανισότητα (π.χ. η πληρωμή των ανδρών περισσότερο από τις γυναίκες, όταν και οι δύο είναι κάτοχοι πτυχίου μηχανικού), είναι ταυτόχρονα αλήθεια ότι η ακριβώς ίδια μεταχείριση δύο «διαφορετικών» συνθηκών (π.χ. όταν η μία μηχανικός είναι έγκυος, ενώ η άλλη όχι) παράγει ομοίως ανισότητα.

Η καλύτερη στρατηγική σε αυτή την περίπτωση είναι η ενσωμάτωση της διάστασης του φύλου, η οποία επιβάλλει την ισόρροπη συμμετοχή γυναικών και ανδρών σε όλα τα στάδια της διαδικασίας λήψης αποφάσεων, ώστε να διασφαλίζεται ότι οι σχετικές «διαφορές» θα ενσωματωθούν στους ορισμούς των προβλημάτων, στον σχεδιασμό και στη διαμόρφωση της πολιτικής- επιπλέον, εφαρμόζει μια οπτική του φύλου στον προϋπολογισμό, στην εφαρμογή και στην παρακολούθηση της συμμόρφωσης.

Οι γυναίκες δεν θα εξασφαλίσουν τον ίσο χρόνο που απαιτείται για την «ισόρροπη συμμετοχή» στη δημόσια σφαίρα, μέχρις ότου οι άνδρες αναλάβουν το μερίδιο ευθύνης που τους αναλογεί στην ιδιωτική σφαίρα

Το προσωπικό είναι το πολιτικό για τις γυναίκες

Οι γυναίκες διείσδυσαν στην αγορά μισθωτής εργασίας, κατέκτησαν νέο επαγγελματικό λεξιλόγιο και απέκτησαν νέες ταυτότητες ως τραπεζίτες, στρατιώτες, γιατροί, πολιτικοί και αστροναύτες. Το τέταρτο κύμα του φεμινισμού πρέπει τώρα να επικεντρωθεί στην αλλαγή των ρόλων των ανδρών, την οποία ονομάζουμε ώθηση για την ολιστική ιδιότητα του πολίτη.

Η ισότιμη συμμετοχή στην πολιτική, οικονομική και κοινωνική ζωή δεν μπορεί να επιτευχθεί μεμονωμένα, και ούτε οι γυναίκες μπορούν να απολαμβάνουν την πλήρη ιδιότητα του πολίτη σε κάθε τομέα χωρίς να συνδέουν τη δημόσια και την ιδιωτική σφαίρα, σχεδόν κάθε ώρα της ημέρας.

Το προσωπικό είναι το πολιτικό για τις γυναίκες, αλλά για τους άνδρες, το πολιτικό πρέπει επίσης να γίνει προσωπικό. Οι γυναίκες δεν θα εξασφαλίσουν τον ίσο χρόνο που απαιτείται για την «ισόρροπη συμμετοχή» στη δημόσια σφαίρα, μέχρις ότου οι άνδρες αναλάβουν το μερίδιο ευθύνης που τους αναλογεί στην ιδιωτική σφαίρα. Η εξασφάλιση της άδειας πατρότητας για τους άνδρες είναι μόνο ένα μικρό πρώτο βήμα.

Η οριζόντια αρχή

Η νέα στρατηγική για την ισότητα των φύλων υποχρεώνει την Επιτροπή να συμπεριλάβει συστηματικά «την οπτική του φύλου σε όλα τα στάδια του σχεδιασμού πολιτικών σε όλους τους τομείς πολιτικής της ΕΕ, εσωτερικούς και εξωτερικούς, εφαρμόζοντας παράλληλα τη διατομεακότητα «ως οριζόντια αρχή»».

Η πρόεδρος της Επιτροπής Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν τήρησε την πρώτη της υπόσχεση προς το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, διαμορφώνοντας μια Επιτροπή που περιλαμβάνει σχεδόν ίσο αριθμό γυναικών και ανδρών (12 γυναίκες, 15 άνδρες: 44%).

Οι επιστολές αποστολής της παρότρυναν κάθε Επίτροπο να «αξιοποιήσει όλα τα ταλέντα της Ευρώπης» κατά τη συγκρότηση των προσωπικών του/της υπουργικών γραφείων, επιμένοντας ότι κάθε εκδήλωση που χρηματοδοτείται από την Επιτροπή «περιλαμβάνει ισόρροπα πάνελ με εκπροσώπους των δύο φύλων και ένα ευρύ φάσμα προοπτικών από όλη την Ευρώπη».

Εκτός από την απόδοση ευθυνών στους ισχυρούς άνδρες για τις πράξεις τους, οι φεμινίστριες του τέταρτου κύματος στρέφουν την προσοχή τους στα συστήματα που επιτρέπουν να συμβαίνουν τέτοιου είδους παραπτώματα

Το ελαφρώς ασαφές τέταρτο κύμα

Αν και το τέταρτο κύμα φεμινισμού είναι σχετικά δύσκολο να οριστεί -κάποιοι υποστηρίζουν ότι είναι απλώς η συνέχεια του τρίτου κύματος-, η εμφάνιση του Διαδικτύου έχει σίγουρα οδηγήσει σε ένα νέο είδος ακτιβισμού που τροφοδοτείται από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Το κίνημα #MeToo, που ξεκίνησε από την Tarana Burke το 2007, στις ΗΠΑ, απογειώθηκε το 2017 στον απόηχο των αποκαλύψεων για τη σεξουαλική κακοποίηση του σημαίνοντος παραγωγού ταινιών Χάρβι Γουάινστιν.

Εκτός από την απόδοση ευθυνών στους ισχυρούς άνδρες για τις πράξεις τους, οι φεμινίστριες του τέταρτου κύματος στρέφουν την προσοχή τους στα συστήματα που επιτρέπουν να συμβαίνουν τέτοιου είδους παραπτώματα. Όπως και οι προκάτοχοί τους στον φεμινιστικό αγώνα, συνεχίζουν επίσης να παλεύουν με την έννοια της διατομικότητας και με το πώς το κίνημα μπορεί να είναι περιεκτικό και αντιπροσωπευτικό ανεξάρτητα από τη σεξουαλικότητα, τη φυλή, την τάξη και το φύλο.

Καθώς εξερευνούμε το Τέταρτο Κύμα, γινόμαστε μάρτυρες ενός φεμινιστικού κινήματος που αγκαλιάζει την πολυπλοκότητα, την ποικιλομορφία και τη δύναμη των διασυνδεδεμένων φωνών

Ψηφιακός ακτιβισμός και ο ρόλος των μέσων κοινωνικής δικτύωσης

Πλατφόρμες όπως το Twitter, το Tumblr και αργότερα το Instagram, έγιναν ισχυρά εργαλεία για την οργάνωση και την ενίσχυση των φεμινιστικών φωνών. Το #MeToo, ένα κίνημα που ξεκίνησε στα μέσα της δεκαετίας του 2000 αλλά απέκτησε ευρεία προσοχή στη δεκαετία του 2010, αποτέλεσε παράδειγμα της ικανότητας των μέσων κοινωνικής δικτύωσης να ρίχνουν φως στην επικράτηση της σεξουαλικής παρενόχλησης και επίθεσης. Το hashtag έγινε viral, πυροδοτώντας μια παγκόσμια συζήτηση και τονίζοντας την πανταχού παρούσα των εν λόγω εμπειριών.

Ωστόσο, το ψηφιακό πεδίο έφερε και τις δικές του προκλήσεις, όπως τον κίνδυνο επιφανειακής εμπλοκής και την ενίσχυση του επιτελεστικού ακτιβισμού. Το Τέταρτο Κύμα πάλεψε με την πλοήγηση στη λεπτή γραμμή μεταξύ του ουσιαστικού διαδικτυακού διαλόγου και των πιθανών παγίδων της σηματοδότησης της αρετής.

Καθώς εξερευνούμε το Τέταρτο Κύμα, γινόμαστε μάρτυρες ενός φεμινιστικού κινήματος που αγκαλιάζει την πολυπλοκότητα, την ποικιλομορφία και τη δύναμη των διασυνδεδεμένων φωνών. Το ταξίδι μέσα από τα κύματα του φεμινισμού συνεχίζεται, με το Τρίτο Κύμα να λειτουργεί ως ένα κρίσιμο κεφάλαιο στη συνεχιζόμενη αφήγηση της προόδου και της εξέλιξης.

*Με στοιχεία από history.com και americangerman.institute