Αυτές τις ευκαιρίες δεν τις αφήνεις να πάνε στα πέναλτι

Ήταν όνειρο και πάει, ήταν τεράστια ευκαιρία για την Εθνική μας ομάδα και δυστυχώς χάθηκε. Η ήττα από τη Γεωργία στα πέναλτι μας αφήνει με την πίκρα του αποκλεισμού και εκτός τελικής φάσης του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος, που θα διεξαχθεί στη Γερμανία.

Και για να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους, η Εθνική μας ομάδα αποκλείστηκε γιατί πήρε ένα αχρείαστο και μεγάλο ρίσκο, στην μεγάλη «μάχη» με την Γεωργία στην Τιφλίδα.

Ασφαλώς το παιχνίδι δεν ήταν εύκολο και το είχαμε επισημάνει εξ αρχής. Ήταν προφανές πως ο βαθμός δυσκολίας ήταν πολύ μεγαλύτερος σε σχέση με την αναμέτρηση απέναντι στο Καζακστάν.

Ωστόσο η ομάδα μας ήταν αυτή που θεωρούνταν το «αφεντικό» στο ζευγάρι αλλά ο τρόπος με τον οποίο διεκδικήσαμε το «εισιτήριο» για τα γερμανικά γήπεδα, δεν ήταν ο ενδεδειγμένος.

Είπαμε λοιπόν ότι η ταμπέλα του «φαβορί» ήταν… κρεμασμένη στη δική μας ομάδα με ότι αυτό συνεπάγεται. Και θα πρέπει εδώ να τονίσουμε ότι υπήρξε σωστή νοοτροπία από τους διεθνείς, ειδικά στο ξεκίνημα του αγώνα, καθώς δεν υποτιμήθηκε ο αντίπαλος.

Κι αυτό ήταν κάτι που έδειχνε, τουλάχιστον σε ότι αφορά το ανασταλτικό κομμάτι του παιχνιδιού, ότι το είχαν διαβάσει σωστά οι διεθνείς μας.

Όσο όμως το ματς κυλούσε θα έπρεπε να έχουμε καλύτερη εικόνα στο επιθετικό κομμάτι, καθώς ακόμα και στο δεύτερο ημίχρονο, όταν η Εθνική μας είχε τον έλεγχο του αγώνα δεν είχαμε τις μεγάλες φάσεις.

Ναι μεν κρατήσαμε την μπάλα στα πόδια μεγαλύτερο διάστημα αλλά οι καλές φάσεις έλειψαν κι αυτό σημαίνει πως σε αυτό το καλό μας διάστημα στο ματς (σε όλο το δεύτερο ημίχρονο) δεν μπορέσαμε να βάλουμε έξτρα πίεση στην άμυνα της Γεωργίας.

Δεν είχαμε τις φάσεις που θα έφερναν σε πολύ δύσκολη θέση την αμυντική γραμμή των γηπεδούχων και ο χρόνος κυλούσε όχι υπέρ μας αλλά εναντίον μας.

Τέτοια παιχνίδια, όταν είσαι το φαβορί (και μάλιστα μεγάλο) δεν τα αφήνεις να πάνε στα πέναλτι. Τέτοιες ευκαιρίες δεν τις αφήνεις να πάνε στη «ρουλέτα» γιατί απλούστατα εκεί δεν υπάρχουν φαβορί και αουτσάιντερ.

Εκεί μπορούν να γίνουν όλα και η εθνική μας ομάδα δεν έπαιζε με τη… Γαλλία για παράδειγμα με έπαθλο την πρόκριση στο Euro, για να πει κάποιος ότι μια χαρά είμαστε τώρα στα πέναλτι γιατί το άγχος το έχουν οι άλλοι.

Τώρα τα πράγματα ήταν διαφορετικά από τη στιγμή που το παιχνίδι πήγε στα πέναλτι και ήταν ξεκάθαρο πως το βάρος «μετατοπίστηκε» στις δικές μας πλάτες και δεν υπήρχε πλέον φαβορί.

Όπως προαναφέραμε, όταν ένας αγώνας κρίνεται στα πέναλτι, όλα είναι πιθανά και κάπως έτσι χάθηκε μια τεράστια ευκαιρία για το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα.

Θα μπορούσαν τα πράγματα να έχουν διαφορετική εξέλιξη; Τέτοια ώρα τέτοια λόγια που λέει κι ο λαός. Ωστόσο αυτό που είναι ξεκάθαρο έχει να κάνει με την αδυναμία που δείξαμε να «καθαρίσουμε» το παιχνίδι στα 90 λεπτά ή ακόμα και στην παράταση.

Από ένα σημείο και μετά (ειδικά μετά το 70’) έπρεπε να έχουμε καλύτερη στόχευση στο ματς, να δείξουμε ότι θα δώσουμε αυτό το κάτι παραπάνω για ν’ απειλήσουμε την εστία των Γεωργιανών ασκώντας και την πίεση από την οποία μπορεί να προκύψει το λάθος.

Δεν το κάναμε και στο τέλος το πληρώσαμε. Και το πληρώσαμε με τρόπο που «φώναζε» από μακριά και δεν είναι τυχαίο πως ο Πογέτ έλεγε στη συνέντευξη Τύπου την παραμονή του αγώνα, πως δεν του αρέσει η διαδικασία των πέναλτι.

Από τη στιγμή όμως που ο αγώνας πήγε σε αυτή τη «ρουλέτα», χάθηκαν αυτόματα όλα τα πλεονεκτήματα που μπορούσε να παρουσιάσει η Εθνική μας ομάδα απέναντι στη Γεωργία.

Έτσι, μετά τον αποκλεισμό από την Κόστα Ρίκα στα πέναλτι, στο Μουντιάλ του 2014, έρχεται μια ακόμα πικρή στιγμή για το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα στη διαδικασία από την άσπρη βούλα.

Η ευκαιρία ήταν μεγάλη και χάθηκε κι αυτό δεν το αρνείται κανείς. Χάθηκε και υπάρχει εξήγηση. Τέτοια ευκαιρία δεν την αφήνεις στα πέναλτι.