Σημάδια αγωνίας από Μαξίμου: Οι επιλογές και οι υπεκφυγές Μητσοτάκη – Χωρίς… πήχη αλλά με πίεση

Εκστρατεία συσπείρωσης όσων ψήφισαν τη ΝΔ στις κάλπες του 2023 εξελίσσεται στην άτυπη προεκλογική περίοδο από τον ίδιο τον Κυριάκο Μητσοτάκη με έμφαση μάλιστα στην παραδοσιακή γαλάζια βάση. Ενδεικτική η επίκληση (και) του συναισθήματος επ’ ευκαιρία της συμπλήρωσης 50 ετών από την ίδρυση της παράταξης, για την οποία επέστρεψε προσωρινά ο πυρσός στο επετειακό λογότυπο του κόμματος.

Αυτή η ενεργοποίηση αντανακλαστικών στους παραδοσιακούς νεοδημοκράτες, όπως φάνηκε στην προχθεσινή παρουσία του Μητσοτάκη με αμιγώς νεοδημοκρατικό λόγο στο Βελλίδειο, θα αποτυπωθεί ακόμα περισσότερο στο Ζάππειο, όπου θα πραγματοποιηθεί το κομματικό συνέδριο στις 5-7 Απριλίου.

Τελικός στόχος, να… σηκωθούν από τον καναπέ οι ψηφοφόροι στις 9 Ιουνίου, αλλά όχι για χαλαρή ψήφο, πόσω μάλλον για ένα μήνυμα δυσαρέσκειας.

«Διμέτωπος»

Τα πρώτα σημάδια αγωνίας είναι εμφανή. Ο πρωθυπουργός δείχνει ότι επιλέγει έναν «διμέτωπο» με… φουλ επίθεση και κριτική τόσο στα αριστερά της ΝΔ όσο και στο δεξιότερο φάσμα, δεδομένου ότι σε όλες τις τελευταίες παρεμβάσεις του έχει βάλει στο στόχαστρο τον Στέφανο Κασσελάκη, τον Νίκο Ανδρουλάκη και τον Κυριάκο Βελόπουλο.

Επιπλέον είναι σαφής η υπεκφυγή των γαλάζιων σε ό,τι αφορά τον προσδιορισμό, δημοσίως, του εκλογικού πήχη. «Το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα» λέει ο πρωθυπουργός. Ερωτηθείς ευθέως (Σκάι) αν το 33% των ευρωεκλογών του 2019 αποτελεί τον πήχη της ΝΔ, απάντησε ότι… δεν θα απαντήσει.

Το μόνο που σημείωσε με νόημα είναι ότι υπάρχει πάντα μια «απόσταση μεταξύ εθνικών εκλογών και ευρωεκλογών».

Συσχετισμοί

Είναι σαφές ότι το Μαξίμου δεν βάζει πήχη για έναν απλό λόγο: η αγωνία ότι μπορεί και να περάσει από κάτω. Δεν πάει άλλωστε πολύς καιρός από τα μηνύματα που έστειλαν οι πολίτες στην κυβερνώσα παράταξη στον β’ γύρο των αυτοδιοικητικών εκλογών.

Επίσης είναι ξεκάθαρο ότι μέσα από τον «διμέτωπο» η κυβέρνηση κάνει ό,τι μπορεί για να περιορίσει την εκλογική απήχηση των πολιτικών αντιπάλων της με το μήνυμα, όπως θέλει να το εκπέμπει, ότι δεν υπάρχει αξιόπιστη εναλλακτική διακυβέρνησης. Με λίγα λόγια, ξορκίζει τυχόν δυσάρεστες εκπλήξεις που θα μπορούσαν να δώσουν άλλη δυναμική στο πολιτικό σκηνικό, ακόμα κι αν δεν ανατρέπονταν θεαματικά οι σημερινοί συσχετισμοί.

Κουτσούμπας και Βελόπουλος

Δεν είναι τυχαίο που ο Μητσοτάκης προβάλλει τον κίνδυνο να «κλονιστούν οι έως τώρα κατακτήσεις». Επί της ουσίας επαναφέρει το διακύβευμα της πολιτικής σταθερότητας, ενόσω υψώνει τους τόνους προς όλους και σε κάθε ευκαιρία – προχθές στο κομματικό προσυνέδριο στη Θεσσαλονίκη, χθες στην τηλεοπτική συνέντευξή του και την περασμένη εβδομάδα στη Βουλή, όταν διαμήνυσε ακόμα και στο ΚΚΕ και τον Δημήτρη Κουτσούμπα ότι δεν θα παραμείνουν «στο απυρόβλητο ως δήθεν δύναμη εκσυγχρονισμού η οποία είναι υπεράνω κριτικής».

Καθ’ οδόν προς την ευρωκάλπη σκληραίνουν ταυτόχρονα οι ευθείες αναφορές του για την Ελληνική Λύση και τον Κυριάκο Βελόπουλο. «Κάποιοι προσπαθούν να χτίσουν καριέρες πάνω στα Τέμπη», είπε μία μέρα αφότου χρέωσε δήθεν πατριωτισμό σε «κομματίδια» που βλέπουν «ως μεγεθυντικό φακό για το ανάστημά τους» τις ευρωεκλογές.

Δεν αποτελεί άλλωστε μεγάλο μυστικό ο φόβος των γαλάζιων που βλέπουν διευρυμένη απήχηση της δεξιάς της ΝΔ σε συγκεκριμένες περιοχές. Από τη Λάρισα και πάνω, σε περιοχές του Βορρά όπως στη Δυτική Μακεδονία αλλά όχι μόνο, ειδικά το κόμμα Βελόπουλου καθώς και η Νίκη του Δημήτρη Νατσιού καταγράφουν σημαντικά ποσοστά.

Ακρίβεια, Τέμπη, «αστακοκάραβα»

Ο Μητσοτάκης βγαίνει ο ίδιος μπροστά στην αντεπίθεση, αφενός δείχνοντας σε μια αντιπαράθεση ενόψει κάλπης «με φόντο ευρωπαϊκό, αλλά περιεχόμενο εθνικό», αφετέρου αντιπαραβάλλοντας την «πολιτική και ιδεολογική γύμνια» των αντιπάλων του με την «προσπάθεια» της κυβέρνησης για λύσεις στα προβλήματα και ειδικότερα προβάλλοντας τις πολιτικές της ΝΔ σε θέματα άμυνας και φύλαξης συνόρων, μισθών κ.λπ.

Όσο κι αν Μαξίμου και Πειραιώς επιμένουν να ασκούν πιέσεις στον ΣΥΡΙΖΑ και τον Κασσελάκη για τα «αστακοκάραβα» και τις εταιρίες του αρχηγού του αξιωματικής αντιπολίτευσης, δεν αποσυμπιέζεται η ίδια από την κοινωνική πίεση. Είναι εκεί, όπως είναι και τα αδιάλειπτα «πυρά», και του Κασσελάκη και του Ανδρουλάκη, για όλα όσα δυσκολεύουν και τελικά δείχνουν δημοσκοπικά ότι φθείρουν την κυβέρνηση: από τους χειρισμούς της στο νούμερο ένα πρόβλημα της ακρίβειας μέχρι τους χειρισμούς της στη διερεύνηση της αλήθειας για τα Τέμπη.