Γλυκά 20.000 ευρώ – Από τις ΗΠΑ στη Γαλλία για… περισσότερη χαρά

Η Valerie Valcourt έχει ζήσει στο Σιάτλ, τη Νέα Υόρκη και την Ουάσινγκτον. Πέρυσι αποφάσισε να μετακινηθεί εκτός ΗΠΑ. Παραιτήθηκε από την εργασίας της αφήνοντας πίσω τον εξαψήφιο μισθό της για να πάει σε σχολή ζαχαροπλαστικής στη Γαλλία.

Η 34χρονη ξεκίνησε να προετοιμάζεται για το ταξίδι ζωής το 2020, όταν, ενώ κέρδιζε λίγο πάνω από 100.000 δολάρια εργαζόμενη σε μια μεγάλη εταιρεία στο Σιάτλ, ένιωσε «πολύ άσχημα» και αναρωτήθηκε: «Τι θα ήθελα να κάνω που θα μου έδινε χαρά;».

Μετακόμισε επίσημα στη Γαλλία τον Ιανουάριο του 2023 και ξεκίνησε τρίμηνο πρόγραμμα εντατικών μαθημάτων ζαχαροπλαστικής

Πάντα ήθελε να ζήσει στο εξωτερικό και να πάει σε σχολή μαγειρικής, οπότε άρχισε να ερευνά τις επιλογές της. Εξοικονόμησε 20.000 δολάρια μετακομίζοντας στο σπίτι της οικογένειας στο Κονέκτικατ και, στα μέσα του 2022, έγινε δεκτή σε ένα πρόγραμμα μαγειρικής στη νότια Γαλλία.

Η Valcourt μετακόμισε επίσημα στη Γαλλία τον Ιανουάριο του 2023 και ξεκίνησε τρίμηνο πρόγραμμα εντατικών μαθημάτων ζαχαροπλαστικής και μαθημάτων γαλλικών. Συνολικά, πλήρωσε περίπου 10.000 ευρώ για τα δίδακτρα και άλλα 1.800 ευρώ για τη στέγαση της.

Η Valerie Valcourt παραιτήθηκε από τη δουλειά της και μετακόμισε στη Γαλλία στα 30 της.

Σήμερα, εργάζεται με πλήρη απασχόληση ως βοηθός ζαχαροπλάστη στο εστιατόριο Maison Chabran στο Pont-de-l’Isere της Γαλλίας και κερδίζει περίπου 20.000 ευρώ το χρόνο.

Αν και ο μισθός της φτάνει μόλις στο ¼ του μισθού που λάμβανε στην Αμερική η Valcourt ζει άνετα με πολύ λιγότερα χρήματα στη Γαλλία.

Για αρχή, ο εργοδότης της καλύπτει εποχικά τη στέγασή της, τουλάχιστον μέχρι τον Απρίλιο, όταν ξεκινούν τα μαθήματα των ασκούμενων. Όταν τελικά βρει το δικό της διαμέρισμα, η Valcourt αναμένει να πληρώνει περίπου 300 ευρώ το μήνα για ένα στούντιο ή 500 ευρώ (543 δολάρια) το μήνα για ένα διαμέρισμα ενός υπνοδωματίου.

Στο διάστημα που έζησε σε μερικές από τις μεγαλύτερες και ακριβότερες πόλεις των ΗΠΑ, η 34χρονη λέει (CNBC Make It) ότι ποτέ δεν ξόδεψε λιγότερα από 800 δολάρια το μήνα για ενοίκιο, ακόμη και όταν έμενε με συγκάτοικους.

Περιορισμένα τα έξοδά της

Τα περισσότερα γεύματά της προέρχονται από τη δουλειά της στο εστιατόριο, οπότε σπάνια ξοδεύει χρήματα για φαγητό. Θα αρχίσει να την απασχολεί η δαπάνη αυτή από τον Απρίλιο και με ενθουσιασμό λέει πόσο φρέσκα, υψηλής ποιότητας, και σε προσιτές τιμές είναι τα προϊόντα στη Γαλλία.

«Δεν βγάζω πολλά χρήματα, αλλά μπορώ να αντέξω οικονομικά να ζω εδώ», λέει. «Μπορώ να έχω αυτή τη δουλειά ζαχαροπλαστικής, να φτιάξω το βιογραφικό μου και να δουλέψω ώστε να φτάσω στο επίπεδο που θέλω και να μην χρειάζεται να ανησυχώ για τις στεγαστικές μου ανάγκες».

Η μεταφορά προς τη δουλειά της είναι «εξαιρετικά εύκολη» αφού ζει σε κοντινή απόσταση από τη δουλειά της και μπορεί να φτάνει σε αυτή με τα πόδια.
Μπορεί να ταξιδεύει φθηνά στην Ευρώπη και πρόσφατα έκανε ένα ταξίδι στην Ελβετία που της κόστισε 40 ευρώ μετ’ επιστροφής για εισιτήρια με το τρένο

Χάρη στα περιορισμένα έξοδά της κατάφερε να εξοικονομεί από 1.300 έως 1.500 ευρώ κάθε μήνα. Λέει ότι διαθέτει «υπεραρκετά» χρήματα για να αγοράσει ένα αυτοκίνητο, για να εξερευνήσει ακόμη περισσότερο τη Γαλλία και για να αρχίσει να πληρώνει για ένα διαμέρισμα τους επόμενους μήνες.

Στο διάστημα που βρίσκεται επί ευρωπαϊκού εδάφους έχει παρατηρήσει μια μεγάλη διαφορά στον τρόπο με τον οποίο οι Γάλλοι προσεγγίζουν την εργασία και την προσωπική τους ζωή, σε σύγκριση με τα πρότυπα της αμερικανικής εργασιακής κουλτούρας.

Εργάζεται στο εστιατόριο περίπου 42 έως 46 ώρες την εβδομάδα και αυτό ποικίλλει αν υπάρχει αργία ή αν το εστιατόριο είναι γεμάτο. Οι εργαζόμενοι παίρνουν δύο πληρωμένες ημέρες διακοπών το μήνα ή περίπου πέντε εβδομάδες άδεια κάθε χρόνο – γενναιόδωρο για τα αμερικανικά δεδομένα.

Έχει μόνιμη σύμβαση εργασίας με την εταιρεία της

«Οι Γάλλοι είναι ανένδοτοι στις υπερωρίες», λέει. «Όταν έρθει η ώρα της λήξης της βάρδιας σταματούν για να πάνε σπίτι να ξεκουραστούν». Η ίδια και οι συνάδελφοί της υποστηρίζουν επίσης ότι δεν παίρνουν ποτέ δουλειά για το σπίτι γεγονός που δεν τους προσθέτει περαιτέρω άγχος.

Διαψεύδει πως οι Γάλλοι είναι ψυχροί και διαπιστώνει ότι είναι πολύ φιλικοί και τους αρέσει η κουβεντούλα.

Τέλος, απολαμβάνει τον τρόπο με τον οποίο οι Γάλλοι προσεγγίζουν τον εορτασμό των μεγάλων και των μικρών πραγμάτων. «Πάντα γίνεται μια γιορτή σε εθνικό επίπεδο ή στο χωριό», λέει.

Η νεαρή Valcourt αισθάνεται τυχερή που η σχολή της και οι εργοδότες της τη βοήθησαν με τις απαραίτητες βίζες για να παραμείνει στη χώρα και σήμερα έχει μόνιμη σύμβαση εργασίας με την εταιρεία της, η οποία απασχολεί πολλούς ξένους και εποχιακούς εργαζόμενους.

Λέει ότι δεν έχει μακρόπνοα σχέδια αλλά γενικά θέλει να μάθει όσο το δυνατόν περισσότερες τεχνικές μαγειρικής και ζαχαροπλαστικής και να ταξιδέψει όσο το δυνατόν περισσότερο στη Γαλλία.

Τελικά, θα επιστρέψει στις ΗΠΑ για να είναι πιο κοντά στην οικογένειά της και μάλιστα έχει συζητήσει με τον πατέρα της να ανοίξουν μαζί ένα αρτοποιείο.