Προφανώς και δεν συμβαίνει συχνά. Είναι φορές όμως που όντως η φαντασία δεν φτάνει για να περιγράψει τη πραγματικότητα. Και απόψε στα σύνορα της Σερβίας με την Ουγγαρία, στην πινέζα με το όνομα Μπάτσκα Τοπόλα, ο Ολυμπιακός δεν συναντήθηκε απλά με αυτό το μοναδικό φαινόμενο. Το προκάλεσε με τρόπο που δεν κατάφερε ποτέ στην ευρωπαϊκή ιστορία του.

Η νύχτα που γκρέμισε τη Μακάμπι Τελ Αβίβ. Τις πιθανότητες. Και τελικά εκείνη την παράξενη κατάρα που τον καταδίωκε εδώ και 25 ολόκληρα χρόνια. Πόσες και πόσες φορές δεν χτύπησε την πόρτα των προημιτελικών μιας ευρωπαϊκής διοργάνωσης από εκείνο το αντάμωμα με τη Γιουβέντους το 1999; Με καλές αγωνιστικές version, σπουδαίους ποδοσφαιριστές, εξαιρετικούς προπονητές και καλές πιθανότητες. Ποιος να του το έλεγε πως αυτή η πόρτα θα άνοιγε στη ρεβάνς μιας παρτίδας 1-4 από εκείνες που δεν σου κάνουν καρδιά ούτε να ανοίξεις την… τηλεόραση.

Οι Ισραηλινοί μια εβδομάδα πριν στο Φάληρο, ήταν μια σκάλα παραπάνω σε όλα. Στις προσωπικές μονομαχίες, τη δύναμη, την ηρεμία. Έδινε την εντύπωση η ομάδα του Ρόμπι Κιν ότι βολεμένη στο κοστούμι του «αουτσάιντερ» έδωσε στον Ολυμπιακό ένα μάθημα από εκείνα που τα φυσάς μα δεν κρυώνουν. Που ήταν απόψε αυτή η ομάδα; Παγιδευμένη στην τρέλα ενός γκρουπ που πίστεψαν σε κάτι, από εκείνα που η λογική απαγορεύει. Να γίνουν η πρώτη ομάδα στα κύπελλα Ευρώπης που θα προκριθούν σε νοκ άουτ έχοντας ηττηθεί με τρία γκολ διαφορά στην έδρα τους!

«Τελικά είμαστε ικανοί για το καλύτερο και το χειρότερο» το φιλοσόφησε ο Ντανιέλ Ποντένσε.

Ο Superman που έβαλε τον Ολυμπιακό στην πλάτη του και τον οδήγησε στο απόλυτο ημίχρονο: Γκολ στο 10΄, ασίστ πάρε-βάλε στον Κώστα Φορτούνη (36΄) και άλλη μια ξεγυρισμένη στον Αγιούμπ Ελ Κααμπί (45’+3΄). Όσα χρειάζονταν οι Ερυθρόλευκοι για να κοιτάξουν το θαύμα στα μάτια, τα έβγαλε ο Πορτογάλος από το τσεπάκι του και τα μοίρασε σαν τσιχλόφουσκες.

Ήταν στα μισά του δρόμου οι τελικές 11-1 για την ομάδα του Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ. Ήταν ο Ολυμπιακός όχι μια σκάλα, αλλά μια… πολυκατοικία πιο ψηλά από την αντίπαλο του που σοκαρισμένη απλά δεν μπορούσε να τον ακολουθήσει. Και αν δεν τις προέκυπτε το πέναλτι-δώρο στο ξεκίνημα του δεύτερου μέρους δεν θα έφτανε ποτέ ως την παράταση. Δεν θα έβρισκε τη δύναμη να σκεφτεί την αντίδραση. Η νύχτα όμως έμελλε να είναι για εκείνη σκληρή και δίκαιη για τα ποδόσφαιρο. Όταν γυρίζεις από την κόλαση του 1-4, δεν θα έπρεπε να επιτρέπεται να αποκλειστείς.

Αφού λοιπόν πρώτα ο Αγιούμπ Ελ Κααμπί έβαλε κάτι που μόνο ο Νίκος Αναστόπουλος και ο Αλέκος Αλεξανδρής είχαν στην ποδοσφαιρική παλέτα τους, και προέκυψε αυτή η ισορροπία 1-4 ήρθε η ώρα του προπονητή. Του Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ που πόσα άκουσε άραγε την Κυριακή το βράδυ για την επιλογή του να παίξει με δύο φορ κόντρα στον Παναθηναϊκό. Απόψε στο 83΄βλέποντας τον Αντρέ Όρτα δίχως ανάσες, το ξανάκανε. Έξω ο χαφ, μέσα ο Στέφαν Γιόβετιτς. Γιατί αν οι ποδοσφαιριστές το πίστευαν μια, το πίστευε και εκείνος άλλη μια. Κάτι σε… ρέστα, για να μην χρειαστεί παράταση.

Το έχασε ο Μαυροβούνιος στις καθυστερήσεις. Το έβαλε όμως στο τρίτο λεπτό της έξτρα διαδικασίας. Δικαίωση. Και αφού τα πράγματα έφτασαν ως εδώ; Από ένα τέτοιο πάρτι δεν ήταν δυνατόν να λείψουν και τα άλλα ιστορικά στελέχη. Ο Γιώργος Μασούρας και ο Γιουσέφ Ελ Αραμπί, δημιουργός και σκόρερ του τελικού 1-6. Ένα ματς για να το διηγηθείς κάποτε στα εγγόνια σου.

Headlines