Από το Μάλι στην Ιταλία – Ο 8χρονος που ταξίδεψε 3.500 μίλια για να πάει σχολείο

Καθώς το πλοίο της λιβυκής ακτοφυλακής πλησίζε, ο 8χρονος Ουμάρ έτρεμε από φόβο.

Είχε ήδη περισυλλεγεί μία φορά από λέμβο, ενώ προσπαθούσε να διασχίσει τη Μεσόγειο Θάλασσα από το Φεζάν της Λιβύης, για να καταλήξει σε μια βίαιη φυλακή της Τρίπολης.

Βγαίνοντας λαθραία μέσα σε έναν κάδο απορριμμάτων από δύο ενήλικες, κατάφερε τελικά να επιστρέψει στην ακτή και να επιβιβαστεί σε μια δεύτερη λέμβο και -μαζί με 23 άλλα παιδιά και 60 ενήλικες- να ξεκινήσει το επικίνδυνο θαλάσσιο ταξίδι προς την Ευρώπη.

Αυτό είναι μόνο ένα μέρος του αξιοσημείωτου ταξιδιού του Ουμάρ, που «το έσκασε» από ένα μικρό χωριό στο Μάλι με σκοπό να φτάσει στην Ιταλία για να πάει σχολείο.

Από την Ταμπάγκα, στην έρημο Σαχάρα και τη Λιβύη

Μόλις πριν από τέσσερις μήνες, ζούσε ευτυχισμένος με την οικογένειά του κοντά στην Ταμπάγκα, στο δυτικό Μάλι. Αλλά όταν μια ομάδα τζιχαντιστών επιτέθηκε στην περιοχή, έφυγε με τα πόδια. Αντί να γυρίσει πίσω, ο 8χρονος συνέχισε να περπατάει, διασχίζοντας την έρημο Σαχάρα.

Στην πορεία εντάχθηκε σε διάφορες ομάδες κουρασμένων ταξιδιωτών και τελικά κατέληξε στη Λιβύη. Όταν όμως έφτασε εκεί, συνελήφθη από μια λιβυκή συμμορία που τον ανάγκασε να εργαστεί ως οξυγονοκολλητής και ελαιοχρωματιστής.

Τελικά απελευθερώθηκε από τους απαγωγείς του, αλλά κατέληξε στη φυλακή Εν Ζάρα μετά την αποτυχία της πρώτης του απόπειρας να ταξιδέψει στην Ευρώπη.

Κρυμμένος σε έναν κάδο, δραπέτευσε και πάλι και έφτασε στη Ζαουίγια, λίγο έξω από την Τρίπολη. Εκεί μπήκε σε μια άλλη λέμβο μαζί με ένα μεγαλύτερο αγόρι, το οποίο αναγνώρισε από τη φυλακή της Τρίπολης και του συμπεριφέρθηκε σαν αδελφόςτου για το υπόλοιπο του ταξιδιού.

Μετά από μέρες περιπλάνησης στη Μεσόγειο Θάλασσα, οι δύο τους πίστεψαν ότι θα τους πήγαιναν πίσω στη Λιβύη, όταν εμφανίστηκε το σκάφος της ακτοφυλακής.

Αλλά τα αγόρια και το υπόλοιπο πλήρωμα του σκάφους διασώθηκαν τελικά με ασφάλεια από το σκάφος «Ocean Viking», το οποίο ανήκει στη γαλλική μη κυβερνητική οργάνωση SOS Mediterranée.

Το σκάφος είχε μόλις βοηθήσει ένα άλλο ακυβέρνητο και παρασυρόμενο σκάφος μεταναστών από τη Λιβύη, στο οποίο έχασαν τη ζωή τους 60 με 100 άνθρωποι.

Ο Ουμάρ ήταν τυχερός…

«Είναι ένα απίστευτο παιδί. Όταν μου είπε την ιστορία του, έκανα ό,τι μπορούσα για να επιβεβαιώσω όλες τις λεπτομέρειες», δήλωσε στην Telegraph η Άντζελα Νοτσιόνι, μια Ιταλίδα δημοσιογράφος που βρισκόταν εκείνη την εποχή στη σωσίβια λέμβο.

Και πρόσθεσε: «Κάθε επιζών στην λέμβο μου είπε “είναι αλήθεια, είναι ολομόναχος”».

Αφυδατωμένος, πεινασμένος και υποφέροντας από υποθερμία, ο Ουμάρ δεν ήθελε να φύγει από το πλευρό της Άντζελα μόλις επιβιβάστηκε στο «Ocean Viking».

«Λυπάμαι μπαμπά, που δεν σου το είπα. Αλλά είμαι εδώ. Τα κατάφερα»

Εκείνη του έδωσε μία κιμωλία και διαπίστωσε ότι μπορούσε να γράψει. Η πρώτη εικόνα που ζωγράφισε ήταν ένα άτομο με λυπημένο πρόσωπο.

«Είδα αυτό το αγόρι στη φυλακή Εν Ζάρα. Ήταν εκεί, όχι πολύ καιρό, αλλά τον θυμάμαι, γιατί ήταν απλώς ένα παιδί. Τον είδα ξανά όταν μπήκα στη λέμβο», της περιέγραψε το μεγαλύτερο παιδί που είχαν ταξιδέψει μαζί.

Όταν τελικά το «Ocean Viking» έδεσε στην Ανκόνα, στη βορειοανατολική Ιταλία, τα δύο παιδιά κρατήθηκαν χέρι-χέρι καθώς κατέβαιναν από το πλοίο. Αγκαλιάστηκαν και στη συνέχεια χώρισαν οι δρόμοι τους.

«Τώρα μπορώ να πάω στο σχολείο μπαμπά;»

Ο 8χρονος μεταφέρθηκε σε ένα τοπικό κέντρο αναψυχής, όπου τον περίμενε ένας μεσολαβητής από το Μάλι, δήλωσε στην Telegraph ο διευθυντής του κέντρου μεταναστών της Ανκόνα, Αλεσάντρο Φουτσίλι.

«Πού είναι η μαμά σου;» τον ρώτησε στην τοπική διάλεκτο Μπαμπάρα. «Στο Μάλι», απάντησε ο Ουμάρ.

«Πού είναι ο μπαμπάς σου;», ρωτήθηκε ξανά ο 8χρονος. «Στο Μάλι», είπε ξανά ο μικρός και ανέφερε ότι θυμόταν απ’ έξω τον αριθμό τηλεφώνου του πατέρα του.

«Έτσι έβγαλα το κινητό μου και τον κάλεσα. Ο πατέρας του πράγματι απάντησε», περιέγραψε ο Φουτσίλι.

Η οικογένειά του τον αναζητούσε επί τέσσερις μήνες και πλέον φοβόταν για τα χειρότερα.

«Λυπάμαι μπαμπά, που δεν σου το είπα. Αλλά είμαι εδώ. Τα κατάφερα», ακούστηκε από την μία άκρη της γραμμής ο 8χρονος.

«Πού;» ρώτησε ο πατέρας του. «Εδώ πέρα. Στην άλλη πλευρά… Στην Ευρώπη. Τώρα μπορώ να πάω στο σχολείο, μπαμπά;», αποκρίθηκε ο Ομάρ.

Όταν οι γιατροί τον εξέτασαν, ήταν σαφές ότι είχε υποστεί κακομεταχείριση. Είχε σημάδια στο σώμα του και ένα σπασμένο οστό στη φτέρνα του.

Ο Αλεσάντρο Φουτσίλι τον αποκάλεσε «πολύ έξυπνο, πολύ γενναίο παιδί» και δήλωσε ότι το κέντρο προσπαθεί να του βρει μια θέση σε ένα τοπικό δημοτικό σχολείο μαζί με άλλα παιδιά μεταναστών.

Κάθε πρωί που τα παιδιά του κέντρου παίρνουν πρωινό και ετοιμάζονται να βγουν έξω, ο Ουμάρ κάνει την ίδια ερώτηση: «Θα πάω σχολείο;».