Θουκυδίδης: Το μέτρο της αντικειμενικότητας (Μέρος ΙΗ’)

Η εξιστόρηση των γεγονότων του δέκατου ένατου έτους του Πελοποννησιακού Πολέμου εκτείνεται, όπως έχουμε προαναφέρει, μέχρι και το έκτο κεφάλαιο του τελευταίου βιβλίου του Θουκυδίδη (Ιστοριών Θ). Όταν η είδηση της πανωλεθρίας στη Σικελία έφθασε στην Αθήνα, προκάλεσε φόβο, έντονη ανησυχία και μεγάλη αμηχανία σε όλους. Αντίθετα, οι υπόλοιποι Έλληνες –όσοι ήταν έως τότε ουδέτεροι, οι σύμμαχοι των Λακεδαιμονίων και οι υπήκοοι των Αθηναίων– αναθάρρησαν μετά τη συντριβή που είχαν υποστεί οι Αθηναίοι και θεώρησαν ότι αυτή ήταν μια μοναδική ευκαιρία να απαλλαγούν από την αθηναϊκή ηγεμονία. Οι Σπαρτιάτες, από τη δική τους πλευρά, σκέπτονταν πλέον να ξαναρχίσουν τον πόλεμο με όλες τους τις δυνάμεις και χωρίς αναβολή, ώστε να εκμεταλλευτούν την ευνοϊκή συγκυρία και να γίνουν οι ίδιοι ηγέτες ολόκληρης της Ελλάδας.

Ενόσω τα δύο αντίπαλα στρατόπεδα προετοιμάζονταν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο για την επανέναρξη του πολέμου, πρώτα οι Ευβοείς και στη συνέχεια οι Λέσβιοι γνωστοποίησαν στους Σπαρτιάτες την επιθυμία τους να αποστατήσουν από την αθηναϊκή συμμαχία και ζήτησαν τη συνδρομή τους. Το παράδειγμά τους έσπευσαν να ακολουθήσουν οι Χίοι και οι Ερυθραίοι (οι κάτοικοι της μικρασιατικής χερσονήσου της Ερυθραίας, απέναντι από τη Χίο), οι οποίοι υποστηρίζονταν από τον Τισσαφέρνη, πέρση διοικητή των παραθαλάσσιων επαρχιών της Ιωνίας και στρατηγό του βασιλιά Δαρείου Β’. Ο πέρσης σατράπης, εξυπηρετώντας τα δικά του συμφέροντα, παρακίνησε τους Πελοποννησίους να στείλουν στρατό, με την υπόσχεση να εξασφαλίσει τον ανεφοδιασμό του. Αντίστοιχο αίτημα προς τους Λακεδαιμονίους για την παροχή στρατιωτικής βοήθειας –κίνηση που θα οδηγούσε ενδεχομένως και στη σύναψη συμμαχίας με τον πέρση βασιλιά– υπέβαλε την ίδια περίοδο και ένας άλλος πέρσης σατράπης, ο Φαρνάβαζος, ο οποίος ήταν διοικητής της περιοχής του Ελλησπόντου. Οι Λακεδαιμόνιοι προτίμησαν τελικά να συνάψουν συμμαχία με τους Χίους και τους Ερυθραίους, έλαβαν δε την απόφαση –καθώς συμπληρώνονταν πια δεκαεννέα χρόνια από την έναρξη του πολέμου– να τους ενισχύσουν με μια σημαντική ναυτική δύναμη.

*Στη φωτογραφία του παρόντος άρθρου, ο πέρσης σατράπης Τισσαφέρνης.

Θουκυδίδης: Το μέτρο της αντικειμενικότητας (Μέρος Α’)

Θουκυδίδης: Το μέτρο της αντικειμενικότητας (Μέρος Β’)

Θουκυδίδης: Το μέτρο της αντικειμενικότητας (Μέρος Γ’)

Θουκυδίδης: Το μέτρο της αντικειμενικότητας (Μέρος Δ’)

Θουκυδίδης: Το μέτρο της αντικειμενικότητας (Μέρος Ε’)

Θουκυδίδης: Το μέτρο της αντικειμενικότητας (Μέρος ΣΤ’)

Θουκυδίδης: Το μέτρο της αντικειμενικότητας (Μέρος Ζ’)

Θουκυδίδης: Το μέτρο της αντικειμενικότητας (Μέρος H’)

Θουκυδίδης: Το μέτρο της αντικειμενικότητας (Μέρος Θ’)

Θουκυδίδης: Το μέτρο της αντικειμενικότητας (Μέρος Ι’)

Θουκυδίδης: Το μέτρο της αντικειμενικότητας (Μέρος ΙΑ’)

Θουκυδίδης: Το μέτρο της αντικειμενικότητας (Μέρος ΙΒ’)

Θουκυδίδης: Το μέτρο της αντικειμενικότητας (Μέρος ΙΓ’)

Θουκυδίδης: Το μέτρο της αντικειμενικότητας (Μέρος ΙΔ’)

Θουκυδίδης: Το μέτρο της αντικειμενικότητας (Μέρος ΙΕ’)

Θουκυδίδης: Το μέτρο της αντικειμενικότητας (Μέρος ΙΣΤ’)

Θουκυδίδης: Το μέτρο της αντικειμενικότητας (Μέρος ΙΖ’)