Μία εισαγγελική πρόταση για την αθώωση του καταγγελλόμενου από το 12χρονο θύμα του ως βιαστή και μαστρωπού, στη γνωστή υπόθεση στα Σεπόλια που συντάραξε όλη τη χώρα, στάθηκε αρκετή για να ξεσπάσει ένα νέο κύμα διαμαρτυρίας απέναντι στη Δικαιοσύνη, αλλά και απέναντι σε κάθε αδικία που βιώνουν οι πολίτες τα τελευταία χρόνια, οι οποίοι αποδίδουν στη σημερινή κυβέρνηση μεγάλο μερίδιο ευθύνης.

Θα πει κανείς – και λογικά – πώς εμπλέκεται μία κυβέρνηση με τις αποφάσεις ενός εισαγγελικού λειτουργού και, μάλιστα, σε μία δίκη που είναι σε εξέλιξη;

Μια κοινωνία που νιώθει να βάλλεται από παντού

Η απάντηση, όμως, είναι εξίσου λογική. Η δυσώδης υπόθεση στα Σεπόλια και η «απόπειρα κουκουλώματος» που διακρίνουν οι πολίτες ήρθε να προστεθεί σε μία σειρά γεγονότων εξίσου αποκρουστικών στα μάτια της κοινωνίας. Παρεμπιπτόντως, πρόκειται για την ίδια κοινωνία που άκουσε τόσα πολλά για τις «υψηλές διασυνδέσεις» του Ηλία Μίχου, που της είναι αδύνατο να τα ξεχάσει…

Θυμάται για παράδειγμα και την αποφυλάκιση του καταδικασμένου για βιασμό δύο ανηλίκων, Δημήτρη Λιγνάδη, μέχρι να εκδικαστεί η έφεση – και πάλι με απόφαση δικαστηρίου, ωστόσο, και τότε με καταγγελίες για «πολιτικές διασυνδέσεις» του πρώην καλλιτεχνικού διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου.

Τα Τέμπη, μία αυτοκτονία και… κάμποσα σκάνδαλα

Εν ολίγοις, μαζεύονται πολλά, οι πολίτες δείχνουν έτοιμοι να εκραγούν και, μάλιστα, λίγους μήνες πριν τις ευρωεκλογές – κάτι που δεν συμφέρει την κυβέρνηση, ούτε και την αντιπολίτευση, παρότι πιθανότατα πιστεύουν πως όλα ξεχνιούνται.

Και να θέλουν να ξεχάσουν οι πολίτες, πάντως, δεν τους αφήνουν οι 57 νεκροί στα Τέμπη, το «μπάζωμα» στον τόπο της τραγωδίας, η παραίνεση ανώτατου εισαγγελικού λειτουργού σε μητέρα θύματος να απευθυνθεί στα… Θεία, άλλη μία εξεταστική επιτροπή – «φιάσκο» και, κυρίως, η «βόμβα» της επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας, η οποία δήλωσε πως «μας μπλοκάρουν από το να βρούμε την αλήθεια. Μας μπλοκάρουν από το να εφαρμόσουμε δικαιοσύνη. Γιατί αν σου απαγορεύουν να κάνεις έρευνα, δεν μπορείς να αποκαλύψεις την αλήθεια».

Την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση επιμένει στο «ανθρώπινο λάθος» του σταθμάρχη, ενώ η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία υποστηρίζει σθεναρά πως αν η «περίφημη» σύμβαση 717 για την τηλεδιοίκηση είχε ολοκληρωθεί, τότε το πολύνεκρο δυστύχημα δεν θα συνέβαινε.

Δεν είναι, όμως, μόνο τα Τέμπη, αλλά μια κοινωνία που νιώθει να βάλλεται από παντού.

Η αυτοκτονία του καρκινοπαθούς στην Κρήτη, μία υπόθεση που αγγίζει σχεδόν κάθε οικογένεια, που έχει χάσει μέλος της, φίλους, γνωστούς – από την ασθένεια, ωστόσο, όχι από αυτοχειρία επειδή άργησε το φάρμακο – φέρνει ξανά στην επιφάνεια την κακή κατάσταση του Εθνικού Συστήματος Υγείας, με τα ράντσα που ζουν και βασιλεύουν, τις ελλείψεις γιατρών και νοσηλευτών και τα χειρουργεία που καθυστερούν, την ώρα που η κυβέρνηση με μπροστάρη τον Άδωνι Γεωργιάδη επιχαίρει για τα επί πληρωμή απογευματινά χειρουργεία, υποστηρίζοντας ότι έτσι θα λύσει τις πολύχρονες αναμονές για τους ασθενείς.

Δεν φέρνει μόνο η φτώχεια γκρίνια, φέρνει και η αδικία

Παράλληλα, οι πολίτες δυσκολεύονται να πιστέψουν σε μία αμερόληπτη και πραγματικά ανεξάρτηση Δικαιοσύνη, την ώρα που το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, για πρώτη φορά μετά τη χούντα, εκδίδει ένα καταδικαστικό ψήφισμα για την ποιότητα του κράτους δικαίου στην Ελλάδα.

Ένα ψήφισμα που αφορά ξεκάθαρα στην κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, η οποία, ούτε λίγο – ούτε πολύ, απαντά πως «με χτυπούν, γιατί με ζηλεύουν»…

Όσο για τις υποκλοπές, ούτε κουβέντα, την ώρα που το ψήφισμα – «χαστούκι» 330 ευρωβουλευτών, μεταξύ των οποίων και επτά από το Ευρωπαϊκό Λαϊκοό Κόμμα (ΕΛΚ), την ευρωπαϊκή πολιτική οικογένεια της ΝΔ δηλαδή, αναφέρεται ξεκάθαρα στους κυβερνητικούς χειρισμούς, αφού καταγγέλλει ότι οι δημοσιογράφοι δέχονται σωματικές απειλές και λεκτικές επιθέσεις (από υψηλόβαθμους πολιτικούς), παραβιάσεις του απορρήτου τους με λογισμικό υποκλοπής και καταχρηστικές μηνύσεις, συμπεριλαμβανομένου του περιβάλλοντος του πρωθυπουργού, μια σαφής αναφορά στον Γρηγόρη Δημητριάδη.

Η διασύνδεση κράτους – Δικαιοσύνης, στα μάτια των πολιτών, είναι προφανής σε πολλά θέματα, παρά τις κυβερνητικές διαβεβαιώσεις ότι η Πολιτεία δεν παρεμβαίνει στο έργο της. Γι’ αυτό, άλλωστε, μία εισαγγελική πρόταση στάθηκε αρκετή για να εξαπολύσουν ομαδικά «πυρά», για μία ακόμη φορά, και στους δύο θεσμούς.

Μία κοινωνία, που ταλανίζεται από την ακρίβεια και την κερδοσκοπία της αγοράς, που αντιμετωπίζει τις ακριβότερες υπηρεσίας υγείας στην Ευρώπη, που βλέπει να σκοτώνουν τα παιδιά της με όλους τους τρόπους και δεν βρίσκει τη δικαιοσύνη που αξιώνει και της αξίζει, είναι αναμενόμενο να αντιδράσει, ακόμα και να εξεγερθεί, απαντώντας έτσι σε όσους αφελώς απορούν γιατί θυμώνει με το κράτος για την πρόταση μιας εισαγγελέα.

Headlines