«Διευκόλυνση του ανηλίκου να εκδίδεται» και όχι μαστροπεία. «Διακεκριμένη κατάχρηση ανηλίκου κάτω των 14 ετών» και όχι βιασμός.

Επιχείρημα η συναίνεση.

Θα υιοθετήσω το ερώτημα της Ντόρας Μπακογιάννη. Αλήθεια 12 χρονών συναίνεσε;

Και τι σημαίνει «συναίνεσε», τελικά;

Τι προηγούμενο δημιουργεί αυτό το «συναίνεσε»;

Σε τι θα μας φέρει μπροστά αυτό το «συναίνεσε»;

Πόσοι θα επικαλεστούν στο μέλλον αυτό το «συναίνεσε»;

Μία γυναίκα υποστηρίζει ότι ένα κορίτσι 12 χρονών όχι να βιάζεται, αλλά να γίνεται «διακεκριμένη κατάχρηση ανηλίκου κάτω των 14 ετών».

Γιατί «συναίνεσε».

Πόσο μεγάλη απειλή για το μέλλον είναι αυτό το «συναίνεσε»;

Πόσο μεγάλη ήττα για την Δικαιοσύνη;

Πόσο μεγάλη υποκρισία για το Νομοθέτη;

Πόσο μεγάλη προδοσία για τις γυναίκες, είναι μία γυναίκα να κοιτάζει ένα παιδί 12 χρονών και να θεωρεί ότι «συναίνεσε».

Αγόρι ή κορίτσι, ένα παιδί 12 χρονών δεν συναινεί.

Ένα παιδί 12 χρονών βιάζεται.

Ένα παιδί 12 χρονών χειραγωγείται.

Ένα παιδί 12 χρονών απειλείται.

Ένα παιδί 12 χρονών υποχρεώνεται.

Ένα παιδί 12 χρονών φοβάται.

Ένα παιδί 12 χρονών αναζητά προστασία.

Δεν είναι ανάγκη να έχεις παιδιά για να δεις πώς μοιάζει ένα παιδί 12 χρονών. Ούτε καν κορίτσι ακόμα, παιδί.

Αν δεν θυμάσαι, απλά άνοιξε το άλμπουμ με τις φωτογραφίες της εποχής.

Όχι για να δεις τα ρούχα ή την σωματική διάπλαση.

Δες τα μάτια σου.

Θυμήσου αν σε οποιαδήποτε από αυτές τις φωτογραφίες η μάνα σου δεν ήξερε πού είσαι.

Θυμήσου αν σε οποιαδήποτε από αυτές δεν υπήρχε στο περιβάλλον, ένας δάσκαλος, ένας γονιός, μία γιαγιά, ένας ενήλικας.

Ένας ενήλικας να σε προσέχει.

Όχι ένας ενήλικας να περιμένει να «συναινέσεις».

Όταν ένα παιδί να «προσαρμόζεται» στη βία, σωματική ή ψυχολογική και δεν αντιδρά  προκειμένου να επιβιώσει δεν είναι «συναίνεση».

Υποχρέωση ενός παιδιού δεν είναι να αποφασίζει αν «συναινεί».

Δικαίωμα ενός παιδιού είναι να προστατεύεται από τέτοιες «συναινέσεις».

Headlines