γράφει ο Παναγιώτης Καρύδης*

Το 1995 σημειώθηκε στο Kobe της Ιαπωνίας σεισμός μεγέθους 7.0 Richter με 6.500 νεκρούς και πάνω από 400.000 κτίρια κατεστραμμένα ή μη επισκευάσιμα. Τις αμέσως επόμενες ημέρες, επισκεφθήκαμε την πληγείσα περιοχή, όπου ακόμη κάπνιζαν τα αποκαΐδια της μεγάλης πυρκαγιάς που είχε ξεσπάσει από τον σεισμό, το λιμάνι είχε καταστραφεί, όπως και οι γέφυρες, οι δρόμοι και υποδομές. Επισκέφθηκα την ίδια περιοχή έπειτα από ένα εξάμηνο και η ζωή είχε ανακάμψει στον κανονικό ρυθμό – η εικόνα ήταν ως εάν δεν είχε γίνει αυτή η φοβερή καταστροφή. Με το μάτι του ειδικού, μπορούσε κανείς εύκολα να διακρίνει την αναβάθμιση του δομημένου περιβάλλοντος, τόσο από αισθητικής, όσο και από πλευράς ασφάλειας, καθημερινής άνεσης, κυκλοφορίας κ.λπ. Πράγματι, οι Ιάπωνες δεν άφησαν να πάει χαμένη η ευκαιρία για βελτίωση και ανανέωση που παρείχε η καταστροφή.

Σε σύγκριση και σε πλήρη αντίθεση με αυτά, τι άραγε θα μπορούσε να πει κανείς για το Αρκαλοχώρι, και την αποκατάσταση των βλαβών που δημιούργησε ο σεισμός των 6.0 Richter τον Σεπτέμβρη του 2021; Από τότε έχουν περάσει πέντε εξάμηνα (και όχι το ένα του Kobe), και από ό,τι πληροφορούμαι, πληγέντες κάτοικοι αναγκάζονται να διαμένουν και να χρησιμοποιούν κτίρια χαρακτηρισμένα κίτρινα. Ως είναι γνωστόν, τα κίτρινα κτίρια δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν προτού επισκευαστούν δεόντως, διότι αλλιώτικα είναι επικίνδυνα. Και προσθέτω, ότι δεν είναι μόνον επικίνδυνα για τους χρήστες αυτών των κτιρίων, αλλά και για τους αμέριμνους περαστικούς και τουρίστες που κατακλύζουν το παλαιό εμπορικό κέντρο του χωριού.

Την περιοχή είχα επισκεφθεί αρκετές φορές μετά τον σεισμό, και όπως  διαπίστωσα και ανακοίνωσα, στα εν λόγω κτίρια, ιδιαίτερα στο παλαιό εμπορικό – τουριστικό – κέντρο, έχουν γίνει προσθήκες ενός ή ακόμη και δύο ορόφων επάνω σε σαθρά ισόγεια, στα οποία, επιπλέον, έχουν πραγματοποιηθεί καθαιρέσεις φερουσών τοιχοποιιών για δημιουργία μεγάλων χώρων για πάσης φύσεως μαγαζιά, βιτρίνες κ.τ.τ. Αυτές καθαυτές, οι εν λόγω επεμβάσεις αποτελούν μια πρόσθετη και σημαντική σεισμική τρωτότητα, πέραν αυτής – της άμεσα ορατής – που δημιούργησε ο σεισμός.

Ιδού λοιπόν η ευκαιρία που μας παρουσιάζεται ακόμη και ύστερα από δυόμισι χρόνια στο Αρκαλοχώρι, να μιμηθούμε, έστω και κατ’ ελάχιστον, την πρακτική της Ιαπωνίας έπειτα από σεισμούς, για αύξηση της δομικής ασφάλειας των κτιρίων και υποδομών, για καλύτερη αισθητική του δομημένου περιβάλλοντος, άνεση και ασφάλεια της καθημερινής ζωής. Ετσι οι ερχόμενες γενιές στο Αρκαλοχώρι δεν θα κληρονομήσουν ερείπια, αλλά ένα ελκυστικό περιβάλλον για να ζήσουν και μεγαλουργήσουν με ασφάλεια. Εκπέμπεται λοιπόν ένα ηχηρό SOS για να σωθεί το Αρκαλοχώρι και να μην το αφήσουμε να ερημώσει, όπως δυστυχώς συμβαίνει σε τόσες άλλες πανέμορφες περιοχές της πατρίδας μας.

*Ο Παναγιώτης Καρύδης είναι πολιτικός μηχανικός, καθηγητής Αντισεισμικών Κατασκευών

Premium έκδοση «ΤΑ ΝΕΑ»

Headlines