Ο Γιάννης Στάνκογλου είναι ο Ιπποκράτης Πανόπουλος στο σήριαλ Ναυάγιο

«Προχθές μου στείλανε ένα μήνυμα που μου γράφει “λατρεύουμε να σε μισούμε”» λέει ο Γιάννης Στάνκογλου μιλώντας για τον ρόλο του Ιπποκράτη Πανόπουλου στο σήριαλ Ναυάγιο του MEGA, ο οποίος προκαλεί αντιφατικά συναισθήματα ακροβατώντας ανάμεσα στο σωστό και το λάθος, τη γοητεία και την απόρριψη.

«Σε μια καθημερινή σειρά πρέπει να είσαι πολύ alert για να μείνεις μέσα στα στεγανά του ρόλου σου και να μην “κλέψεις”» εξηγεί ο ηθοποιός, ο οποίος νιώθει την τηλεόραση σαν το σπίτι του μιας και τα τελευταία πέντε-έξι χρόνια δεν έχει φύγει από τις οθόνες μας, ενώ μιλάει για τον μεγάλο του έρωτα, τον κινηματογράφο, και το μεγάλο σχολείο, το θέατρο.

Η κουβέντα περνάει από τα παιδικά του χρόνια στον Περισσό και τα παιχνίδια στις αλάνες στη σημερινή εποχή και την πρόσφατη τρανσφοβική επίθεση στη Θεσσαλονίκη. «Πιστεύω ότι δεν είναι μόνο αυτό τα πιτσιρίκια, δεν είναι μόνο αγριεμένα. Υπάρχει και η άλλη πλευρά. Τα πιτσιρίκια, που είναι πολύ πιο ελεύθερα από αυτούς που γιουχάρουν» θα πει ο Γιάννης Στάνκογλου πριν σχολιάσει τον ρόλο των ΜΜΕ στη μεταφορά των ειδήσεων, των social media, τις ανθρώπινες συμπεριφορές που τον απωθούν και το χειμερινό κολύμπι που τον φτιάχνει.

«Με τον πατέρα μου τι σχέση είχα; Δεν θέλω να μιλάω για αυτά» – Ιπποκράτης Πανόπουλος

Ο Γιάννης Στάνκογλου ως Ιπποκράτης Πανόπουλος με τη δημοσιογράφο του in, Έφη Αλεβίζου.

Ιπποκράτης Πανόπουλος  – Για τις σκοτεινές του πράξεις

Σκοτεινή μου πράξη, τι εννοείτε; Τι ξέρετε εσείς για μένα; Εικάζετε;  Λάθος κάνετε. Δεν πρέπει να εικάζετε. Δεν έχω κάνει σκοτεινά πράγματα.

Ιπποκράτης Πανόπουλος – Για το τι τον τράβηξε στην Ειρήνη

Την Ειρήνη την έσωσα από το ναυάγιο όχι γιατί την είδα. Θα έσωσα οποιοδήποτε σε εκείνο το ναυάγιο. Απλώς έτυχε ένας από τους ναυαγούς να είναι η Ειρήνη, που όταν την κοίταξα στα μάτια και όταν την επανέφερα στη ζωή είδα ένα φως. Μια λάμψη μες στα μάτια της που εμένα μου αρέσει πολύ. Το αναζητάω το φως, ναι. Γιατί μου έχει λείψει ίσως από τη μητέρα μου.

Ιπποκράτης Πανόπουλος – Για τη σχέση του με τον πατέρα του

Με τον πατέρα μου τι σχέση είχα; Δεν θέλω να μιλάω για αυτά.

Ιπποκράτης Πανόπουλος – Για τη σχέση του με τον πατέρα της Ειρήνης, τον Τρύφωνα

Με τον πατέρα της Ειρήνης τον Τρύφωνα είχα αρκετά καλή σχέση θα έλεγα. Με συμπάθησε νομίζω από την πρώτη στιγμή και εγώ τον συμπάθησα. Kαι συζητάγαμε μαζί. Πολύ.

«Πώς το ξέρετε εσείς ότι έβαλα τη Μαριάννα να πάρει το παιδί από την Ειρήνη; Νομίζω ότι έχω τη τηλέφωνό της εδώ. Μαριάννα Γκολφοπούλου. Γιατί την έβαλα; Δεν θα σας απαντήσω» – Ιπποκράτης Πανόπουλος

«Πολύ συχνά πρέπει να λαμβάνω τις αποφάσεις εγώ για τους άλλους. Γιατί οι άλλοι δεν το έχουν μάθει αυτό» – Ιπποκράτης Πανόπουλος

Ιπποκράτης Πανόπουλος – Για την κίνησή του να βάλει τη Μαριάννα να πάρει το παιδί της Ειρήνης

Πώς το ξέρετε εσείς ότι έβαλα τη Μαριάννα να πάρει το παιδί από την Ειρήνη; Νομίζω ότι έχω τη τηλέφωνό της εδώ. Μαριάννα Γκολφοπούλου. Γιατί την έβαλα; Δεν θα σας απαντήσω.

Ιπποκράτης Πανόπουλος – Για την επιθυμία του να ελέγχει τις ζωές των γύρω του

Έχω μάθει στη ζωή μου να είμαι όσο γίνεται… όχι αυστηρός αλλά να έχω μέτρο και να ακολουθώ ένα πλάνο και ένα στόχο. Και πολύ συχνά πρέπει να λαμβάνω τις αποφάσεις εγώ για τους άλλους. Γιατί οι άλλοι δεν το έχουν μάθει αυτό.

Ιπποκράτης Πανόπουλος – Για την κρυφή συνάντηση της Ειρήνης με τον Πέτρο

Δεν μ’ άρεσε καθόλου που η Ειρήνη συναντήθηκε κρυφά με τον Πέτρο. Δεν μ’ άρεσε γιατί δεν μου το είπε. Αν μου το έλεγε δεν ξέρω πώς θα αντιδρούσα. Αλλά το ότι δεν μου το είπε είναι το χειρότερο για μένα. Ένας από τους λόγους είναι αυτός που είπα στον Στελή να πάρει την Ειρήνη μαζί του στην Κρήτη. Ο άλλος είναι γιατί το έχει ανάγκη νομίζω η Ειρήνη να βρεθεί κάπου αλλού. Γιατί τελευταία σκέφτεται διάφορα πράγματα που δεν βοηθάνε ούτε εμάς, ούτε τη σχέση μας, ούτε εμένα, ούτε την ίδια.

Ιπποκράτης Πανόπουλος – Για το αν έχει πάρει αγάπη

Νομίζω ότι έχω δώσει πιο πολύ αγάπη από ό,τι έχω πάρει στη ζωή μου.

«Είμαι από τους τυχερούς ηθοποιούς που είμαι σε δουλειές που είτε έχουν εμπορική επιτυχία είτε καλλιτεχνική. Για μένα δεν έχει διαφορά, είναι καλοδεχούμενα και τα δύο» – Γιάννης Στάνκογλου

«Στην τηλεόραση μπορείς πολύ πιο εύκολα να πάρεις το χρόνο σου και με το που πει cut ο σκηνοθέτης να τελειώσει και να είσαι ο Γιάννης Στάνκογλου αυτόματα».

Γιάννης Στάνκογλου – Για τον σκιώδη ρόλο του Ιπποκράτη Πανόπουλου

Τον ρόλο του Ιπποκράτη Πανόπουλου τον προσεγγίζω όπως τους περισσότερους ρόλους. Είτε στο θέατρο, είτε στον κινηματογράφο, είτε στην τηλεόραση. Υπάρχει μια δουλειά από κάτω, η οποία είναι και θεωρητική, δεν είναι μόνο πρακτική. Σε αυτό που βλέπει ο κόσμος συνήθως, στην τηλεόραση, στον κινηματογράφο ή στο θέατρο υπάρχει δουλειά από κάτω, ψάξιμο… πώς μπορείς να ανακαλύψεις στοιχεία του ρόλου και την ίδια στιγμή να τα κουβαλήσεις ούτως ώστε να ταυτιστεί ή να μισήσει ο θεατής τον χαρακτήρα αυτόν.

Προχθές μου στείλανε ένα μήνυμα που μου γράφει «λατρεύουμε να σε μισούμε». Αυτό για μένα είναι πάρα πολύ ωραίο όταν συμβαίνει. Ειδικά με αυτούς τους δύσκολους ρόλους, που δεν είναι μόνο ότι σε μισούνε. Βλέπουν και τη δουλειά από κάτω και αυτό είναι πολύ όμορφο.

Γιάννης Στάνκογλου – Για την ταύτισή του με όλους τους ρόλους του

Ναι, ταυτίζομαι με όλους τους χαρακτήρες, ακόμα και τους πιο ποταπούς, αλλά μένει μέχρι εκεί. Ταυτίζομαι γιατί, όπως σου είπα πριν, κάνω μια δουλειά η οποία είναι αρκετά θεωρητική. Γράφω πράγματα για τον χαρακτήρα, σκέφτομαι πράγματα για τον χαρακτήρα, φαντασιώνομαι πράγματα για τον χαρακτήρα.

Στην τηλεόραση, ίσως, επειδή είναι και καθημερινή η τριβή, δεν μπορείς να είσαι τόσο πολύ ταυτισμένος. Στο θέατρο, επειδή είναι πολύ πιο άμεση η επαφή με το κοινό -με τους χαρακτήρες που έχω υποδειχθεί μέχρι τώρα-, είναι λίγο διαφορετικό. Στην τηλεόραση μπορείς πολύ πιο εύκολα να πάρεις το χρόνο σου και με το που πει cut ο σκηνοθέτης να τελειώσει και να είσαι ο Γιάννης Στάνκογλου αυτόματα.

Γιάννης Στάνκογλου – Για το off που είχε κάνει από την τηλεόραση

Μετά τον Νησί, ναι, δεν είχα κάνει για 10-11 χρόνια τηλεόραση καθόλου. Εδώ και πέντε χρόνια, δηλαδή, μετά τις Άγριες Μέλισσες άρχισα να κάνω τηλεόραση, κάθε χρόνο. Την αγαπάω την τηλεόραση και ειδικά όταν μου δίνεται τη δυνατότητα να κάνω πράγματα που μου αρέσουν και πράγματα που βλέπω ότι και στον κόσμο αρέσουν. Είμαι από τους τυχερούς ηθοποιούς που είμαι σε δουλειές που είτε έχουν εμπορική επιτυχία είτε καλλιτεχνική. Για μένα δεν έχει διαφορά, είναι καλοδεχούμενα και τα δύο, πόσο μάλλον όταν είναι και τα δύο μαζί… Οπότε, ναι, μ’ αρέσει η τηλεόραση σαν μέσο.

«Οι πρώτες εικόνες από τον Περισσό;  Πολλά παιχνίδια έξω, πολλή ελευθερία, πολύ χώμα, πολύ αλάνα, πολύ ποδόσφαιρο, πολύ κρυφτό, πολλά αυτοσχέδια παιχνίδια. Εφτάπετρο, ναι…»

«Το μάτι πάνω στα παιδιά το έχω ακόμα με κάποιον τρόπο, αλλά χωρίς, πιστεύω, να τα φυλακίζω».

Γιάννης Στάνκογλου – Για τη διαφορά κινηματογράφου τηλεόρασης

Μ’ αρέσει η τηλεόραση γιατί καταρχάς μου δίνει τη δυνατότητα να κάνω αυτή τη δουλειά με αυτόν τον τρόπο, γιατί η αλήθεια είναι ότι την κάνω έτσι όπως θα έκανα και κινηματογράφο. Απλά στον κινηματογράφο έχεις λίγο περισσότερο χρόνο μερικές φορές και για να δουλέψεις τον χαρακτήρα σου πριν, αλλά και κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων.

Ενώ σε μια καθημερινή σειρά πρέπει να είσαι πολύ alert για να μείνεις μέσα στα στεγανά του ρόλου σου και να μην κλέψεις. Αυτό είναι κάτι που κατακτιέται, ναι. Είναι μια τεχνική, είναι εμπειρία, είναι διάφορα πράγματα. Παρόλα αυτά όμως σε τέτοιους ρυθμούς χρειάζεται να έχεις δουλέψει από πριν πολύ για να μην σε πετάξει έξω και ο χαρακτήρας, αλλά και το ίδιο το σενάριο μερικές φορές.

Γιάννης Στάνκογλου – Για την πρώτη λέξη που έρχεται σαν συνειρμός μετά το θέατρο, την τηλεόραση, τον κινηματογράφο

Η πρώτη λέξη που έρχεται στο μυαλό δίπλα στη λέξη θέατρο, τηλεόραση, κινηματογράφος… Για μένα τουλάχιστον είναι αυτή η τέχνη της υποκριτικής. Έχω πάρα πολύ μεγάλη σχέση και με τα τρία. Εντάξει, το θέατρο το λατρεύω, είναι το σπίτι μου. Είναι εκεί που έχω μάθει πράγματα και ακόμα μαθαίνω.

Κινηματογράφος είναι έρωτας μεγάλος. Θέλω πάρα πολύ να κάνω. Έχω να κάνω τώρα 3,5-4 χρόνια σινεμά. Και μου λείπει πάρα πολύ ο κινηματογράφος.

Και τηλεόραση είναι σαν το σπίτι μου, με κάποιον τρόπο. Και όχι μόνο αυτό, με φροντίζει κιόλας οικονομικά. Κακά τα ψέματα, είναι πολύ ωραίο ότι ο κόσμος βλέπει τη δουλειά σου. Γιατί πόσες ταινίες θα κάνεις, μία, δύο ταινίες. Στο θέατρο θα παίξεις ένα, δύο έργα μέσα στον χρόνο, το πολύ. Οπότε με τη τηλεόραση έρχεσαι και σε άμεση επαφή με τον κόσμο.

«Απλά πάντα το κακό γίνεται πολύ έντονο και χρειάζονται πολλοί από τους καλούς για να φιμώσουν το κακό. Και μερικές φορές ίσως δεν βοηθάνε και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης»

Γιάννης Στάνκογλου – Για τις πρώτες εικόνες από τη γειτονιά της Αθήνας στην οποία μεγάλωσε

Οι πρώτες εικόνες από τον Περισσό;  Πολλά παιχνίδια έξω, πολλή ελευθερία, πολύ χώμα, πολύ αλάνα, πολύ ποδόσφαιρο, πολύ κρυφτό, πολλά αυτοσχέδια παιχνίδια. Εφτάπετρο, ναι… Αυτό που θυμάμαι πιο πολύ είναι η ελευθερία. Το ότι μαζευόμασταν από τη γειτονιά πολλά παιδιά και λείπαμε όλη μέρα από το σπίτι. Και πάντα κάτι κάναμε. Και γυρνάγαμε πίσω με μια πολύ ωραία γλύκα σωματική και πνευματική. Και κούραση κιόλας, όχι μόνο γλύκα, έχοντας περάσει πάρα πολύ ωραία τη μέρα μας. Και συνύπαρξη, βέβαια. Πολύ, πολύ. Γειτονιά!

Σήμερα δεν υπάρχει αυτό. Το βρίσκεις ίσως στην επαρχία, σε κάποια χωριά, σε κάποιες πιο μικρές πόλεις. Αλλά στις μεγάλες πόλεις δεν υπάρχει. Το βλέπω και από τα παιδιά μου, δηλαδή. Όταν ήταν πιο μικρά, τώρα έχουν μεγαλώσει λίγο… οι παιδότοποι είναι παιδότοποι. Δεν θα πάνε όπως πηγαίναμε εμείς στις αλάνες ή στις παιδικές χαρές της γειτονιάς μας που γινόταν ο χαμός, που μαζευόμασταν μέχρι αργά το βράδυ και παίζαμε. Τώρα υπάρχει ένας φόβος πολύ μεγάλος, νομίζω.

Γιάννης Στάνκογλου – Για την επίβλεψη των παιδιών του

Το μάτι πάνω στα παιδιά το έχω ακόμα με κάποιον τρόπο, αλλά χωρίς, πιστεύω, να τα φυλακίζω. Όταν μου πει η κόρη μου ότι είναι εντάξει να περπατήσει για να συναντήσει τις φίλες της ή τους φίλους της θα της πω «ναι, πήγαινε, κάνε το, πρόσεχε όμως και ανά πάσα στιγμή χτύπα τηλέφωνο».

Δε θέλω να δημιουργώ στα παιδιά φόβους γιατί και εμένα όταν ο γονιός με τρομοκρατούσε λίγο περισσότερο δεν μου έκανε καλό. Δηλαδή κάπως με έκανε πιο ανασφαλή.

Γιάννης Στάνκογλου – Για τα πρόσφατα τρανσφοβικά επεισόδια της Θεσσαλονίκης

Πιστεύω ότι δεν είναι μόνο αυτό τα πιτσιρίκια, δεν είναι μόνο αγριεμένα. Υπάρχει και η άλλη πλευρά. Τα πιτσιρίκια, που είναι πολύ πιο ελεύθερα από αυτούς που γιουχάρουν. Υπάρχει και ένα πολύ μεγάλο ποσοστό που είναι τα πιτσιρίκια τα οποία είναι πολύ πιο μπροστά σε σκέψη, πολύ πιο μπροστά σε ελευθερίες, πολύ πιο μπροστά να δεχτούν τις διαφορετικότητες.

Απλά πάντα το κακό γίνεται πολύ έντονο και χρειάζονται πολλοί από τους καλούς για να φιμώσουν το κακό. Και μερικές φορές ίσως δεν βοηθάνε και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης.

Γιάννης Στάνκογλου – Για τον ρόλο των ΜΜΕ

Δεν βοηθάνε τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, γιατί κάνουν focus σε κάποια πράγματα, ενώ δεν ψάχνουνε το γύρω-γύρω για να το αναλύσουν…. και όχι μόνο αυτό, να δώσουν και έναν άλλο δρόμο. Είναι πολύ μονόχνοτα μερικές φορές τα ΜΜΕ, ειδικά η τηλεόραση.

Δηλαδή, υπογραμμίζουμε πάντα μόνο το κακό. Ενώ γύρω μας συμβαίνουν και πάρα πολύ καλά. Αλλά θα κυνηγήσουμε τον άλλον άνθρωπο πάρα πολύ, μέχρι να δούμε τι και πώς… Πριν καν ο άνθρωπος πάει στη δικαιοσύνη, π.χ., λέω. Δεν θα πάμε, όμως, να βγάλουμε το πόσο πολύ καλό είναι και το τι κάνει. Εκτός κι αν μας συμφέρει.

«Μπήκα στη δραματική σχολή για το fun. Μπήκα γιατί είχα δύο φίλους που είχαν τελειώσει τη δραματική σχολή και συζητάγανε συνέχεια τι κάνανε στη δραματική σχολή και αυτό εμένα με εξιτάρισε πάρα πολύ»

«Μόνο θετικά μου άφησε η πρώτη μου σκηνοθετική απόπειρα στο έργο Killer Joe. Kαι είμαι σίγουρος ότι θα το επαναλάβω αυτό, απλώς ίσως την επόμενη φορά που θα το κάνω δεν θα παίζω».

Γιάννης Στάνκογλου – Για τον ρόλο των social media

Έχουν παίξει ρόλο και τα social media, αλλά… εντάξει, στα social media, απ’ την άλλη, μπορείς να επιλέξεις τι θα δεις.  Θα μου πεις, το ίδιο γίνεται και με την τηλεόραση. Απλώς στην τηλεόραση νιώθω ότι έχει γίνει ένα ηχείο. Δεν υπάρχουν πολλές γνώμες στην τηλεόραση. Αυτό είναι που λίγο με προβληματίζει. Ενώ στα social media θα δεις πολλές γνώμες διαφορετικές. Στην τηλεόραση είναι λίγο παραπλήσια και παρόμοια τα πράγματα, τα οποία τελικά αγγίζει και ο τρόπος με τον οποίο είτε τα χαϊδεύει, είτε τα κυνηγάει.

Γιάννης Στάνκογλου – Για την τυχαία είσοδό του στην ηθοποιία

Ναι, προέκυψε η ηθοποιία. Μπήκα στη δραματική σχολή για το fun. Μπήκα γιατί είχα δύο φίλους που είχαν τελειώσει τη δραματική σχολή και συζητάγανε συνέχεια τι κάνανε στη δραματική σχολή και αυτό εμένα με εξιτάρισε πάρα πολύ. Και εκείνο το διάστημα επειδή δεν ήξερα τι να κάνω και δούλευα κιόλας και είχα βγάλει κάποια χρήματα, πήγα να δώσω εξετάσεις, να δω τι είναι. Να περάσω όλο αυτό το πράγμα που ακούω και μ’ αρέσει. Και ευτυχώς δικαιώθηκα.

Γιάννης Στάνκογλου – Για την πρώτη του σκηνοθετική απόπειρα στο έργο Killer Joe

Μόνο θετικά μου άφησε η πρώτη μου σκηνοθετική απόπειρα στο έργο Killer Joe. Kαι είμαι σίγουρος ότι θα το επαναλάβω αυτό, απλώς ίσως την επόμενη φορά που θα το κάνω δεν θα παίζω. Δεν θα είμαι ηθοποιός επί σκηνής. Γιατί αυτό, η αλήθεια είναι, ως πρώτη μου επαφή με τη σκηνοθεσία με ζόρισε λίγο. Γιατί πιστεύω πάρα πολύ ότι όταν είσαι πάνω σκηνή πρέπει να είσαι 100% εκεί πέρα.

Και εγώ ήμουνα -τουλάχιστον μέχρι και μια εβδομάδα πριν την πρεμιέρα- όταν ανέβαινα στη σκηνή στο 20%. Δηλαδή έκανα πρόβα δύο μήνες ως ηθοποιός στο 20% και μετά αφού έγινε η γενική και η παράσταση ανέβηκε άρχισα να είμαι περισσότερο μαζί με τους συναδέρφους. Μπορεί κάποιος να τα καταφέρνει. Εγώ στην πρώτη μου δουλειά δεν το κατάφερα αυτό. Ενώ θα ήθελα. Αν και θεωρώ ότι ήταν μια πολύ πετυχημένη δουλειά, πήγε πολύ καλά, άρεσε πολύ στον κόσμο, αλλά την επόμενη φορά που θα σκηνοθετήσω δεν θα παίζω.

Γιάννης Στάνκογλου – Για τις επιτυχημένες θεατρικές παραστάσεις που ταυτίστηκαν 100% με το όνομά του. Γιούγκερμαν και Προμηθέας Δεσμώτης…

Και ο Οιδίποδας το καλοκαίρι πήγε πάρα πολύ καλά και ο Ζορμπάς πέρυσι το χειμώνα πήγε κι αυτός πολύ καλά. Νομίζω ότι για κάποιους μέτρησε η τάδε παράσταση, για κάποιους άλλους μέτρησε η άλλη παράσταση. Το κοινό αποφασίζει από μόνο του τι είναι αυτό που εκείνη τη στιγμή το ενδιαφέρει και το εξιτάρει και το απασχολεί. Κι αυτό είναι το ωραίο της τέχνης, κι αυτό είναι το ωραίο της ζωής. Ότι δεν αρέσουν όλα σε όλους και δεν αρέσει πάντα ό,τι κάνεις.

Ό,τι δουλειά έχω κάνει μέχρι τώρα, ειδικά στο θέατρο -θα βάλω και τον κινηματογράφο, αλλά και την τηλεόραση-, με τον ίδιο τρόπο την έκανα, με την ίδια ένταση την έκανα, με την ίδια αγάπη. Ακόμα κι αν ήταν μία δουλειά που την έκανα λίγο περισσότερο για τα χρήματα κκαι μια άλλη που την έκανα περισσότερο για την τέχνη ή για το χαρακτήρα που έπρεπε να υποδυθώ, με τον ίδιο τρόπο και με την ίδια ένταση την έκανα.

Γιάννης Στάνκογλου – Για την ομαδικότητα της δραματουργίας

Από εκεί και πέρα είναι στο πώς θα δέσει όλο αυτό το πράγμα γιατί είναι πολύ ομαδικό. Δηλαδή τη δουλειά θα κάνει ο σκηνοθέτης, τη δουλειά θα κάνουν οι ηθοποιοί, οι συνάδελφοί σου, οι άνθρωποι που είναι πίσω, τα κοστούμια, τα σκηνικά, η ατμόσφαιρα που θα φτιαχτεί. Σίγουρα, μερικές δουλειές τις έχω ως πιο top, ας πούμε.

Δεν είναι τυχαίο το ότι ο Προμηθέας Δεσμώτης πήγε δύο χρόνια, δύο καλοκαίρια σερί. Δεν είναι καθόλου τυχαίο, όπως και ο Γιούγκερμαν, πήγε δύο χειμώνες σερί, τρεις χειμώνες. Οπότε κάτι άλλο συνέβη. Σίγουρα δεν ήταν μόνο επειδή με άγγιξε εμένα περισσότερο αυτός ο χαρακτήρας και τον πάλεψα περισσότερο από τους άλλους. Είχε να κάνει με το σύνολο.

Και με τον σκηνοθέτη, ο Άρης ο Μπινιάρης, ας πούμε, στον Προμηθέα Δεσμώτη έκανε εξαιρετική δουλειά. Ο Τάρλοου το ίδιο. Και ο Σίμος ο Κακάλας με τον Οιδίποδα.  Η μαγική συγκυρία παίζει ρόλο, είναι πολύ ομαδικό άθλημα το θέατρο και γενικά η τέχνη και του σινεμά και της τηλεόρασης.

«Η βλακεία με απωθεί. Ανίκητη, όμως. Ανίκητη, πάντα. Τον ναρκισσισμό δεν μπορώ, τον πολύ έντονο ναρκισσισμό»

«Η θάλασσα είναι μεγάλη η αγάπη. Δηλαδή, από μικρό παιδί στη θάλασσα…. Αν δεν πάω στη θάλασσα μέσα σε δύο εβδομάδες, τρεις, νιώθω ότι κάτι μου λείπει».

Γιάννης Στάνκογλου –Για την επιθυμία του να μάθει κιθάρα και Ζίου Ζίτσου

Έχω ξεκινήσει κιθάρα, κάνω εδώ και 4-5 μήνες. Είμαι πολύ αργός, βέβαια. Πρέπει να την πιάνω πολύ περισσότερο στα χέρια μου. Απλώς λόγω χρόνου δε γίνεται. Αλλά προσπαθώ. Το Ζίου Ζίτσου δεν το ξεκίνησα, αλλά γυμνάζομαι. Τουλάχιστον ξεκίνησα τη γυμναστική. Κάποια στιγμή θα ξεκινήσω και Ζίου Ζίτσου. Κάνω βάρη, spinning, TRX… όλα αυτά της σύγχρονης γυμναστικής.

Γιάννης Στάνκογλου – Για τις ανθρώπινες συμπεριφορές που τον απωθούν

Το δήθεν με απωθεί πολύ. Το δήθεν, το να προσπαθείς να δείξεις κάτι άλλο από αυτό το οποίο είσαι. Το κουτσομπολιό με εκνευρίζει φοβερά, πάρα πολύ. Το να πας να σχολιάσεις κάτι το οποίο μπορεί να είναι μακριά από σένα. Αυτό με τσατίζει πάρα πολύ, με εκνευρίζει. Και για οποιοδήποτε θέμα, ό,τι και να είναι αυτό το θέμα.

Το να κάτσεις να κατινιάσεις για κάτι το οποίο δεν κάνεις εσύ. Εντάξει, και τι έγινε, εσύ δεν το κάνεις, ο άλλος μπορεί να το κάνει. Τι πρόβλημα έχεις εσύ, δεν κατάλαβα. Η βλακεία με απωθεί. Ανίκητη, όμως. Ανίκητη, πάντα. Τον ναρκισσισμό δεν μπορώ, τον πολύ έντονο ναρκισσισμό.

Γιάννης Στάνκογλου – Για το αν απαντά σε όλες τις ερωτήσεις των δημοσιογράφων

Όχι, αν δεν θέλω να απαντήσω σε κάποια ερώτηση δημοσιογράφου, δεν απαντάω. Αν κάτι είναι πολύ προσωπικό ή κάτι το οποίο εκείνη τη στιγμή δεν το έχω σκεφτεί, ή δεν έχω άποψη, δεν έχω γνώμη, δεν απαντάω.

Γιάννης Στάνκογλου – Για το αν θα επενέβαινε για να διαλευκάνει μια λάθος φήμη

Ε, το έχω κάνει ήδη αυτό, έχω επέμβει. Το έχω κάνει ήδη όταν βγήκαν οι ειδήσεις ότι είμαι με κάποιο πρόσωπο στην προσωπική μου ζωή και μάλιστα είμαι ερωτευμένος. Βγήκα, έκανα τη δήλωσή μου. Δεν μ’ αρέσει καθόλου κάποιος να ασχολείται με την προσωπική σου ζωή. Ακόμα κι αν είσαι πρόσωπο το οποίο είναι στα φώτα της δημοσιότητας. Αν δεν είναι επιλογή μου, δεν θέλω να το κάνει κάποιος άλλος για μένα. Εγώ θέλω να το κάνω. Γιατί έχω και την προσωπική μου ζωή, όπως όλοι μας.

Γιάννης Στάνκογλου – Για το περιστατικό βίας που βίωσε με έναν ταξιτζή

Ναι, αυτό το περιστατικό με τον ταξιτζή.. Εντάξει, περιμένουμε… Κάποια στιγμή θα γίνει το δικαστήριο. Δεν ήθελα να κάνω περισσότερες δηλώσεις σε σχέση με αυτό. Θα δούμε τι θα γίνει. Αλλά βία υπάρχει γενικώς. Eιδικά τον τελευταίο καιρό, εδώ και δύο-τρία χρόνια, νιώθω ότι υπάρχει πολύ πιο έντονη βία. Και στους δρόμους και στους νέους. Και στην καθημερινή επαφή.

Και στο πόσο πιο εύκολα οι άνθρωποι, όλοι οι άνθρωποι, ακόμα και οι άνθρωποι που μοχθούν καθημερινά στη δουλειά τους, είναι έτοιμοι να τσακωθούν, είναι έτοιμοι να βρίσουν, είναι έτοιμοι να τα σπάσουν όλα.  Και αυτό έχει να κάνει με τον τρόπο με τον οποίο υπάρχουμε, τελικά, μέσα σε αυτή τη ζωή, μέσα σε αυτή την κοινωνία.

Δεν μπορείς μόνο να δουλεύεις χωρίς να νιώθεις ότι αμείβεσαι. Δεν μιλάω μόνο για οικονομική αμοιβή σώνει και καλά. Νιώθω ότι τα τελευταία χρόνια είναι σαν να γυρνάμε σαν άνθρωποι γύρω από την ουρά μας χωρίς να κάνουμε κάτι.

Γιάννης Στάνκογλου – Για το χειμερινό κολύμπι ως χόμπι

Ναι, κολυμπάω τον χειμώνα. Όταν βρω χρόνο το Σαββατοκύριακο πηγαίνω να ρίξω μια βουτιά. Η θάλασσα είναι μεγάλη η αγάπη. Δηλαδή, από μικρό παιδί στη θάλασσα…. Αν δεν πάω στη θάλασσα μέσα σε δύο εβδομάδες, τρεις, νιώθω ότι κάτι μου λείπει.  Είναι ναρκωτικό, είναι έρωτας, είναι χαρά, είναι ελευθερία.  Έγινα χειμερινός κολυμβητής λόγω του Covid. Έκανε και ένα καλό ο Covid. Έτσι όπως ήταν τα πράγματα τότε, κλεισμένοι και τα λοιπά…

Έστελνα και μερικές φορές παραπλανητικά μηνύματα στο πού πάω. Και πήγαινα στο Καβούρι, παράνομος τελείως. Και έριχνα τη βουτιά μου και έτσι έγινα χειμερινός κολυμβητής.  Και, ξέρεις, νιώθεις ότι σπας μερικά δεσμά. Δεν είχα σκεφτεί ποτέ ότι θα γίνω χειμερινός κολυμβητής. Και να που, μια δύσκολη περίοδο, μια δύσκολη κατάσταση, με έκανε να γίνω.

*Ευχαριστούμε το ξενοδοχείο MONA ATHENS για τη φιλοξενία (Κακουργοδικείου 4, Αθήνα)