Ρίτσαρντ Τσάμπερλεϊν – Ο βασιλιάς της τηλεόρασης που έζησε στη «ντουλάπα»

Στα μέσα της δεκαετίας του 1980, ήταν αδύνατο να βρεις έστω και έναν μετρίως ελκυστικό ιερέα ανάμεσα στις ενορίες που να μην είχε το παρατσούκλι «Ραλφ ντε Μπρικασάρ». Η επιρροή της τηλεοπτικής σειράς, «Τα Πουλιά Πεθαίνουν Τραγουδώντας», στην οποία πρωταγωνιστούσε ο Ρίτσαρντ Τσάμπερλέϊν, ως ιερέας Ραλφ, ήταν τεράστια.

Στις ΗΠΑ, συγκέντρωσε περισσότερους από 110 εκατομμύρια τηλεθεατές. Αλλά ο χαρακτήρας του ιερέα που παγιδεύτηκε ανάμεσα στην πίστη, τη φιλοδοξία και την αγάπη του για μια γυναίκα δεν ήταν ο μόνος ρόλος που εξασφάλισε τη θέση του Τσάμπερλεϊν στο πάνθεον των μεγάλων τηλεοπτικών αστέρων. Μέχρι τη στιγμή που εργάστηκε στη σειρά, ήταν ήδη γνωστός ως «ο βασιλιάς των μίνι σειρών», χάρη στους ρόλους του στα Dr. Kildare, Shōgun και The Count of Monte Cristo.

Ο Τσάμπερλεϊν θαμπώνει με την ιδιαίτερη ομορφιά του, περισσότερο ευρωπαϊκή παρά καλιφορνέζικη, πιο κοντά στον Χέλμουτ Μπέργκερ παρά στον Μπερτ Ρέινολντς

Ιδιαίτερη ομορφιά, περισσότερο ευρωπαϊκή παρά καλιφορνέζικη

Για δύο δεκαετίες, συναγωνίστηκε για τον τίτλο του κορυφαίου καρδιοκατακτητή της τηλεόρασης με ανταγωνισμό όπως ο Kabir Bedi του Sandokan, ο David Soul του Starsky & Hutch και ο Robin Ellis του Poldark. Ο Τσάμπερλεϊν θαμπώνει με την ιδιαίτερη ομορφιά του, περισσότερο ευρωπαϊκή παρά καλιφορνέζικη, πιο κοντά στον Χέλμουτ Μπέργκερ παρά στον Μπερτ Ρέινολντς.

Ξεχώρισε επίσης χάρη στο ταλέντο του, και ο συνδυασμός των δύο άνοιξε τις πόρτες για δουλειά στην τηλεόραση, αλλά και στον κινηματογράφο και στο Μπρόντγουεϊ. Κανένας όμως από τους ρόλους του δεν ήταν πιο δύσκολος από αυτόν του straight πρωταγωνιστή. Έπαιζε τον ετεροφυλόφιλο ονειροπόλο μέχρι το 2003, όταν σε ηλικία 69 ετών, θεωρώντας ότι δεν είχε τίποτα να χάσει, βγήκε από την ντουλάπα στην αυτοβιογραφία του Shattered Love.

«Σκέφτηκα ότι υπήρχε κάτι πολύ, πολύ λάθος με μένα», δήλωσε τότε στο CNN. «Και ήθελα να το καλύψω. Δεν ήθελα να το μάθει ποτέ κανείς. Θυμάμαι ότι έκανα μια συμφωνία με τον εαυτό μου ότι ποτέ, μα ποτέ δεν θα αποκάλυπτα αυτό το μυστικό, ποτέ».

«Δεν υπάρχει τίποτα, απολύτως τίποτα, κακό με σένα και τη ζωή σου και με το να είσαι γκέι. Είναι εντελώς άσχετο με την αξία σου ως ανθρώπινο ον. Παράτα όλο αυτό το φόβο, παράτα όλο αυτό το κρύψιμο. Απλά παραιτήσου»

«Δεν υπάρχει τίποτα, απολύτως τίποτα, κακό με σένα και τη ζωή σου και με το να είσαι γκέι»

Ο εκδότης του ήξερε ότι ο Τσάμπερλεϊν ήθελε να γράφει και του ζήτησε να του στείλει κάποιο έργο. Ο ηθοποιός άρχισε να αναπτύσσει ένα είδος φιλοσοφικής πραγματείας μέχρι που η εσωτερική του φωνή, όπως θα έλεγε αργότερα στο FOX News, του έστειλε ένα μήνυμα: «Ρίτσαρντ, έχεις πάρει λάθος δρόμο εδώ.

»Δεν υπάρχει τίποτα, απολύτως τίποτα, κακό με σένα και τη ζωή σου και με το να είσαι γκέι. Είναι εντελώς άσχετο με την αξία σου ως ανθρώπινο ον. Παράτα όλο αυτό το φόβο, παράτα όλο αυτό το κρύψιμο. Απλά παραιτήσου».

Υποψιάστηκε ότι η εξομολόγηση θα επισκίαζε το υπόλοιπο περιεχόμενο του βιβλίου, και είχε δίκιο. Κανείς δεν ενδιαφέρθηκε για την κακοποίηση που υπέστη από τον αλκοολικό πατέρα του, ούτε για τις περιπλοκές της επιτυχημένης καριέρας του: ο κόσμος ήθελε απλώς να μάθει περισσότερα για τον σεξουαλικό του προσανατολισμό, και από την πλευρά του, ήταν έτοιμος να ζήσει ανοιχτά. Για πάρα πολύ καιρό, έτρεφε τον φόβο να δημοσιοποιήσει κάτι που ήταν ήδη ένα κοινό μυστικό στη σόουμπιζ.

Ο Τσάμπερλεϊν δεν ήταν πικρόχολος. Είχε αποδεχτεί τους κανόνες του παιχνιδιού και μπόρεσε να βρει καταφύγιο στην Ευρώπη, όπου τα πράγματα ήταν πιο χαλαρά από ό,τι στις πουριτανικές Ηνωμένες Πολιτείες.

Τα περιοδικά είχαν υποψίες

«Έδινα πολλές συνεντεύξεις στα περιοδικά και κατά κάποιο τρόπο το υποψιάζονταν», είπε. «Μου έκαναν ερωτήσεις όπως: «Πότε θα παντρευτείς και θα κάνεις παιδιά;»». Το 1989, ένα γαλλικό περιοδικό αποκάλυψε την πραγματική αλήθεια, αλλά ο υπεύθυνος δημοσίων σχέσεων του Τσάμπερλεϊν διέψευσε το δημοσίευμα.

Δεκαπέντε χρόνια μετά από εκείνη τη στιγμή, η οποία θα μπορούσε να καταστρέψει την καριέρα του, ο ηθοποιός κάθισε στο Larry King Show και μίλησε ήρεμα για το πώς ανακάλυψε την ομοφυλοφιλία του όταν ήταν 10 ετών και ότι η πρώτη του σχέση με άντρα έγινε πριν κλείσει τα 23 του χρόνια.

Ο Τσάμπερλεϊν δεν ήταν πικρόχολος. Είχε αποδεχτεί τους κανόνες του παιχνιδιού και μπόρεσε να βρει καταφύγιο στην Ευρώπη, όπου τα πράγματα ήταν πιο χαλαρά από ό,τι στις πουριτανικές Ηνωμένες Πολιτείες. Αλλά η πραγματική του θέση ήταν στο Χόλιγουντ. «Συνήθισα να είμαι προσεκτικός», είπε. «Θα ήμουν πιο ευτυχισμένος άνθρωπος αν είχα βγει από την ντουλάπα και ήμουν ελεύθερος. Αλλά είχα άλλα κίνητρα που με έκαναν ευτυχισμένο. Ήμουν ένας εργαζόμενος ηθοποιός και για μένα αυτό ήταν το πιο σημαντικό».

Τρέιλερ από τα Τα Πουλιά Πεθαίνουν Τραγουδώντας

Ο βασιλιάς της τηλεόρασης

Ο Τσάμπερλεϊν γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Μπέβερλι Χιλς. Αφού αποφοίτησε από το λύκειο, πολέμησε στον πόλεμο της Κορέας (όπου έφτασε μέχρι το βαθμό του λοχία) και μετά την επιστροφή του άρχισε να σπουδάζει υποκριτική.

Ήταν σίγουρος για την επιθυμία του να γίνει ηθοποιός, ότι «ήθελε να ζήσει άλλες ζωές». Η ομορφιά του δεν πέρασε απαρατήρητη από τα στελέχη της τηλεόρασης, τα οποία ανυπομονούσαν να τα δώσουν όλα σε ένα μέσο που μόλις είχε αρχίσει να διαμορφώνει τη δική του προσωπικότητα και να αποκαλύπτεται ως μηχανή παραγωγής σταρ. Ενώ έψαχναν για ένα φρέσκο νέο πρόσωπο για τον ομώνυμο ρόλο του Dr. Kildare στη σειρά του 1961, κάποιος έπεσε πάνω στον Τσάμπερλεϊν σε ένα γουέστερν που δεν είχε κυκλοφορήσει ποτέ στο εμπόριο. Δεν είχε σχεδόν καθόλου εμπειρία, αλλά κατέληξε να παίζει τον χαρακτήρα για πέντε σεζόν που έδειξαν την αυξανόμενη δύναμη της τηλεόρασης.

«Υπάρχουν καλύτεροι ηθοποιοί στην πόλη, αλλά με κάποιο τρόπο ο Ρίτσαρντ διατηρεί το κοινό. Αυτό ήταν το ωραιότερο πράγμα που είχε πει ποτέ κάποιος από τους παλιούς επαγγελματίες για μένα»

Τρελή δημοφιλία

Δεν μπορούσε να πατήσει το πόδι του έξω χωρίς να τον κυνηγάει μια ορδή θαυμαστών. Ο Dr. Kildare ήταν μια άμεση επιτυχία που κανείς δεν περίμενε. Ο Τσάμπερλεν λάμβανε 12.000 επιστολές από θαυμαστές την εβδομάδα, περισσότερες από τον Κλαρκ Γκέιμπλ.

Εξακολουθεί να μετανιώνει που δεν διαπραγματεύτηκε ένα καλύτερο συμβόλαιο. Εκείνη την εποχή, δεν φανταζόταν ποτέ ότι μια τηλεοπτική σειρά για γιατρούς θα έπαιρνε δημοσιότητα. Λίγους μήνες μετά την πρεμιέρα της σειράς πουλούσαν στηθοσκόπια με το πρόσωπό του.

Η δημοτικότητά του ήταν τέτοια που το NBC προσπάθησε να τον μετατρέψει σε ποπ σταρ, και έτσι, ο Τσάμπερλεϊν είχε το προνόμιο να είναι ο πρώτος καλλιτέχνης που ηχογράφησε την επιτυχία Close To You του Burt Bacharach, η οποία κατέληξε να γίνει το μεγαλύτερο single των Carpenters.

Οι σκέψεις του για τη φήμη

Οι παραγωγοί αξιοποίησαν επίσης το μουσικό του ταλέντο για τις κινηματογραφικές διασκευές θεατρικών έργων του Μπρόντγουεϊ, όπως Breakfast at Tiffany’s, My Fair Lady και The Sound of Music, αλλά η τηλεόραση χτυπούσε ξανά και ξανά την πόρτα.

Στο BBC, πρωταγωνίστησε στη διασκευή του The Portrait of a Lady (1968) και μοιράστηκε την οθόνη με την Katherine Hepburn στο The Madwoman of Chaillot (1969). Οι δυο τους βρίσκονταν στα γυρίσματα όταν η Hepburn ανακάλυψε ότι είχε κερδίσει το Όσκαρ για το Guess Who’s Coming to Dinner, λέγοντας την περίφημη ατάκα της: «Οι σωστοί ηθοποιοί κερδίζουν Όσκαρ, αλλά για τους λάθος ρόλους».

Ο Τσάμπερλεϊν είχε παρόμοιες σκέψεις για τη φήμη: ήθελε να πετύχει στο θέατρο, αλλά στην τηλεόραση και τη μεγάλη οθόνη έκανε τις μεγαλύτερες επιτυχίες του. Ήταν ο Άραμης στην ταινία του Ρίτσαρντ Λέστερ «Οι τρεις σωματοφύλακες» (1973) και στη συνέχειά της, καθώς και ο αμελής μηχανικός στην ταινία «Η κόλαση των πύργων» (1974). Δεν ήταν η μόνη του ταινία για καταστροφές με ένα καστ γεμάτο γερασμένους αστέρες: συμμετείχε επίσης στο The Swarm (1978). Και μετά ήρθε ο ρόλος που τον έκανε αστέρι σε όλο τον κόσμο. Το Shōgun (1980) ήταν ένα από τα πολλά πρότζεκτ που γεννήθηκαν στον απόηχο του Roots, της μίνι σειράς με την μεγαλύτερη τηλεθέαση στην ιστορία της αμερικανικής τηλεόρασης (η Disney+ μόλις κυκλοφόρησε μια νέα εκδοχή στην οποία ο συνταξιούχος πλέον Τσάμπερλεϊν δεν εμφανίζεται).

«Υπάρχουν καλύτεροι ηθοποιοί στην πόλη, αλλά με κάποιο τρόπο ο Ρίτσαρντ διατηρεί το κοινό»

Οι δρόμοι των πόλεων άδειαζαν κατά τη διάρκεια των εκπομπών του Shōgun και το πρόγραμμα προκάλεσε τη μαζική γοητεία της Ανατολής. Ο Τσάμπερλεϊν ήταν στο εξώφυλλο όλων των περιοδικών.

Αλλά αν πίστευε ότι αυτό ήταν το αποκορύφωμα της καριέρας του, έκανε λάθος. Όταν ήταν στα πενήντα του, μπήκε στη ζωή του ο πατέρας Ραλφ. Το The Thorn Birds (Τα Πουλιά Πεθαίνουν Τραγουδώντας, 1983) επρόκειτο να γίνει ταινία, σε σκηνοθεσία Χέρμπερτ Ρος και με πρωταγωνιστή τον Κρίστοφερ Ριβ. Στη συνέχεια, πέρασε στον Πίτερ Γουίρ και τον Ρόμπερτ Ρέντφορντ και στη συνέχεια, στον Άρθουρ Χίλερ και τον Ράιαν Ο’Νιλ.

Όμως η επιτυχία της μορφής της μίνι σειράς, που είχε γίνει το μεγάλο τηλεοπτικό φαινόμενο της δεκαετίας του 1980, έπεισε το ABC ότι το καλύτερο όχημα για το έργο ήταν η τηλεόραση, και τότε ήταν που μπήκε στη συζήτηση το όνομα του Τσάμπερλεϊν. «Κάποιος σοφός άνθρωπος στο Χόλιγουντ σε κάποια συνέντευξη μιλούσε για το πώς πήρα όλους αυτούς τους υπέροχους ρόλους σε μίνι σειρές». Είπε: «Υπάρχουν καλύτεροι ηθοποιοί στην πόλη, αλλά με κάποιο τρόπο ο Ρίτσαρντ διατηρεί το κοινό. Αυτό ήταν το ωραιότερο πράγμα που είχε πει ποτέ κάποιος από τους παλιούς επαγγελματίες για μένα», θυμόταν χρόνια αργότερα.

Οι δρόμοι των πόλεων άδειαζαν κατά τη διάρκεια των εκπομπών του Shōgun και το πρόγραμμα προκάλεσε τη μαζική γοητεία της Ανατολής. Ο Τσάμπερλεϊν ήταν στο εξώφυλλο όλων των περιοδικών

Τρέιλερ του Σογκούν 

Ξέχασε τα λόγια της

Για άλλη μια φορά, ο Τσάμπερλεϊν αποδείχθηκε γίγαντας της τηλεθέασης, παρά το γεγονός ότι η Καθολική Διάσκεψη των Ηνωμένων Πολιτειών τάχθηκε κατά της μετάδοσης του The Thorn Birds στη μέση της Μεγάλης Εβδομάδας. «Είναι μια ιστορία για το γεγονός ότι οι γυναίκες τείνουν να ερωτεύονται άνδρες που δεν μπορούν να έχουν. Αυτό διαπερνά όλους τους πολιτισμούς και τα σύνορα», δήλωσε η συγγραφέας του βιβλίου, Colleen McCullough.

Και πράγματι, δεν υπήρχε κανένα σύνορο που η μίνι σειρά δεν φαινόταν ανίκανη να κατακτήσει. Ο κόσμος τρελάθηκε για τον πατέρα Ραλφ του Μπρικασάρ και τον απαγορευμένο έρωτά του για τη Μέγκι. Όμως δεν αγάπησαν όλοι την τηλεοπτική μεταφορά: Ο McCollough την αποκάλεσε «στιγμιαίο εμετό».

Στη σειρά, η Μπάρμπαρα Στάνγουικ υποδύεται την πλούσια ώριμη γυναίκα που χρησιμοποιεί τη δύναμη και την επιρροή της για να αποπλανήσει τον φιλόδοξο Ραλφ. Όταν ήρθε η ώρα να κινηματογραφηθεί να χαϊδεύει τον γυμνό κορμό του Τσάμπερλεϊν, ξέχασε την ατάκα της.

Η χημεία μεταξύ της Ρέιτσελ Γουόρντ και του Τσάμπερλεϊν ήταν τόσο αισθητή, που τα μέσα μαζικής ενημέρωσης διέδωσαν φήμες για ένα υποτιθέμενο ειδύλλιο μεταξύ των συμπρωταγωνιστών.

Κανένα μυστικό

Το 2019, σε ηλικία 85 ετών, ο ηθοποιός αποσύρθηκε μετά από ένα τελικό στάδιο της καριέρας του, στο οποίο πήρε την εκδίκησή του για τόσα χρόνια που έπρεπε να το παίζει στρέιτ, με μια σειρά από γκέι ρόλους.

Εμφανίστηκε στις σειρές Five Brothers, Chuck, Nip/Tuck και στο νέο Twin Peaks, όπου ήταν σαφές ότι ο παλιός του μαγνητισμός ήταν ακόμα άθικτος. Στα πρόθυρα της συμπλήρωσης των 90 ετών, ο Τσάμπερλέϊν ζει τώρα στη Χαβάη, ένας ευτυχισμένος συνταξιούχος. Σήμερα, δεν έχει κανένα μυστικό.

*Με στοιχεία από elpais.com