«Βρισκόμαστε σήμερα εδώ, προς τιμήν του ηγέτη της κοσμοϊστορικής σημασίας επανάστασης που άλλαξε τις τύχες και την πορεία της ανθρωπότητας, εγκαινιάζοντας την αρχή του τέλους της βαρβαρότητας του καπιταλισμού και την ανατολή μιας νέας κοινωνίας» τόνισε ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας (φωτογραφία, επάνω, από τον 902.gr), στην ομιλία του, το βράδυ χθες Τετάρτη, στην εκδήλωση της ΚΕ του ΚΚΕ, στην έδρα της ΚΕ του κόμματος στον Περισσό, για τα 100 χρόνια από τον θάνατο του Λένιν.

«Είναι ακράδαντη η πίστη μας ότι έτσι κι αλλιώς η γη θα γίνει κόκκινη από πραγματική ζωή και δημιουργία και η κόκκινη σημαία θα υψωθεί ξανά στο Λένινγκραντ, στη Μόσχα, στο Βερολίνο, σε όλη την Ευρώπη, στην Ασία, την Αμερική, την Αφρική, την Ωκεανία, σε όλο τον κόσμο.

«Δεν υποκύπτουμε στην αναθεώρηση ή άρνηση των θεμελιακών θέσεων της κομμουνιστικής κοσμοθεωρίας»

»Και στη φετινή επέτειο των 100 χρόνων από τον θάνατο του Λένιν, το ΚΚΕ είναι εδώ, παρόν, για να διατρανώσει ξανά και ξανά, ότι οι ιδέες που συγκλόνισαν τον κόσμο, μένουν αθάνατες, γιατί εκπροσωπούν την αλήθεια και το δίκαιο.
»Συμπυκνώνουν την ιστορική πείρα της ανθρωπότητας προς την πρόοδο. Δείχνουν τον δρόμο που πρέπει ν’ ακολουθήσει η εργατική τάξη και οι λαοί όλων των χωρών. Είναι επίκαιρες και αναγκαίες, όσο ποτέ πριν και επιβεβαιώνονται κάθε μέρα όλο και περισσότερο.

»Κυρίως είμαστε εδώ γιατί η κοσμοθεωρία που επεξεργάστηκαν πρώτοι ο Μαρξ και ο Ενγκελς, την οποία ανέπτυξε ως θεωρία και προώθησε στην πράξη ο Λένιν, συνεχίζουμε όχι απλά να τη μελετάμε, αλλά κυρίως να την αναπτύσσουμε με βάση τις σύγχρονες εξελίξεις» σημείωσε ο κ. Κουτσούμπας.

«Φυσικά και δεν είμαστε αγνωστικιστές, ούτε πάσχουμε από εκλεκτικισμό και σε καμία περίπτωση δεν υποκύπτουμε στην αναθεώρηση ή άρνηση των θεμελιακών θέσεων της κομμουνιστικής κοσμοθεωρίας» πρόσθεσε.

Σε άλλο σημείο της ομιλίας του είπε ότι καθήκον κάθε Κομμουνιστικού Κόμματος είναι «η ένταση της προετοιμασίας της εργατικής τάξης κάθε χώρας, σε καθημερινή βάση, με σκληρή ιδεολογικοπολιτική δουλειά και ταξική δράση, για τις στιγμές της επαναστατικής έξαρσης που μέλλονται να ‘ρθουν. Γιατί η εποχή μας εξακολουθεί να είναι εποχή του περάσματος από τον καπιταλισμό στον σοσιαλισμό».

Ανέφερε ότι «τα 100 χρόνια από τον θάνατο του Λένιν βρίσκουν το Διεθνές Κομουνιστικό Κίνημα, βαθιά διασπασμένο, με τεράστιες δυσκολίες, παρά τα επιμέρους θετικά βήματα που γίνονται σε ξεχωριστές χώρες» και πρόσθεσε ότι το ΔΚΚ «στον 21ο αιώνα πρέπει ν’ απαλλαγεί από παθογένειες του προηγούμενου αιώνα και οπωσδήποτε πρέπει να βασιστεί σε ορισμένες απαραίτητες ακλόνητες παραδοχές οι οποίες, κατά την άποψή μας, είναι:

«Ακλόνητες παραδοχές»

Πρώτο: Καθοδηγητική θεωρία μας είναι ο μαρξισμός-λενινισμός και ο προλεταριακός διεθνισμός και αυτήν αναπτύσσουμε και εξελίσσουμε συνεχώς και αδιάκοπα με βάση τα νέα δεδομένα. Αναντικατάστατος είναι ο ρόλος του ΚΚ. Ο σοσιαλισμός είναι επίκαιρος και αναγκαίος όσο ποτέ στην ιστορία της ανθρωπότητας. Ο χαρακτήρας της επανάστασης της εποχής μας ως σοσιαλιστικής, δεν εξαρτάται από τον εκάστοτε συσχετισμό δυνάμεων.

Δεύτερο: Η αστική τάξη έχει χάσει ακόμα πριν από την επανάσταση του 1917 τον προωθητικό της ρόλο, είναι στην εποχή της συνολικής αντίδρασης, στην εποχή του μονοπωλιακού καπιταλισμού, δηλαδή του ιμπεριαλισμού.

Τρίτο: Στο ερώτημα μεταρρύθμιση ή επανάσταση απαντάμε ξεκάθαρα ότι είμαστε με την επανάσταση, γιατί κανένα όργανο της αστικής εξουσίας δεν μπορεί να εξανθρωπιστεί δήθεν μεταρρυθμίζοντάς το.

Τέταρτο: Η σοσιαλιστική οικοδόμηση, ως πρώτη ανώριμη φάση της κομμουνιστικής κοινωνίας, ανέδειξε ποιες νομοτέλειες πρέπει να γνωρίζει η επαναστατική πρωτοπορία, να μην τις παραβιάζει, ώστε να εξαλείφει συνειδητά και σχεδιασμένα τα φύτρα της αντεπανάστασης.

«Ενδεχόμενο γενίκευσης» ενός πολέμου

Πέμπτο: Η ιστορική πείρα μάς δείχνει ότι τα προβλήματα που εμφανίστηκαν στην πορεία της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, ερμηνεύθηκαν λαθεμένα ως αδυναμίες που έχει από τη φύση του ο κεντρικός σχεδιασμός. Η λύση αναζητήθηκε προς τα πίσω, με συνταγές καπιταλισμού, αντί ν’ αναζητηθεί προς τα εμπρός, προς την επέκταση και ισχυροποίηση των κομμουνιστικών σχέσεων παραγωγής.

Εκτο: Δεν μπορεί στα πλαίσια ενός νέου ανώτερου κοινωνικού συστήματος όπως ο σοσιαλισμός-κομμουνισμός, να συνυπάρχουν, να επιβιώνουν για πολύ και οι εκμεταλλευτικές καπιταλιστικές και εκείνες που θα οδηγούν στην κατάργησή τους, οι σοσιαλιστικές. Ή θα επικρατήσουν οι μεν ή οι δε. Και η κοσμοθεωρία μας και η ιστορική πλέον πείρα έχει αποδείξει ότι η συνύπαρξή τους γίνεται μόνο όχημα για την αντεπανάσταση.

Εβδομο: Οξύνονται οι ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί μεγαλώνοντας τους κινδύνους πολεμικών εμπλοκών όχι μόνο τοπικά αλλά και περιφερειακά, με ενδεχόμενο γενίκευσης ενός ιμπεριαλιστικού πολέμου.

Ογδοο: Απέναντι σε αυτές τις συγκρούσεις κάθε ΚΚ δεν μπορεί να στέκει αμήχανο. Οφείλει να διαμορφώσει τη δική του γραμμή μάχης για κάθε χώρα, ήπειρο. Γραμμή ανατροπής της ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας που φέρνει οικονομικές κρίσεις, φτώχεια, ανεργία και πολέμους ή “ειρήνη” με το πιστόλι στον κρόταφο των λαών.

Ενατο: Μια τέτοια δυναμική αποκλείεται να εμφανιστεί σαν σε όαση αποκλειστικά σε μια χώρα μεμονωμένα.

Δέκατο: Οπλο μας είναι ο προλεταριακός διεθνισμός, η κοινή πάλη, η ταξική και συντροφική αλληλεγγύη, αναγκαία απέναντι τόσο στον εθνικό απομονωτισμό όσο και στον ιμπεριαλιστικό κοσμοπολιτισμό.

«Η κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής»

«Το ΚΚΕ, όπως και άλλα ΚΚ, γεννήθηκε και αναπτύχθηκε κάτω από την επίδραση της Οκτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανάστασης, που ηγέτης της ήταν ο Λένιν. Ο ρόλος της ύπαρξης και συνεχούς ενδυνάμωσης του ΚΚ είναι όρος εκ των ων ουκ άνευ για ν’ ανοίξει ο δρόμος για τη μόνη νικηφόρα για την εργατική τάξη και τον λαό μας προοπτική» υπογράμμισε ο Δ. Κουτσούμπας.

Επισήμανε, μεταξύ άλλων, τη μεγάλη αξία του ανοίγματος της συζήτησης «με βάση τη Διακήρυξη της ΚΕ του ΚΚΕ για τα 100 χρόνια από τον θάνατο του Λένιν, γύρω από βασικά και επίκαιρα συμπεράσματα για την οργάνωση της ταξικής πάλης».

«Να προβάλλουμε τη μεγάλη θετική πείρα της οικοδόμησης του σοσιαλισμού τον 20° αιώνα, που παρά τις αδυναμίες και τα πισωγυρίσματα, αποτέλεσε βήμα της ανθρωπότητας προς τα μπρος.

»Φωτίζει τις δυνατότητες σήμερα η εργατική εξουσία, η κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής και ο κεντρικός σχεδιασμός να δώσουν τεράστια ώθηση στην κάλυψη των σύγχρονων εργατικών λαϊκών αναγκών, φωτίζουν την απάντηση στον 21° αιώνα, το σοσιαλισμό.

»Ιδιαίτερα σήμερα την εποχή της 4ης βιομηχανικής επανάστασης, της Τεχνητής Νοημοσύνης που ανοίγουν νέους δρόμους για την ανθρωπότητα, αλλά στα χέρια των καπιταλιστών μπορούν να οδηγήσουν σε όλεθρο την ανθρωπότητα, την ίδια την ανθρώπινη ζωή, αφού «ο καπιταλισμός είναι ο μεγαλύτερος ιός».

»Η πλήρης απελευθέρωση των παραγωγικών δυνάμεων, σ’ ένα σύστημα όπου δεν έχει κριτήριό του την αύξηση του ποσοστού κέρδους, ένα σύστημα που προτάσσει την ευημερία όλων των εργαζόμενων θα είναι λυτρωτική» είπε και κατέληξε στην ομιλία του:

«Ψηλά τη σημαία του σοσιαλισμού- κομμουνισμού»

«Σε αυτήν την κατεύθυνση το ΚΚΕ βρίσκεται στην πρώτη γραμμή του αγώνα, έχοντας διαμορφώσει σύγχρονη επαναστατική στρατηγική και κάνοντας διαρκή προσπάθεια να διευρύνει τους αγωνιστικούς δεσμούς του με την εργατική τάξη, τα λαϊκά τμήματα των μεσαίων στρωμάτων της πόλης και των αγροτών, τη νεολαία τους.

»Μόνο στην πάλη της εργατικής τάξης και των λαών βρίσκεται η ελπίδα της ανατροπής, απέναντι σ’ έναν κόσμο που γίνεται όλο και πιο βάρβαρος και άδικος. Γι’ αυτό κι από αυτήν τη σημερινή εκδήλωση μνήμης, τιμής, αλλά και σκέψης και προβληματισμού για όλες και όλους δεν μπορούμε παρά να δηλώσουμε καθαρά και ξάστερα:

»Ψηλά τη σημαία του σοσιαλισμού- κομμουνισμού, την κόκκινη σημαία του Λένιν! Για ένα ΚΚΕ ακόμα πολύ πιο δυνατό! Για την πανευρωπαϊκή αντεπίθεση των λαών! Για να σπάσουμε τα δεσμά της ΕΕ! Για την Ελλάδα και την Ευρώπη του σοσιαλισμού! Για την Ευρώπη των εργατών, όλων των εργαζομένων, των αγροτών, των λαών!».

Πηγή: ΑΠΕ

Headlines