Όταν έπεσε πάνω στον Γρηγόρη

Εμένα μου αρέσει οι άνθρωποι να περνάνε καλά. Για την ακρίβεια, μου αρέσει να περνάνε καλύτερα από αυτό που φαίνεται ότι μπορούν να περνούν με βάση την οικονομική τους κατάσταση. Αν το καταφέρνουν δε «χωρίς να ανοίξει μύτη», χωρίς δηλαδή να στρέψουν πάνω τους βέβηλα ή περίεργα μάτια, χωρίς να προκαλέσουν δηλαδή σχόλια, είμαι μαζί τους! Διότι αυτό φανερώνει, αν μη τι άλλο, ευφυΐα. Εκείνοι που γνωρίζουν, και συνήθως διαθέτουν τεράστιο πλούτο, σου λένε ότι πρόκειται για ανεκτίμητο προσόν, ένα priceless asset, όπως θα το χαρακτηρίζαμε και στην εύανδρο Hπειρο, με εκείνη την οξφορδιανή προφορά που έχει στείλει για ψυχοφάρμακα κόσμο και κοσμάκη επί τω ακούσματι και μόνον!

Επανέρχομαι διότι έχω την αίσθηση ότι πλατειάζω και δεν το θέλω. Φίλος μου εκ της κατηγορίας των πλουσίων, των πλουσίων μετρίας εντάσεως, που διαθέτω, μετέβη κατ’ αυτάς στο Λονδίνο και επέλεξε να διαμείνει στο ξενοδοχείο Intercontinental Park Lane. Πάνω εκεί που έχει ολοκληρώσει τα σχετικά με την κράτησή του και ετοιμαζόταν να ανέβει στο δωμάτιο, παίρνει το μάτι του έναν ψηλό που κάτι του θύμιζε, κάτι του θύμιζε – στο τέλος τον θυμήθηκε. Ηταν ο Γρηγόρης, Gregory για τους φίλους του, Δημητριάδης. Ο γνωστός.

Δεν του λέει όμως τίποτε, αποφεύγει έστω και να τον χαιρετήσει. Καθότι ο δικός μου είχε αποπειραθεί να κάνει μια δουλειά με φωτοβολταϊκά, που ήταν της μόδας προ καιρού και οι άδειες για φωτοβολταϊκά και ανεμογεννήτριες μοιράζονταν σαν κουλουράκι Θεσσαλονίκης στην οδό Βουκουρεστίου, πλην όμως δεν την ολοκλήρωσε την προσπάθεια, διότι δεν διέθετε τη σωστή άκρη στο «σύστημα». Του είχαν συστήσει βέβαια τι πρέπει να κάνει, αλλά, αγύριστο κεφάλι όπως είναι, τα είχε στυλώσει, δηλώνοντας καθαρά ότι «εγώ δεν είμαι σαν τους άλλους» και «δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να περάσω από τον πάγκο του κάθε τυχαίου για κάτι που δικαιούμαι».

Και κάπως έτσι έμεινε με την αξιοπρέπειά του στο χέρι – αλλά άδεια για φωτοβολταϊκό δεν είδε.

Πώς κάνει τη ζωή που κάνει

Κακό του κεφαλιού του, θα υποστηρίξει κάποιος που γνωρίζει εκ των έσω πώς λειτουργεί το «σύστημα». Διότι ποιος είσαι, κύριε, που αγνοείς τη βασική αρχή των καιρών μας «αν δεν περάσεις από τον πάγκο, δουλειά δεν κάνεις», αλλά αυτή είναι μιας άλλης τάξεως συζήτηση, την οποία δεν θα κάνω. Καθότι ο άνθρωπός μου, που, όπως ανέφερα, είναι της κατηγορίας των μετρίως πλουσίων, που μπορούν τέλος πάντων άνετα και χωρίς καρμιριά να πληρώσουν και 1.500 ευρώ για μια ωραία σουίτα στο Intercontinental Park Lane, με θέα στο Hyde Park, είχε την τύχη (τύχη είναι αυτή;) να πέσει πάνω στον ανιψιό Γρηγόρη, δεύτερη φορά. Οταν, ακολουθώντας την προτροπή άλλου πλούσιου φίλου (δικού του, όχι δικού μου), αποφάσισε να γευματίσει και αυτός στο πανάκριβο εστιατόριο J. Sheekey στη Λέστερ Σκουέρ.

«Αν δεν φας αστακό, χαβιάρι και όστρακα στο Sheekey, μην τολμήσεις και πατήσεις το πόδι σου ξανά στο 21, το Kiku ή το Abreuvoir», του είχε πει απειλητικά ο άλλος, οπότε, τι να κάνει, το αποφάσισε. Εκλεισε με τα χίλια ζόρια τραπέζι στο εστιατόριο, που θεωρείται κορυφή στα fruits de mer, στα «φρούτα της θάλασσας» σαν να λέμε, και με το που μπαίνει μέσα πέφτει πάνω στον Γρηγόρη. Πάλι!

Γευμάτιζε με την οικογένειά του – τα κλασικά.

Εξυπακούεται ότι δεν του έδωσε σημασία, ούτε σε αυτή την περίπτωση. Κάθισε με τη γυναίκα του σε ένα τραπέζι λίγα μέτρα μακριά κι όταν αποχώρησε η οικογένεια Δημητριάδη με πήρε στο τηλέφωνο.

– Ρε φίλε, μου είπε, δώσε μου μια εξήγηση. Πώς ζει αυτός ο Δημητριάδης;

– Δικηγόρος είναι, είπα μαλακά, γιατί δεν ήξερα και τι θα αντιμετωπίσω.

– Τι δικηγόρος, ρε, δουλευόμαστε; Πότε δουλεύει; Και, αν δουλεύει, πόσα βγάζει για να κάνει τη ζωή που κάνει;

– Μα γιατί το λες αυτό;

– Μπες στο προφίλ του στο Instagram και ρίξε μια ματιά…

Τον έκλεισα για να το κάνω.

Πολυταξιδεμένος

Εκανα ό,τι μου συνέστησε. Και αντιλήφθηκα αμέσως γιατί με παρότρυνε. Προφανέστατα για να δω ό,τι και αυτός είχε δει προηγουμένως. Οτι ο Γρηγόρης είναι… πολυταξιδεμένος. Και όχι μόνο είναι πολυταξιδεμένος, αλλά το «φωνάζει» κιόλας, να το πληροφορηθούν και όσοι πιστεύουν ότι μετά την αποπομπή από το γραφείο του θείου Κυριάκου, εξαιτίας της αποκάλυψης του σκανδάλου των υποκλοπών, ο Γρηγόρης έχει πέσει στα μαύρα πανιά. Οτι περνάει δύσκολα. Οτι φυτοζωεί. Οχι. Μην ανησυχεί κανείς. Μια χαρά περνάει. Ως και πλουσιοπάροχα θα έλεγα, αν κρίνω από τον αριθμό και την ποιότητα των ταξιδιών που έχει πραγματοποιήσει το τελευταίο διάστημα – κι αν κρίνω από αυτά που μου διηγήθηκε ο άλλος από το δις τυχαίο συναπάντημά τους στο Λονδίνο, είναι ταξίδια που κοστίζουν, και μάλιστα ακριβά, δεν είναι ταξίδια με γκρουπάκια από το Manessis Τravel.

Προσέξτε, παρακαλώ, πού έχει πάει τελευταία ο Gregory (ούτε στη γνωστή διαφήμιση της Aegean με το «έχω πάει» να έπαιζε!..): Τοσκάνη, όλη, γύρο. Φλωρεντία, Σιένα, Πίζα και τα ρέστα. Δανία, Κοπεγχάγη με τα συμπαρομαρτούντα. Ισλανδία, τον αγαπημένο προορισμό της συμπαθούς μεγαλοαστικής μας τάξης, πριν σκάσει, ευτυχώς, το ηφαίστειο. Βιέννη, διότι πλην των άλλων τον συναρπάζει και αυτή η μπαρόκ ατμόσφαιρα της πόλης, ώστε να τη διαφημίζει με φράση – κλειδί «κουλτούρα και σνίτσελ» – και ακριβά κρασιά, θα πρόσθετα.

Επιμύθιο δεν έχει. Πλην μιας παρατήρησης, πριν ορισμένοι εξ υμών προβείτε σε άκαιρα σχόλια, σχετικά με την οικονομική άνεση, τουλάχιστον, που επιδεικνύει εκείνος και αποδεικνύεται από τις κουτές αναρτήσεις του στο Ιnstagram (εξηγώ στην αρχή τι εννοώ): ο νόμος περί «πόθεν έσχες» υποχρεώνει καθένα που έχει υπηρετήσει σε κυβερνητική θέση να υποβάλλει δήλωση και θεωρητικά να υπόκειται σε έλεγχο μέχρι και μία τριετία από την αφυπηρέτησή του. Υποθέτω ότι ο Δημητριάδης δεν το έχει παραβλέψει αυτό. Δικηγόρος είναι…

Στην Οαση Σίβα

Και αφού ανέφερα όσα ανέφερα για τον ανιψιό, θέλω να πω και δυο κουβέντες για τον θείο Κυριάκο, με αφορμή την επίσκεψη στην Οαση Σίβα. Ειδικά για τον τρόπο που αντιμετώπισαν την κριτική που του ασκήθηκε, εκείνα τα τσακάλια που διαθέτει στο Μέγαρο Μαξίμου και τα οποία, απ΄ ό,τι φαίνεται, πασχίζουν να τον γελοιοποιήσουν. Ξεθεώθηκαν προφανώς όλη μέρα να πετάνε χαρταετό την Καθαρή Δευτέρα και δεν κατάλαβαν, όταν έσκασε το θέμα με το ταξίδι στην Αίγυπτο, ότι τη σοβαρότητα από το γελοίο και το καραγκιοζιλίκι τη χωρίζει μια λεπτή κλωστή.

Τι νόημα είχε η αναφορά στον Μέγα Αλέξανδρο και την τρέλα που τον είχε πιάσει το 331 π.Χ. να αναγορευτεί στο μαντείο του Αμμωνα Θεός, εκεί στην Οαση Σίβα;

Ποιος το σκέφτηκε αυτό και ποιος, πολύ περισσότερο, το ενέκρινε για να δοθεί ως διαρροή στον Τύπο;

Δεν πάνε καλά, μου φαίνεται, και δεν είναι και σε καλή κατάσταση τα αντανακλαστικά του Κυριάκου. Αν ήταν σε εγρήγορση, θα τους είχε απολύσει όλους χθες. Αλλά δεν είδα να γίνεται τίποτα…

Διήμερο με φιλικό ζευγάρι

Επίσης, ας του γίνει μάθημα αυτή η ιστορία. Μπορούσε χαλαρά να ανακοινώσει ότι πηγαίνει για ένα διήμερο στην Οαση Σίβα με ένα φιλικό του ζευγάρι, πριν συναντηθεί με τον Αλ Σίσι για το Μεταναστευτικό. Σιγά το πράγμα. Προς τι όλο αυτό το μυστήριο; Διακόσιοι άνθρωποι στο αεροδρόμιο της Ελευσίνας τον είδαν να παίρνει το κρατικό αεροπλάνο, όχι μόνος του. Διακόσιοι άνθρωποι είδαν τη λίστα των επιβατών και το σχέδιο πτήσης του αεροσκάφους. Υπήρχε περίπτωση να μείνει κρυφό το ταξίδι; Δεν υπήρχε! Οπως δεν υπήρχε και επί Τσίπρα, που γράφαμε, κι εγώ πρώτος, οτιδήποτε έκανε το παλικάρι με το πρωθυπουργικό αεροσκάφος. Με πηγή μέσα στο αεροδρόμιο.

Τι καλύτερο λοιπόν θα ήταν από το να το ανακοινώσει ο ίδιος; Ειλικρινά, δεν τον καταλαβαίνω τον Κυριάκο τελευταία…

Πηγή: Premium Έκδοση «ΤΑ ΝΕΑ»